Ποίημα του Κώστα Μόντη.

Γρόνια, σκλαβκιές ατέλειωτες, τομ πάτσον τζιαι τογ κλώτσον τους.
Μα εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στορ ρότσον τους.