♪ Compass – The Neighbourhood ♪

Ik knijp mijn ogen steviger dicht wanneer ik besef dat ik wakker begin te worden en woel mijn rug een beetje over het matras. Zacht kreun ik door de lichte hoofdpijn die begint te kloppen achter mijn ogen. Diep zucht ik en rol mijn hoofd naar de zijkant terwijl ik mijn hand op de onderarm over mijn buik leg.

Ik open mijn ogen klein, maar knipper ze meteen weer dicht dankzij het felle zonlicht dat door het slaapkamerraam naar binnen komt. Even laat ik mijn ogen gesloten en wacht tot de hoofdpijn wat wegebt.
Wanneer de korte beelden die ik net opgenomen heb echter werkelijk binnendringen bij me en ik de arm om mijn lichaam in mijn gedachten verwerkt heb, open ik abrupt mijn ogen.

Waar ben ik gisteravond in godsnaam allemaal mee bezig geweest?

Wat doe ik in Bentes slaapkamer?

Met wie ben ik in hemelsnaam in bed beland?

Laat het alsjeblieft niet Mirre zijn. Laat me alsjeblieft niet zo dom en zat geweest zijn om met haar de avond te eindigen. Dan zal het haar alleen maar nog meer breken wanneer ik vertel dat het een fout was; dat het nooit had mogen gebeuren. Het maakt mijn kater nog onverdraaglijker.

Voorzichtig kantel ik mijn hoofd en kijk naar de arm over mijn blote bovenlichaam. Diep adem ik in terwijl ik mijn ogen langzaam van de vingertoppen naar de schouders laat glijden. De blauwe nagellak; de smalle, botterige vingers; het versleten leren armbandje om zijn pols; de bleke huid, bespikkeld met sproetjes; de kleine zwarte haartjes over de onderarm; het litteken van zijn gebroken arm; zijn zwarte haren, uitgewaaierd over het kussen en mijn eigen schouder; zijn kin, rustend tegen mijn schouder; zijn schouderbladen, uitstekend onder zijn bleke, doorschijnende huid.

Mijn God, ik ben met Felix in bed geëindigd.

Paniekerig schieten mijn ogen over zijn rug en de rest van zijn lichaam, enkel in kleine beetjes bedekt door de dekens bij zijn enkels – hij ligt poedelnaakt bovenop de dekens. Mijn hart bonst in mijn keel.

Nee. Dit kan ik niet gedaan hebben.

Trillend til ik mijn hand voorzichtig van zijn arm af en schuif hem naar de dekens om mijn middel. Mijn adem stokt in mijn keel terwijl ik de rand van de deken probeer te zoeken.
Wanneer ik eindelijk een plek heb gevonden om de deken op te tillen, vormt zich een brok in mijn keel. Traag til ik de dekens de kleinste hoeveelheid op, bang voor hoe ik mezelf aan zal gaan treffen.

Opgelucht zucht ik wanneer ik mezelf nog gekleed in mijn onderbroek vind. Ik laat de dekens weer zakken en kijk verwonderd naar Felix naast me. Hij ligt op zijn buik, dicht tegen me aan geplakt, zijn been tussen mijn benen geslagen, zijn blote kont zo een beetje omhoog gekanteld.
Traag glijden mijn ogen over de huid van zijn billen. Vrijwel haarloos, zoals hij weken geleden tegen me heeft gezegd. Als je me toen had verteld dat heel mijn lichaam op hol zou slaan bij het zien van ze, tegen me aan geplakt na een te wilde avond met te veel alcohol, had ik je vierkant uitgelachen. Maar hier lig ik dan. Mijn wangen branden wanneer ik zie dat zelfs daar de sproetjes zijn huid bereikt hebben.

Mijn ogen gaan langzaam omhoog over zijn lichaam terwijl ik me probeer te herinneren wat er gebeurd is nadat Bente ons betrapt had op de wc. Het feit dat ik mijn onderbroek draag stelt me gerust, maar Felix' toestand laat me over alles twijfelen.

Klein begin ik te glimlachen wanneer ik Felix' vredige gezichtsuitdrukking opneem. Hij is werkelijk prachtig. Kan ik het mezelf kwalijk nemen als we iets gedaan hebben wat eigenlijk niet gemogen zou hebben? Hoe had ik een jongen met zoveel schoonheid moeten weerstaan?

Opgelucht zucht ik wanneer ik Bente naast hem omhoog zie komen. No way dat er iets gebeurd is als zij erbij is. Ze wrijft door haar ogen en kijkt zoekend rond. Slaperig glimlacht ze naar me zodra ze oogcontact met me maakt.
'Goedemorgen', fluistert ze. Ik gebaar naar de naakte Felix naast me, voel mijn wangen opnieuw branden.
'Wat is er gebeurd?' vraag ik.

'Oh, shit, sorry. Moet ik een deken zoeken om hem te bedekken?' vraagt ze en klautert een beetje omhoog. Ik durf me niet te verroeren, bang om Felix wakker te maken en het moment zo te verbreken.
'Nee, het is prima. Ik zie hem drie keer per week naakt, dus maakt deze ene keer extra ook niet uit', stotter ik bijtend op mijn nagel. Ze heeft mijn momentje met Felix gisteren al van me ontnomen, dus laat ik haar dit niet ook van me ontnemen. Bente schudt lachend haar hoofd. 'Waar is Mirre?'
'Ze slaapt op het luchtbed', zegt ze en knikt naar de vloer, waardoor ik haar blik volg. Dan zie ik inderdaad Mirre liggen, vredig slapend op de grond. 'Ze vond het te warm en krap om voor jullie samen op het luchtbed te gaan liggen, dus ben jij bij ons in bed komen liggen.'
'Oh, oké', zeg ik zacht. Het zal wel niet de werkelijke reden zijn dat ze niet het bed heeft willen delen met me, ook al heeft ze me gisteravond nog staan smeken om haar te zoenen. Bente zal ook wel weten dat dit niet haar reden was.

'Hoe gaat het met jou? Ben je nog misselijk?' vraagt ze en de realiteit van gisteravond komt als een harde klap binnen. Ik heb werkelijk met Felix in haar toilet staan zoenen en heb werkelijk tegen haar gelogen erover door mee te gaan in Felix' leugen over onze zoen.
'Nee, valt wel mee', zeg ik en ik had er niet dankbaarder voor kunnen zijn dat Bente slecht is in het interpreteren van gezichtsuitdrukkingen dan nu, want anders had ze de leugen binnen één seconde door.
'Gelukkig', zegt ze.

'Wat is er daarna eigenlijk gebeurd..?' vraag ik behoed. Heeft ze ons betrapt op het zoenen in de gang? Was ze zelf te zat om het zich te herinneren? Is het dom dat ik dit vraag? Val ik nu door de mand?
'Toen ik uit het toilet kwam wilden jij en Felix boven op zoek naar paracetamollen voor je,' begint ze en opnieuw ben ik verrast door Felix' skills voor elke situatie een leugen te kunnen fabriceren ook al is hij zat, 'maar jullie zijn mij gevolgd naar de keuken omdat ik daar ook een pakje had liggen. Daarna heeft het denk ik echt nog drie uur geduurd voordat iedereen weg was en we naar bed zijn gegaan', legt Bente uit en ik knik. 'Felix wilde niet dat jij en Mirre nog naar huis moesten fietsen vanwege Marc, dus bleven jullie hier.'

Godzijdank, er is werkelijk niets gebeurd. Ik vraag me af wat er wel gebeurd zou zijn als Bente tien seconden later de wc uit gekomen zou zijn en Felix de tijd gehad zou hebben me de trap op te sleuren.

'Moet ik nog meehelpen met het toilet schoonmaken?' stel ik voor om de leugen aan te dikken.
'Nee, tuurlijk niet. Kan gebeuren. Felix en ik ruimen straks alle troep wel goed op', zegt ze en glimlacht bescheiden.

Vragend kijk ik naar hem, naakt en wel naast me, en kijk dan weer naar Bente. Ze schudt geïrriteerd en opgevrolijkt tegelijkertijd haar hoofd.

'Dan mist er nog één puzzelstukje', zeg ik en Bente schudt grijnzend haar hoofd.
'Felix is echt ontiegelijk koppig als hij zat is, als je dat nog niet opgevallen is. Hij vond het heet en hij moest en zou per se naakt slapen, ook al ging jij bij ons in bed liggen. Ik had nog geprobeerd hem tegen te houden, maar hij wilde echt niet meewerken. Sorry', zegt ze en ik gniffel. Verlegen kijk ik naar de knappe jongen tegen mijn schouder.

Bente gooit een deel van de deken over Felix' kont, waardoor ik verbaasd naar haar opkijk. Ze zorgt ervoor dat alles daarbeneden bedekt is, maar neemt niet de tijd om zijn arm bij mijn middel weg te halen. Ook ik doe de moeite er niet voor, zelf niet in staat het moment over te laten gaan.
'Dat is misschien beter voor als Mirre straks wakker wordt', zegt ze en ik lach zacht. Bente gaat weer liggen en trekt haar deken over haar heen.

'Als je het niet erg vindt, ga ik weer verder slapen', zegt ze en zonder nog op verder commentaar te wachten, draait ze haar rug naar me toe en nestelt zich onder haar eigen deken.
Dat is het moment dat ik besef dat Felix en ik degene zijn die een deken delen, en niet Felix en Bente. Mijn hart bonst weer in mijn keel.

Dromerig staar ik naar het plafond en leg voorzichtig mijn hand over mijn buik, leg zo heel subtiel mijn pink op Felix' zachte onderarm.
Verbaasd kijk ik om wanneer ik Felix' vingers zacht onder mijn arm voel strijken, ze zo net zo subtiel hun plek op mijn lichaam claimen. Kippenvel trekt over mijn bovenlichaam bij het licht voelen strijken van zijn vingers over mijn huid.

Ik kijk naar zijn gezicht en spot nog net zijn ogen tussen zijn ochtendkapsel door. Ze zijn smalletjes geopend en kijken me testend aan. Ik bezwijk onder zijn lieve blik en glimlach naar hem.
Traag sluit ik mijn ogen en rol mijn hoofd de andere kant op, leg het zo te rusten tegen Felix' kruin. Licht streel ik met mijn pink over zijn onderarm en voel hem opnieuw versmelten met mijn lichaam.

Mijn contact met Felix laat me even de kater van gisteravond vergeten.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!