"Doc, ano pa bang kailangan naming gawin para mabuhay ang anak ko?"

"Well, Mrs. Sta.Ana, the only we can do is to pray. Trust the God."

"But doc— ilang araw nalang ba ang itatagal nang anak ko?"

"Now... exactly 2 weeks."

After sabihin ni Doc. Ramirez kay Mommy 'yon, bigla nalang siyang humagulgol ng iyak.

Ano nga bang magagawa ng isang babaeng katulad ko ngayon? Lalo na't may malubha akong sakit.

For true, oo nahihirapan na rin ako. Pagkagising ko sa umaga, bigla-bigla nalang aatake ang pagkasakit nang ulo ko.

Sa tingin ko alam niyo na siguro ang sakit ko?

Brain Tumor, stage 3.

Sa tuwing naiisip ko yun, nalulungkot lang ako. You know the feeling that you want to do anything because your life is current at stake?

At nang narinig ko ang sinabi ni Mr. Ramirez, nawalan na ako ng pag-asang mabuhay. Wala na talaga siguro.

If today is my last day on Earth? What would be my wish?

Wish?

Napamulat ako nang mata at agad namang lumapit sa akin si Mom habang inaalo-alo siya ni Dad at ni Kuya Hidy.

"Baby, are you okay?" hinaplos-haplos naman ni Mom yung buhok ko habang si Kuya Hidy ay nakatingin lang sa akin.

"K-Kuya..." bigla nalang lumapit sa akin si Kuya at dinamba niya ako ng yakap.

"Princess...W-Wag mo muna kaming iiwan. Please?" hinalik-halikan ni Kuya 'yong buhok ko habang yakap-yakap niya pa rin ako.

Sweet.

Kaya mahal na mahal ko si Kuya Hidy eh.

"Hmmm..." 'yon lang ang naisagot ko kay Kuya at ginantihan ko rin siya ng yakap.

"Baby, pwede na tayong umuwi ngayon. Uh, what do you want to do?"

Napalingon naman ako kay Dad nang sabihin niya yun.

Me? I want freedom.

"I want to spend my life in school. I want to see my bestfriend. I want to see him."

Nginitian lang ako ni Dad at tumango sa akin.

Nang nalaman nilang lalong lumalala ang sakit ko, pinatigil na nila ako sa pag-aaral.

"Okay baby, I will prepare now your documents." nginitian ko si Dad pagkatapos niyang sabihin yun.

Lumabas na si Mom and Dad habang ako naiwan kay Kuya.

"Princess, come on. You want to go outside?" umiling lang ako kay Kuya at napatingin sa labas nang bintana nitong hospital.

"Kuya... d-dalhin mo ako roon." turo ko kay Kuya sa bintana. Tumingin muna siya sa akin nang may pag-aalinlangan sa mukha niya pero agad naman siyang ngumiti sa akin.

"Okay."

Inalalayan niya akong makatayo at naglakad na kaming dalawa papuntang bintana.

Hmmmm.

Ang saya naman dito.

Ang sarap langhapin nang hangin. Wala kang makikitang bakas ng mga polusyon sa mga lungsod.

We're here.

Sa Batangas.

Malayo ako sa kaniya.

"Princess, halika na. Baka bigla kang mahilo." sumunod lang ako kay kuya at naupo naman ako sa hospital bed.

Maya-maya biglang dumating 'yong magulang ko na may dalang Jollibee.

Jollibee?

Hays, my favorite fast food.

"Hi, dear. Are you okay now? I bought you some foods."

Inilabas naman ni Mom yung Chicken Joy at isang large fries.

Yummy.

Susubo pa lang sana ako nang Chicken Joy nang biglang nagsalita si Dad.

"Baby Rain, your documents now is already settle. We can go back to Manila the day after tomorrow. After all, I miss my company in Manila. Hahaha. By the way baby, after we arrive at our house prepare already your things. Take care, baby. I love you."

Omg!

MAKIKITA KO NA SIYA THE DAY AFTER TOMORROW.