♪ Mama's Boy –Dominic Fike ♪

Het is een paar dagen geleden dat het grote fiasco tussen Levi en mij in de aula heeft plaatsgevonden, gevolgd door mijn drama in het ziekenhuis, onze reünie op de skatebaan, mijn onhandige coming-out naar mijn ouders en Quinten, het nieuws vertellen aan de vriendengroep en Levi's grote schoonmaak van mijn kamer.

Het lucht me op dat Quinten de afgelopen dagen niet meer hier is geweest, maar de sfeer in huis is er niet per se minder ongemakkelijk op geworden. Ik merk dat er nog steeds om het onderwerp "Levi en Felix" heen gepraat wordt wanneer ik erbij ben.

School daarentegen was wel makkelijker. Marc had zijn laatste examens blijkbaar woensdag en is daarna niet meer teruggekeerd. Ik heb niets meer van hem gehoord en hij heeft zich niet meer laten zien. Daniël, Simon, Mirre en Levi weigerden nog bij Bente te gaan zitten, waardoor ik niet nog een keer met haar geconfronteerd hoefde te worden. Beide luchtten me op.

Ik loop de woonkamer in, waar mam bezig is met een borduurwerkje. Brutus en Idefix rennen enthousiast op me af. Kort aai ik de honden en rek zo wat tijd. Voorzichtig kijk ik weer op naar mam. Verlegen speel ik met mijn donkerblauwe nagellak terwijl ik toekijk.
'Mam?' vraag ik zacht, trek zo haar aandacht. Ze humt als antwoord. 'Levi komt zo. Ik wilde met hem gaan bowlen vanmiddag... Is dat oké?'

Met een moeilijke glimlach kijkt ze naar me op. 'Ja hoor, jongen', zegt ze, maar kijkt halverwege haar zin alweer naar haar naald en draad.
'Uh...' stamel ik. Nerveus kijk ik naar mijn nagellak, probeer wat weg te krabben, maar de donkerblauwe kleur weigert van zijn plek te komen.
'Dat kaartje van die psycholoog... Heb je dat nog?' vraag ik voorzichtig. Kort kijkt mam weer naar me op.

'Hoezo?' vraagt ze.
'Uhm... Levi en ik hebben het erover gehad. Hij dacht dat het goed voor me zou zijn als ik het zou proberen', antwoord ik verlegen. Fronsend kijkt mam naar me om.
'Denk je echt dat dat nodig is?' vraagt ze. Ik voel mijn moed in mijn schoenen zakken.
'Ik heb best veel meegemaakt de laatste tijd...'
'En dat heeft je allemaal sterker gemaakt', zegt mam meteen. Overdonderd kijk ik haar aan.

Ik wil niet sterker hoeven zijn.

'En was dat met Bente niet voor een groot deel je eigen schuld?' vraagt ze. Mijn wereld zakt weg onder mijn voeten.
'Wat?' stotter ik.
'Heb je het niet op jezelf af geroepen door haar zo lang voor de gek te houden en niet te vertellen dat je homo bent?'
'Bi...' verbeter ik haar zacht.
'Wat dan ook. Denk je niet dat het maar tussen je oren zit dat ze je verkracht heeft? Je hebt hem er toch zelf bij haar in gestoken?'
'Ja...' stamel ik en begin hard te knipperen om mijn tranen weg te houden.

'Ik denk niet dat het een verkrachting was, Felix. Ik denk dat het maar tussen je oren zit. Waarschijnlijk denk je het omdat je op jongens valt en je je gewoon niet aangetrokken voelde tot haar. Je kan haar niet beschuldigen van verkrachting omdat je homo bent. Zie gewoon over Bente heen te groeien, dan komt het vast wel goed. Ik denk niet dat een psycholoog nodig is', zegt ze. Overdonderd knik ik.
'Je hebt gelijk...' stotter ik. Tevreden kijkt mam me aan, maar kijkt dan weer naar haar borduurwerkje.

'We gaan naar het open podium vanavond', zeg ik vervolgens zacht.
'Leuk', reageert mam zonder op te kijken.
'Het duurt tot laat, dus ik wilde eigenlijk bij Levi blijven slapen...' zeg ik voorzichtig. Abrupt kijkt mam naar me op.

'Zou je dat wel doen?' vraagt ze. Niet-begrijpend schud ik mijn hoofd. 'Je weet niet wat er zal gebeuren.'
'Wat?' vraag ik verward.
'Ik wil niet dat je al bij Levi blijft slapen. Of hij hier', zegt ze.
'Wat?' stoot ik nu verontwaardigd uit. 'Bij Bente was het nooit een probleem. Waarom nu wel?'

'Ik was het er eigenlijk ook al niet mee eens dat hij hier woensdag zomaar bleef slapen. Wie weet wat er zal gebeuren', zegt ze. Verbijsterd kijk ik haar aan. 'Je hebt net een verkrachting meegemaakt. Denk je dat het dan wel slim is om bij Levi te blijven slapen?'
'Je zei net zelf dat het geen verkrachting was', zeg ik geïrriteerd. Mam wil weer gaan praten, maar ik laat haar niet beginnen. 'En zeg je nou dat Levi me zal verkrachten? Hoe durf je hem daarvoor uit te maken?!' roep ik boos.

'Ik denk gewoon dat het beter is als je nog niet met hem blijft slapen', houdt mam vol. Overdonderd rol ik mijn ogen.
'Even dat je het weet, het is niet alsof we geen seks kunnen hebben als we niet bij elkaar blijven slapen! Mijn verkrachtingen waren ook op klaarlichte dag', kat ik haar af.
'Felix, noem het niet zo. En ik wil ook geen discussie horen over bij Levi blijven slapen. Papa en ik willen het gewoon niet, punt uit. Je hebt ons al genoeg teleurgesteld. Quinten had gelijk toen hij zei dat het niet natuurlijk is dat jullie samen zijn...' zegt ze. Stomverbaasd valt mijn mond open. Ze denkt werkelijk dat er iets mis is met me. Dit is waarom ik het al die tijd verzweeg.

'Quinten?! Mijn hemel, je kiest zijn kant. Heb je door dat Levi werkelijk je schoonzoon is nu? En dat het een keuze is die jij niet mag maken? Je kan me niet dwingen weg te blijven bij hem. Ik mocht wel bij Bente slapen maar niet bij Levi omdat hij een jongen is?!' vraag ik. Mijn bloed kookt maar voelt ijskoud tegelijkertijd.

We vallen allebei abrupt stil wanneer de achterdeur open wordt gemaakt en Levi naar binnen stapt. Overrompeld kijkt hij van mij naar mam en weer terug terwijl Brutus en Idefix om zijn aandacht vragen. Ik voel mezelf bleek wegtrekken. Hoeveel heeft hij hiervan kunnen horen? Wat zal hij hierdoor over mij denken?

'Uhm, ik wilde eigenlijk nog ergens met je heen. Loop je even mee naar boven om schoenen aan te trekken?' stamel ik.
'Is goed...' stemt Levi twijfelend in en volgt me de gang op. Onze stilte voelt ongemakkelijk en zwaar.

'Wat was er aan de hand?' fluistert hij zodra ik Quintens kamer inloop.
'Ze is een fucking homofobe bitch!' stoot ik beledigd uit.
'Wat heeft ze gedaan?' vraagt Levi terwijl ik heel de kamer doorzoek voor mijn schoenen.
'Ik vroeg of ik bij jou mocht blijven slapen vanavond en ze zei dat het niet mocht omdat ik laatst nog verkracht ben. Ze maakte het zo dat jij het ook zou doen, Levi. Hoe durft ze?' zeg ik en kijk hem pissig aan. 'En ze wil niet eens geloven dat het een verkrachting was! Ze wil gewoon niet dat we samen slapen omdat we twee jongens zijn.'

'Het spijt me, Felix', zeg Levi zacht en gaat op het bed zitten. 'Bedankt voor het opnemen voor mij. En jezelf.' Verslagen plof ik naast hem neer, laat hem zijn arm om mijn schouders slaan en leg mijn hoofd te rusten op zijn schouder. Ik wil een sigaret, maar ik moet mijn belofte aan Levi houden. Ik kan dat geen leugen maken. Dan zal hij me nooit meer geloven.
Mijn ogen vallen op de hand op zijn schouder. Mijn hart maakt een sprongetje wanneer ik een lichtgele nagellak op zijn nagels zie.

Ik kom van zijn schouder af en pak verwonderd zijn hand vast, kijk hem verrast aan.
'Jouw kleur', zegt hij tevreden. De kleur is bijna identiek aan de kleur van de lichtgele polo die hij droeg op Petra's feest. Hij wrijft met zijn duim over mijn donkerblauwe nagellak. De twee kleuren samen zien fleurt mijn stemming wat op. Blozend kus ik hem en leg dan weer mijn hoofd op zijn schouder.

'Ik blijf gewoon bij jou vanavond. Ze moet me maar komen halen als ze het er niet mee eens is', zeg ik. Levi gniffelt. Ik kom van zijn schouder af en zoek onder het bed naar mijn schoenen, maar ook daar kan ik ze niet vinden.
'Jezus, waar heb ik mijn schoenen gelaten?' zeg ik en kijk wanhopig rond. Ik voel een steen op mijn maag vallen. Levi kijkt me aan en lijkt op hetzelfde moment te beseffen waar ze waarschijnlijk zijn.

'Heeft je moeder ze opgeruimd?' vraagt hij. Bedenkelijk knik ik. 'Moet ik ze voor je gaan halen?'
'Nee, ik moet me er maar overheen zetten', zeg ik en schiet omhoog van de grond. Bezorgd springt Levi op van het bed.
'Obelix, laat mij ze pakken', zegt hij en kijkt me diep aan, maar ik been Quintens kamer al stevig uit. Voor mijn eigen slaapkamerdeur stop ik twijfelend.

Levi heeft hem opgeruimd donderdag. Het moet geen probleem zijn. Ik moet me niet aanstellen.
Ik schud mijn handen los en duw de klink naar beneden, gooi de deur open en stap naar binnen. De lucht voelt benauwd. Ik wil verder lopen, maar Levi's sterke hand op mijn onderarm houdt me tegen.

'Laat mij het doen, Felix', zegt hij, maar ik heb mijn arm al losgetrokken en ben al naar mijn bed gelopen, waarnaast mam de schoenen heeft neergezet. Overdonderd loopt Levi de kamer in en komt naast me zitten terwijl ik de schoenen aantrek.
'Alles oké?' vraagt hij en legt licht zijn hand op mijn onderrug.
'Het voelt prima nu jij erbij bent', zeg ik en duw mijn voet in de schoen. 'Je moet wel schoenen aanhebben die je makkelijk uit kan doen trouwens', zeg ik en strik vlug mijn veters.

'Wat, heb je een date gepland?' vraagt hij plagend, maar ik kijk hem hoopvol aan. Zijn wenkbrauwen schieten omhoog.
'Ik hoop dat je het een beetje leuk gaat vinden...' stamel ik. Breed glimlacht Levi en kust me.
'Alles zolang ik maar bij jou kan zijn', zegt hij. Ik lach honend en stoot hem aan.
'Wat ontzettend cliché', zeg ik. Levi kijkt me triomfantelijk aan.
'Zegt meneertje-altijd-van-jou', plaagt hij me terug. Blozend kijk ik toe hoe hij zijn schoenen binnen een paar tellen uitgetrapt heeft. 'Snel genoeg?'

'Kan sneller', zeg ik en haal mijn schouders op. Voorzichtig leg ik mijn hand op zijn schouder en kus hem. Zijn lippen voelen warm en zacht tussen de mijne.
Verbaasd breken we van elkaar los wanneer we letterlijk de vonken tussen ons in kunnen voelen spatten. Verwonderd  kijkt Levi me aan.

Ik kruip op zijn schoot en zoen hem begerig. Levi's antwoord is wat terughoudend, maar zijn handen plaatsen zich hoopvol op mijn onderrug. Mijn wangen kleuren rood wanneer ik bedenk dat zijn nagels nu ook een kleur dragen – mijn kleur.

Bij een nieuwe zoen laat Levi zich omduwen en mij over hem heen kruipen. Zijn lichaam voelt geweldig onder het mijne. Onze zoen wordt ruw en ruig.
Ik duw Levi naar het kussen terwijl ik mijn net aangetrokken schoenen uitschop. Hard smijt ik eentje tegen mijn slaapkamerdeur, waardoor hij sluit. Verwonderd kijkt Levi toe en ik bezwijk bijna onder zijn blik. Hij is wonderschoon. Ik plaats mezelf tussen zijn benen en zoen hem opnieuw.

'Even...' stamelt Levi na losgebroken van me te zijn. 'Gaan we dit nu doen om je moeder op de kast te jagen?' vraagt hij buiten adem. Zacht lach ik.
'Misschien een beetje. Maar ook vooral omdat we dit te lang uitgesteld hebben', zeg ik en zoen hem opnieuw voordat hij nog iets kan zeggen.

En omdat ik zo hopelijk officieel Bente uit mijn kamer kan wissen met Levi.

Ik pak zijn ruwe handen vast en duw ze in het kussen boven zijn hoofd. Kort laat ik mijn ogen op zijn gele nagellak vallen. Grijnzend zoent Levi me. Dan opent hij zijn mond en nodigt me zo uit nog verder te gaan; ik ga gulzig in op het aanbod. Mijn lichaam warmt op door ons contact.

Ik gooi zijn benen over mijn rug en trek zijn shirt uit. Mijn hart bonst bij het zien van zijn ontblote bovenlichaam.
'Holy shit', mompel ik en streel licht zijn buikspieren, het kleine strookje haar onder zijn navel. Levi pakt mijn shirt vast en wil het uittrekken, maar gepanikeerd pak ik zijn armen vast en houd hem zo tegen. Hij mag mijn lichaam niet zien.
'Felix, je bent beeldschoon. Je hoef je niet te schamen voor je lichaam. Ik ben je vriendje. Ik hou van je zoals je bent', zegt hij, maar ik schud stug mijn hoofd. Mijn shirt mag niet uit. Lastig kijkt Levi me aan, maar laat mijn shirt gaan en streelt door mijn haren, hangt ze achter mijn oren.

Ik leun weer naar hem toe en zoen hem weer. Levi is opnieuw voorzichtig, maar leest al snel mijn lichaamstaal en gaat vurig verder. Ik dwaal af met mijn zoenen en zoen zijn nek, zijn schouder, zijn borst, laat zo een spoor van zuigzoenen achter. Levi buigt naar mijn nek en probeert hetzelfde te doen, maar opnieuw stop ik hem.
'Niet tot die van Bente weg zijn', fluister ik, waarop Levi overdonderd knikt.
'Sorry', stottert hij, maar ik onderbreek zijn excuses door hem te zoenen. Levi's handen glijden door mijn haren terwijl hij zich dichter tegen me aan drukt, zijn rug naar boven kromt om mijn lichaamswarmte te voelen. Ik wil weten hoe zijn gele nagellak eruit ziet tussen mijn haren. Ik wil weten hoe zijn gekromde, gespierde lichaam eruit ziet. Mijn lichaam draait overuren. Ongelofelijk dat deze geweldige en bloedmooie jongen nu met me is.

Ik begin aan zijn gulp te trekken, waardoor Levi verbaasd van me losbreekt. Diep kijk ik hem aan terwijl ik zijn riem in één soepele beweging uit zijn broek trek en vervolgens op de grond gooi. Ik zak terug en begin mijn eigen broek te openen.
Verrast schiet Levi overeind en pakt mijn pols licht vast met zijn ruwe handen, maar ik ga door en al snel ligt mijn broek ook op de stapel kleren.
Nu trekt Levi ook haastig zijn broek uit. Met brandende wangen en kriebelende buik trek ik mijn onderbroek uit terwijl ik toekijk hoe Levi hetzelfde doet.
Ik heb hem vaak zat naakt gezien, maar nog nooit op deze manier. Het zorgt ervoor dat mijn bloed begint te bruisen.

Mijn wangen kleuren echter op een andere manier rood wanneer ik merk dat hij naar de wonden op mijn bovenbenen kijkt.
Om het te verdoezelen begin ik in mijn nachtkastje te rommelen. De snelheid waarop ik een condoom heb weten te vinden toont aan wat voor automatisme het is geworden voor me. Het laat me even duizelen, maar Levi weet me uit de bubbel te prikken door te lachen.

'Je kan me niet zwanger maken, hoor', lacht hij. Verlegen lach ik en pak ook de fles glijmiddel uit mijn nachtkastje, net zo'n geautomatiseerde handeling.
Ik laat het flesje naast ons vallen terwijl ik de condoom tussen mijn vingers klem, Levi's hoofd met beide handen vastpak en hem diep zoen. Levi's grote, warme, ruwe handen op mijn blote heupen laten adrenaline door mijn aders tintelen.

Ik breek van hem los en klem de verpakking tussen mijn tanden, scheur hem zo open terwijl Levi met rode wangen toekijkt.
'Wie doet hem om?' vraag ik verlegen. Het laat ons beide giechelen.
'Ik dacht dat ik zei dat je mij niet zwanger kon maken', zegt hij uiteindelijk. Trillend geef ik hem de condoom, waarop hij hem uit de verpakking haalt terwijl hij me vlug kust.

Ik sla mijn ogen neer terwijl ik toekijk hoe Levi de condoom bij me plaatst. Blozend kijk ik naar zijn gele nagellak. Maar mijn ogen dwalen af; mijn wonden zijn prominent aanwezig en het laat me misselijk voelen. Wat als Levi erdoor op me afknapt?
Ik voel mijn bloed koud worden. Met moeite weet ik de brok in mijn keel weg te slikken.

Abrupt stopt Levi met het afrollen van de condoom wanneer een traan op zijn hand valt. Verbaasd maar bezorgd kijkt hij naar me op, maar ik kan hem enkel wazig zien door mijn tranen. Ik voel me angstig en verloren.

'Ik... Ik denk niet dat ik al klaar ben om zo ver te gaan', stotter ik en barst dan in harde snikken uit. Meteen haalt Levi zijn handen bij mijn kruis weg en legt ze op een stukje lichaam wat nog bedekt wordt door mijn shirt.
'Mijn hemel, sorry', stottert hij en wil me in een knuffel trekken, maar ik houd hem tegen. Stug schud ik mijn hoofd en veeg mijn tranen weg.

Ik kan niet geloven dat ik jaren heb weggedroomd dat ik met Levi het bed zou delen en het nu werkelijk zo ver is. Ik kan niet geloven dat ik in Bentes ijsblauwe ogen keek, hopend dat het Levi's hemelsblauwe ogen zouden zijn, en het nu werkelijk zijn irissen zijn die terugkijken in de mijne. Ik kan niet geloven dat ik mijn eerste keer met Bente nadacht over hoe de eerste keer bij Levi en Mirre zou gaan en hoe anders het was geweest als ik wel met hem geruild zou hebben voor het experiment en ik mijn eerste keer met hem zou delen, om nu werkelijk met hem naakt onder me op mijn bed te liggen.

Ik kan niet geloven dat ik me hier al jaren dingen over heb ingebeeld en ik het uiteindelijk... niet kan.

'Maar ik ga het proberen', zeg ik. Verbijsterd kijkt Levi me aan en schudt wild zijn hoofd.
'Wat? Nee', zegt hij en probeert mijn oogcontact te krijgen, maar ik richt mijn ogen op de condoom en probeer hem verder af te rollen.
'Anders is het zonde van de condoom...' fluister ik. Ruw pakt Levi mijn polsen vast.
'Boeien van die fucking condoom, Felix', zegt hij wanhopig. Verbijsterd kijk ik hem aan. Ik knik.

'Nee, je hebt gelijk. Misschien kunnen we het andersom proberen', zeg ik. Levi is duidelijk van zijn stuk gebracht.
'Nee, Felix. Je hoeft nu niet met me naar bed. Waarom push je jezelf zo?' vraagt hij, kruipt een beetje bij me weg en doet voorzichtig de condoom bij me af, grijpt vervolgens zijn shirt op van de grond en bedekt mijn kruis ermee. Zelf trekt hij weer zijn onderbroek aan, hoe hard ik hem ook probeer tegen te houden.

'Felix, we hoeven geen seks te hebben als jij je daar nog niet klaar voor voelt. Ik wil het dan niet eens. Absoluut niet', zegt hij en trekt zijn onderbroek goed. Onzeker kijk ik hem aan terwijl hij ook zijn broek aantrekt.
'Maar hoe moet ik anders laten zien dat ik van je houd?' stamel ik. Stomverbaasd kijkt Levi me aan.
'Felix, what the fuck? Er zijn zo veel andere manieren waarop je dat kan doen. Wat heeft Bente je in hemelsnaam allemaal aangedaan?' vraagt hij. Mijn hoofd voelt licht.

'Ik hoef niet met je naar bed om te laten zien hoe belangrijk je voor me bent?' vraag ik en voel een dikke traan uit mijn oog komen. Bezorgd pakt Levi mijn hoofd met beide handen vast en kust me teder, veegt daarna met zijn duimen de tranen weg.
'Nee, Felix, absoluut niet. Dat je er voor me bent, is al meer dan genoeg. Dat je een date voor ons hebt geregeld is al duidelijk zat', zegt hij. Ik glimlach door mijn snikken heen.
'Weet alsjeblieft dat je jezelf nooit hoeft te bewijzen aan me door met me naar bed te gaan', fluistert hij.

'Hadden we het toen maar op Bentes toilet gedaan. Dan had ik tenminste één keer met je gehad zonder dat Bente alles verpest had', zeg ik en barst weer in harde snikken uit. Ook bij Levi zie ik nu een traan uit zijn oog glippen.
Voorzichtig trekt Levi me in een knuffel, probeert zo min mogelijk mijn ontblote stukken huid aan te raken. Stevig trek ik hem tegen me aan en laat even alles eruit komen.
Na een tijd voelt mijn paniek meer gestild.

'Gaat het een beetje?' vraagt Levi zacht en kust mijn haren. Ik knik en laat hem mijn tranen weg kussen. 'Trek je kleren aan, dan kunnen we zo naar je date.'
Ik lach door mijn tranen heen en pak mijn onderbroek op van de grond. Levi scant mijn gezicht terwijl ik mijn onderbroek en broek aantrek. Daarna sta ik op en trek mijn schoenen aan. Levi doet hetzelfde.

Voordat ik mijn kamer uit wil lopen, trekt Levi me in een strakke knuffel. Overrompeld grijp ik me vast aan zijn shirt en probeer niet in tranen uit te barsten.
'Sorry, Levi', stotter ik, maar hij schudt zijn hoofd.
'Zeg alsjeblieft geen sorry', zegt hij. Bezwaard knik ik. 'Ik sorry dat ik zo ver ben gegaan. Ik had kunnen weten dat het te snel zou zijn.' Nu schud ik mijn hoofd.
'Alles voelde goed, maar er zit mentaal ergens een blokkade', zeg ik. Levi kust geruststellend mijn wang.
'En dat is niet gek na alles wat je meegemaakt hebt. Als je maar weet dat ik van je houd ongeacht wat', zegt hij. Dankbaar kijk ik hem aan en kus zijn lippen.
'Ik hou nog veel meer van jou', fluister ik hees.

'Er is nog één ding dat ik donderdag eigenlijk wilde doen', zegt hij en breekt los. Fronsend kijk ik toe hoe Levi mijn kussens oppakt, naar mijn raam loopt, het opent en vervolgens de kussens naar buiten gooit.
'Wat doe je?' vraag ik verbaasd terwijl ik toekijk hoe hij vervolgens ook mijn dekens het raam uit gooit.
'Dit vreselijke ding weghalen', kreunt hij terwijl hij mijn matras uit mijn bed begint te tillen. Verbluft lach ik en kijk verwonderd toe hoe zijn sterke armen bezig gaan met het matras mijn kamer uit te slepen.

'Waar ga je het heen brengen?' vraag ik verward en kijk toe hoe hij het de trap af duwt.
'Wacht maar af', zegt hij buiten adem en sleept het matras de gang door. Verward volg ik hem naar buiten. 'Pak je kussens en deken', zegt hij.
'Moet ik je niet helpen met het matras?' vraag ik verward.
'Nee, het lukt prima', kreunt hij. Kort kijk ik naar zijn gespierde biceps, maar pak dan de spullen op en volg hem de straat in. Dromerig kijk ik naar zijn gespierde benen terwijl hij het matras over de stoep sleept.

Overdonderd stop ik wanneer hij het matras het pad naar Bentes voordeur op sleept en vervolgens het matras onder haar slaapkamerraam zet.
'Wat doe je?' vraag ik opnieuw verbijsterd. Hij wenkt dat ik moet komen, neemt de spullen uit mijn handen en smijt ze neer op de grond voor het matras.
'Zo. Dit is het laatste van jezelf wat je ooit afstaat aan haar', zegt hij en klopt zijn handen af. Blozend kijk ik hem aan, laat hem mijn voorhoofd kussen.
'Deal', stem ik in. 'Dan gaan we nu naar onze date.'

'Gezellig', zegt hij en kust mijn slaap. Ik loop het tuinpad af en leid Levi de weg. Levi pakt mijn hand vast en volgt me zo de straten door. Hij wrijft met zijn duim met gele nagellak over mijn donkere nagellak. Verlegen glimlach ik naar hem.
'De volgende keer dat we bij je thuis zijn, gooien we je bed op de brandstapel', zegt hij zodra we langs mijn huis lopen. Zacht lach ik en knijp licht in zijn hand.
'Prima', zeg ik.

'Daniël had het erover dat ik Bente aan moet geven...' stotter ik. Levi scant mijn gezicht. 'Wat vind jij?'
'Daar kan ik niet helemaal over oordelen, Felix. Dat is iets wat je zelf moet beslissen. Dat gevoel ligt in jouw hart en daar kan ik niets over zeggen. Maar ik wil je steunen met welk besluit je dan ook maakt', zegt hij. Moeilijk knik ik.
'Ja...' stamel ik en kijk bedenkelijk de straten af. Levi knijpt zacht in mijn hand.

'Gaat het? Als het niet gaat, moet je het zeggen. Dan gaan we naar mij toe', zegt hij. Met een kleine glimlach kijk ik hem aan.
'Nee, het gaat. En ik wil iets leuks met je gaan doen', zeg ik. Levi glimlacht opgewekt terug.

Hij wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand. Het doet me denken aan de eerste opdracht van het experiment. Ongelofelijk dat ik dit schooljaar begon met Bente en het eindig met Levi. Het voelt zoveel malen beter.

'Wat gaan we eigenlijk doen?' vraagt Levi. Met een smalle grijns kijk ik hem aan.
'Dat is een verrassing', zeg ik. Levi kijkt me niet onder de indruk aan.
'Ik houd niet van verrassingen', moppert hij. Ik lach.
'Weet ik, maar je hebt dit verdiend na alles wat ik je heb aangedaan. Dit is mijn verontschuldiging', zeg ik. Overdonderd kijkt Levi me aan.
'Felix, je hoeft helemaal nergens sorry voor te zeggen', zegt hij.
'Tuurlijk wel', stamel ik.

'Felix, ik vind het echt heel lief, maar je hoeft niets goed te maken. We zaten allebei in de knoop met onszelf en iedereen om ons heen. De enige die zich zouden moeten verontschuldigen, zijn Marc, Sandra en Bente', zegt hij. Verward kijk ik hem aan.
'Hoezo Bente?' vraag ik. Levi's blik wordt verslagen.

'Felix', smeekt hij en trekt me in een knuffel. 'Kom alsjeblieft zo snel mogelijk uit je ontkenningsfase. Dat heb je nodig om te helen.'
Beduusd knik ik. 'Hij is heel comfortabel...'
'Ik weet het...'

Verward breek ik een beetje uit de omhelzing los wanneer een scooter ons voorbij komt en Levi ons paniekerig aan de kant duwt.
'Nee!' roept hij bang en schermt me af van het fietspad. Verward kijk ik de scooter na. Daarna kijk ik naar Levi, wie de scooter angstig nakijkt.

Overdonderd neemt hij mijn hand weer in de zijne en begint te lopen. Zacht knijp ik in zijn hand.
'Als je erover wil praten, moet je het zeggen...' zeg ik zacht. Verrast kijkt Levi naar me om.
'Je vindt het niet laf?' vraagt hij. Beledigd kijk ik hem aan.
'Waarom zou ik?' vraag ik. 'Ik mag wel getraumatiseerd zijn en jij niet? Wat jij hebt moeten doorstaan was minstens net zo heftig, als niet erger.'

En het was allemaal mijn schuld.

'We hoeven er geen wedstrijd van te maken wiens trauma heftiger is', zegt Levi.
'Ja, en voor nu wil ik er eigenlijk liever over ophouden. De rest van de middag moet gezellig zijn', zeg ik. Levi glimlacht. Als we het er te veel over hebben, wordt het misschien ook bekend dat ik de reden van Marcs pesterijen was, en Levi mag het absoluut niet weten.
'Is goed', stemt hij in.

Het duurt niet veel langer tot we bij de bowlingbaan van ons stadje aankomen en Levi doorheeft wat we gaan doen. Enthousiast knijpt hij in mijn hand.
'Oh, dit vind ik echt heel leuk', zegt hij en drukt een kusje op mijn wang.
'Als je niet met mijn ballen en kegel kan spelen, moet ik je maar een andere optie geven om met ballen en kegels te spelen. Ik weet hoe leuk je het vindt', zeg ik. Hard lacht Levi.
'Oh, ik had nooit verwacht dat ik opgelucht zou zijn om je zoiets te horen zeggen', zegt hij verwonderd en knuffelt me opgewekt. Ik lach en sla mijn armen terug om zijn nek.
'Brand alsjeblieft weer los met je seksuele grapjes. Ik heb ze gemist', zegt hij en kust mijn nek. Ik giechel.

'Kom, we gaan naar binnen', zeg ik en breek vrij uit zijn armen. Met Levi aan mijn zijde ga ik het gebouw in en meld me aan bij de balie. We verwisselen onze schoenen.
'Het is me nooit opgevallen hoe klein je voeten zijn...' zegt Levi verlegen. Grijnzend kijk ik naar hem op.
'Je weet wat ze zeggen over mannen met kleine voeten', zeg ik en knipoog. Levi lacht kreunend, maar zijn ogen glinsteren.

We lopen naar onze baan, waar ik onze namen invoer. Levi lacht bij het zien van de namen.

Leviworst de Blauw en Obelix de Geel.

Tevreden pakt hij een bal en loopt naar de baan wanneer hij ziet dat hij het potje mag beginnen. Mijn ogen zijn gericht op zijn gele nagellak op de groene bal. Hij weet niet hoeveel het voor me betekent dat hij dit heeft gedaan.
In zijn eerste worp weet hij zeven kegels om te gooien, maar zijn tweede worp levert geen resultaat.

Ik sta op en pak een oranje bal. Ik begin richting de baan te lopen terwijl Levi terugloopt naar de stoeltjes. Wanneer we elkaar passeren, sla ik speels op Levi's kont. Het laat mijn wangen branden. Met een speelse grijns knipoogt hij naar me.
Ik gooi de bal, maar hij belandt in de goot zonder ook maar één kegel omgestoten te hebben. Levi gniffelt. Ik pak een groene bal en doe mijn tweede worp, waar maar drie kegels omvallen.

'Nou, begint al goed', mopper ik, waarop Levi me hard uitlacht. Plagerig duw ik tegen zijn hoofd. 'We gaan me niet uitlachen, hè?' zeg ik. Levi haalt met een brede glimlach zijn schouders op.
'Misschien een beetje', zegt hij, waardoor ik ook lach. Ik kijk toe hoe hij weer een bal pakt en richting de baan loopt. Mijn ogen zijn gefixeerd op zijn gespierde bovenarmen, die strak omwikkeld worden door het mouwtje van zijn lichtgroene polo. Hij is adembenemend.

Hij weet in één keer negen kegels om te gooien en bij zijn tweede worp weet hij ook de laatste omver te krijgen; een spare. Triomfantelijk draait hij zich naar me om terwijl hij zichzelf aanwijst met zijn duimen.
'Je gaat dik verliezen, Obelix. Je hebt te maken met een master', zegt hij en gaat naast me zitten.
'Je speelt gewoon te graag met ballen en kegels', zeg ik. Levi lacht verontwaardigd en duwt plagend tegen mijn schouder.
'Zegt degene die altijd alles begon', lacht hij. Mijn buik kriebelt zodra hij mijn zij begint te kietelen. Lachend schuif ik door naar het volgende stoeltje en probeer zo aan zijn handen te ontsnappen, maar Levi's handen weten in contact te blijven met mijn lichaam. Hard schaterlach ik terwijl hij mijn zij kietelt.

'Levi, stop', giechel ik en probeer zijn handen weg te duwen. Ze razen over mijn ribben. Lachend blijft Levi doorgaan. 'Levi, het doet zeer', stotter ik tussen mijn lachen.
'Smoesjes', lacht hij en blijft doorgaan. Ik duw benauwd zijn armen weg wanneer mijn zij begint te prikken.
'Nee, Levi, het doet echt pijn', probeer ik zo serieus mogelijk uit te brengen tussen mijn giebels. Iets ruwer kietelt hij de ribben onder mijn linkerarm, waardoor een steek door mijn lichaam trekt.
'Au!' schiet onverwachts uit mijn keel. Beschaamd sla ik mijn hand voor mijn mond terwijl Levi geschrokken zijn handen wegtrekt. Met tranen brandend in mijn ogen kijk ik hem aan; Levi's blik is verbijsterd en verward.

'Het was mijn beurt, toch?' stotter ik en sta op zonder antwoord, pak een bal en loop naar de baan. Met mijn rug naar Levi gekeerd voel ik voorzichtig aan mijn ribben door mijn shirt. Bang kijk ik naar mijn handpalm na hem van mijn borstkas gehaald te hebben, maar er is niets te zien.
Opgelucht zucht ik en gooi de bal. Hij belandt meteen in de goot. Beduusd loop ik terug om een andere bal te pakken.

Levi schrikt me op door bezorgd mijn pols vast te pakken. Verrast kijk ik naar hem om. Zijn blik spreekt boekdelen; gaat het? Klein knik ik, zoek een andere bal en trek zo mijn arm uit Levi's grip.

'Misschien moet je een kinderbal proberen', zegt hij en lacht bescheiden. Ik schud lachend mijn hoofd.
'Ik speel niet graag met kinderballen', zeg ik, waarop Levi weer lacht. Snel pak ik een bal en doe mijn tweede worp, maar weet niet meer dan vier kegels om te krijgen.

'Ik ga even wat te drinken voor ons halen, maar ga jij maar alvast verder', zeg ik. Levi glimlacht lief en kijkt me na terwijl ik naar de bar loop.
Verrast kijkt Levi om wanneer ik met twee glazen drinken en wat snackjes terugkom. Trots kijkt hij toe hoe ik een bitterbal opeet. De rest van de snacks kan ik echter niet door mijn keel krijgen. Levi weet een middenweg te vinden door mij steeds het laatste hapje van zijn snack te geven. De rest van de middag is opgewekt en luchtig.

♪ Matilda –Harry Styles ♪

Het is vroeg in de avond wanneer Levi en ik ons klaar staan te maken in zijn badkamer, zodat we samen kunnen kijken bij het open podium om Collin en Simon op te zien treden. We zijn na het bowlen niet meer bij mij thuis geweest en het lucht me op.

Levi kijkt toe hoe ik mijn haren in model breng en het laat me blozen. Ik draag een van zijn zwarte polo's en het stelt me gerust. De stof voelt als een fractie van zijn warme omhelzingen.
Voorzichtig komt Levi achter me staan en kijkt me aan via de spiegel. Mijn wangen beginnen te schroeien wanneer hij een van mijn plukjes haar pakt en het in model strijkt met de rest. Licht sluit ik mijn ogen wanneer hij zijn hand op mijn heup plaatst en een klein kusje op mijn nek drukt.

Traag glijdt zijn hand onder de zwarte polo. Hij kust mijn nek iets lager, waardoor ik mijn hoofd op zijn schouder laat steunen. Mijn buik kriebelt door ons contact.
Voorzichtig nestel ik mijn hand in zijn oranje krullen terwijl Levi's grote, warme hand over mijn buik glijdt. Zijn aanrakingen laten me nerveus voelen. Wat als hij me slank niet aantrekkelijk vindt? Wat als we opnieuw op een punt komen waar ik hem helemaal opgefokt heb en hem weer teleur moet stellen?

Benauwd breek ik van hem los wanneer hij zijn gezicht weghaalt uit mijn nek en mijn shirt traag optilt. Ik sla zijn hand weg en draai me verraden naar hem om. Bezorgd kijkt hij me aan.
'Felix...' stamelt hij en tilt mijn shirt op. Ik wil zijn hand wegslaan, maar het is al te laat: hij heeft de wonden op mijn ribbenkast al gezien. 'Ik had het aan je nagellak moeten zien...' Angstig kijk ik hem aan terwijl hij traag mijn shirt weer laat zakken. Eerst stap ik van hem weg, maar sla dan mijn armen om hem heen en begin te huilen.

'Ik dacht dat je ze daar niet zou zien', zeg ik hees. Ik voel een traan van Levi op mijn schouder vallen. Ik wist dat Levi het op zou merken tijdens het kietelen. Ik wist dat hij het niet vergeten zou zijn.
'Felix alsjeblieft, zeg het tegen me. Ik wil niet dat je dit soort dingen voor me verbergt', zegt hij en kust mijn haar.
'Ik wil je niet bezorgd maken. Ik wil niet dat je denkt dat ik zwak ben', stotter ik en druk mijn gezicht steviger tegen zijn borst. Licht streelt Levi mijn rug.

'Je bent niet zwak, Felix. En ik wil er voor je zijn. Dat lukt niet als je dit soort dingen voor me verzwijgt', zegt hij en kust mijn oor. 'Anders kan ik je alleen maar pijn doen, net zoals daarstraks. Je hoeft je nergens voor te schamen bij mij.'
'Weet ik', zeg ik hees. Stil blijven we zo staan.

'Wil je me vertellen waarom je het gedaan hebt?' vraagt hij voorzichtig. Zwakjes haal ik mijn schouders op.
'Omdat ik besefte dat mijn moeder hetzelfde is als ik...' zeg ik zacht. Ik kan aan Levi's lichaamstaal voelen dat hij het antwoord niet verwacht had.
'Wat?' vraagt Levi verward.

'Ze sprak nooit met me over jou en mij omdat ze dacht dat als er niets over gezegd werd, het misschien niet echt was', breekt mijn stem. Het is dezelfde tactiek die ik heb gebruikt voor mijn geaardheid en  gebeurtenissen met Bente. Troostend wrijft Levi over mijn rug.

'Blijf je liever thuis?' fluistert hij na een tijdje. Klein schud ik mijn hoofd.
'Nee, ik moet er voor Simon en Collin zijn', mompel ik tegen zijn gespierde bovenlichaam.
'Je moet er voor jezelf zijn, Felix', zegt Levi. Stevig grijp ik mezelf aan hem vast.
'Ik ga graag even kijken...' zeg ik.
'Oké...' fluistert Levi.

Hij kijkt bezorgd toe hoe ik mezelf weer bij elkaar raap en verder ga met mezelf klaarmaken. Het duurt niet lang voordat we met z'n tweeën op de fiets richting school zitten.

'Echt nog bedankt voor vanmiddag', zegt hij. Met een moeilijke glimlach kijk ik hem aan.
'Je had het verdiend', zeg ik. Levi glimlacht lastig terug.
We komen niet veel later aan op school. Geduldig wacht Levi af tot ik mijn fiets op slot heb gezet. Naast elkaar lopen we de school in. Onze handen strijken langs elkaar, maar beide durven we die van de ander niet vast te pakken.

We gaan de aula in, waar alle tafels verdwenen zijn en alle stoelen in rijen opgesteld staan naar het podium. Zoekend kijk ik rond. Verbaasd kijk ik om wanneer Levi licht zijn hand op mijn onderrug legt en een beetje naar me toe leunt.
'Mirvana, Danoontje en Svenderman zitten daar. Zullen we erbij gaan zitten?' vraagt hij.
'Ja, ik was ze net aan het zoeken', stem ik in en loop met Levi naar de rest. Ze zitten best ver vooraan. Met een brede glimlach kijken Daniël en Mirre ons aan wanneer ze ons herkennen.

'Zijn deze plekken nog vrij?' vraagt Levi en wijst naar de lege stoelen naast hen.
'Ja, onze ouders zitten daar', zegt Daniël en wijst de zaal in.
'Mooi', zegt Levi en neemt naast Daniël plaats. 'Ik zal tegen mijn ouders zeggen dat ze ook maar daar moeten gaan zitten.'

Ik ga naast Levi zitten. Voorzichtig zoek ik contact met hem door licht mijn been tegen het zijne te leunen. Levi gaat op het contact in door zijn hand op zijn eigen bovenbeen te plaatsen, maar subtiel zijn pink op het mijne te laten rusten.

Ik leun naar voren en scan de twee jongens. Sven houdt een klein knuffeltje vast; Daniël heeft een bosje rozen onder zijn stoel liggen. Zacht stoot ik Levi aan.
'Hadden wij ook niet iets mee moeten nemen?' vraag ik verlegen.
'Maak je maar geen zorgen. Ik heb iets voor Collin', zegt hij. Opgelucht glimlach ik.
'En Simon?' vraag ik zacht.
'Simon verwacht geen cadeaus', zegt Daniël, wie blijkbaar mijn vraag had gehoord. Verrast kijk ik hem aan over Levi's schouder. 'Het is voor hem al meer dan genoeg dat jullie er zijn.'

'Hebben jullie gehoord dat het uit is tussen Gijs en Hilde?' verwisselt Daniël het onderwerp.
'Wat? Serieus?' vraag ik verbaasd. Klein knikt hij.
'Blijkbaar was het een hele ruzie, dus zal het echt een dramashow worden hier op school', zegt Daniël.
'Wauw', stamelt Levi als reactie en zoekt daarna oogcontact met mij. En ik weet wat hij denkt en het lucht me op. Dit nieuws zal de aandacht een beetje van Levi en mij trekken.

We worden afgeleid door de muziekdocente, die de avond opent en de eerste act introduceert. Het is een zangeres. Ze is duidelijk zenuwachtig, waardoor haar stem wat instabiel klinkt.
Ik zak een beetje onderuit in mijn stoel en voel mezelf weg dompelen. Vandaag heeft veel van me gevraagd en ik voel me doodop.

Ik schrik een beetje op wanneer Simon aan de beurt is. Verlegen loopt hij het podium op en kijkt zoekend de zaal af terwijl hij achter een keyboard plaatsneemt. Zodra zijn ogen op Daniël vallen, begint hij de blozen en te stralen. Mijn ogen gaan naar Daniël, wie net zo fel straalt. Glimlachend kijk ik naar Levi.

Eindelijk zijn wij ook zo.

Wanneer de zaal stil is, begint Simon te spelen. Hij richt zijn ogen op de toetsen en laat een prachtig stuk door de zaal klinken. Hij gaat op in zijn spel en laat zijn handen over de toetsen glijden alsof het niets voorstelt.
'Volgend jaar wil ik dat jij op dat podium staat en ik als trots vriendje in de zaal kan zitten', fluister ik en leg mijn hoofd te rusten op Levi's schouder. Hij lacht verlegen.

Na een paar minuten is Simons optreden afgelopen en krijgt hij applaus van het publiek. Terwijl hij een bescheiden buiging doet, haalt Daniël zijn boeket onder zijn stoel uit en baant zich snel onze rij uit. Sven, Levi en ik besluiten ons er niet in te mengen en hen hun momentje te gunnen.

Verlegen loopt Simon het podium af en loopt naar Daniël, wie een beetje naar hem jogt en hem strak omhelst. Ze praten wat en Daniël geeft hem de bloemen, waardoor Simon met zijn ketting begint te spelen en dankbaar naar hem glimlacht. Ik weet dat ze elkaar zouden willen kussen nu, maar dat Simons angst hen ervan weerhoudt. Ik hoop dat ze het later inhalen. Ik hoop dat ze ooit nog af kunnen maken wat ik onderbroken had.

Ze komen onze rij in en nemen naast elkaar plaats, laten Sven zo een plekje opschuiven. We feliciteren Simon met zijn prachtige spel en vallen daarna stil om naar de volgende act te luisteren.

Voorzichtig leun ik tegen Levi's schouder, waardoor hij verrast omkijkt.
'Als ik per ongeluk in slaap val, maak me dan alsjeblieft wakker als Collin op moet', fluister ik. Levi glimlacht.
'Zal ik doen. En ik zal je neus dichtknijpen als je snurkt', zegt hij. Ik gniffel.

Levi plaatst nu zijn hand volledig op mijn bovenbeen en streelt er geruststellend overheen. Het duurt niet lang voordat ik werkelijk weggezakt ben in een lichte slaap. Het voelt geruststellend met Levi erbij. Ik kan niet wachten om vanavond naast hem in bed te liggen.

Suf open ik mijn ogen wanneer Levi me voorzichtig heen en weer schudt. Ik weet niet hoeveel tijd er verstreken is, maar ik weet meteen wat er aan de hand is.
Ik kijk naar het podium, waar Collin met zijn dwarsfluit staat. Mijn ogen volgen zijn brandende blik, zien dat hij op Sven gericht is. Hij glimlacht naar hem en schuift wat verder naar voren op zijn stoel.

Ik kijk weer naar het podium, naar de kleine jongen in de spotlight. Zijn spierwitte krulletjes en zijn dwarsfluit blinken in het licht. Diep ademt hij een keer uit en in voordat hij het instrument aan zijn lippen zet.
Zacht laat hij zijn eerste tonen door de aula klinken. Om zich beter op zijn spel te focussen, sluit hij zijn ogen en laat zijn longen en vingers al het werk doen. Het is een vloeiend nummer met een vlot tempo, maar toch weet hij het met een droevige en krachtige toon neer te zetten. Het laat kippenvel op mijn armen omhoog komen. Ademloos luistert iedereen naar zijn spel.

Kort opent hij zijn ogen en kijkt naar Sven. Ik volg zijn blik en zie Sven verwonderd toekijken. Snel kijk ik weer naar Collin, wiens ogen nu net zo fel glinsteren als zijn dwarsfluit. Tevreden sluit hij zijn ogen weer en rondt zijn nummer af.
De laatste hoge toon klinkt door de zaal, waarna een korte stilte valt waarin de toon nagalmt. Daarna applaudisseert het publiek. Klappend leun ik naar Levi.

'Ik heb de verkeerde broer gekozen. Deze is beter in fluit spelen', zeg ik, waardoor Levi lacht, wetende waar mijn grap op duidt.
'Deze broer speelt gitaar. Ik ben beter met mijn vingers', kaatst hij terug, waardoor ik ook lach.

Collin buigt onhandig en stapt van het podium af. Levi, Sven en ik staan op en lopen naar hem toe om hem te feliciteren met zijn geweldige optreden.
'Echt fantastisch gedaan, Coltrui', zegt Levi en knuffelt hem. Ook ik knuffel hem en complimenteer hem voor zijn spel. Dankbaar knuffelt hij ons terug en neemt Levi's kleine cadeautje voor hem aan. Nieuwsgierig kijk ik toe hoe hij het opent en vervolgens een setje plectrums tevoorschijn haalt.
'Dan kan je nog een instrument aan je collectie toevoegen', zegt Levi, waarop Collin breed glimlacht.

Ik stap aan de kant voor Sven, wie verlegen staat te wachten. Opgewekt kijkt Collin hem aan.
'Uh, echt goed gedaan, Col!' stottert hij en geeft hem een knuffel. Voorzichtig breekt Sven los uit de omhelzing en geeft hem zijn cadeautje: een flamingoknuffel die een saxofoon vasthoudt. Verrast neemt Collin hem aan.
'Sorry, ik wist niet of je sax of dwarsfluit ging spelen...' stamelt Sven en krabt ongemakkelijk op zijn achterhoofd. Collin glimlacht echter opgewekt.
'Nee, het is perfect! Bedankt!' zegt hij en knuffelt hem nog een keer. Grijnzend kijk ik toe hoe de jongens elkaar laten gaan.

'Mag Collin ook zo op jouw dwarsfluit spelen?' vraag ik en knipoog naar Sven. Beide jongens kleuren felrood.
'Felix!' stoten ze beide verontwaardigd uit, maar ik merk dat ze er niet zo geïrriteerd op reageren als ze eerst deden.
'Laten we gaan zitten. De volgende act begint zo', wimpelt Collin het onderwerp snel af en werkt zich onze rij in. Simon en Daniël hebben plek gemaakt door op te schuiven naar Mirre, waardoor Sven naast Daniël gaat zitten en Collin weer naast hem. Levi schuift aan en laat mij weer plaatsnemen naast hem. Levi kijkt toe hoe de anderen ook Collin prijzen voor zijn optreden.

Verrast kijkt hij om wanneer ik hem aanstoot. 'Vind je het erg als we gaan?' fluister ik beschaamd. Bezorgd kijkt Levi me aan. 'Ik ben doodop.'
'Nee, tuurlijk niet. Kom, we gaan', zegt hij, fluistert naar de anderen wat de situatie is en probeert dan met me de zaal te verlaten zonder al te veel aandacht te trekken.

In de fietsenstalling laat hij me zijwaarts plaatsnemen op zijn bagagedrager en houdt hij mijn fiets aan de hand.
Met mijn wang leunend tegen Levi's rug en mijn arm om zijn middel laat ik hem me door de straten fietsen. Zijn warmte stelt me op mijn gemak. Licht sluit ik mijn ogen en laat zijn hitte en het gehobbel van de weg me in een lichte slaap zakken.

Bij hem thuis aangekomen tilt hij me van zijn fiets af, draagt me het huis in en brengt me de badkamer in. Slaperig laat ik hem mijn tanden poetsen en dan legt hij me in bed.
Hij trekt mijn schoenen en broek uit, maar mijn shirt laat hij aan. Ik ben hem er dankbaar voor. Dromerig kijk ik toe hoe hij zichzelf uitkleedt en naast me komt liggen in het bed. Een slaperige glimlach trekt aan mijn mondhoeken wanneer we gezicht naar gezicht op de kussens liggen.

Onhandig kruip ik in zijn armen en nestel mijn gezicht in de kromming van zijn nek. Kozend strelen zijn vingers licht over mijn onderrug. Zijn geur stelt me op mijn gemak. Het duurt niet lang voordat ik in slaap ben gevallen in zijn armen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!