♪ Clocks –Coldplay ♪
♪ Jealous – Eyedress ♪

Slaperig loop ik met Brutus en Idefix een klein rondje door de buurt. Ik heb heel de nacht wakker gelegen, met als gevolg dat ik vroeg uit bed ben gegaan om de honden uit te laten in de hoop even mijn hoofd leeg te krijgen.

Ben thuis

Dat was een van de laatste berichtjes die ik gisteren naar Levi had gestuurd nadat ik bij hem vertrokken was. Ik weet dat het niet juist was van me om te vertrekken, maar ik kon hem niet langer onder ogen zien nadat hij had gezegd dat hij me niet bij hem wilde hebben.

Ook was het onjuist van me om zo hoopvol te worden toen hij zei dat het uit is tussen Mirre en hem. Mirre is nu een persoon minder dat ik teleur kan stellen. Het is een hindernis minder tussen Levi en mij.

Maar aan de andere kant is het een enorm nieuw obstakel dat in de weg is gekomen. Daar waar ik dacht Levi voor me te winnen, lijkt iemand anders hem veroverd te hebben. Het verklaart waarom hij me steeds van alles bij hem laat doen; hij kan het niet meer krijgen bij Mirre en waarschijnlijk zit hij nog niet in dat stadium met het nieuwe meisje – en je moet ergens je behoeften mee kunnen voldoen.

Jaloezie liet me nog tientallen berichtjes naar hem sturen.

Is er een teken van Marc?

Maak je maar geen zorgen ik denk dat hij eerder op mijn huis af zal komen

Je moet het wel heel gezellig hebben als je me niet kan antwoorden ;)

Doe haar de groetjes van me

Op geen enkel berichtje kwam een antwoord. Het maakte mijn jaloezie nog erger. Hij verkoos haar boven mij.
Maar het is hoe het zou moeten zijn. Ik mag niets voor Levi voelen. Zijn nieuwe crush is de muur die tussen ons in moet staan, samen met Bente.

Het idee dat Marc hem weer persoonlijk zou treiteren bleef aan me knagen. In een impuls had ik zijn nummer gedeblokkeerd, samen met alle andere nummers van zijn vrienden. Ik had verschillende berichten in mijn berichtenbalk getypt, maar elke keer durfde ik ze niet meer te versturen. Ik heb de nummers gedeblokkeerd gelaten, in de hoop dat hij erachter zal komen en me een waarschuwingsberichtje zal sturen voor zijn volgende aanval, zodat ik Levi ervoor kan afschermen.

Ook al valt het me zwaar dat Levi oog voor een ander heeft gekregen, het helpt mee aan mijn reputatie houden. Nu ik weet dat er een ander is, voelt de laatste keer ook meer als een laatste keer. Het is goed zo. Het had zo moeten zijn. Vooral nu Marc terug is op school.

Thuis aangekomen maak ik de honden los uit hun riemen en geef ze wat brokken, die ze gulzig opeten. Ik kan mezelf er echter niet echt toe zetten net zo enthousiast te eten. Mijn ontbijt houdt op na net iets meer dan een halve boterham.

Boven in de badkamer inspecteer ik mijn uitgeputte gezicht. Het is alsof mijn leven in een stroomversnelling zit, en niet op een positieve manier. Vanaf het moment dat Levi en ik onze eerste kus hebben gedeeld, ben ik in een diepe zee gegooid en meegesleurd in de golven. De ruwe golven zijn door mijn klif geraasd en hebben me bijna doen stikken.

En ik probeer me uit die woeste zee te vechten, maar de onderstroom trekt me steeds terug.

En ik kan niet niks doen, want dan verdrink ik in het donkere water van mijn eigen gedachten en verlangens.

Het makkelijkste is me mee laten voeren met de stroming, gevormd door Bente en het ideaal van een heteroseksuele jongen zijn, samen met de pesterijen van Quinten en Marc die de stuwkracht versterken. Het is verleidelijk om mezelf uit te laten dobberen op die golven en in rustig water terecht te komen, aan iedereens ideeën te voldoen.

Maar iets in mijn lichaam schreeuwt dat ik mezelf moet verzetten tegen die krachten, dat ik moet ploeteren tegen de stroming in. Dat ik het gemak moet opgeven en alles van mezelf moet vragen om tegen de krachten om me heen in te gaan, weer naar het vaste land te zwemmen en me zo uit de storm te redden. Maar hoe vast is het vaste land als ik niets zeker weet?

Aan de ene kant wil ik Levi heel graag bereiken, maar aan de andere kant voelt het heel comfortabel om me mee te laten voeren met de stroming zonder al te veel aangetast te worden.

Elke interactie met Levi voelt als het bereiken van een zandbank, waar ik rustig op adem kan komen en even niet alles rond me voel razen. Maar het duurt vaak niet lang tot een grote golf me van de bank afslaat en zo weer verder de donkere zee in laat dobberen, me weer door het water laat ploeteren of mee laat drijven met de stroming.

Wat heeft de open zee me te bieden? Wat het vaste land?

Ik ben uitgeput en ik weet niet hoelang ik dit duw-en-trek-spel vol kan houden.

Ik weet niet hoelang het nog gaat duren voordat de golven en het land gaan mengen en ook Levi als een soort drijfzand voor me gaat zijn.

Het voelt alsof ik dat punt al een beetje bereikt heb, nu ik besef dat hij nooit de eerste zet naar mij heeft gemaakt en hij aangekondigd heeft dat het uit is tussen Mirre en hem omdat hij een ander leuk vindt. Ik zal alleen nog maar wanhopiger wegzinken in hem.

De acne op mijn wangen toont maar al te goed mijn stress aan. Het liefst zou ik wat make-up bij elkaar zoeken en het verbergen, zo voor de buitenwereld verborgen houden wat voor kwellingen er rondgaan in me, maar ik wil Marc niet nog extra op me af krijgen door dat te doen. Het zou het weigeren van nagellak aanbrengen tegenspreken.

Ik pak mijn tandenborstel en begin grof mijn tanden te poetsen. Ik moet alle laatste restjes van Levi wegboenen. Onze laatste keer was echt de laatste keer, en er mag niets meer zijn wat me daaraan herinnert. Vanaf nu mag het alleen nog maar Bente zijn, hoe hard Levi me ook naar beneden trekt in de modder.
Mijn tandvlees bloedt tegen de tijd dat ik mijn tandpasta uitspuug. Ik weiger mijn haren fatsoenlijk te doen, bang dat Marc welke reden dan ook zal zoeken om me belachelijk te maken.

Ik grijp mijn schoolspullen bij elkaar en ga de deur uit. In de schuur kijk ik verslagen naar mijn fiets.
Het is een zetje in je rug, Felix. Laat het je helpen met bij Bente te blijven. Gebruik het als herinnering wat er gebeurt als je niet aan dat hetero ideaal voldoet.

Bezwaard pak ik Quintens oude fiets uit de schuur en fiets naar Bente, druk een kus op haar lippen en vertrek dan met haar naar school. Het is niet wat ik wil, maar het is wel wat moet.
Bij de kruising staan Mirre en Levi al op ons te wachten, maar deze keer staat ook Collin bij hen. Twijfelend kijk ik naar Bente, nerveus over hoe deze verandering in haar routine haar humeur zal beïnvloeden.

Zacht zucht ik en begin wild te zwaaien naar de drie. Ze mogen niet merken dat ik beduusd ben door Levi's nieuws van gisteren.
'Goedemorgen, vampier', groet Collin me en ik geef hem opgewekt een high-five.
'Hoi, krullenbol', zeg ik terug, maar mijn ogen weten niet hoe snel ze over moeten schieten naar zijn knappe, oudere halfbroer. Mijn hart begint te bonzen. 'Hey, Leviworst', groet ik hem.
'Hey,' zijn ogen scannen mijn gezicht en ik voel dat ik begin te blozen, 'oversekst ventje.' Collin lacht hard.

'Oh, je bent gewoon jaloers dat ik gespecialiseerd ben op dat gebied', zeg ik, maar het kan me alleen maar laten denken aan hoe ik zijn onderbuik heb gezoend – en niet aan hoe ik talloze keren met Bente naar bed ben gegaan.
'Sure thing', zegt Levi sarcastisch. 'Moet ik jaloers zijn dat jij weinig hersencellen hebt en de rest alleen maar dood kan neuken?'

De woorden dreunen hard bij me binnen. Blijkbaar waardeerde hij mijn acties echt niet, ook al waren ze nog zo goed bedoeld.

'Zegt degene die lagere cijfers haalt', stoot ik uit om niets te laten blijken. Levi's gebroken blik laat me echter meteen spijt hebben. Heel licht begint zijn onderlip te trillen. 'Sorry!' stoot ik meteen uit. Maar Levi schudt zijn hoofd.
Ergens hoop ik dat hij ook sorry zal zeggen, maar het komt niet.

'Levi, gaat het?' vraag ik bezorgd.
'Ja, gaat wel', mompelt hij.
'Je weet dat ik het niet zo bedoelde, toch?' vraag ik wanhopig.
'Ja, weet ik. Het is oké', zegt hij. Hij zegt niet dat hij ook niet zo bedoelde.

'Heb je het al gehoord van Fay?' verandert Collin snel het onderwerp. Verward kijk ik hem aan.
'Fay?' vraag ik. Levi kijkt me betrapt aan.
'Ja, het nieuwe meisje waar Levi een oogje op heeft', legt hij enthousiast uit. Zijn blik betrekt wanneer hij mijn verwarde glimlach van mijn gezicht ziet vallen.

Fay?

Collin weet wel wie Levi leuk is gaan vinden? Hij wilde het wel vertellen aan hem, maar niet aan mij?
'Wist je niet dat het uit was?' vraagt hij verbaasd. Ik schrik op uit mijn trance.
'Ja, jawel!' probeer ik mezelf snel te herstellen.

'Ken je haar?' vraagt hij nu. Mijn handen tintelen. Het is denk ik maar beter dat ik haar niet ken, anders weet ik niet of ik de jaloezie aan had gekund.
'Nee, ik ken haar niet', stamel ik en zoek oogcontact met Levi. Hij kijkt echter beschaamd weg.

Fay? Is het iemand uit Petra's klas? Waarom zegt de naam me niets? Hoe heeft hij haar leren kennen? Waarom heb ik ze nog nooit samen gezien?

'Laten we ergens anders over praten. Het is denk ik niet heel leuk voor Mirre om dit te horen', fluistert Levi.
'Ja, tuurlijk', zegt Collin. In plaats daarvan begint hij over een project van Sven en hem te vertellen. Het verhaal dringt echter niet bij me binnen. Ik ben te druk bezig met uitzoeken waarom Levi me niet wilde vertellen wie zijn nieuwe interesse is.

We komen aan op school en scheiden onze wegen van Collin in de fietsenstalling. Onhandig zet ik Quintens fiets op slot, mijn wangen brandend van het bewustzijn dat Levi me observeert.
'Nieuwe fiets?' vraagt hij.
'Quintens oude fiets, vanwege... je weet wel...' stamel ik en volg hem naar binnen. Tot mijn geluk is Marc deze ochtend nergens te bekennen.

We komen aan bij Levi's kluisje. Schuldig kijk ik naar de zwarte waas die op het deurtje is achtergebleven. Allemaal mijn schuld.
'Sorry, Levi', zeg ik zacht. Verbaasd kijkt hij naar me om. 'Voor net. Voor alles', zeg ik. Hij knikt traag.
'Het is oké', zegt hij. Zwijgend kijk ik hem aan. Opnieuw zegt hij geen sorry. Misschien moet ik het hem niet zo kwalijk nemen. Misschien gebruikt hij het als tactiek om mij af te laten knappen op hem. Misschien is het een manier om me uit het drijfzand te krijgen. Misschien moet ik hem er dankbaar voor zijn.

'Je bent me echt nog wat verschuldigd', zeg ik, maar de enige manier van liefde uiten die ik heb geleerd accepteert hij niet.

♪ Smalltown Boy – Bronski Beat ♪

Na een lange dag school zeg ik gedag tegen de groep terwijl ik de stoep voor mijn huis op fiets. Ik heb nog een zware schooldag achter de rug na het verwarrende nieuws dat het uit is tussen Levi en Mirre omdat hij een ander meisje leuk is gaan vinden. Ook al wilde ik het niet, bleef ik de afgelopen twee dagen elke pauze of elke wisseling van de lessen de ruimtes afzoeken naar het mogelijke meisje dat zijn hart heeft weten te stelen. Maar het zou niet mogen zijn waar ik mee bezig ben. Ik zou me moeten focussen op Marc, zodat ik Levi kan beschermen.

Afwezig zet ik Quintens fiets terug in de schuur. Ik staar opnieuw naar mijn eigen gemolesteerde fiets.

Blijf jezelf.

Het schreeuwt de woorden recht in mijn gezicht. Net als mijn kluisje.

Hard smijt ik de schuurdeur dicht en ga naar binnen. In de gang gooi ik mijn rugzak klakkeloos op de grond en ga daarna de woonkamer in om wat te drinken te pakken. Mijn hart slaat nerveus een slag over wanneer ik oogcontact maak met Quinten, vuil grijnzend aan de eettafel.

Blijf jezelf. Blijf jezelf. BLIJF JEZELF.

'De homo is weer terug van school', zegt hij. Ik trek mijn mond tot een lijn en begroet Brutus en Idefix om zijn oogcontact te vermijden.
'Hoi', stamel ik en ga de keuken in. De honden volgen me, hopend op een kleine snack.

'Je eigen fiets zag er erg lekker uit voor je om mee naar school te gaan. Ik dacht dat je dat wel fijn vond, zo'n stang in je reet', zegt hij. Ik draai de kraan ver open om zijn geluid te blokkeren, maar het werkt niet. 'Ik ben verbaasd dat je mijn fiets hebt gepakt, homo.'
'Ik kom niet ver met lekke banden, sukkel', probeer ik hem van zijn stuk te brengen. Ik hoor de deur naar de woonkamer openen en zie mam binnenstappen.

'Wat denk jij, broertje? Dat je zomaar mijn fiets kan pakken?' snauwt Quinten, zet zo een nieuwe act op. Verslagen zucht ik.
'Je bent letterlijk bijna nooit meer hier. En als je hier bent, gebruik je die fiets niet eens. Wat maakt het uit dat ik hem gepakt heb?' bijt ik van me af. Mam gaat schuin achter Quinten staan. Hopeloos kijk ik haar aan.

'Het is mijn fiets', zegt hij opnieuw. Ik wil hem slaan. Ik haat hem.
'Had je hem nodig dan?' snauw ik terug.
'Felix, het is Quintens fiets. Je kan niet zomaar pakken wat je wil. Je hebt zelf je eigen fiets naar de tering gewerkt. Wat heb je er in hemelsnaam mee gedaan?' vraagt mam pissig. Ik word met stomheid geslagen. Ze kiest zijn kant? Zelfs na het zien van mijn fiets?

'Oh, dat is een stom ritueel van de jongens bij ons op school', stoot ik verdwaasd uit. 'Als verrassingsaanval klooien ze met je fiets nadat je zestien bent geworden. Ze wachten er meestal even mee, zodat het echt onverwachts komt. Het is een stom grapje om je te naaien', antwoord ik. Diep fronsend schudt mam haar hoofd.

'Wat een onzin. Je betaalt zelf maar voor de reparaties', moppert ze. Beduusd knipper ik een paar keer.
'Ja, je hebt gelijk. Sorry', stamel ik. Opnieuw schudt mam haar hoofd.
'En je zoekt ook maar uit hoe je naar school komt. Je raakt Quintens fiets niet meer aan', zegt ze. Grijnzend kijkt Quinten toe. Klein knik ik.
'Ja, sorry', fluister ik en vertrek naar mijn kamer. Tranen bijten in mijn ogen, maar ik sta ze niet toe naar buiten te komen. Voorzichtig sluit ik mijn kamerdeur en laat even alles tot me komen.

Beduusd kijk ik naar het armbandje om mijn pols. Eigenlijk zou ik het ook moeten slopen, net zoals Levi gedaan heeft, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen.
Verslagen draai ik aan mijn ring. Dit is het spelletje dat ik moet blijven spelen. Dit is de act die ik op moet blijven voeren. Dit is wat er van me verlangd wordt.

Mijn tranen barsten los uit mijn ogen en vloeien samen met de donkere zee waar ik op weggedreven word.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!