♪ Yellow - Coldplay ♪
♪ Need a break – Jann ♪

Mijn zaterdagavond was uiteindelijk toch geëindigd bij Daniël op het luchtbed. Mijn hele telefoon ontplofte zodra Simon thuis was van zijn oma en voor ik het wist stond het koppeltje voor mijn deur om me mee naar een van hen te nemen. Ik kon wel door de grond zakken toen Quinten het zag, maar het luchtte me op dat ik het huis uit kon.

Het duurde niet lang tot ze de waarheid uit me hadden, mede mogelijk gemaakt door de nieuwe zuigzoenen op mijn nek. Was ik maar bij de wedstrijd gaan kijken. Was ik maar naar Simons huis gegaan. Was ik mijn bril maar gaan halen in de stad.

Ik heb me even losgebroken van Daniël, Simon, Mirre en Levi door alleen naar mijn kluisje te gaan. Ik kon Levi's blik niet langer op me voelen, wetende dat hij weet dat ik heel het weekend bij Daniël en Simon heb gespendeerd na mijn derde fiasco.

Ik kreeg zaterdag een lading aan berichten zodra Bente doorhad dat ik het haar onmogelijk had gemaakt om mijn locatie te controleren. Het werd een heftige ruzie, die Daniël op een gegeven moment heeft afgekapt door mijn telefoon uit mijn handen te nemen en hem uit te zetten.

In de fietsenstalling kreeg ik vanochtend alsnog de volle laag van voren van haar. Ze eindigde de discussie door over mijn bril te beginnen en te zeggen dat ze niet weet of hij me wel staat – puur omdat ze het laatste woord moest hebben en de discussie anders niet van me kon winnen.

Ik vraag me af wat ze van onze ruzies denkt. Ik vraag me af hoe ze zelf de verkrachtingen inziet. Ik snap niet dat ze niet inziet dat het onze relatie sloopt – dat ze niet begrijpt dat ze me er juist alleen maar mee wegjaagt in plaats van bij zich houdt.

Met een ruwe keel van het wegdrukken van mijn tranen sluit ik mijn kluisje en draai me om om terug naar de aula te gaan. Geschrokken strompel ik achteruit tegen de kluisjes aan wanneer Marc opeens achter me staat.
'Daar hebben de grootste, goorste homo van de hele school, deze keer met een bril zodat hij goed kan zien wat voor lul hij in zijn bek steekt', zegt hij vals en stapt op me af. Ik voel mijn maag samentrekken, maar probeer mezelf dapper te houden.

'Het zijn vergrootglazen zodat ik je micropenis kan vinden', zeg ik bot. 'Heb je nou nog niet genoeg gehad?' snauw ik, waarop Marc hard lacht.
'Hier ga ik nooit genoeg van krijgen', zegt hij en scant sluw mijn gezicht en lichaam. Ik voel mijn handen klam worden.

Plots stapt hij op me af, grijpt me vast bij mijn keel en drukt me ruw tegen de kluisjes, drukt zo mijn keel samen. Geschrokken pak ik zijn pols vast terwijl ik naar adem snak.
'Luister goed, flikker. Als jij Levi met nog maar één hand aanraakt, ben je de klos', dreigt hij. Ik probeer zijn grip op mijn keel wat te verzwakken, maar het lukt niet.
'Wat, omdat je hem voor jezelf wil?' spuug ik uit en schop tegen zijn scheen. Met brandende ogen kijkt hij me aan.

'Is het nog niet duidelijk wat ik wil?' sist hij en drukt me nog wat harder tegen de kluisjes. Het doet me aan Bente denken afgelopen zaterdag en het laat me kokhalzen. 'Ik dacht dat je er wel slim genoeg voor zou zijn omdat je een klas hebt overgeslagen.'
'Zeg maar gewoon dat je mij voor jezelf wil', spuug ik uit en probeer hem van zijn stuk te brengen, maar dan bedaart het tot me. Marcs blik bevestigt het alleen maar meer. Ongelovig kijk ik hem aan en schud klein mijn hoofd, probeer mijn tranen terug te dringen. Mijn grip verzwakt.

Zijn vriendinnetje is werkelijk een baard. Simon en Daniël hebben zijn pesterijen niet hoeven doorstaan omdat hij niet jaloers was op een van hen; omdat hij niet verliefd was op een van hen.

Hij wil mij.

Hij heeft Levi al die tijd gepest in de hoop hem weg te houden bij mij. Levi heeft werkelijk alles moeten doorstaan vanwege mij. En hij heeft er al die tijd al stiekem naar gehint.

Hij heeft Levi in elkaar geslagen om hem weg te houden bij mij, maar het was ik die steeds weer contact zocht met hem.

Alles is werkelijk waar mijn schuld geweest.

Er trekt een kotsreflex door mijn keel, maar niets komt naar buiten.

Het was altijd al mijn schuld.

'Denk maar niet dat je ooit een kans maakt', sis ik en probeer zijn hand weg te krijgen bij mijn keel.
'Hoezo? Je bewaarde je handjes toch met alle liefde voor mij?' zegt hij, trekt mijn hand bij zijn pols weg en duwt hem stevig op zijn kruis. Opnieuw krijg ik de neiging om over te geven.

Diep kijkt hij me aan en drukt mijn hand steviger tegen zijn kruis. Het maakt me kotsmisselijk dat hij werkelijk opgewonden is. Tranen staan hoog in mijn ogen. Is dit hoe ver ik moet gaan om hem weg te houden bij Levi?

'Of heb je het liever andersom?' vraagt hij sluw en grijpt nu mijn kruis vast. Weer kokhals ik wanneer hij erin knijpt. Niets aan mijn lichaam voelt nog juist. Niets voelt nog als van mezelf.
'Waag het niet aan Levi te komen, dan heb je problemen', sis ik. 'Alles zolang je hem maar met rust laat...' fluister ik hees en voel een traan uit mijn oog glippen. Tevreden grijnst hij en scant opnieuw mijn lichaam.
'Alles?' zegt hij tevreden. Met een brok in mijn keel knik ik. Marcs grijns wordt breed. 'Dan staat je nog heel wat te wachten.'

Ik voel mijn maag in een zwart gat vallen wanneer hij me op mijn knieën duwt. Door mijn tranen heen probeer ik hem aan te kijken terwijl hij dichter naar me toe stapt. Zwaar slik ik wanneer hij met één hand mijn kin vastpakt, mijn hoofd naar boven kantelt en mijn mond een beetje open duwt.
Ik kan hem slecht aankijken wanneer hij nog dichter op me gaat staan en zo zijn kruis in mijn gezicht forceert.
'Je gaat je kaak breken wanneer je die mooie lipjes van elkaar moet brengen om me in je strot te nemen', zegt hij met glinsterende ogen. Mijn keel voelt droog. Minuscuul knik ik.

Alles om hem weg te houden bij Levi.

'Ik had niet verwacht dat je er zo mooi uit zou zien van bovenaf. Moet je die geile pareloogjes van je eens zien', zegt hij tevreden. Mijn hoofd duizelt. Hoe vaak heeft hij hierover gefantaseerd? Hoe vaak was het de reden dat hij Levi zo getreiterd heeft?

'Als jij Levi niet met rust laat...' zegt hij, grijpt mijn bril van mijn neus en smijt hem op de grond, om hem vervolgens kapot te stampen met zijn voet. 'Gebeurt dat ook met jou.'
'Als ik je niet kan krijgen, dan kan niemand je krijgen', sist hij. Hij duwt zijn kruis kort in mijn gezicht en loopt dan weg. Verdwaasd kijk ik hem na.

Verslagen kruip ik naar mijn vernielde bril. Van beide glazen is niets meer dan scherven over en het dunne, ijzeren montuur is vervormd. Mam zal wel woest zijn als ze dit ziet.

Er trekt een nieuwe golf misselijkheid door me heen. Ik geef slechts een klein beetje gal over op de vloer, maar mijn lichaam gedraagt zich alsof het liters naar buiten werkt.

Het is al die tijd mijn schuld geweest dat Marc achter Levi aan heeft gezeten.

Hij heeft er al die tijd al naar gehint, maar ik was te stom om het te zien en heb daardoor Levi alleen maar met meer leed opgezadeld.

En nu heeft Marc eindelijk kunnen krijgen wat hij al die tijd al wilde. Nu gaat hij eindelijk werkelijk kunnen krijgen wat hij wil door mijn belofte.

Opnieuw kokhals ik wanneer ik aan mijn hand op zijn half harde kruis denk, zijn hand op mijn kruis, zijn kruis in mijn gezicht, maar niets komt naar buiten.

Hoe moet Levi me onder ogen zien als hij erachter komt dat ik de oorzaak voor zijn pesterijen was?

Ik wil roken, maar ik ben mijn sigaretten thuis vergeten.

Verslagen raap ik alle stukken van mijn bril bij elkaar en kruip met pijn en moeite omhoog. Ik strompel terug naar de aula, waar ik de klas opzoek.
Ik wil aanschuiven naast Bente, maar Daniëls stem schrikt me op.
'Felix', klinkt hij streng maar warm. 'Kom je naast mij zitten?'
'Ja...' stamel ik en slenter naar zijn kant van de tafel terwijl ik Bentes blik in me voel branden.

Ik probeer ongezien onder de tafel mijn bril weg te stoppen in mijn tas, maar ik voel Daniëls, Simons en Levi's ogen in me branden.
'Wat heb jij nou weer gedaan?' vraagt Levi. Betrapt en beschaamd rits ik snel mijn tas dicht.
'Niets', zeg ik zacht. Ik kan het hem niet vertellen. Hij mag niet weten dat het op een andere manier mijn schuld is geweest dat hij zo gepest is dan enkel het flesje te laten draaien.

'Hoe was het zaterdag eigenlijk?' probeer ik snel de aandacht van me af te halen door Mirre aan te kijken. Haar blik is lastig.
'Echt heel leuk. Lief dat je het vraagt', zegt ze. Moeilijk glimlach ik naar haar.
'Wat hebben jullie gedaan?' vraag ik. Bedenkelijk scant Mirre mijn gezicht. Het laat me onprettig voelen. Ze weet te veel.
'We hebben een wandeling in de bossen gemaakt en hebben daarna ergens iets gedronken', zegt ze.

Ik merk dat ze enthousiast is. 'Veel tijd om elkaar beter te leren kennen dus', zeg ik. Mirre knikt met een brede glimlach.
'Ja, het was echt mega gezellig. Hij was ook echt heel lief', antwoordt ze. Ik probeer enthousiast te zijn voor haar.
'Is hij een beetje knap?' vraag ik, waardoor ze knalrood wordt.
'Niet zo knap als Levi', zegt ze met een speelse glimlach en knipoog. Met brandende wangen kijk ik van haar weg.

Verward kijk ik om wanneer ik Simons smalle hand onderin mijn blikveld zie komen. Zijn vingers houden delicaat een appelpartje vast.
Voorzichtig neem ik het uit zijn hand en neem er een muizenhapje van, onzeker hoeveel eten ik in me kan houden na de gebeurtenis op de gang.

'Ik heb nog meer', zegt hij wanneer ik hem dankbaar aankijk. Klein knik ik.
'Bedankt', zeg ik zacht wanneer ik de hap heb doorgeslikt. Ik ben echter opgelucht dat de bel gaat en er dus niet meer tijd voor me is om te eten.

Ik merk dat Daniël me een beetje naast zich wil houden zodat Bente me niet op kan zoeken en me niet kan vragen om af te spreken, maar hij laat me een beetje vieren wanneer Levi naast me komt lopen. Het maakt me echter nerveus. Ik wil niet dat hij me gebroken ziet. Hij heeft al te veel gezien.
Overdonderd zak ik terug en trek mezelf strompelend aan de trapleuning de trap op. Levi's nabijheid laat mijn hart bonzen.

'Waarom trek je opeens zoveel met Daniël en Simon op?' schrikt hij me op. Betrapt kijk ik hem aan. 'Ik zie je steeds bij hen op mijn telefoon en nou claimt Daniël je ook opeens tot hemzelf. Ik kom er bijna niet meer tussen. Heb je opeens besloten om een trio te vormen met hen?' Ongelovig kijk ik hem aan.
'Serieus, Levi? Ze hebben het nog niet eens fatsoenlijk durven doen met z'n tweeën, laat staan dat ze een trio aan durven te gaan', stotter ik. Het wil me laten huilen, me maar al te bewust van die ene keer die ik verknald heb.

'En daarbij wil ik het niet eens met hen doen. Ik voel me niet aangetrokken tot hen, enkel maar tot jou. De enige met wie ik werkelijk seks zou willen hebben, ben jij', stamel ik met brekende stem.

En het is juist Bente die me verkracht.

Tranen stapelen meer en meer op.
'Als het dat niet is, waar komt het dan opeens vandaan?' sist Levi pissig. Ik kan mijn oren niet geloven.
Ik kan niet geloven dat Levi niet verder kan denken en niet kan bedenken dat het mogelijk over mijn geaardheid gaat; of over waar hij laatst zelf nog op in is komen lopen.
'Je zal het toch niet begrijpen. Het is iets waar je toch niets aan hebt gedaan', stamel ik nu verbitterd terug. 'Je weet waar het over gaat.'

'Oh alsjeblieft, enlighten me', snauwt Levi.
'Het is waar je zelf laatst op ingelopen bent, maar zelf te beroerd voor was om bij in te grijpen. Iets waar Daniël en Simon hoe dan ook bij in zullen grijpen', sis ik en trek mezelf sneller de trap op, laat Levi zo achter in de menigte.

Stil dwarrelen wat tranen over mijn wangen naar beneden. Kon ik het hem maar uitleggen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!