♪ Tainted Love – Soft Cell ♪

Ik strompel achteruit terwijl Bente me mijn kamer induwt en me ruig zoent. Ik wist dat vanmiddag niet goed zou eindigen met Levi en Daniël bij onze wedstrijd, Simon op ziekenbezoek bij zijn oma en Mirre op date met Clint.

Bente duwt me hard tegen de muur. De klap doet zeer aan mijn hele lichaam. Was ik maar niet zo naïef geweest. Had ik maar ingestemd op Daniëls aanbod om naar de wedstrijd komen te kijken, wetende dat ik te verwond ben om mee te kunnen doen.

Enthousiast glijden Bentes handen onder mijn shirt en glijdt haar tong mijn mond in. Ik trek met moeite weg en weet lastig los te komen van haar.
Wanhopig kijk ik haar aan in haar ijsblauwe ogen, die vol opwinding staan. Ze wil me opnieuw zoenen, maar ik draai mijn hoofd weg.

'Nee, Bente, alsjeblieft niet', stamel ik hees, maar Bente zoent mijn nek zonder te reageren. Ze plaatst nieuwe zuigzoenen terwijl de oude nog niet eens verdwenen zijn. Mijn bloed wordt koud.

Ze pakt mijn hoofd vast en zoent me opnieuw. Ik frons en kus haar moeilijk terug. Ze duwt me tegen de muur en schaaft per ongeluk met haar scherpe nagels over de schaafwond op mijn wang.
'Au', mompel ik tegen haar lippen en wil haar wegduwen, maar Bente duwt net zo hard terug.
Ze begint aan de onderkant van mijn shirt te trekken en krabt me zo een paar keer. Ze breekt los van mijn lippen, kust mijn nek en trekt dan mijn shirt omhoog. Ik ben blij dat het niet Levi's polo is die ze voor me kan verpesten.

'Nee, Bente. Nee, nee, nee. Ik wil verdomme niet', zeg ik en probeer mijn shirt terug te krijgen. Bente kijkt me met vuurspuwende ogen aan.
'Ik dacht dat we dit gesprek afgerond hadden', snauwt ze en gooit mijn shirt op de grond. Verbijsterd kijk ik haar aan.
'Je kan me niet dwingen', zeg ik en duw haar een beetje weg, probeer mijn shirt weer te pakken. Ze duwt me met haar hand op mijn keel tegen de muur.

'Weet je hoeveel makkelijker het voor me is om naar Marc te stappen nu hij weer op school is?' vraagt ze, waardoor ik in mijn bewegingen bevries. Ik wist dat ze het een keer zou benoemen. Ik kijk haar overrompeld aan.
'Je weet waar hij toe in staat is. Wil je dat zelf ook meemaken?' vraagt ze. Mijn hoofd duizelt.

Ik wil niet nog meer verwondingen krijgen bovenop de wonden die ik nu al heb. Ik wil me niet voorstellen dat Levi weer nieuwe verwondingen krijgt. Ik wil niet dat hij opnieuw bont en blauw is. Ik wil niet dat hij weer Marcs slachtoffer is omdat ik geen seks wilde met Bente.

Ik pak haar hoofd met beide handen vast en zoen haar agressief. Bente moet bij Marc uit de buurt blijven en ik moet er alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen.

Ze mag Levi niet indirect bezeren. Ik weet dat ik die gebroken blik in zijn ogen niet nog een keer aan kan. Alles voor Levi.

Bente draait ons om en duwt me hard neer op het bed. Een gepijnigd geluid verlaat mijn keel door de ruwe klap.
'Bente, stop alsjeblieft', rolt automatisch over mijn lippen.

Mond houden, Felix. Zet die verkrachting uit je hoofd. Het is geen verkrachting. Het is een voorwaarde. Je moet met Bente naar bed gaan als je Levi wil beschermen. Wees niet zo egoïstisch en denk aan de gevolgen als je dit niet doet.

Ik laat haar me verder uitkleden en kijk verdoofd toe hoe ze zichzelf ook uitkleedt. Ik kijk naar de ketting op haar borst, het rode steentje en mijn ring. Ook al draag ik de ring niet meer, toch weet ze genoeg manieren te vinden om me aan te raken.

'Ik ga niet voor een derde keer tegen mijn zin in seks met je hebben...' stamel ik wanneer ze mijn onderbroek uit wil gaan trekken. Bente kijkt me zonder enige indruk aan.
'Dan maak je maar zin', zegt ze. Ik slik. Ze heeft een punt. 'Volgens mij ben je de voorwaarde vergeten.'

Ik voel tranen opwellen in mijn ogen en durf niets meer te zeggen. Ze heeft gelijk, Felix. Je mag niet tegensputteren. Het is geen verkrachting.

Ik laat haar mijn onderbroek uittrekken en kijk toe hoe ze haar eigen onderbroek ook uittrekt. Ze wil op mijn schoot kruipen en me naar binnen begeleiden, maar ik schiet gepikeerd omhoog.
'Condoom!' roep ik en begin meteen in mijn nachtkastje te rommelen.
'Wat?' stamelt ze stom. Woest kijk ik haar aan terwijl ik een condoom in haar hand duw.
'Condoom, Bente. Con-doom. Ik wil niet ook nog ongewenst vader worden', snauw ik. Beledigd opent Bente de condoom en doet hem bij me om. Misselijk kijk ik toe terwijl tranen in mijn ogen bijten.

Ik mag niet toegeven aan deze verkrachting, maar ik mag ook niet Bente naar Marc toe laten gaan.
Verslagen leg ik mijn hoofd op het matras terwijl Bente haar heupen het werk laat doen. Stel je Levi voor, helemaal bont en blauw als je dit niet doet. Laat dat je reden zijn om je gejammer te stoppen.

Ik denk aan alle keren dat ik respectvol mijn handen van haar heb gehaald omdat ze geen seks wilde terwijl Bente mijn nek kust. Ik vraag me af waar haar respect naar mij is gebleven.

Er trekt een koude rilling over mijn lijf wanneer ik Bentes tanden in mijn nek voel.
'Je hebt echt veel acne, Felix', klinkt ze, maar de woorden klinken dof. 'En je bent te mager. Je moet echt naar de sportschool.'

Het wil me laten braken. Zelfs hele dagen niet eten weet Bente niet van mijn lichaam af te krijgen. Ik voel mezelf dissociëren met mijn lichaam, laat mezelf zo eerder een toeschouwer voelen dan het slachtoffer. Alles om de gebeurtenis minder hard en minder direct bij me aan te laten komen.

Ik heb het allemaal zelf op me afgeroepen. Ik heb Bente respectloos behandeld door Levi achter haar rug om te zoenen en dit is mijn karma. Ik heb mijn verkrachtingen verdiend na een paar keer Levi's grens over gegaan te zijn tijdens het zoenen.
Mijn keel voelt ruw van het niet toestaan te huilen. Het is mijn eigen schuld. Het zijn de gevolgen van mijn eigen stomme acties.

'Kom op zeg, Felix. Doe eens wat. Je ligt er als een fucking zeester bij. Beweeg eens', zeurt Bente. Het roept me terug in mijn eigen lichaam. Het laat een traan uit mijn oog ontsnappen.
'Misschien komt het omdat ik niet wil, Bente!' snauw ik en probeer mijn tranen weg te slikken. 'Ik lig te fucking janken, Bente. Hoe kan je het niet doorhebben? Zelfs een blinde zou het nog merken!'

Bentes wenkbrauwen schieten verontwaardigd omhoog. Ze draait haar heupen rond en duwt een beetje op mijn onderbuik, weet zo een verstrengelde kreun over mijn lippen te krijgen.
'Klinkt alsof je het fijn genoeg vindt', zegt ze. Stomverbaasd kijk ik haar aan. 'Ik heb Marc al een paar keer zien lopen op de gangen. Denk je dat ik hem na het weekend opeens niet meer zal zien?'

Ze zet haar nagels stevig in mijn huid terwijl ze haar telefoon oppakt van de grond.
'Ik heb zijn nummer al vanaf jouw telefoon naar mij gestuurd', zegt ze en begint op haar scherm te tikken. Mijn ogen worden groot. Gepanikeerd grijp ik haar telefoon uit haar hand en smijt hem door de kamer heen.

Ik draai ons om en laat mijn heupen het werk doen. Tevreden begint ze gekreun en gekrijs uit te stoten terwijl ik gejammer en gesnik uit begin te stoten.

Ze reikt haar handen uit en probeert zich vast te pakken aan mijn bed en nachtkastje. Ze schokt wat, waardoor de lege bierflesjes van mijn nachtkastje wiebelen en kapot vallen op mijn slaapkamervloer. Beduusd kijk ik naar de groene scherven en kijk dan weer naar Bente, die voldaan lijkt over haar actie.

Ik sluit mijn ogen en weiger te kijken naar wat er met mijn bloedeigen lichaam gebeurt. Misschien als ik het niet zie, gebeurt het ook niet.

Ik probeer al mijn gevoelens uit te schakelen, samen met al mijn zintuigen. Misschien als ik het niet meer hoor, gebeurt het niet. Als ik het niet voel, gebeurt het misschien niet echt.

Maar ik voel alles. Ik voel Bentes nagels over mijn rug krassen. Ik voel haar mond een nieuwe blauwe plek op mijn nek vormen. Ik voel mijn wonden openscheuren. Ik voel mijn keel nog schraler worden. Ik voel elk lichamelijk contact met Bente. Ik voel mijn hart in stukjes breken. Ik voel mijn tegenzin. Ik voel mijn wensen en verlangens. Ik voel alles.

  'Harder, Felix', kreunt ze in mijn oor. Het laat me kokhalzen, maar er komt niets uit mijn keel.
'Ik had die dildo moeten bewaren zodat je jezelf kon plezieren', mompel ik, maar volg haar commando.
'Felix!' stoot ze beledigd uit en stompt me hard tegen mijn zij. Een gepijnigde kreun rolt over mijn lippen.

Ik haat het dat ik alles voel.

♪ Somebody That I Used to Know – Gotye, Kimbra ♪
♪ Another Love – Tom Odell ♪

Het heeft lang geduurd voordat Bente tevreden was vandaag, maar uiteindelijk had ze wat ze wilde en ging ze naar huis. Ik heb mezelf uren staan schrobben onder de douche en heb kilo's foundation aangebracht op mijn keel, maar niets hielp met deze gebeurtenis uit mijn hoofd te verwijderen.

Uitgeteld lig ik op Quintens slaapkamervloer, muziek hard in mijn oren en een sigaret smeulend tussen mijn vingers.
Mijn ogen branden wanneer ik de volgende trek van mijn sigaret neem. Ik laat de rook door mijn neus naar buiten kringelen. Hoe krijgt Bente het voor elkaar mij elke keer het gevoel te geven dat het mijn eigen schuld is? Hoe krijgt ze het voor elkaar dat ik steeds degene ben die zich verontschuldigt?

Verward rol ik mijn hoofd naar mijn telefoon wanneer ik gebeld word. Traag til ik hem op en staar beduusd naar het scherm: Daniël.

'Met Felix', neem ik op.
'Hé, alles oké?' vraagt hij. Tranen branden in mijn ogen. Hij mag niet weten dat ik opnieuw slachtoffer van Bente ben geweest omdat ik weer niet naar hem geluisterd heb.

'Jap, alles prima. Hoe was de wedstrijd?' vraag ik en hoest, neem vervolgens een kleine trek van mijn sigaret. Afwezig kijk ik naar de opstijgende rook.
'Prima...' klinkt Daniël twijfelend.
'Mooi. Kon ook niet anders met jou er weer bij', zeg ik. Kort blijft het stil.

'Simon heeft je een paar keer geprobeerd te bellen', zegt hij uiteindelijk.
'Mijn telefoon was leeg', lieg ik. Ik heb mijn telefoon meerdere keren over horen gaan toen ik met Bente bezig was, maar ik kon niet opnemen.
'Hij zag dat Bente bij je was.'
'Er is niets aan de hand. Mijn moeder was thuis', lieg ik opnieuw. Het blijft weer stil.

Ik schiet omhoog van de grond wanneer mijn slaapkamerdeur geopend wordt. Mam staat in de deuropening.
'Ik moet gaan, Daan. Mijn moeder is er', zeg ik.
'Fe ̶ ' klinkt hij nog, maar ik hang al op en trek mijn oordopjes uit. Pissig kijkt mam me aan.

'Sinds wanneer rook jij?' zegt ze boos. Betrapt doe ik de sigaret uit en gooi hem in een leeg flesje, ook al heeft ze het allang gezien.
'Het...'
'Hoeveel meer wil je me nog teleurstellen?' zegt ze. Hard slik ik en voel tranen in mijn ogen springen.

'Quinten rookte al toen hij vijftien was, daar ben je nooit boos om geweest', stamel ik. Mijn telefoon gaat opnieuw over, maar ik druk hem weg.
'Vroeger was het normaal om te roken. En daarbij had dat kind had last van stress. Hij had net te horen gekregen dat hij er nog een broertje bij kreeg', snauwt mam. Beduusd knik ik en schuif het pakje sigaretten weg.

'Ik heb je bril voor je opgehaald', zegt ze vervolgens bot en gooit iets in mijn richting. Eerst kruip ik in elkaar, maar weet de brillenkoker te vangen. Ontdaan kijk ik haar aan.
'Bedankt...' stamel ik en kruip uit elkaar.
'Je had hem ook wel zelf kunnen halen als je toch alleen maar heel de middag met Bente in bed hebt gelegen', snauwt ze. Tranen branden in mijn ogen en ik moet hard slikken om de brok in mijn keel weg te krijgen.

Was ik vanmiddag maar in de stad om mijn bril op te halen in plaats van dat ik met Bente in bed had gelegen.

'Ja, sorry...' stotter ik en haal de bril uit het doosje.
'We eten over vijf minuten. Zorg dat je dan klaar bent', zegt mam en verlaat de kamer weer. 'En Quinten zal er zijn, dus zorg ervoor dat zijn kamer weer vrij is. Wie weet wil hij blijven slapen', zegt ze nog voordat ze de deur sluit.
'Ja...' mompel ik en kijk toe hoe de deur in het slot valt.

Opnieuw word ik gebeld door Daniël, maar ik druk hem weer weg. Er komt een stroom berichten binnen, maar ik negeer ze allemaal.

Ik kruip stijf omhoog van de vloer en raap al mijn spullen bij elkaar. Met moeite weet ik met mijn overvolle handen de deur te openen en schuifel naar mijn eigen slaapkamerdeur.
Afwezig kijk ik naar de gesloten deur. Het is een derde keer gebeurd achter die deur. Hoe moet ik daar slapen als heel mijn kamer naar Bente ruikt? Hoe moet ik op mijn bed liggen als ik haar afdruk nog in het matras kan voelen?

Misschien had ik Daniëls telefoontjes op moeten nemen, dan had ik kunnen vragen of ik bij hem had mogen slapen.

Met trillende handen open ik de deur en laat mijn spullen op mijn bed vallen. Kokhalzend kijk ik naar de dekens, die nog gedesoriënteerd liggen door net.
Ik vlucht de kamer weer uit en sluit de deur achter me, probeer steun te vinden tegen het hout. Kort probeer ik op adem te komen en strompel daarna de trap af.

Mijn hart bonst in mijn keel wanneer ik de woonkamer inga en Quinten al grijnzend naar me zie kijken.
'Leuk slaapfeestje gehad bij die twee homo's laatst?' vraagt hij. Verslagen zucht ik.
'Beter dan elk slaapfeestje dat ik ooit met jou heb gehad', spuug ik uit. Mijn ogen gaan naar mam, die de kelder uit komt met een fles wijn.
We schuiven allemaal bij Quinten aan wanneer pap de pan met eten op tafel zet. Misselijk kijk ik toe hoe mam een bord volschept voor me.

Verbitterd pak ik mijn bestek op wanneer iedereen eten op zijn bord heeft, probeer geen aandacht aan Quinten tegenover me te besteden. Verveeld duw ik mijn eten rond, probeer zo te laten lijken alsof ik meer naar binnen werk dan dat ik werkelijk doe.

'Mam?' klinkt Quinten opeens. Van onder mijn wenkbrauwen kijk ik naar hem op. Hij grijnst vals en sluw. 'Als Felix een ongelukje was, waarom heb je hem dan niet weg laten halen?' zegt hij en de woorden zijn zo overdonderend dat ik het gevoel heb dat ik achterover van mijn stoel word geslagen. Ik recht mijn rug en kijk mam vragend aan, maar ze kijkt verbijsterd naar Quinten.
'Wat?' stoot pap uit terwijl mam boos zijn naam sist. Tranen springen per direct in mijn ogen.

'Je hebt me vroeger verteld dat Felix een ongelukje was. Waarom hebben jullie hem dan nooit weg laten halen?' pusht Quinten verder en ik zie hem een slinkse blik naar mij schieten. Ik slik hard en probeer mijn tranen weg te werken. Mam kijkt hem verstomd aan.
'We hebben er lang en veel over getwijfeld, maar uiteindelijk was het te laat om het nog te laten doen', antwoordt pap en ik voel een mes in mijn borst steken wanneer ik de woorden hoor. Hoe bruut dat hij eerlijk antwoordt. Mam geeft hem een mep tegen zijn bovenarm, maar pap lijkt niet helemaal door te hebben wat hij fout heeft gedaan.

'Wat dom', zegt Quinten nu. Schichtig kijk ik weer naar hem. Zijn ogen haken geniepig in de mijne. 'Nu zitten jullie permanent aan die fout vast.'
'Quinten!' sist mam. Stevig klem ik mijn mes vast.
'Zo permanent is het leven anders niet', kat ik hem af.
'Felix!' schreeuwt mam haast. Boos gooi ik mijn bestek neer, opgelucht dat ik een excuus heb om niet langer te hoeven doen alsof ik aan het eten ben.

'Haal me maar weer naar beneden als hij weg is', snauw ik en vlucht hinkelend de woonkamer uit.

Ik strompel de trap op en verstop mezelf in Quintens kamer terwijl ik in tranen uitbarst. Ze zullen me hier schreeuwend weg moeten halen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!