♪ Freaking Out the Neighborhood – Mac DeMarco ♪

Puffend zet ik mijn rugzak in de gang, uitgeput van mijn fietstocht naar huis na de middag bij Levi gespendeerd te hebben. Ik ga de keuken in en schenk wat drinken voor mezelf in na Brutus en Idefix begroet te hebben.

Ik haat mezelf voor het zoenen van Levi de seconde dat we alleen waren. Ik weet dat het de reden is dat hij niet meer naar de training gaat vanavond. Ik zeg steeds zo hard tegen mezelf dat ik mezelf moet blijven, maar elke verdomde interactie met Levi werkt dat tegen. En het is compleet mijn eigen schuld.

Ik drink wat terwijl ik via het keukenraam naar buiten kijk. Waarom laat ik mezelf nog steeds verder afdalen in die klif? Ik pak mijn telefoon erbij en begin te typen.

Ik: Sorry voor alles

Het berichtje gaat naar Levi. Het is een verontschuldiging voor mijn gevoelens en hoe ik onze vriendschap ermee verpest, maar wanneer hij ernaar zal vragen, kan ik het altijd nog terug laten vallen op Marc. Het schuldgevoel daarover blijft eeuwig aan me knagen. Zwijgend kijk ik toe hoe het berichtje gelezen wordt, maar er komt geen antwoord.
Beduusd zoek ik tussen mijn contacten en houd mijn telefoon aan mijn oor zodra ik het nummer heb gevonden wat ik zocht. Met tranen brandend in mijn ogen wacht ik tot er opgenomen wordt.

'Goedemiddag, met rijschool Kort Door De Bocht. Hoe kan ik je helpen?' klinkt een vrouwelijke stem in mijn oor. Zacht zucht ik.
'Hoi, u spreekt met Felix Martens', stamel ik trillend.
'Hé, Felix. Hoe kan ik je helpen?' klinkt de vrouw vriendelijk. Hard slik ik en probeer mijn tranen weg te knipperen.
'Ik zou morgen eigenlijk met scooterrijlessen beginnen, maar ik wil graag mijn lessen afzeggen', stamel ik.
'Oh, wat jammer. Hoe komt het?' vraagt de vrouw. Ik rol mijn ogen naar boven in de hoop mijn tranen in mijn ogen te houden.

'Uhm... Ik... Ik heb de kosten verkeerd ingeschat. Het blijkt dat ik het niet kan betalen', lieg ik. Mijn keel begint een beetje schor te voelen.
'Oh, laat me opzoeken wat voor pakket je hebt. Misschien kan ik de kosten wat lager voor je krijgen als je een ander pakket neemt', stelt de vrouw voor.
'Nee, dat hoeft u niet te doen. Ik heb zelf al op uw site gekeken. Het komt echt niet uit', stamel ik snel.

'Oh, wat ontzettend jammer', zegt de vrouw. Ik hum verslagen.
'Ja, ik vind het zelf ook erg klote', stotter ik, probeer het overslaan van mijn stem tegen te gaan.
'Super jammer, Felix. Ik zal je uit het systeem halen. Weet dat je altijd weer van harte welkom bent bij ons', ratelt de vrouw. Ik schud mijn hoofd.
'Dankuwel', zeg ik hees en hang daarna meteen op, niet in staat nog langer met het vervelende feit geconfronteerd te moeten worden. Teleurgesteld laat ik mijn telefoon in mijn broekzak glijden.

Ik kan de rijlessen niet meer nemen. Levi heeft dag op dag bewezen hoe erg de voertuigen hem beangstigen en ik kan hem er niet mee confronteren door er straks elke dag met eentje naast hem te rijden. Ik mag zijn angst niet voeden. Ik mag hem niet bang maken voor mij.

Brutus merkt mijn neergeslagen stemmig op en probeert me op te vrolijken door zijn neus tegen mijn hand te drukken.

Ik zou mijn gevoelens in kunnen perken, weg kunnen werken. Ik kan mijn verlangens onderdrukken, er niet naar handelen – zoals het hoort. Maar ik ben mijn controle kwijt. Mijn hoofd wil te verstandig zijn, te erg bij het oude blijven, maar mijn hart is te erg ontvlamd in verlangens en brandt te hevig voor het nieuwe.

Ik ben nooit heel goed geweest in het volgen van mijn verstand.

Wanneer de deur naar de woonkamer opent, draai ik me om en zet mijn glas op het aanrecht.
'Hé! Ben net terug van ̶ ', ik val stil wanneer ik Quinten om het hoekje van de keuken zie verschijnen. Shit.
'Het neuken met Levi?' zegt hij en ik haat het, omdat de waarheid niet ontzettend veel van zijn sneer verschilt. Zijn grijns is vals en vies. Zenuwachtig speel ik met mijn armbandje terwijl Quinten Brutus en Idefix begroet.

'Hoi', groet ik hem behoed. Zijn ogen gaan over mijn gezicht. Hij lijkt tevreden over mijn toestand – nog steeds blauw van mijn gevecht met Marc.
'Kijk eens aan. Heb je een stijve lul tegen je kop gekregen?' zegt hij, stapt op me af en pakt mijn kin beet, kantelt mijn hoofd om de blauwe plekken beter te bekijken. Geïrriteerd trek ik mijn hoofd uit zijn grip.
'Nee', zeg ik boos. Hij grijnst sluw.

'Jij en Levi zijn wel heel wild bezig geweest', zegt hij en tikt op mijn dikke onderlip. Ik sla zijn hand weg. 'Of zijn het twee lullen die je tegen je kop hebt gehad? Van die twee homo vrienden van je?' Mijn bloed kookt.
'Tuurlijk niet. Laat hen erbuiten. En Daniël is geen homo', zeg ik en stap naar achter. Quintens gemene grijns blijft.

'Is je strot ook zo blauw van Levi's pik zuigen?' zegt hij nu en verslagen zucht ik door mijn neus. 'Van alle leugens die je vertelt?' Mijn hoofd duizelt.
Hoewel ik de laatste tijd van alles aan elkaar lieg, zijn mijn grootste leugens nog onuitgesproken. Mijn grootste leugens zijn mijn innerlijke monologen, gedachten die niemand mag horen – de enige leugens die ik niet geloofwaardig uit ga weten te brengen, omdat de waarheid te complex is.

Ik hang van leugens aan elkaar.

Ik ben niet goed in liegen omdat ik het wil, maar omdat ik de waarheid niet uitgelegd krijg – omdat ik de waarheid niet altijd uitgelegd krijg aan mezelf, niet uitgelegd wil aan mezelf.

Ik hang van enorme leugens aan elkaar.

Quinten stapt naar me toe en pakt opnieuw mijn hoofd vast en kijkt voldaan naar mijn beurse wang.
'Levi moet wel een flinke lul hebben als hij je van je kin tot aan je oog getroffen heeft, homo. Je moet natuurlijk altijd het meest extravagante kiezen, zoals altijd', zegt hij en mijn ogen beginnen licht te branden. Niet huilen, Felix. Geef hem niet nog een reden om je verder naar beneden te halen.

'Levi heeft hier helemaal niets mee te maken', zeg ik hees en kuch een keer. 'Laat mijn vrienden erbuiten.'
Als hij mij belachelijk wil maken, oké, maar hij moet niet spreken over mijn vrienden.
Ik laat het op me af komen, als een soort karma voor wat ik Levi heb opgeleverd. Hij heeft Marc moeten doorstaan, dan kan ik ook Quinten doorstaan.

'Oh, dan weet ik het al. Je hebt het zeker gedaan voor aandacht. Hoe kon ik het ook vergeten? Mijn broertje is altijd al aandachtsgeil geweest', zegt hij en ik haat het, want er is veel te veel aandacht op me af gekomen de afgelopen weken.

Abrupt kijkt Quinten om wanneer de deur naar de woonkamer weer opent en deze keer mam naar de keuken komt.
'Wat zijn jullie aan het doen?' vraagt ze en ruw trek ik mijn hoofd uit Quintens grip.
'Ik was bezorgd om mijn broertje', zegt hij en woelt door mijn haren. Boos kijk ik hem aan. 'Rustig maar, prinsesje. Je haartjes zitten nog goed.'

'Waar kom jij zo laat vandaan, Felix?' vraagt mam. Nerveus speel ik weer met mijn nagels.
'Ik ben met Levi mee naar huis gegaan na de les', antwoord ik voorzichtig en ik haat mezelf voor het antwoord wanneer Quintens grijns opnieuw op zijn gezicht verschijnt. Ik had ook Bentes naam kunnen zeggen.
'Oh ja?' vraagt mam, haar stem pissig. Gepanikeerd kijk ik haar aan. 'Waarom heb ik dan een mail van school ontvangen dat je heel de week moet nakomen?'

Mijn hart zakt in mijn borst. Ik had kunnen weten dat het nieuws mam uiteindelijk zou bereiken, maar ik had gehoopt dat het langer zou duren.

'Ik... ik...' Ik weet geen leugen te bedenken.
'Je hebt verdomme een jongen in elkaar geslagen, Felix!' zegt ze en radeloos zucht ik. Hoe kan ik de situatie verzachten? 'En je liegt er godverdomme over door te zeggen dat je hebt gekickbokst op school?!'
'Mama ̶ '
'Weet je dat je heel de buurt hiermee op z'n kop hebt gezet? Weet je wel niet hoe erg ik me schaam? Heb je door hoe erg je me voor schut hebt gezet hiermee? Ik ben echt ontzettend teleurgesteld in je, Felix.'

'Mam! Zo erg had ik die lul niet eens in elkaar geslagen! Heb je die beelden van Levi niet gezien? Je weet toch hoe hij er aan toe was? Denk je dat ik die gast daar zomaar mee weg laat komen?! Waarom roddelt niemand in de buurt erover wat voor verschrikkelijke dingen hij heeft gedaan?!'
'Ik snap dat je het op wil nemen voor Levi, maar dit is niet iets waar je het heft in eigen handen had moeten nemen! Wat dacht je in godsnaam?! Dat het oké was? Maakt dit je niet ontzettend hypocriet?'
'Als ik niets had gedaan, zou hij niet gestopt zijn', zeg ik, maar ik weet nog niet hoe ver die uitspraak van een leugen verwijderd is.

'Dan nog! Een jongen slaan?! Ik had echt anders van je verwacht. Wie denk je dat je bent, Felix?' zegt mam pissig.

Ik weet het zelf ook niet meer.

'Een goede vriend', kaats ik krachtig terug, maar alles aan de leugen laat me fragiel voelen. Ik weet niet precies wat de leugen zo zwaar laat aanvoelen voor me en het de definitie van een leugen laat dragen, maar waarschijnlijk is het een combinatie van minuscule details en gigantische fragmenten bij elkaar.

'Ga nou geen grote mond tegen me houden, Felix Martens', snauwt mam.
'Ja, heb respect voor je moeder', mengt Quinten zich in het gesprek en ik wil hem ervoor slaan.
'Bedankt, Quinten', zegt mam, maar ze blijft me boos aankijken. Overstuur duw ik me tussen de twee familieleden door en storm naar de gang. 'Waar dacht je heen te gaan?!'

'Bente!' roep ik terug en been de gang in.
'Ik dacht het niet! Je hebt huisarrest, jongeman', zegt ze. Verontwaardigd draai ik me naar haar om. Mam en Quinten zijn me de gang in gevolgd.
'Pardon? Voor het opnemen voor mijn beste vriend?'
'Voor het slaan van een jongen! Je spreekt heel de week mooi niet af met je vrienden en vriendinnetje. Ik zet je wel af en haal je wel op bij school en bij voetbal', zegt mam en kwaad zucht ik.
'Best', spuug ik uit en loop door naar de voordeur.

'Hé! Waar ga je heen?' vraagt mam opnieuw boos.
'Bente', zeg ik triomfantelijk en trek de voordeur open.
'Dacht het niet.'
'Come and fucking get me', zeg ik, stap het huis uit en smijt de deur hard achter me dicht. Stevig loop ik door naar Bente, voel mijn hartslag pieken wanneer ik de deur hoor openen en mijn naam geroepen wordt. Ik loop echter door zonder om te kijken.

Plots klinken er snelle voetstappen en werkt iemand me neer op de grond. Een verstrengeld geluid verlaat mijn keel zodra mijn lichaam contact maakt met de tegels en iemand me op mijn plek houdt.
Beelden van Levi en Marc flikkeren aan mijn ogen voorbij en wanhopig slaak ik een kreet, begin te worstelen tegen de krachten op me.

Ik draai me om en probeer me uit de grip te werken, maar Quinten is al veel te lang geoefend in me op mijn plek houden om resultaat te leveren. Mijn spieren schreeuwen door de moeite die ik moet leveren en ik weet dat het komt door mijn gebrekkige eetpatroon.

'Laat me gaan, kut mongool', spuug ik kwaad uit.
'Luister naar je moeder, vuile homo', spuugt Quinten als antwoord uit.
'Quinten', klinkt mam nu echter geschrokken en trekt hem van me af. Meteen klauter ik omhoog en klop het zand en de kiezeltjes van mijn kleren. Ik heb wat lichte schaafwonden, maar niets drastisch. 'Je mag nu nog naar Bente, maar de rest van de week zie je niemand buiten school of training.'

'Mam! Wat zwak', zegt Quinten en kijkt me vals aan. Ik kijk hem vals terug aan.
'Heb respect voor je moeder', spuug ik zijn eigen woorden terug in zijn gezicht.
'Kom, dan gaan we naar binnen, dan drinken we gezellig wat thee', zegt mam echter en trekt Quinten achter haar aan terwijl ze mij beledigd nakijkt.

Ik draai me direct om en loop verder naar Bente. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en begin te typen in de groepsapp van de vriendengroep.

Ik: Jullie hoeven niet meer mee na te blijven met me
Ik: Ik heb het er met mijn moeder over gehad en ze brengt me naar school en haalt me op van school

Na de berichtjes ga ik Bentes huis in via de achterdeur, groet haar moeder vlug in de woonkamer en ga daarna razendsnel de trap op.

Verrast kijkt Bente om zodra ik haar slaapkamerdeur open, zich druk bezig met omkleden voordat ze naar haar werk moet, enkel in haar bh en spijkerbroek. Mijn hart bonst in mijn keel.
'Hé, wat kom je doen?' vraagt ze. Zacht slik ik de brok in mijn keel weg en stap op haar af.
'Dit', stamel ik en duw ruw mijn lippen op de hare. Verbaasd gaat Bente op het contact in, maar laat na een aantal zoenen mijn lippen gaan.

'Je bent gewond', zegt ze en strijkt licht over mijn wang. Bezeerd trek ik weg door de prikkende pijn, kijk naar haar licht met bloed bedekte vingertop die ze naar me opsteekt.
'Niets ernstigs. Eerst dit', zeg ik buiten adem, grijp een condoom uit haar nachtkastje en duw haar neer op het bed. Ze lacht en kijkt me tevreden aan. Gehaast zoen ik haar.
'Oké', zegt ze opgewekt tussen mijn zoenen door en begint met het openen van mijn gulp.

Toen Daniël, Simon, Bente en ik weggingen bij Levi, konden we nog niet eens fatsoenlijk het huis verlaten voordat Levi de deur achter ons dichtsmeet. Nog voordat Bente en ik fatsoenlijk op onze fiets konden stappen en weg konden gaan, kon ik Levi en Mirre al door de gesloten deur heen de trap horen beklimmen. Mijn blik ging naar Levi's slaapkamerraam terwijl ik mijn voeten op mijn trappers zette: hij en Mirre waren al behoed bezig met elkaar zoenen in het raamkozijn, testend welke grenzen Levi's verwondingen op zouden leveren.

Mijn gedachten dwalen af naar Levi, liggend op mijn buik op de loungeset in zijn achtertuin. Zijn gespierde buik onder mijn vingers. Misschien telden de dronken zoenen niet, maar wellicht een nuchtere wel.
Maar het mag niet. Ik had het niet mogen doen. Het had niet mogen gebeuren. Ik ben met Bente en dat zou zo moeten blijven. Ik wil zelf niet veranderen, net zo min dat ik Quinten en Marc achter me aan wil krijgen. Levi doet hetzelfde.

Ik druk Levi's lichaam uit mijn gedachten en richt me op dat van Bente recht onder me, trek ongeduldig haar bh uit en zoen haar nek. Haar hand gaat mijn broek in en trillend zucht ik.

Ik hou van haar.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!