“I'll call you after class.” seryosong sambit ni Nathaniel habang nakatingin siya sakin sa camera.

Wala na akong nagawa kundi ang umayon sakaniya. isang taon na kami rito ni kuya sa sicily dahil sa inaayos naming issue sa pagkamatay ni mommy.

5 months narin akong naghihirap sa kalagayan ko. Hindi lang ako nagsasalita sakanila dahil ayaw kong maging pabigat. Ngunit ang pinakamalalang heart attack ko nung limang buwan na ang nakakaraan.

“I need to tell you something.” gigil na gigil na sambit ni Kael sa kabilang linya.

“Ano yun?” inaayos ko pa kasi ang mga papeles na pinapaayos ni kuya sakin dahil tinatrack down pa namin ang mga hinayupak.

“Nangbabae si Nathaniel.”

Napatigil ako sa ginagawa ko at mas hinawakan pang mabuti ang telepono. Tell me, you're kidding right?

“No.”

“Hindi ako nakikipaglaro mikael!” bulyaw ko sakaniya.

Napahawak ako sa upuan dahil narin sa pagkabigla. I know that he's capable of doing this lalo na't magkalayo kami. But why?

“See yourself.”

Binaba ko na ang linya at agad na tumalima para kuhanin ang aking laptop. Hindi ko na mabuksan lahat ng social media accounts ni Nathaniel tinry kong tawagan ngunit hindi sumasagot. Isang tao pa ang tinawagan ko.

“Nathalie...”

“Harlie...”

“Tell me... what's happening?” gumaragal ang aking boses.

Narinig ko ang hikbi niya. “Sorry hindi namin siya nagawang pigilan. Wala kaming kwentang kaibigan harlie. I'm sorry.”

Napahigpit ang hawak ko sa aking cellphone habang nagtitipa sa aking laptop. Itatrack down ko. Ako na mismo ang aalam.

“What's her name?” tanong ko habang nakatingin sa aking screen.

Magsasalita na sana ito nang marinig ko ang sigaw ni kuya.

“I'll call you back.” mahinang sabi ko at tinapos ang linya.

“What?!” sigaw ni kuya.

“Ako pa ang papalabasin niyang magmamana? Nababaliw na siya!”

Nang saktong tatayo na ako ay nabuksan ko.

He's with Liareena Thompson. Ang pagood girl sa aming escuelahan. May tinatago rin palang kulo.

Hindi ko na napigilan sinipa ko ang laptop ko. Not now. I think i can handle. Humawak ako sa aking dibdib nang makakalma ako ay aabutin ko sana ang baso nang narinig ko ang sinabi ni kuya.

“Kill Rafael and Nathaniel! Wag na wag na silang magpapakita pa sakin!” dumagundong ang boses ni kuya at ang pagkadulas ng baso saking kamay.

“Harlie!”

Nang araw din na yun nagising na lamang ako na nasa hospital bed. Ang sabi pa ni kuya ay dalawang buwan na raw akong nakahilata at tulog na tulog.

Natunton na ng aking kapatid ang gumawa nun. Hindi ko pa alam ang kaniyang plano. Magpapasko narin nang maidilat ko ang aking mga mata.

“Anong gusto mo?” tanong ni Kael.

Nandun rin ang barkada. Maliban sakaniya.

“Si N-nathaniel?” yan ang unang tanong ko nang maibuka ko na rin ang aking bibig.

Nakita ko naman nagigting ang panga ng aking kapatid at ni Kael.

“Don't think about him.” sabad ni Kael.

Hindi nalang ako umimik. Nandun sila sa buong christmas hanggang sa kaarawan ko. Buong taon ay nandun lang ako sa sicily at dinadalaw lamang nila ako.

Ngayon ay ikalabing pitong taon ko nang nabubuhay. Hindi ko alam na sa limang buwan ko sa hospital na yun parang ayaw ko nalang bumalik. Parang ayaw ko nalang tumapak pang muli.

“Let's go?” tanong ni kuya.

Unlike before, hindi namin naasikaso ang sarili dahil sa mga inaayos namin. Ngunit nang bumalik ako nang hospital at saktong naayos na ng kapatid ko ang aayusin niya ay ibinalik niya ako rito.

Sumunod rin si daddy.

“Harlie, didiretsuhin na kita. 7 days. Hindi naman ako diyos para magbigay milagro. But i'll give you seven days para gawin lahat ng gusto mo atbago ka tumuntong ng 18 years old. O-operahan na kita.”

Buti nalang magaling na doctor iyong napuntahan namin at kababayan pa.

“Bat hindi nalang paagahin doc kaysa paabutin pa ng pitong araw?” tanong ng kapatid ko na tanong ko rin.

“Donor. Bucket list.” simpleng sagot niya na nakuha ko naman.

Pero parang pinapangunahan na ko ng takot.

Matapos nang paguusap nang araw na yun ay mas lalo ko pang inalagaan ang aking sarili. Parang kailangan ko pa na mas maghanda sa mangyayari.

Nang mapatay ko ang laptop ay saka naman lumitaw ang aking kambal. Niyakap niya ako kaya ginantihan ko rin siya ng yakap.

“Please.. be strong.”

Tumango na lamang ako.

“Prepare your things before magpasukan. We're going back to the philippines.” nagpunas siya ng mata ng magkahiwalay kami.

Nang makatalikod siya'y yumakap na agad ako sakaniyang likod. “Thank you.”

I'm going home nathaniel. But this time kami nalang ng kambal ko dahil uuwi rin dito sa sicily si daddy.