♪ Moth To A Flame (with The Weeknd) – Swedish House Mafia ♪

Ik wist niet goed wat ik zag toen ik gisterochtend de aula ingestapt kwam en Felix zo verwond zag zitten – vooral toen ik me bedacht dat hij uren daarvoor nog intact bij me in bed lag. Was ik maar achter hem aan gegaan toen hij wegstormde bij me. Had ik hem maar bij me laten slapen.

Ik wil maar al te graag geloven dat hij gestruikeld is tijdens het joggen, maar ergens diep van binnen ben ik bang dat Marc hem heeft weten te vinden en hem wat heeft aangedaan. Of erger nog: dat Felix zichzelf wat heeft aangedaan.

In stilte fiets ik met Collin en Mirre naar de kruising. Ik ben te druk bezig met piekeren om op hun gesprek te reageren.
Na school wilde ik bij Felix checken of alles oké was. Ik keek op mijn telefoon om te controleren of hij niet met Bente was, maar voelde mijn hart verward in mijn borst zakken toen ik zag dat hij met Daniël en Simon was.

Wat is er gebeurd dat hij het wel met hen bespreekt, maar niet met mij?

Mijn hart breekt wanneer ik Bente alleen aan zie komen bij de kruising. Mirre en Collin lijken het nog niet helemaal door te hebben, te druk in gesprek over Mirres aankomende date met de nieuwe jongen.
We steken de straat over, waar Mirre naast Bente gaat fietsen.

'Komt Felix vandaag weer niet?' vraag ik voorzichtig. Bente kijkt chagrijnig om en wijst achter me. Ik volg haar vinger, zie hem dan op een paar tien meter afstand van ons fietsen. Zijn blik is bedroefd. Het is duidelijk dat hij er alweer doorheen zit voor vandaag.
'Meneertje vond het belangrijk om weer te laat te komen, ruzie te maken en vervolgens niet door te fietsen, dus bleef hij achter', snibt Bente.

Beduusd knik ik en kijk weer naar Felix en zijn toegetakelde lichaam. In mijn ooghoeken trekt Collin bleek weg.
'Wat heeft hij in godsnaam gedaan?' fluistert hij. Hij heeft Felix niet kunnen zien in die korte minuten die hij gisteren op school was.
'Gestruikeld tijdens het hardlopen', fluister ik terug. Ik stop mijn trappen en laat me zo een beetje terugzakken. Collin doet hetzelfde.

'Wat ga je zaterdag eigenlijk doen met Clint?' hoor ik Bente vragen. Mirre begint te vertellen. Verbitterd luister ik naar het vrolijke gesprek van de meiden terwijl ik toekijk hoe Felix alles van zichzelf vraagt om op ons tempo te komen.
'Gaat het?' vraag ik bezorgd wanneer hij eindelijk bij ons is. Zijn blik is werkelijk gesloopt.
'Mijn enkel doet zeer...' stamelt hij en komt tussen ons in fietsen. Ik laat mijn ogen naar zijn trappers schieten, waar zijn ene been met moeite mee rond gaat.

'Je hebt echt een goede klap gemaakt', stamelt Collin verbijsterd. Felix haalt zijn schouders op.
'Eigen schuld... Ik was niet aan het opletten', reageert hij hierop. Mijn buik voelt zwaar wanneer ik hem beschaamd en bedroefd zijn ogen neer zie slaan.
Ik ben doodsbang dat hij liegt. Felix is, in tegenstelling tot mij, namelijk een geboren leugenaar. Wat als hij zichzelf voor een auto heeft gegooid? Bezorgd gaan mijn ogen over zijn lichaam.

Zijn verzwikte enkel door de klap met het voertuig en zijn schaafwonden door de klap met de grond? Hij was vernield toen hij wegging bij me, wat als hij het niet meer aankon?

Mijn ogen blijven op zijn trillende been hangen, dat met moeite de trapper naar beneden weet te duwen. We fietsen veel te snel voor hem om ons bij te kunnen houden.
Zacht stoot ik hem aan, waardoor hij naar me opkijkt. 'Gaat het echt wel?'
Zijn ogen schieten naar mijn nek. 'Ik ben allang blij dat die zuigzoenen eindelijk weg beginnen te trekken', mompelt hij zacht. Mijn hart beeft bij het horen van de woorden. Ik heb hem er echt te veel mee beschadigd.
Mijn ogen gaan naar zijn eigen nek, die nog steeds bleek is door de make-up die hij gebruikt om zijn eigen zuigzoenen te bedekken.

'Obelix, pak mijn stuur vast. Ik kan zien dat je het anders echt niet tot school gaat halen', zeg ik zacht en leg mijn hand op zijn onderrug. Verbaasd en verward kijkt hij naar me op.
'Het is lang geleden dat je me zo hebt genoemd', stamelt hij met overslaande stem. Ik zie een traan in zijn ooghoek glinsteren, maar hij richt snel zijn ogen naar mijn stuur en pakt het vast, vlakbij het handvat.
Ik pak onder zijn arm door mijn stuur weer vast terwijl Collin zijn hand op Felix' onderrug legt en hem mee vooruit duwt. Zo halen we de kleine achterstand op Bente en Mirre weer in. Zijn woorden laten me misselijk voelen.

Felix laat verslagen zijn hoofd hangen en trapt met moeite mee. Ik wil er alles aan doen om hem weer op te vrolijken, maar ik weet niet of er een manier is om het te doen.
'Hou nog eventjes vol, Felix. We zijn bijna op school', hoor ik Collin zeggen. Moeilijk kijk ik naar hem op. Zijn blik gaat ook lastig naar mij.

Mijn ogen gaan echter weer naar Felix zodra hij zijn hand op ze mijne plaatst en er zacht in knijpt. Behoed kijk ik naar zijn gezicht: gewond, gebroken, gepijnigd, gedeprimeerd.

Ik strijk licht met mijn duim over zijn pink en probeer hem zo gerust te stellen, maar ik kan aan hem zien en aan zijn grip voelen dat hij op het punt van instorten staat.
Ik voel hem harder in mijn hand knijpen, waardoor ik geschrokken wegtrek. Ik heb er echter meteen spijt van wanneer ik Felix bijna onhoorbaar hoor snikken. Ik plaats meteen mijn hand op de zijne en veeg troostend met mijn duim over de rug van zijn hand. Hij zucht zacht.

'Lukt het een beetje, Feetje?' klinkt Bente nu. Verbaasd kijk ik naar haar op. Verontwaardigd gaat Felix' blik naar haar.
'Collin en Levi zijn zo lief om te helpen', zegt hij zacht, maar ik kan de spot licht horen doorschemeren in zijn stem. Bente glimlacht en kijkt daarna weer voor zich. Het laat me misselijk voelen.

Niet veel later komen we aan op school, wat voor Felix duidelijk een enorme opluchting is.
'Zal ik wachten?' vraagt Collin en glijdt voorzichtig zijn hand over Felix' rug. Hij schudt zijn hoofd.
'Nee, bedankt. Ga maar naar je eigen vrienden. Geen reden om je zorgen te maken', zegt Felix. Twijfelend gaan Collins ogen over Felix' gebroken blik.
'Het maakt ̶ '
'Ga', zegt Felix zacht, laat hem zo niet uitpraten. Collin knikt klein en laat ons alleen achter.

Wanneer Collin de fietsenstalling uit is, haak ik voorzichtig mijn arm door de beschadigde arm van Felix. Blozend kijkt hij naar me op.
'Ik dacht dat je wel wat steun kon gebruiken', zeg ik zacht. Felix glimlacht bescheiden en hinkelt aan mijn zijde naar binnen terwijl hij mijn biceps vastpakt. Ik kijk naar zijn hand, waar hij zijn ring nog altijd niet draagt. Zijn nagels met donkerpaarse nagellak zijn lang. Plagerig duw ik voorzichtig met mijn elleboog tegen zijn ribben.

'Je nagels worden lang', zeg ik en wrijf met mijn duim over zijn vingers. Felix bloost fel.
'Ja...' stamelt hij.
'Je weet wat dat betekent', zeg ik en knipoog. Felix fronst.
'Wat?' vraagt hij verward.
'Niet genoeg seks', zeg ik en grijns flauw. Felix' blik breekt echter compleet. Verdwaasd kijk ik toe hoe er een laagje tranen in zijn ogen komt te staan.
'Misschien', zegt hij met overslaande stem. Diep frons ik. Ik had niet verwacht dat een grapje met zijn soort humor hem zo van streek zou maken.

Beduusd laat Felix mijn arm gaan en zondert zich zo iets meer van me af. We gaan eerst naar mijn kluisje, waar Felix steun zoekt tegen het koude metaal. Bezorgd scan ik hem terwijl ik het deurtje van mijn kluisje open.
'Was je zo laat bij Bente door je verwondingen?' vraag ik. Felix haalt zijn schouders op en kijkt beschaamd naar de grond.
'Onder andere...' stamelt hij.

'Wat nog meer?' vraag ik. Hij weigert mijn ogen te ontmoeten.
'Ik ben bij Simon blijven slapen, dus moest ik eerst nog vanuit hem naar huis fietsen om mijn schoolspullen te pakken', zegt hij.
'Simon?' vraag ik verbaasd. Felix' ogen schieten betrapt naar me op.

'Daniël was er ook, dus maak je maar geen zorgen. Er is niets gebeurd', zegt hij.
'Wat?' vraag ik verward. Niet-begrijpend schudt hij zijn hoofd.
'Daniël was er ook. Er is niets tussen Simon en mij gebeurd. Ik heb op de werkkamer geslapen', zegt hij.
'Waarom zou ik denken dat er iets tussen jou en Simon zou gebeuren?' vraag ik verward. Zwijgend kijkt Felix me aan. 'Hoezo ben je daar blijven slapen?'
'Niets bijzonders', stamelt hij en schuifelt een paar stappen achteruit. 'Vergeet het', zegt hij en strompelt naar zijn eigen kluisje. Verward kijk ik hem na.

En dat is het moment dat Daniël onze kluisjesrij in komt lopen. Met een brede glimlach kijkt hij me aan, maar ik kan alleen maar fronsen.
'Felix heeft bij jou en Simon geslapen gisteren?' vraag ik. Betrapt kijkt hij me aan en bijt op zijn lip.
'Ja, hij viel uitgeteld in slaap op Simons bed', zegt hij. Verward knik ik. 'Ik heb op Simons bureaustoel geslapen tot hij middenin de nacht wakker werd en hij naar huis wilde gaan, dus moesten we hem dwingen om te blijven. Hij wilde alleen blijven slapen als Simon en ik samen zouden slapen, dus hadden we een slaapplek voor hem gemaakt in de werkkamer van Simons moeder', legt hij uit.

'Waarom was hij gekomen?' vraag ik nieuwsgierig. Daniël haalt zijn schouders op.
'Hij moest iemand hebben om te praten', zegt hij.
'Waarover?' vraag ik beledigd. Ik ben zijn beste vriend – de jongen waar hij ondertussen zo hard voor gevallen is zelfs – waarom wil hij er niet met mij over praten? Waarom is hij mij niet op komen zoeken? Waarom kon hij niet opnieuw in mijn armen in slaap vallen?

Daniël bijt opnieuw op zijn lip, haalt zijn schouders op en zegt niets meer. Verontwaardigd kijk ik hem na wanneer hij onze kluisjesrij verlaat en Simon opzoekt. Ze kijken mijn kant op, maar vertrekken fluisterend samen naar de aula.

Mijn aandacht wordt echter naar Bente getrokken, wie voor me is komen staan. Verrast maar geschrokken kijk ik haar aan. Wat als ze over Felix en mij vraagt? Moet ik dan in Felix' leugens meegaan of moet ik haar eindelijk de waarheid vertellen?

'Zeg, Levi?' begint ze. Mijn hart bonst in mijn keel. 'Zijn jij en Mirre weer samen?'
Stomverbaasd kijk ik haar aan. Ze heeft Mirre net over de date met Clint gehoord. Waar komt de vraag opeens vandaan?
'Wat? Hoezo?' vraag ik in de war.
'Nou, Felix vroeg laatst aan me of ik wist of jullie weer samen waren. Hij zei dat je geen duidelijk antwoord gaf, dus vraag ik het nog een keer voor hem', zegt ze.

Ik kijk haar aan alsof ik water zie branden. Felix heeft het er met Bente over durven hebben? De zuigzoenen moeten hem werkelijk geraakt hebben als hij het geriskeerd heeft om  met Bente over mij te praten.

'En ik ben zelf ook nieuwsgierig. Ik bedoel, Mirre vertelt allemaal over Clint maar blijft ondertussen aan jouw zijde hangen en wordt weer intiem met je. Het was nogal raar.'
Hoe zal ze reageren als ik zeg dat de zuigzoenen dienden om Felix jaloers te maken – en ze hun doel maar al te goed bereikt hadden?

'Oh, maar Felix weet het antwoord ondertussen al', zeg ik en grijns flauw. Deze keer is het Bentes beurt om verbaasd te kijken.
'Oh, serieus? Sinds wanneer?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op als antwoord. 'Dat heeft hij niet verteld.'
Ik sluit mijn kluisje en begin naar de aula te lopen. Bente volgt me.

'Als Felix het weet, mag ik het dan ook weten?' vraagt ze. Triomfantelijk kijk ik naar haar om.
'Vraag het maar aan Felix', zeg ik en schuif aan bij Daniël en Simon. Als Felix spelletjes kan spelen, kan ik het ook. In mijn ooghoeken zie ik Felix gepanikeerd aankomen zodra hij me ziet praten met Bente.

'Felix, kom je hier zitten?' vraagt Daniël zodra hij de tafel bereikt heeft. Ongemakkelijk schudt hij zijn hoofd en trekt de stoel naast Bente naar achteren.
Stijfjes neemt hij plaats naast haar. Verbitterd kijk ik toe, maar kijk dan verward naar Daniël. Zijn blik is bezorgd en streng. Wat is er gisteren in hemelsnaam gebeurd?

♪ Cry –Cigarettes After Sex ♪

Na een intensieve training in de hitte sta ik onder de douches, probeer mezelf af te koelen door het koude water over mijn nek naar beneden te laten stromen.
Felix staat links van me, bezig met zichzelf met uiterste voorzichtigheid te wassen. Ik kan hem af en toe naar me zien kijken vanuit mijn ooghoeken. Ook ik spiek af en toe, maar het is meer om naar zijn wonden te kijken.

Bezorgd kijk ik naar zijn gezicht, merk dan dat hij naar mijn lippen staart. Ik voel mijn wangen rood worden. Verlegen glimlach ik, waardoor hij me aankijkt. Zijn turquoise ogen laten mijn hart bonzen.
'Alles een beetje oké?' fluister ik. Hij haalt zijn schouders op.
'Ik heb praktisch gezien de hele training aan de kant gezeten, dus ik mag niet zeuren', zegt hij. Bescheiden lach ik.

'Waarom ben je eigenlijk gekomen als je toch al wist dat je niet kon spelen?' vraag ik. Felix kijkt om, waardoor ik zijn blik volg: Daniël. Hij staat een paar douchekoppen bij ons vandaan, ook bezig zich af te spoelen.
'Ik wist niet wat ik anders moest doen vanavond', zegt hij en kijkt me weer aan. Dan glijden zijn ogen door naar mijn nek. Mijn maag trekt samen wanneer ik opluchting in zijn ogen zie.

Mijn lichaam geeft een kick wanneer hij zijn kleine hand op mijn nek plaatst en met zijn duim over de blauwe plekken veegt. Overal trekt kippenvel over mijn lichaam, verbijsterd dat hij me naakt aanraakt. Rustig blijven, Levi. Mijn hart bonst in mijn keel zodra hij voorzichtig met zijn zachte hand over het vervagende hartje op mijn borst streelt.
'Ze beginnen echt weg te trekken', zegt hij. Het breekt me dat hij er zo blij om is.

Beduusd kijk ik toe hoe hij zijn armen over elkaar vouwt en zijn ogen over mijn lichaam laat glijden.
Ik leg licht mijn hand op zijn nek en strijk met mijn duim over zijn huid, veeg zo de make-up weg. Geschrokken en betrapt kijkt Felix naar me op. Zijn wangen zijn nu felrood.
'Dat kan je over die van jou niet zeggen', zeg ik zacht. Mijn ogen glijden beduusd door naar zijn rug.

MINE

Het wil me laten braken. Mijn ogen glijden echter door naar zijn gekruiste handen, die licht in het vel over zijn ribben knijpen. Zijn donkerpaarse nagellak lijdt onder de actie en begint eraf te komen.
Ik voel me licht in mijn hoofd. Zijn ribben schijnen sterker door dan ze ooit eerder hebben gedaan. Klein slik ik wanneer ik opmerk dat zijn snijwonden nu zijn bovenarmen bereikt hebben, normaal buiten het zicht door zijn shirts. Heel zacht stoot ik hem aan.

'Ik dacht dat je meer was gaan trainen?' zeg ik en knik naar zijn borst. Verbouwereerd haalt Felix zijn gekruiste armen een beetje voor zijn bovenlichaam weg en kijkt naar zijn platte buik, waar eerst nog een lichte sixpack te zien was. Hij kijkt gebroken naar me op, maar zet dan een grijns op.
'Je maakt het wel heel spannend zo, starend naar me terwijl ik poedelnaakt ben,' zegt hij, waarop ik fel begin te blozen. Ik schud het snel van me af. Nu is geen tijd voor spelletjes.

'Ik meen het. Ik zie je steeds in de sportschool, maar je spiermassa neemt af.'
'Ik doe cardio. Voor de trainingen.' Felix sluit zijn ogen en richt zijn gezicht in de kraan terwijl hij wild met zijn handen over zijn gezicht wrijft.

Verbijsterd kijk ik naar zijn smalle lichaam. Het ziet er niet meer uit als Felix. Het voelt niet meer als Felix.

'Kan je van jou niet zeggen', zegt hij uiteindelijk en knikt naar mijn borst. Ik volg zijn blik. 'Je hebt bijna een grotere bh nodig dan Bente. En je billen zijn beter dan die van haar.'
'Gay', zeg ik, maar Felix lacht niet om de grap. 'Zijn het al honkbalhandschoen-tieten?' vraag ik en glimlach speels, maar Felix kijkt enkel zwijgend naar het hartje op mijn borst. Beduusd slik ik en ga door met mezelf wassen.

Ik voel Felix' ogen op mijn lichaam branden. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien hoe rood hij wordt terwijl ik naar voren buk om mijn onderbenen te wassen. Traag kom ik weer overeind en smeer mijn gespierde buik in met de zeep. Felix volgt mijn bewegingen aandachtig.
Ik laat mijn handen naar boven glijden over mijn borst en nestel ze dan in mijn haren, laat het water het sop op eigen kracht van mijn lichaam spoelen. Mijn wangen worden rood wanneer Felix het naar beneden golvende sop tot op de druppel volgt.

'Hé, Felix!' klinkt Kevin opeens, waardoor Felix betrapt omkijkt. 'Je hoeft dat sop niet van Levi's lichaam af te staren, hoor. Daar zorgt het water wel voor', zegt hij. Felix draait beschaamd zijn douche uit en klemt nog strakker zijn armen om zijn lichaam.
'Ik ben klaar', mompelt hij en vlucht de douche uit. Beschaamd volg ik hem met mijn ogen terwijl ik het sop van mijn lichaam wrijf. Ik kijk op naar Kevin, wie grijnst en me een knipoog geeft.

Snel draai ik ook mijn eigen douche uit en volg Felix naar de bankjes. Vlug droog ik me af, verbaasd dat Felix al zijn shirt en onderbroek aan heeft weten te krijgen.

'We hebben binnenkort weer een toets van Grieks', zegt hij terwijl hij zijn broek aantrekt. Ik knik en trek mijn onderbroek aan. 'Wil je er nog samen naar kijken?'
'Klinkt goed', zeg ik en glimlach klein naar hem. Beschaamd kijkt hij weg en gaat verder met zijn schoenen aantrekken. Bijlessen Grieks kunnen me nog maar aan één ding laten denken en Felix' reactie toont aan dat voor hem hetzelfde geldt.

'Ga je het redden tot aan mijn huis?' vraag ik en knik naar zijn enkel. Felix haalt zijn schouders op. 'Anders moet je maar bij mij aanhangen.'
'Komt goed', zegt hij. Verbaasd kijk ik om wanneer ik een hand op mijn schouder voel.

'Zorg jij voor Felix?' vraagt Daniël, wie aangekleed en al achter me staat. Ik frons.
'Tuurlijk', stamel ik.
'Blijf je bij hem slapen?' vraagt Daniël terwijl hij Felix diep aankijkt. Verbaasd kijk ik naar hem. Met vuurrode wangen schudt hij klein zijn hoofd.
'Oh, kom je dan...'
'Tot morgen, Daan', kapt hij het onderwerp snel af. Fronsend verlaat hij traag de kleedkamer. Verward kijk ik naar Felix, maar hij ontwijkt mijn blik.

Zonder verder nog een woord te verwisselen kleed ik me verder aan. Met Felix aan mijn arm ga ik naar onze fietsen.
'Je kan anders ook bij mij op de stang of achterop', zeg ik. Bedenkelijk kijkt Felix naar mijn fiets. Ik wacht op zijn opmerking, maar hij blijft stil. Beduusd schud ik het van me af. We stappen op en op Felix' tempo fietsen we naar mijn huis.

Het duurt niet lang tot Felix mijn stuur vastgrijpt. Zijn duim ligt op de rug van mijn hand en ik weet dat hij het niet per ongeluk heeft gedaan. In mijn ooghoek kan ik zijn been zien wiebelen, maar ik kan alleen maar naar zijn mooie maar beschadigde gezicht kijken.

Na een aantal minuten in een lange stilte gefietst te hebben, komen we bij mij thuis aan en gaan we naar binnen na onze fietsen tegen de heg gegooid te hebben.
Achter Felix aan loop ik te trap op, bang dat zijn benen het zullen begeven onder hem. Voorzichtig houd ik mijn handen zwevend naast zijn heupen.
Het duurt inderdaad niet lang tot zijn verzwikte enkel wegschiet onder hem en hij wegglijdt. Meteen grijp ik zijn heupen vast en vang hem op tegen mijn lichaam, maar ook Felix vangt zichzelf op aan de trapleuning en de traptreden.

'Fucking hell', sist hij gepijnigd onder zijn adem. Bezorgd kijk ik toe hoe hij zijn al dikke enkel vastpakt. Blozend kijkt hij naar me op.
'Bedankt voor het opvangen', stamelt hij. Beschaamd laat ik hem gaan wanneer ik besef dat ik nog altijd zijn lichaam stevig tegen het mijne gedrukt houd.
'Graag gedaan', stotter ik en kijk verdwaasd toe hoe Felix strompelend de rest van de trap op gaat. Ik ga achter hem aan mijn slaapkamer in, waarop Felix vervolgens de deur achter me sluit.

'Wil je niet iets drinken of eten?' vraag ik. Felix schudt stug zijn hoofd terwijl hij naar mijn bed schuifelt. 'Je moet wel genoeg eten. Wordt je pik er niet kleiner van als je zo weinig eet?' vraag ik en grijns naar hem, maar beduusd kijkt hij om.
'Ik hoop het', zegt hij. Ik voel mijn maag een dip in mijn borst maken wanneer hij me een betraande glimlach toeschiet.
'Dan kan je nooit meer De Slinger worden', zeg ik. Felix haalt zijn schouders op en kijkt verlegen naar de grond.
'Aan elk voordeel zit een nadeel', stamelt hij en richt zich weer op het bed. Overdonderd kijk ik naar zijn wonden.

Zwijgend kijk ik toe hoe Felix uitermate voorzichtig in kleermakerszit op mijn bed gaat zitten, duidelijk bang een van zijn wonden te beschadigen. Mijn hoofd blijft malen. Wat is er gebeurd dat hij zo verwond is en Daniël vraagt of hij bij mij blijft slapen? Waarom is hij bij Simon blijven slapen?

Ik pak mijn Grieks boek erbij en plof tegenover hem neer op het bed. Ik scan zijn bovenarmen, maar kan werkelijk de wonden niet meer zien door de mouwtjes van zijn T-shirt. Hoeveel meer plekken gaat hij vinden waar hij zijn wonden voor me kan verbergen?
Felix merkt mijn staren op en trekt ongemakkelijk de mouwen van zijn shirt verder naar beneden. Bezorgd kijk ik naar hem op.

'Wanneer krijg ik mijn roze polo terug?' vraag ik om hopelijk de sfeer wat op te lichten. Verbijsterd kijkt Felix me aan terwijl hij aan zijn armbandje begint te friemelen. Zijn blik lijkt gepanikeerd.
'Wat?' vraagt hij. Ik glimlach klein.
'Ga je het net zo lang vergeten als mijn sokken? Je kan mijn stijl niet stelen', zeg ik en knipoog, maar Felix' blik is ongeloofwaardig.

'Je hebt nog een roze polo. Is eentje niet genoeg?' stamelt hij. Verward frons ik wanneer mijn grapje juist het tegenovergestelde effect oplevert; er staan tranen in zijn ogen.
'Het is een andere polo. Mensen zien het verschil. Je zag het zelf ook', zeg ik en scan zijn gezicht. Beduusd knikt hij. 'Het is mijn polo...'
'Nee, je hebt gelijk. Ik zal hem morgen teruggeven', stottert hij. Er valt een steen op mijn maag wanneer ik zijn tranen hoger in zijn ogen zie komen. De lucht lijkt niet geklaard te worden vanavond, dus kan ik net zo goed naar de lastige onderwerpen vragen.

'Waarom was je bij Simon gisteren?' vraag ik. Met stomheid geslagen kijkt Felix me aan. Hij schudt stug zijn hoofd. 'Waarom vroeg Daniël of je bij mij bleef slapen vandaag?' Nog wilder schudt hij zijn hoofd.
'Ben je zo verwond omdat Marc je heeft opgezocht?' vraag ik. De tranen wellen nog meer op in zijn ogen en ook zijn onderlip begint te trillen door zijn poging zijn tranen in zich te houden.
'Moet je daarom bij een van ons slapen? Zodat Marc niet weet waar je uithangt en hij je het niet nog een keer aan kan doen?' vraag ik. Bijtend op zijn lip schudt hij zijn hoofd.
'Nee', fluistert hij. Diep frons ik.

'Wat is het dan?' vraag ik. Ik zie hem zoeken naar woorden, maar niets verlaat zijn keel. Zoekend kijkt hij mijn kamer rond.
'Bente?' vraag ik. Betrapt kijkt hij weer in mijn ogen. 'Ze zei dat jullie weer ruzie hadden vanochtend', zeg ik. Felix haalt zijn schouders op. 'Waarover?'
'Ze was pissig dat ik bij Simon heb geslapen...' fluistert hij. Er valt een korte stilte. 'Daarna werd ze boos dat ik haar zuigzoenen met make-up bedek.'

'Waarom bedek je ze überhaupt? Je weet dat ik ze al gezien heb, dus je hoeft niet zo schijnheilig te doen', zeg ik. Gebroken kijkt Felix me aan.
'Ik wilde niet echt seks met haar op dat moment...' zegt hij met een hese, brekende stem. Nu weet een traan uit zijn oog te ontsnappen, maar hij veegt hem vliegensvlug weg.
'Wat wil je dan wel?' vraag ik zacht. Verward kijkt hij naar me op. Ik voel me verschrikkelijk dat ik hem zo push terwijl hij al op het punt van breken staat, maar ik kan mezelf niet tegenhouden. Alles loopt vast in mijn hoofd en ik moet een uitleg hebben om mezelf niet knettergek te maken.

'Je kan Bente en mij niet zo aan het lijntje blijven houden...' stamel ik. Een nieuwe dikke traan verlaat zijn oog. Ik voel ook mijn eigen humeur betrekken. Waarom kan hij geen keuze maken? Ik ben nog steeds maar een speeltje voor hem. En ik haat het, want hij is zoveel meer voor mij dan dat.
'Want weet je wat ik wil? Ik wil zo ontzettend graag samen zijn met jou. En ik breek elke keer weer als ik me volledig uitstort voor jou en jij steeds weer hetzelfde doet door me alleen te laten en naar Bente te gaan. Ik wil met je zijn, Felix, alsjeblieft...'

'Ik kan het niet, Levi... Moet ik nog een keer zeggen dat het geen leugen was toen ik zei dat ik bang was?' fluistert hij. Ongelovig schud ik mijn hoofd.
'Marc is niet meer op school. Waar moet je bang voor zijn?' vraag ik. Dikke tranen stapelen zich op in Felix' ogen.
'Ik... Ik... Mijn...' hij stottert, maar krijgt geen zin gevormd. 'Ik wil het, Levi, maar ik kan het niet... Ik zal je alleen maar pijn doen, elke keer weer...'

'Als je het wil, waarom houd je jezelf dan tegen? Je breekt mij ermee en Bente straks ook als ze er op een of andere manier achter komt. Je moet echt kiezen, Felix, voordat dit straks uit de hand loopt. Wat wil je nou? Mij of Bente?' push ik hem. Overdonderd kijk ik toe hoe hij nog harder begint te trillen en dan instort, in tranen uitbarst.

'Sorry, Levi', stottert hij en laat zijn hoofd huilend in mijn schoot vallen. Stomverbaasd plaats ik mijn hand troostend op zijn schokkende bovenlichaam, laat hem huilen. Niet wetende wat te doen haal ik mijn andere hand door zijn zwarte haren op zijn achterhoofd.
'Ik ben een idioot. Ik verdien je niet. Ik verdien alle goede dingen niet', bibbert zijn stem tussen zijn snikken. Overrompeld prikken er nu ook tranen in mijn eigen ogen.

Hij klautert omhoog uit mijn schoot en schuift zichzelf naar de rand van het bed, klaar om naar huis te gaan. Snel houd ik hem tegen door zijn arm vast te pakken.
'Natuurlijk verdien je me wel', zeg ik, waarop Felix zijn ogen sluit. 'Maar je moet echt een keuze gaan maken. Dit is al te lang bezig zo.' Felix knikt met gesloten ogen.

'Je... je snapt het niet helemaal...' zegt hij, waardoor ik frons. 'Je weet niet wat er allemaal tussen Bente en mij is gebeurd. Het is niet zo simpel als je denkt. Als je het had geweten, had je het beter begrepen...' zegt hij en slikt hard.
Probeert hij me nou te vertellen hoeveel fantastische dingen er tussen hem en Bente gebeurd zijn en hij dat niet kwijt wil? Dat het daarom lastig is de knoop door te hakken? Want dat helpt totaal niet.

'Hoe bedoel je?' vraag ik verward en beledigd.
'Het is niets om je zorgen om te maken', zegt hij. Ik trek hem dichter naar me toe, waardoor hij begint te blozen.
'De ruzies?'
'Het is iets anders...' stottert hij. Nu zie ik hem bleek wegtrekken.

'Alsjeblieft, leg het me uit', smeek ik hem. 'Dan kan ik het hopelijk begrijpen.'
'Ik wil het niet uitleggen', fluistert hij. Verbijsterd kijk ik hem aan en voel mijn hart in mijn borst zakken.
'Felix...'
'Het is niet belangrijk', zegt hij. En nu word ik een beetje pissig.

'Stop met fucking liegen, Pinokkio. Als het niet belangrijk was, waren we nu samen geweest', zeg ik boos. Gebroken kijkt hij me aan en zwijgt.
'Ik wil niet liegen tegen je... Ik wil de waarheid gewoon niet aan je kwijt', zegt hij hees. Verbluft kijk ik hem aan.

'En nu moet ik gaan. Bente kan me wel vermoorden als ze doorheeft dat ik hier ben', zegt hij, trekt zijn arm uit mijn grip en verlaat mijn kamer.

Beduusd kijk ik hem na. Ik kan de energie niet vinden om achter hem aan te gaan.

Liegt hij een keer niet tegen me, weigert hij de waarheid aan me te vertellen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!