♪ Bitter Sweet Symphony – The Verve ♪

Het is ondertussen drie dagen sinds mijn "belofte" aan Marc en hij heeft nog steeds niets gedaan. Ik vraag me af of hij het vergeten is, of hij mij vergeten is. Stiekem hoop ik het van harte, maar diep van binnen weet ik dat dit niet zo zal zijn. Het is veel waarschijnlijker dat hij iets groots aan het plannen is. Ik weet niet wat ik kan verwachten en het jaagt de stuipen op mijn lijf.

Het vergt me heel veel moeite en moed om nog naar school te vertrekken iedere ochtend. De enige reden dat ik me er steeds bevind, is Felix, bang dat Marc de belofte op hem uit zal oefenen als ik te lang afwezig zou zijn – ook al is Felix nooit echt zijn slachtoffer geweest.

Ik vraag me af wat Felix zou doen als hij te weten komt wat ik tegen Marc heb gezegd. Ik vraag me af wat hij zou doen als hij te weten komt wat ik tegen Daniël en Simon heb gezegd.

Ik zou niet weten wat ik zonder hen had gemoeten. Als ik hen niet had gehad, had ik mezelf nu waarschijnlijk compleet de grond in zitten werken. Ze hebben gelijk; het is niet erg dat ik op een jongen verliefd ben, maar ik wil het gewoon niet. Ik wil het echt niet. Felix zal nooit hetzelfde voor me voelen, dus zal het alleen maar onze vriendschap verpesten.

Daarnaast wil ik ook geen andere geaardheid dan ik dacht te hebben. Het was prima met Mirre, waarom moest ik nou gevoelens krijgen voor Felix? Alles was oké als hetero, waarom moest ik gevoelens krijgen voor een jongen? Ik wil de Levi blijven die ik altijd dacht te zijn.

'Wat heb je voor Grieks?' hoor ik Felix naast me vragen, samen met Mirre en Bente op weg naar school.
'Ja', zeg ik. Zou hij misschien toch wonderbaarlijk genoeg hetzelfde doorstaan als ik? Zou hij ook met zijn gevoelens worstelen? Hij is wel degene die de tweede zoen begonnen was – en de drie bijna-zoenen op de skatebaan.

'Levi?' klinkt Felix opnieuw en ik schrik op uit mijn gedachten, kijk hem verward aan.
'Ja?'
'Ik vroeg je net wat je cijfer voor Grieks is en je antwoordt met "ja". Heb je wel geluisterd naar iets wat ik net gezegd heb?' lacht hij en verstomd kijk ik hem aan. 'Nee dus', lacht hij en verlegen kijk ik weg. 'Wat is je cijfer?'
'Een 6,2', antwoord ik, waarop Felix als reactie mijn schouder vastpakt en me enthousiast heen en weer schudt. Bijtend op mijn nagel kijk ik naar zijn hand, waarvan de nagels nog altijd niet gelakt zijn.

'Wow! Goed man!' zegt hij opgewekt. Ik knik. Zo heel goed is het cijfer niet.
'Wat had jij?' vraag ik om de aandacht van me af te halen. Opeens is de opgewekte Felix een stuk ingetoomder.
'Een 8,9', zegt hij zacht. Fronsend kijk ik hem aan en geef een zachte stomp tegen zijn schouder.
'Hé, dat is toch hartstikke goed?' zeg ik en hij haalt zijn schouders op.

'Weet ik, maar ik vind het dan zo lullig voor jou om het te vertellen. Ik wil de aandacht niet van jou wegtrekken', biecht hij op en verlegen bijt ik op mijn nagel.
'Gast, er is een reden dat je een klas hebt overgeslagen. Het is echt niet nodig om je cijfers niet te vertellen omdat ik lager haal', zeg ik en opnieuw haalt hij zijn schouders op.

'Ik heb echt zo'n zin in vanavond, hè!' verwisselt hij spontaan het onderwerp en hard lach ik. Mirre en Bente lachen ook.
'Wie niet?' roept Mirre terug.
'Bijna iedereen uit de klas komt, bijna heel het team komt, er komen nog wat mensen uit Petra's klas en er komen ook nog wat neven en nichten. We hebben een partytent gehuurd en van die heaters voor als het afkoelt. En mijn moeder heeft zelfs liters drank gekocht!' ratelt hij.
'Nou, dat zou mijn moeder niet doen, hoor', zegt Mirre.
'Koop een betere moeder', zegt Felix en opnieuw lachen we.

'Ik kan over twee weken trouwens beginnen met mijn rijlessen! Echt super chill', zegt hij opgewekt. Lachend schud ik mijn hoofd.
'Dan zorg ik ervoor dat ik daarna nooit meer op straat kom, zodat ik veilig ben', reageer ik hierop, waardoor de rest hard lacht.
'Nou zeg!' zegt Felix en duwt me plagend.
'Ik snap nog steeds niet waarom je zo graag een scooter wil.'
'Het is handig, Levi', zegt hij.

'Als je zat bent, mag je er niet meer op rijden', kaats ik terug.
'Ik rijd wel iets anders als ik zat ben', zegt hij hierop. Verbluft lach ik en voel mezelf knalrood worden. Overdonderd bijt ik op mijn nagel. Lachend gaan we de fietsenstalling van de school in.
'Ik hoef geen details te weten', zeg ik.

In de school aangekomen lopen we samen naar mijn kluisje. Traag voel ik Felix' ogen over me gaan, maar ik probeer er geen aandacht aan te besteden.
Voorzichtig kijk ik naar hem om terwijl ik mijn kluisje open, kijk toe hoe hij met de koordjes van zijn armbandje speelt. Zijn kale nagels zien voelt raar, ook al heeft hij er nu al een paar dagen geen nagellak meer op gehad.

'Je kan wel naar je eigen kluisje', zeg ik, ook al wil ik het eigenlijk niet zeggen. Niet na dinsdag. Felix' ogen haken diep in de mijne.
'Weet je dat zeker?' vraagt hij en ik knik.
'Felix, Marc is nu al een paar dagen stil geweest. Denk je dat hij nu nog iets gaat doen?'
'Dinsdag was hij anders niet zo stil', kaatst hij terug en ik zucht door mijn neus.
'Echt waar, het is goed', zeg ik en met tegenzin verlaat hij mijn kluisjesrij.

Gelukkig hoor ik niet veel later een bekende stem achter me die me vriendelijk begroet. Het is Daniël, die naar zijn eigen kluisje loopt. Ik groet hem terug en kijk daarna de gangen langs. Een schok trekt door mijn borst wanneer ik Marc grijnzend naar me zie kijken, maar dan verdwijnt hij uit zicht.
Fronsend sla ik mijn ogen neer. Niets? Helemaal niets? Is hij ziek of zo?

'Weet jij wat we het tweede en derde uur hebben?' schrikt Daniël me op, waardoor ik naar hem omkijk.
'Duits en natuurkunde', antwoord ik.
'Bedankt', zegt hij en legt wat boeken in zijn kluisje. Twijfelend kijkt hij naar me op. 'Heb je Mirre al gesproken?' vraagt hij en ik kan letterlijk aanvoelen hoe hij de vraag gepast probeert te formuleren.

'Ik weet niet hoe ik erover moet beginnen. Ik wil haar niet teleurstellen', antwoord ik en pers mijn lippen stevig op elkaar. Daniël knikt.
'Snap ik', zegt hij. 'En ik wil je niet pushen of zo en me tussen je relatie met Mirre wurmen, maar ik denk wel dat het het eerlijkst is tegenover Mirre en jezelf als je er niet te lang mee wacht. Anders vreet het je van binnenuit op.'
'Weet ik', stamel ik en sluit beduusd mijn kluisje. 'Maar het is lastig.'
'Snap ik', zegt Daniël en samen vertrekken we naar de aula. Felix komt niet veel later aan, zijn stemming duidelijk wat minder opgewekt dan net.

♪ Magic– Coldplay ♪

Na school zit ik afwezig op mijn kamer, draai een pen rond tussen mijn vingers. Hoe moet ik ooit aan Mirre vertellen wat er aan de hand is? Als ik vertel dat ik het uit wil maken met haar vanwege mijn verkregen gevoelens voor Felix, sloop ik niet alleen onze relatie, maar ook heel onze vriendengroep. Mirre zal jaloers worden op Felix en Bente zal mij gaan argwanen. Er is geen juiste uitkomst hiervoor.

Ik sta op van mijn bed en pak Felix' cadeau op uit de hoek van mijn slaapkamer. Het is groot, onhandig en lomp, dus is het wellicht handiger als ik het nu alvast afgeef, in plaats van het vanavond mee te moeten slepen met Mirre naast me.
Ik loop de trap af en stap op de fiets met het cadeau onder mijn arm. Waggelend fiets ik weg. Ik weet echter dat ik het als een excuus gebruik om iets meer een-op-een-tijd met Felix door te brengen.

De blaren door mijn vonken met Felix hebben zich intussen over heel mijn lichaam verspreid, maar ik blijf naar Felix getrokken worden als een mot naar een brandende vlam. Ik ben bang dat ik hem blijf naderen tot ik opgegaan ben tot as.

Bij hem thuis aangekomen zet ik mijn fiets weg en ga via de achterdeur naar binnen. In de woonkamer tref ik zijn moeder aan, bezig met borduren.
'Hé, Levi', groet ze me enthousiast en laat haar werkje wat zakken.
'Hallo', groet ik haar een beetje buiten adem. Ik hef het cadeau op. 'Ik kwam dit alvast afgeven, zodat ik het vanavond niet meer kan vergeten', leg ik uit. Breed glimlacht ze.
'Slim. Zet het maar in de kelder', zegt ze. Ik knik en zet het cadeau weg in een donkere hoek.

'Is er nog iets waar ik mee kan helpen voor straks?' vraag ik. Ze schudt haar hoofd.
'Nee hoor, jongen. Je kan het aan Felix vragen, maar wij regelen het wel. Je bent te gast', zegt ze. Ik knik en kijk de woonkamer rond.
'Waar is hij?' vraag ik.
'Hij zit op zijn kamer. Ga maar even kijken, maar ik denk dat hij hetzelfde zal zeggen', zegt ze. Ik knik.
'Is goed', zeg ik en verlaat meteen de woonkamer. Mijn hart bonst in mijn borst terwijl ik de trap beklim. Boven aangekomen stuit ik op zijn gesloten kamerdeur. Verlegen klop ik aan.

'Kom maar', klinkt gedempt door de deur. Ik open hem en verrast kijkt Felix op van zijn huiswerk wanneer hij ziet dat ik het ben die zijn kamer binnenkomt.
'Hey', zegt hij verwonderd en volgt me met zijn wonderschone turquoise ogen. Ik sluit de deur en scan zijn kamer terwijl ik naar hem toe stap. Mijn handen worden een beetje klam.
'Hey', groet ik hem zacht terug en kijk over zijn schouder naar het huiswerk wat hij aan het doen is. Wild stuitert zijn been op en neer zodra ik vlak achter hem kom te staan.

'Wat kom je doen?' vraagt hij en hij verstijft een beetje wanneer ik nog iets dichter tegen de rugleuning van zijn bureaustoel ga staan. Nerveus slaat hij zijn ogen neer naar het huiswerk en begint zijn pen te wiebelen.
'Ik heb alvast het cadeau hier gebracht', zeg ik en scan zijn gezicht. 'En nu kwam ik vragen of ik nog ergens mee kon helpen voor vanavond.' Ik leun langs hem en tik met mijn vingers op het schrift onder zijn neus.

Felix' felle ogen schieten weer naar me op en kijken me verrast aan. Hij bloost fel.
'Oh, echt mega lief, maar dat doen wij wel. Je bent te gast, dus dan hoef je echt niet allemaal mee te helpen', stottert hij en ik knik.
'Dat zei je moeder ook al', zeg ik en laat mijn ogen over zijn gezicht gaan. Zijn ogen dwalen af over mijn gezicht en daarna over mijn bovenlichaam, wat niet meer dan een decimeter van hem verwijderd is. Mijn hart bonst en bonst.

Zacht tik ik zijn vingers aan, die strak om zijn pen geklampt zitten. Ik leun naar voren en kijk hem diep aan terwijl ik mezelf op zijn niveau breng, onze gezichten net zo ver van elkaar verwijderd als onze lichamen net. Ik lijk niet meer te weten hoe ik moet ademen.
'Waar is je nagellak, pretty boy?' vraag ik, tik op zijn vingertoppen en kijk hem diep aan. Ik voel zijn smalle vingers trillen onder de mijne. Klein slikt hij. Wanhopig kijkt hij me aan.

'Heb je Marc en Quinten niet gehoord?' vraagt hij met een zwakke voice crack en ik merk dat hij zelfverzekerd over probeert te komen, maar ik prik recht door die bubbel heen.
'Ik dacht dat het bij jou allemaal niet zo doordrong', zeg ik en pierce mijn ogen nog dieper in de zijne. Schichtig kijkt hij me aan en slikt opnieuw. 'Laat ze je persoonlijkheid niet van je wegnemen.'
Afwezig knikt Felix en kijkt vluchtig naar mijn lippen. Mijn hart voelt als een trilplaat tegen mijn ribben.

Ik trek de kruk onder zijn bureau naast zijn bureaustoel en ga erop zitten, Felix' gezicht nog altijd dichtbij het mijne.
'Als je me nergens mee wil laten helpen voor het feest, laat me dan alsjeblieft je op z'n minst helpen met het lakken van je nagels', zeg ik en overweldigd kijkt Felix me aan.

Ik scan opnieuw zijn kamer, zoekend naar zijn nagellak, maar het enige potje wat nog te vinden is in zijn vensterbank, is het potje wat ik hem dinsdag heb gegeven. Felix volgt mijn blik en kijkt beschaamd weer mijn kant op.

'Waar is de rest?' vraag ik en kijk hem zoekend aan. Hij haalt zijn schouders op en slaat zijn ogen neer. Zacht schopt hij onder zijn bureau en aan de holle klap kan ik horen dat hij zijn prullenbak raakt. Er trekt een steek door mijn hart. Ik dacht dat het Felix werkelijk niet raakte wat Marc zei.

'Nou, Marc is de laatste dagen stil geweest, dus geen reden om jezelf te verbergen', zeg ik en benauwd kijkt Felix naar me op. Gepijnigd glimlach ik naar hem. 'Hij is sowieso geen reden om jezelf te verbergen.'

Zwijgend kijken we elkaar aan, ik naar Felix geleund om geen detail van zijn gezichtsuitdrukking te missen. De huid onder zijn donkere sproeten op zijn wangen en jukbeenderen kleurt donkerroze. We staan in vuur en vlam. Verlegen kijkt hij me aan en ik wil hem zoenen, maar ik kan het niet.
'Mag ik?' vraag ik, waarop Felix diep inademt via zijn neus. Ik ga me opnieuw branden aan hem. Zijn ogen schieten razendsnel zoekend tussen de mijne. Dan vallen ze op mijn lippen.

Zijn ogen vallen naar mijn hand wanneer ik hem in een open kommetje op zijn bureau leg. Hij volgt mijn blik en laat zijn ogen vallen op het flesje nagellak in zijn raamkozijn.
Hij duwt zich van me af door zich af te zetten met zijn voeten op de grond en zo zijn bureaustoel naar het raam te laten rollen. Hij grijpt het flesje en rolt traag naar me terug. Twijfelend geeft hij me de blauwe nagellak.

'Ik ben geen expert, dus verwacht alsjeblieft niet te veel', zeg ik en Felix lacht zacht.
'Dan kan ik het net zo goed zelf doen', zegt hij. Ik lach.
'Misschien wel', zeg ik, maar pak licht zijn hand vast en leg hem op het bureau met mijn vingers subtiel onder de zijne.

Ik schud het potje nagellak en draai het open. Ik zorg ervoor dat er niet te veel nagellak op het kwastje zit en breng het naar Felix' nagels. Ik voel mezelf blozen wanneer ik merk dat Felix elke beweging van me tot op de millimeter volgt.
Licht trekt Felix weg wanneer ik de kwast voor de eerste keer op zijn nagelbed plaats, maar hij herstelt zich snel en schuifelt ongemakkelijk op zijn stoel.
'Sorry', mompelt hij. Verward kijk ik naar hem op, zie hem vertroebeld naar onze handen kijken. Misschien was het niet juist van me om zijn nagels te lakken. Het lijkt erop dat hij zich er niet op zijn gemak bij voelt, maar hij mag niet toegeven aan Marc.

Ik richt me weer tot zijn nagels en lak de eerste nagel blauw. Beide onze handen trillen licht.
Ik bloos bij het aanvoelen van zijn zachte vingertoppen. Felix' ogen branden in mijn gezicht en ik wil hem aankijken, maar ik kan mijn ogen niet van de nagellak afwenden zonder er een ravage van te maken.
Licht trillen Felix' vingers wanneer ik ze voorzichtig vastpak om ze een beetje te kantelen, zodat ik zeker ben dat ze netjes gelakt zijn.

'Mag ik je andere hand?' vraag ik en behoed geeft Felix me zijn andere hand. Met een smalle glimlach kijk ik naar hem op en hij glimlacht klein terug. Kort vestig ik mijn ogen op zijn lippen, maar richt me dan snel weer op zijn hand.

Mijn hart klopt in mijn keel. Felix' ogen branden nog altijd in me en ik wil niet dat hij wegkijkt van me. Ik wil niet dat het contact tussen onze handen over zal gaan.

Tot mijn verdriet zijn zijn nagels sneller dan verwacht gelakt en heb ik niet echt meer een reden om zijn hand vast te houden. Voorzichtig til ik zijn hand op van het bureau en kijk hem strak aan terwijl ik over zijn nagels blaas. Hij kleurt felrood.

'Anders kan ik ook mijn nagels lakken, als je daar wat steun in vindt', stel ik voor en laat traag zijn hand gaan. Verlegen kijkt Felix me aan.
'Alleen als je het zelf wil', zegt hij en ik knik. Ik pak het flesje nagellak op en begin het kwastje eruit te halen, maar wanhopig grist Felix het potje uit mijn handen. Verbijsterd kijk ik hem aan.
'Die kleur kan je niet gebruiken', zegt hij en duwt het tegen zijn borst terwijl hij ondertussen probeert zijn gelakte nagels niet uit te smeren. Fronsend kijk ik hem aan.

'Hoezo niet?' vraag ik en steek mijn hand uit in de hoop dat hij me het potje terug zal geven. Wanhopig schudt hij zijn hoofd en kijkt me verloren aan, zoekt naar woorden terwijl hij zichzelf wat verder van me af duwt. Ik grijp het flesje tussen zijn vingers uit, wat niet lastig is door zijn voorzichtige grip vanwege de natte nagellak op zijn vingers.
Geïrriteerd neemt hij het flesje van me terug en zet het met een zachte klap op zijn vensterbank zonder ons oogcontact te verbreken.
'Dat is jouw kleur', zegt hij kortaf en verward kijk ik hem aan.

'Wat maakt het uit dat ik je de nagellak heb gegeven?' zeg ik en leun naar hem toe. Wild schudt hij zijn hoofd.
'Dat bedoel ik niet. Je snapt het niet', zegt hij en duwt me een beetje weg.

'Je hebt de rest in de prullenbak gegooid. Waar moet ik het dan mee doen?' zeg ik.
'Je kan het sowieso beter niet doen. Laat maar zitten. Je bent al Marcs pispaaltje', spuugt hij verbitterd uit. 'Ik zie je vanavond, Levi', zegt hij, draait zich achter zijn bureau en richt zich op het huiswerk.
Verontwaardigd en verward sta ik op, schuif traag zijn kruk terug onder zijn bureau.
'Tot vanavond', zeg ik en verlaat zonder nog een verder woord of een tweede blik zijn kamer.

♪ Uptown Funk (feat. BrunoMars) – Mark Ronson ♪

's Avonds sta ik voor de spiegel en bekijk mezelf goed. Mijn witte blouse zit strak om mijn nieuw gevormde spieren en mijn zwarte short stelt mijn gespierdere kuiten tentoon.

De deurbel schrikt me op uit mijn inspectie van mezelf. Vlug ga ik de badkamer uit, storm de trap af en open de voordeur. Mirre komt tevoorschijn, in een prachtige jurk en haar make-up licht gedaan. Het is duidelijk dat ze de jurk zelf heeft gemaakt en er veel tijd en moeite in heeft gestoken. Ze ziet er werkelijk fantastisch uit. Ik kan niet geloven dat mijn lichaam er zo laks op reageert.

'Wow! Je ziet er geweldig uit!' zeg ik enthousiast en laat mijn ogen over haar heen gaan. Geen kriebels in mijn buik, niets. 'Je jurk is fantastisch.'
'Dank je! Jij ziet er ook leuk uit', giebelt ze en kust me. Verbaasd breek ik van haar los wanneer ik alcohol proef.
'Heb je al gedronken?' vraag ik en lachend knikt ze.
'Ja, een beetje', zegt ze en trekt me naar buiten. Ik volg haar terwijl ik de deur achter me sluit.

'Oh, ik dacht dat we hadden gezegd dat we het deze keer wat rustiger aan zouden doen', stamel ik en stap op mijn fiets.
'Klopt', zegt ze en haalt haar schouders op. Lachend schud ik mijn hoofd. 'Heb jij nog niets op dan?'
'Nope', zeg ik en kijk toe hoe Mirre ongemakkelijk over haar zadel schuift. Vandaag gaat er geen druppel alcohol bij mij naar binnen. De vorige keer dat ik gedronken heb, eindigde ik zoenend met Felix en kwam het voor de hele wereld op het internet. Dat is niet het plan vandaag. Dat zal dingen alleen nog maar erger maken op school. Het is absoluut ongewenst na mijn afspraak met Marc.

'Echt waar, Levi, je wil niet weten hoe kut het is om met een rok of jurk te fietsen!' roept Mirre uit en ik lach.
Het duurt niet lang voordat we bij Felix aankomen en onze fietsen wegzetten. Via de achtertuin lopen we richting het huis, waar we meteen de partytent tegemoet lopen. Onder het afdakje verderop in de tuin staan gekleurde lichten te draaien en is luide muziek te horen.

In de partytent treffen we enkel Felix, Bente en Felix' ouders aan. Ze kijken om zodra ze het doek van de tent horen kraken.
'Heeeeeey!' groet Felix me enthousiast, spreidt zijn armen en slaat zo bijna zijn vader in zijn gezicht. We lachen. Ik had kunnen raden dat Felix niet van de alcohol af zou blijven. Hij is duidelijk al flink aangeschoten.

Mirre en ik stappen op hen af en ik laat Felix me omhelzen. Mijn buik kriebelt wanneer zijn armen zich slordig om me heen slaan. Hij ruikt een beetje naar drank. Hij wiegt ons heen en weer en geeft me een paar klopjes op mijn schouder. Lastig weet ik hem van me los te krijgen, waarop hij als reactie Mirre in een knuffel trekt en dan weer richting Bente strompelt. Mirre feliciteert zijn ouders nog, maar ik vestig mijn ogen op Felix' nagels; daar waar ik verwacht had dat hij de blauwe kleur weggehaald zou hebben, draagt hij de kleur nog intact op zijn vingers.

Dat is jouw kleur.

'Je krijgt ons cadeau als Daniël en Simon er ook zijn, want het is van ons allemaal', zeg ik. Hij knikt.
'Willen jullie wat drinken?' vraagt hij.
'Hugo', antwoordt Mirre, maar Felix kijkt alweer vlug naar mij.
'Ik loop wel even mee', zeg ik en volg hem naar de drankhoek onder het afdakje. Felix had niet gelogen toen hij zei dat zijn moeder liters drank had gekocht.

Vanonder het afdakje kijk je uit op de partytent, waarvan één van de lange zijdes volledig geopend is. Overal draaien gekleurde lichten.
Felix trekt de koelkast open terwijl ik een plastic bekertje pak. Hij haalt er een fles Hugo en twee flesjes bier uit. Hij opent een van de groene flesjes en reikt het me aan.

'Nee, dank je', zeg ik en Felix fronst.
'Jawel, pak', zegt hij en duwt het koude glas tegen mijn borstkas.
'Nee, ik hoef echt niet', zeg ik en duw het flesje weg. Felix fronst en drinkt zelf uit het flesje.
'Oké', mompelt hij en kijkt toe hoe ik een fles cola uit de koelkast pak. Zijn ogen worden groot en hij grijnst sluw.

'Ah, ik zie het al. Je gaat meteen voor het zwaardere geschut', zegt hij en gebaart naar de flessen sterke drank. Zwijgend schenk ik mijn beker vol met cola, zet de fles terug in de koelkast en kijk Felix diep aan terwijl ik een aantal slokken van mijn cola drink. Hij is verbaasd en verward.
'Ben je de bob of zo?' lacht hij verward en misschien zelfs een beetje angstig. Ik haal mijn schouders op.
'Mirre moet veilig thuis komen', zeg ik. Felix schudt zijn hoofd, opent het tweede flesje bier na het andere in één keer achterover gegooid te hebben, schenkt voor Mirre wat van de wijn in en loopt daarna met me terug naar de partytent.

Er komen steeds meer mensen en keer op keer wordt Felix gefeliciteerd. Ik kijk toe hoe hij iedereen enthousiast ontvangt en ze allemaal wijst op de drankhoek, waar iedereen vrij mag pakken wat hij wil. Per nieuwe gast lijkt Felix alleen maar meer aangeschoten te raken en het laat me vermoeden dat het niet lang zal duren voordat hij dronken is.

Op een gegeven moment komen er wat jongens van het team en verlaat ik Mirre en Bente om met hen te gaan praten. Ik sluit aan naast Onno en groet hem.
'Nog één verlies voor RWB en we staan boven ze', roep ik in zijn oor. Hij knikt enthousiast.
'Nog maar even zien hoe dat uitpakt!' zegt hij.
'Dat moet vast wel goed komen. Ze bakken er niets van! Ik snap niet dat ze zo hoog staan', zeg ik en glimlach.
'Valt wel mee, toch?' zegt hij en verbaasd en verward kijk ik hem aan.

'Wat?' vraag ik en frons. Onno haalt zijn schouders op.
'Zo slecht zijn ze toch niet?' roept hij terug en ik schud mijn hoofd.
'Ik dacht dat je laatst op school tegen Felix had gezegd dat je niet begreep waarom ze zo hoog in het klassement stonden?!' roep ik over de luide muziek heen. Verward schudt Onno zijn hoofd.
'Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer de laatste keer is geweest dat ik Felix op school heb gezien', zegt hij.

Overdonderd schud ik mijn hoofd en draai me om naar Felix. Ik zie dat Daniël en Simon net aangekomen zijn en ze enthousiast Felix begroeten.
'Wacht, ik moet even gaan', zeg ik en zonder me af van de groep. Ik loop naar de drie jongens terwijl ik Mirre en Bente zoek. Ze merken me op en volgen me wanneer ik naar hen wenk.
Felix heeft tegen me gelogen? Herinner ik het me verkeerd? Heeft hij de naam van een andere teamgenoot gezegd en heb ik het verkeerd onthouden?

Felix' moeder komt aangelopen met het cadeau en kijkt ons vragend aan. Simon duwt haar in mijn richting.
'Levi mag het geven', zegt hij en blozend kijk ik hem aan. Ik neem het platte, rechthoekige cadeau van haar aan en glimlach.
'Bedankt', zeg ik. Ik geef hem eerst de kaart, waar groot "ge-FELIX-iteerd" op staat boven een blauwe scooter. Ik heb de rest van de middag gespendeerd aan de kaart maken en schrijven na thuisgekomen te zijn van Felix' nagels lakken.

Met een brede glimlach rond zijn mondhoeken leest Felix de kaart voor en hij moet er zelfs af en toe zacht door lachen. Wanneer hij de kaart weg heeft gelegd, geef ik hem het cadeau.
'Het is van ons allemaal, maar Collin en Sven, onze ouders en jouw ouders hebben ook nog een bijdrage geleverd', zeg ik. Nieuwsgierig kijkt Felix ons aan en begint voorzichtig het inpakpapier te openen. Ik wil mijn ogen op zijn gezicht gericht houden om zijn reactie te zien, maar ze worden als een magneet naar zijn blauwe nagellak getrokken.

Wanneer het papier loskomt van het cadeau, kijk ik naar zijn ogen. Ze twinkelen van enthousiasme; het cadeau is een ingelijst, gesigneerd shirt van zijn favoriete speler uit PSV. Ik voel mezelf glimlachen door Felix' stralende gezicht.
'Jongens, dit is veel te duur!' stoot hij uit en kijkt ons verbijsterd aan. 'Wie heeft dit bedacht?'

Iedereen wijst in mijn richting. Verlegen bijt ik op mijn nagel en trek Mirre wat dichter naar me toe.
'We waren het er allemaal over eens dat je voor je zestiende verjaardag iets extra's moest krijgen, dus hebben we onze ouders, jouw ouders en Collin en Sven bij elkaar getrommeld en kwam ik met dit idee', leg ik uit. Felix weet wankelend de lijst voorzichtig weg te zetten en omhelst me, duwt Mirre zo een beetje aan de kant.

'Oh, wauw jongens! Echt super bedankt!' zegt hij en trekt ons in een groepsknuffel.
Na een lacherige knuffel breekt hij van ons los en pakt zijn mobiel erbij.
'Ik moet even de rest een berichtje sturen om ze te bedanken! Ga maar alvast naar het afdakje, dan kom ik zo', zegt hij en begint te typen. Ik vraag me af hoeveel er van de berichtjes terecht zal komen, wetende dat hij ondertussen al best wat alcohol naar binnen heeft weten te werken.

We sluiten aan bij een groepje klasgenoten en beginnen met hen te dansen en te kletsen. De meeste tieners zijn ondertussen aangeschoten en sommige zelfs al een beetje dronken, maar ik sta het mezelf niet toe me bij hen te voegen. Er gaat geen druppel alcohol bij me naar binnen vanavond.
Al snel hangt Felix om mijn schouder en enthousiast proost hij met iedereen in onze kring. Ik kijk naar Felix' wiebelende adamsappel terwijl hij zijn flesje bier in één keer enthousiast achterover slaat.

'Als jullie nog maar één keer seks konden hebben in jullie leven, met wie zouden jullie het dan doen?' vraagt Gijs over de luide muziek heen. De abrupte vraag verrast me.
'Ross Lynch', zegt Mirre, haar antwoord zo vlug alsof ze al eeuwen op de vraag gewacht heeft; alsof degene die ze opgenoemd heeft zelf de vraag heeft gesteld.

'Mirre, ze is mijn vriendin!' probeer ik mezelf verstaanbaar te maken over de luide muziek. Felix stoot me teleurgesteld aan.
'Gast!' zegt hij en ik haal hoofdschuddend mijn schouders op, drink snel wat van mijn cola om mijn aandacht van hem af te halen.

'Ik zou sowieso Juultje Tieleman doen', is Gijs' eigen antwoord.
'Harry Styles', antwoorden Hilde en Bente in koor en geven elkaar een slordige high five, hun handen die elkaar amper raken door de alcohol die ze naar binnen hebben gewerkt.

'Daniël', zegt Simon.
'Simon', zegt Daniël op hetzelfde moment.
'Ha, maagden!' lacht Felix en stoot hen aan. Daniël stoot hem plagend terug aan.
'Oh ja? Wie zou jij zelf doen dan, stoere jongen?' kaatst hij terug. Afwachtend kijkt iedereen Felix aan, wie ondeugend grijnst.

'Levi', antwoordt hij en het voelt alsof ik letterlijk achterovergeslagen word. 'Als het mijn laatste keer is, wil ik weten hoe het is met een jongen', zegt hij.

'Gayyyy', mompelen Gijs en Hilde.
'Gast, je kan dan letterlijk nog elke andere jongen uitkiezen. Waarom niet Timothée Chalamet?' vraagt Bente tegelijkertijd. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me diep aan. Mijn adem blijft steken in mijn keel.
'Alsof Levi er niet beter uitziet dan hij. Plus, ik zou me veel meer op mijn gemak voelen bij hem dan bij een random celebrity. Ik denk dat Levi goed is in het respecteren van grenzen. Hij is denk ik de beste persoon voor mij om het mee te doen', zegt hij en mijn hart weet niet of het moet versnellen of moet stoppen. Overdonderd kijk ik hem aan en bijt op mijn nagel.

Is hij serieus? Dronken mensen spreken de waarheid, toch?

'Gast, mijn laatste keer gaat al op aan Mirre', stoot ik uit. Felix wil een slok nemen van zijn bier, maar het flesje is leeg. Speels haalt hij zijn schouders op.
'Wissel maar', zegt hij uitdagend. Ik schud mijn hoofd en loop weg van de groep, haal nog wat te drinken voor mezelf. Met een tweede bekertje cola in mijn hand kijk ik beduusd de feestgangers langs. Wat is de beste plek om nu naar terug te gaan?

Twijfelend loop ik terug naar het afdakje, waar de groep van net zich ondertussen weer opgebroken heeft. Wanneer ik een glimp opvang van Bente en Felix, zoenend op de dansvloer, adem ik opgelucht maar teleurgesteld uit.

Ik baan mijn weg naar Mirre, pak haar vast rond haar middel en draai haar naar me toe met mijn vrije hand. Ze giechelt en kijkt me vrolijk aan.
'Heb ik al gezegd hoe adembenemend je er uitziet vanavond?' fluister ik in haar oor en licht bijt ze op haar lip.
'Vertel het me nog een keer', fluistert ze terug.
'Je ziet er beeldschoon uit', zeg ik, plaats licht mijn hand op haar kaak en zoen haar.

Maar ik kan niets voelen behalve afwezigheid – afwezigheid van kriebels, warmte, adrenaline, enthousiasme, opgewektheid... Felix.

Ze smaakt naar alcohol. Mijn vrije hand gaat door haar haren en trekt haar tegen me aan wanneer hij op haar heupen geplaatst is. Gedreven zoent Mirre me terug, maar verbreekt dan het contact.

'Ik ga nog even wat te drinken halen. Wil jij ook nog?' vraagt ze giebelend. Wild schud ik mijn hoofd.
'Nee, ik heb nog', zeg ik en hef mijn bekertje op. Mirre verdwijnt zwalkend tussen de andere mensen.

Ik dans een beetje op de maat en laat mijn ogen over de mensen om me heen gaan. Bente staat ondertussen met Petra en Dagmar te dansen en Felix springt wild tussen de andere mensen door.
Hij maakt oogcontact met me en begint mijn kant op te komen zonder het te verbreken. Ik voel mijn hart razen door mijn borst.

Wanneer hij bij me aangekomen is, pakt hij mijn handen vast en zwaait ze wild heen en weer. Wat cola uit mijn beker klotst over de randen heen. Ik lach en doe met hem mee, wieg mijn heupen heen en weer met de beweging. Ik weet niet hoe hij het voor elkaar heeft gekregen zonder mij tegen te komen, maar het is duidelijk dat hij nog meer drank tot zich heeft weten te krijgen. Ik heb hem nog nooit zo zat gezien als nu, en daarmee bedoel ik echt zat.

Verlegen kijk ik naar het armbandje om zijn linkerpols. Het laat me fel blozen dat hij het nog draagt ondanks dat het zo versleten is. Zijn ring, die eigenlijk een cadeau aan Bente had moeten zijn, drukt akelig in mijn handpalm, waardoor ik mijn grip op die hand wat verzwak.

Plotseling ligt er bij zowel Felix als mij een hand op onze schouders, waardoor we verrast omkijken naar wie er naast ons is komen staan en elkaar loslaten. Het is Lars uit het voetbalteam.
'Hé!' roept hij en ik deins weg voor het geluid. 'Jullie waren het toch die gezoend hadden op dat andere feest?!'

Het voelt alsof ik in een zwart gat gezogen word. Hebben Felix en ik net gras laten groeien over de zoen op Petra's feest, besluit Lars die oude koe uit de sloot te halen en het gras weg te laten vreten. Dit was wel het laatste wat Felix en ik nodig hadden.
'Ja! Hoezo?' heeft Felix al geantwoord voordat ik iets kan zeggen.

'Kevin! Kevin!' roept Lars over zijn schouder en wenkt naar onze teamgenoot dat hij zich aan moet sluiten bij ons. Hij verlaat zijn kleine groepje en komt bij ons staan.
'Het waren wel Slinger Junior en De Lange! Ik zei het je toch!' roept Lars in Kevins oor. Verbaasd kijkt Kevin ons aan, maar mijn ogen gaan naar Mirre, wie ondertussen weer aangeschoven is bij ons.
'Oh, echt? Dat wil ik dan wel eens in levende lijven zien. Je weet tegenwoordig allemaal niet meer wat echt is met die AI', zegt hij met een grijns. Mijn hoofd duizelt alsof ik alle liters alcohol van het hele feest naar binnen heb gewerkt.

'Wat, nee!' roep ik en deins naar Mirre toe.
'Ah, kom op, Levi! Dat kunnen we toch wel even?' mompelt Felix met dubbele tong.
'Nee, tuurlijk kunnen we dat niet even, Felix! We hebben verdomme allebei een vriendinnetje', zeg ik en grijp wanhopig Mirres arm vast met mijn vrije hand.
'Ah, Levi, doe niet zo flauw!' klinkt Mirre echter en verraden kijk ik naar haar om.

Mirres ogen stralen enthousiast en ik vraag me af wat voor vriendinnetje ik in hemelsnaam heb. Zodra ik met Felix zou moeten zoenen, wil ze maar al te graag dat ik vreemd zou gaan.

Ik stap achteruit wanneer Felix me nadert.

'Ik kan dit niet', stamel ik wanhopig en stap nog verder naar achteren. Felix blijft echter steeds dichterbij komen. Radeloos loop ik achteruit tegen de muur aan, druk mijn rug er steviger tegenaan wanneer Felix me nog altijd blijft proberen te bereiken.
Met mijn rug tegen de muur gedrukt kijk ik nerveus het afdakje rond. De meeste feestgangers hebben hun aandacht nu op ons gericht.

'Zoenen, zoenen, zoenen!' begint Mirre enthousiast te juichen en steeds meer mensen beginnen mee te doen. Wanhopig kijk ik rond en vang de blik van Daniël en Simon op. Ze schudden beide hun hoofd. Vlug kijk ik naar Felix, wie al ontzettend dicht op me staat en volledig bereid is om me te gaan zoenen.

'Dit kan niet, Felix', stamel ik en voel zijn benen tegen de mijne.
'Ah, kom op, Levi! We zijn beide zat! Dronken zoenen tellen niet!' zegt hij en de klap komt hard aan in mijn gezicht; ik broodnuchter en Felix zorgbarend zat. Hoe erg gaat dit fabeltje op als maar één van de twee dronken is? Hoe erg telde het fabeltje bij onze eerste zoen?

Hij pakt mijn bekertje cola uit mijn hand en begint er gulzig uit te drinken, maar de frons op zijn voorhoofd verraadt dat hij proeft dat er geen alcohol in de beker zit.
Hij stopt met drinken en duwt het bekertje tegen mijn borst, kijkt me diep aan.
'Drink op. Misschien kan de alcohol voor wat extra moed zorgen, pussy', lacht hij. Met Felix' turquoise ogen brandend in de mijne drink ik uit het bekertje. Traag laat ik het zakken, om op adem te komen tussen mijn slokken.

En voor ik het weet heeft Felix mijn hoofd vastgepakt en zijn lippen op de mijne gedrukt. Daar waar bij Mirre de smaak van alcohol zwak aanwezig was, is het bij Felix bijna het enige wat ik kan proeven op zijn lippen. Misschien heeft hij wel genoeg gedronken voor ons tweeën om aan het fabeltje te voldoen.
Nadat Felix voor een tweede keer zijn lippen tussen die van mij heeft geplaatst, sluit ik mijn ogen en laat mezelf versmelten met Felix' lippen, ga in op de zoen.

'Ha, gay!' roept Lars en het voelt alsof een mes in mijn hart gestoken wordt. Het is alsof Marc persoonlijk aanwezig is op het feestje door deze woorden.
Maar al snel ben ik de gedachte vergeten wanneer ik Felix' warme tong over mijn onderlip voel gaan. Overdonderd glijdt mijn bekertje cola uit mijn hand en spat over onze enkels heen. Smalletjes open ik mijn mond voor hem en laat mijn tong tegen de zijne drukken.

Ik plaats mijn ene hand op zijn nek en de andere op zijn heup, trek hem iets dichter naar me toe en zoen hem hongerig. Felix antwoordt door zijn ene hand op mijn borst en de ander op mijn ribbenkast te plaatsen en mij de leiding te laten nemen.
Felix staat zo dicht op me dat er bijna geen ruimte meer tussen ons in is. Zijn tong duwt uitdagend tegen de mijne en ik voel me zo goed dat ik me even moet vastgrijpen aan zijn heup. Er wordt gejuicht rondom ons, maar het enige wat ik kan horen is Felix' zware en begerige ademhaling, duidelijk geconsumeerd door ons contact.

Het lijkt zo juist om hem nu te zoenen. Het voelt zo goed en zo op zijn plaats. Alsof het normaal is om te doen. Alsof het de bedoeling is. Alsof het altijd al zo had moeten zijn.

Ik breek abrupt los van Felix en kijk hem verward aan.

Van wie houd ik? Weet ik dat nog wel zo zeker? Wat als ik het niet bij het rechte eind had? Ik zou zoiets niet denken als ik nog dol was geweest op Mirre.

Diep kijkt Felix me aan en ik bezwijk bijna onder zijn dronken uitdrukking. Hij is knalrood en compleet buiten adem.

Hij zoent me weer en ik ga meteen op het contact in, hoe slecht het ook is. Ik wil dit. Ik wil Felix zoenen. Ik wil het meer dan wat dan ook. Het voelt zo op zijn plaats. Alle gevoelens die ik kwijt ben geraakt bij Mirre de afgelopen weken, vind ik nu hier, in mijn contact met Felix.

En ik kan mezelf wel slaan ervoor. Ik heb nog wel zo mijn best gedaan om niets te drinken om dit contact te voorkomen, en ik sta het uit te voeren alsof het ons niet duizenden problemen op kan leveren. Ik heb mezelf sober gehouden om dit te ontwijken, en ik ga erop in alsof mijn leven ervan afhangt.

Ik voel zijn armbandje in mijn nek kriebelen en ik kan alleen maar denken aan dat ik hem nog geen jaar geleden zo hard heb ontlopen in Italië, het land waar het armbandje vandaan komt. Ik voel zijn vingers door de korte haren op mijn achterhoofd gaan en ik kan alleen maar aan de blauwe nagellak denken, die ik vanmiddag heb aangebracht.

Dat is jouw kleur.

Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Waarom heb ik mezelf hierin mee laten slepen? Dit zal alleen maar negatieve gevolgen hebben. Wat als het opnieuw online belandt?

Spontaan breek ik los van Felix en kijk angstig langs de mensen, waarvan een aantal ons heeft staan filmen met hun telefoon.
Felix duwt mijn gezicht weer naar hem toe en kijkt me diep aan. Kippenvel trekt over mijn armen naar beneden en ik wil dat hij me opnieuw zoent, maar ik kan alleen nog maar aan de mobieltjes om ons heen denken.

'Zet het alsjeblieft nergens online. Ik moet jullie de video's nu zien verwijderen. Het heeft Felix en mij de vorige keer echt een bak ellende opgeleverd', smeek ik terwijl Felix om mijn nek gaat hangen. Afwezig sla ik mijn arm om zijn middel en kijk toe hoe de mensen teleurgesteld de beelden verwijderen. Het laat me wat opgeluchter voelen.

Felix breekt van me los en begint enthousiast te dansen met de anderen. Overrompeld strompel ik naar Mirre en pak licht haar hand vast.
'Sorry', stamel ik en kijk haar schuldig aan.
'Nee, geeft niets!' roept ze enthousiast en opgewekt. Ik frons en vertrek naar de dranktafel. Ik schenk een nieuw bekertje cola voor mezelf in wanneer ik plotseling een hand op mijn schouder voel en daardoor wat van het drinken op de tafel mors. Geschrokken kijk ik om.

'Gaat het?' vraagt Simon bezorgd. Opgelucht zucht ik.
'Ja hoor. Dank je', antwoord ik en sla mijn ogen neer naar de tafel. Simon kijkt me bezorgd aan. 'Felix is zo zat als een konijn, die is het morgen toch wel weer vergeten', stamel ik en voel tranen in mijn ogen bijten. De "dronken zoen" gaat enkel voor mij tellen.

'Weet je zeker dat het gaat?' vraagt hij en deze keer zucht ik geïrriteerd.
'Natuurlijk gaat het niet. Ik was al verward door mijn gevoelens en leek er eindelijk een beetje mee om te gaan, maar opeens gebeurt er dit', zeg ik gefrustreerd, gooi het bekertje cola in één keer naar binnen en vlucht Felix' huis in.

Binnen sluit ik mezelf op in het toilet. Ik sluit de wc en ga erop zitten, laat mijn gezicht in mijn handen vallen en voel tranen opstapelen in mijn ogen.
Alles leek net weer een beetje in orde. Waarom moest Lars over die zoen beginnen? Felix is stomdronken en zal zich er niets meer van herinneren; ik blijf hier nog dagen, weken, misschien zelfs maanden over tobben.

Ik had niet moeten komen vanavond. Ik had kunnen weten dat het op wat voor manier dan ook fout af zou lopen. Natuurlijk zou ik ergens de mist in gaan.
Er klinkt een zacht klopje op de deur.
'Is deze bezet? Ik moet nogal nodig', klinkt een meisje. Ik sta op van de wc en veeg mijn tranen weg voordat ik de deur open.
Bente komt tevoorschijn. Mijn hart zakt in mijn borst. Mijn God, ik heb net opnieuw met haar vriendje gezoend.
'Hai!' schreeuwt ze vrolijk, maar ik stap vlug het toilet uit en ga weer naar buiten.

Ik ga op zoek naar Felix om te vertellen dat ik ga, zodat er geen stomme dingen meer kunnen gebeuren. Het zal beter voor ons allebei zijn.
Ik loop tussen de mensen in de partytent door op zoek naar Felix, maar vind hem nergens. Ik loop door naar het afdakje. Daar sleurt Mirre me aan mijn arm naar haar toe en gaat om mijn nek hangen. Kort dans ik met haar mee, maar leun vrij snel naar haar oor.

'Heb je Obelix gezien?' roep ik over de harde muziek.
'Wat? Zodat je hem nog een keer kan zoenen?' roept Mirre terug en stomverbaasd kijk ik haar aan.
Ze grijnst en zoent me. Verward ga ik op het contact in, maar besluit het te gebruiken om mijn gedachten hopelijk weer wat geordend te kunnen krijgen.

Ik zoen haar terug en laat mijn tong langs de hare gaan. Hij voelt echter niet zo los als Felix' tong, waarschijnlijk omdat Mirre minder gedronken heeft. Ze smaakt ook minder naar alcohol dan hij.
Ik laat mijn handen afdwalen naar haar heupen en laat ze er rusten, draai licht rondjes met mijn duimen over de zachte stof van haar zelfgemaakte jurk. Ik trek haar zo dicht mogelijk tegen me aan en zoen haar weer, probeer mijn lichaam op haar te laten reageren.

Plotseling breekt ze van me los en begint wild mee te zingen met de muziek.

'Shirt uit en zwaaien!' roept ze en wil haar shirt uittrekken, maar beseft weer dat ze een jurk aanheeft. 'Oh, shit man!' roept ze en ik lach. Lachend schud ik mijn hoofd en kus haar wang, maar mijn blik wordt gevangen door een schim in mijn ooghoek.

'Shirt uit en zwaaien! Gooi die handjes in de lucht!' Het is Felix, die zijn shirt als een of andere propeller boven zijn hoofd staat te draaien.
Mijn ogen dwalen automatisch naar zijn ontblote bovenlichaam, naar zijn sproetjes en moedervlekjes, zijn ribben en zijn kleine navel tussen zijn lichte buikspieren.

Zijn lichaam kleurt rood en blauw door de gekleurde lampen onder het afdakje. Ik kijk toe hoe de kleuren samenkomen op zijn bovenlichaam, samen een verticale paarse grens vormen over zijn borstbeen – zijn hart. Hij ziet er majestueus uit in de kleuren.

Mijn ogen volgen hem wanneer hij zich meer naar het blauwe licht draait om een shotje aan te nemen van een van zijn neven. Enthousiast werken ze het samen naar binnen, Felix compleet verdronken in het blauwe licht. De paarse kleur blijft hem echter volgen als een nieuwe schaduw.

Traag loop ik naar een van de steunpilaren van het afdak zonder mijn ogen van Felix af te halen. Ik vraag me af hoeveel hij nog kan drinken voordat hij knock-out gaat.

Leunend tegen de pilaar kijk ik naar hem. Hij danst wild met de vrienden en familie om hem heen, en opeens voel ik me heel eenzaam. Wij mogen dan wel net gezoend hebben, het zijn andere vrienden waar hij mee besluit te feesten. Hij is me zo makkelijk vergeten zoals hij zijn schoolspullen wel eens kan vergeten.

Beduusd kijk ik naar de grond. Felix gaat morgen werkelijk de zoen vergeten zijn. Dronken zoenen tellen niet.

Verbaasd kijk ik op wanneer iemand mijn handen vastpakt en me lichtjes van de paal trekt.
Ik had aan de blauwe kleur op zijn nagels, zijn sieraden en het flesje bier tussen zijn vingers kunnen zien dat het Felix was, maar toch verbaast het me op een of andere manier. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes wanneer een gele lamp fel ik mijn gezicht schijnt, scherm mijn ogen af voor het licht.

'Paardje heeft dorst', lacht hij dronken en plaatst de opening van zijn bierflesje op het paardenlogootje op mijn borst, laat zo wat van het koude bier uit het groene glas over mijn borst stromen.
'Gast', lach ik verbluft wanneer de lichtstraal niet meer direct in mijn ogen schijnt en kijk toe hoe hij het kleine logo van mijn blouse doorweekt. Felix giechelt. Mijn huid begint door de stof van de blouse heen te schijnen.
'Oeps', mompelt hij met dubbele tong en begint met zijn vrije hand over mijn borstspier te wrijven terwijl hij gulzig uit het flesje drinkt. Mijn huid begint te schroeien.

'Hoeveel ben je nog van plan te gaan drinken?' vraag ik. Verbaasd kijkt hij me aan en grijnst vervolgens klein. Ook al is hij zo zat, hij is nog steeds oogverblindend.
'Zoveel dat alles af te schuiven is op de drank', zegt hij en wiegt mijn handen heen en weer. Overdonderd kijk ik hem aan.
'Levi heeft dorst', lacht hij en zet het flesje bier aan mijn lippen. Onhandig kantelt hij het flesje en als reflex neem ik een paar slokken, maar proest dan en krijg zo een deel van het bier over mijn kin.
'Oeps', lacht Felix opnieuw, zet het flesje bier op de grond en veegt mijn kin af. Verwonderd kijk ik hem aan. Hoe kan hij nog zo wonderschoon zijn ondanks dat hij compleet van het padje is door de drank?

'Got chucks on with Saint Laurent. Gotta kiss myself I'm so pretty', zingt hij plots, afgeleid door de nieuwe muziek die op staat. 'I'm too hot.'
'Hot damn', stamel ik en laat hem me weer tegen de pilaar duwen, zijn gewicht tegen me leunen, hem in mijn persoonlijke bubbel komen.
'Call the police and the fireman. I'm too hot', zingt hij weer en duwt zich een beetje van me af.
'Hot damn', komt uit mijn keel zonder enige controle. Felix kleurt weer blauw door de lichten op ons. Op mij blijven de gele lichten draaien.

'Make a dragon wanna retire, man. I'm too hot', zingt hij en glijdt met zijn lichaam langs mijn been naar beneden en dan weer naar boven. Mijn hoofd duizelt.
'Hot damn', stamel ik en voel de kriebels door mijn lichaam vliegen. Felix begeleidt mijn armen rond zijn blote middel en legt dan zelf zijn armen om mijn nek. Zijn huid voelt warm onder mijn armen.

Laat deze avond alsjeblieft nooit eindigen.

   'Say my name you know who I am', blijft Felix doorgaan en op dit moment is hij werkelijk "too hot".
Zijn blote bovenlichaam leunt tegen dat van mij. De gele en blauwe lichten beginnen rondom ons te draaien, te flikkeren, te spelen, te dansen. Hij ziet er adembenemend uit in de kleuren. Mijn ogen willen het groen vangen dat de lichten samen vormen, maar de lichten wisselen te snel om het op te kunnen nemen.

'I'm too hot. Hot damn', zingt hij en ik kijk hem diep aan in zijn turquoise ogen. De kleuren stoppen weer met draaien; Felix kleurt weer blauw en ik kleur weer geel.

Dat is jouw kleur.

'Break it down', zingt hij tenslotte verwonderd en zoent me.
En deze keer twijfel ik niet eens, zoen hem vol overtuiging terug.

En later ga ik hier zoveel spijt van hebben, maar het maakt me nu niet uit. Even voelt het alsof ik wel gedronken heb; even doe ik alsof ik wel gedronken heb, zodat ik het op de drank af kan schuiven.

Een van Felix' handen rust tussen de haren op mijn achterhoofd, zorgt er zo voor dat ik niet weg kan trekken. Het is niet nodig; ik wil niet wegtrekken. De blauwe kleur die ik vanmiddag op zijn nagels heb aangebracht siddert tussen ons.

We zoenen elkaar en het zijn niet enkel maar kleine vonkjes die van ons afkomen, maar we staan letterlijk in vuur en vlam. We zetten elkaar compleet in lichterlaaie. En we zullen alles om ons heen laten afbranden als we zo door blijven gaan. Ons zelfbeeld en onze logica zullen opgaan in rook. Maar ik stop niet, want ik ben koudbloedig en heb deze vlam nodig om mezelf op temperatuur te houden.

De zoen voelt zo goed. Ook al is Felix waarschijnlijk compleet van de kaart door de alcohol in zijn bloedstroom, toch weet hij nog dondersgoed hoe hij zijn lippen te werk moet laten gaan. Ze laten heel mijn lichaam zinderen.

Verontwaardigd komt Felix van me los wanneer de muziek verandert. Hij licht echter op wanneer hij hoort welk nummer het is.
'You got that thing, that I've been looking for. And you got a heart full of gold and that's really turning me on', zingt hij mee en ik vraag me af hoe hij de tekst van de nummers nog mee kan zingen na zoveel gedronken te hebben. Hij drukt zijn lichaam steviger tegen mij aan.

Ademloos kijk ik hem aan wanneer hij zijn wijsvinger op mijn borst drukt. Mijn ogen vallen naar zijn wijsvinger, naar zijn blauwe nagellak. De kleur lijkt wel te stralen op zijn vingers. Hij draagt de kleur als een soort sieraad – alsof hij de enige is die de kleur juist weet te dragen, de enige is bij wie de kleur past, de enige is bij wie de kleur hoort, de enige is bij wie de kleur volledig tot zijn recht komt en hij de enige is bij wie de kleur uitspringt zoals hij hoort uit te springen.

Dat is jouw kleur.

Mijn ogen gaan weer naar die van Felix wanneer hij opnieuw zijn vinger op mijn borst drukt, de manier waarop de handeling onhandig uitgevoerd wordt duidelijk dat de alcohol hem beïnvloedt.
'You are, you are', zingt hij mee en drukt bij elke "you" opnieuw zijn vinger op mijn borst. 'You are, you are, you are everything that I dreamed of, now I can paint our picture', zingt hij en wiegt zijn heupen heen en weer zonder van me af te stappen. Ik moet mezelf onderdrukken om te voorkomen dat ik mijn hoofd in mijn nek gooi. Ik denk aan zijn rugzak op zijn schoot na onze zoen bij de bijles Grieks.

'You are, you are, you are, you are, you are making my life much greener', zingt hij terwijl hij het bovenste knoopje van mijn blouse opent. Trillend zucht ik, kijk hoe zijn handen geel kleuren aan mijn kant van het licht. Zacht kust hij mijn nek en overdonderd grijp ik mezelf vast aan zijn blote onderrug.
'Just say you feel the way that I feel. I'm feeling sexual, so we should be sexual', zingt hij terwijl hij mijn blouse verder open blijft maken. Wanhopig trek ik zijn handen weg, hoe graag ik het ook wil. We hebben beide een relatie; dit is niet oké, hoeveel alcohol er ook zogenaamd in het spel zou zijn.

'Just say you feel the way that I feel. I'm feeling sexual, so we should be sexual', zingt hij opnieuw en zoent me voor een zoveelste keer deze avond. Ook al weet ik dat ik hem zou moeten stoppen, weet ik mezelf toch niet zo ver te krijgen. Het voelt zo fijn; mijn lichaam voelt zo fijn; Felix voelt zo fijn; wij samen voelen zo fijn.

Overdonderd duw ik hem toch voorzichtig van me af, waardoor hij mijn nek opnieuw kust. Ik had niet verwacht dat zijn lippen op de fragiele huid van mijn nek een nog sterkere sensatie op zouden leveren dan op mijn lippen. Mijn benen voelen als drilpudding wanneer zijn tong zacht over mijn huid glijdt.

Weer verandert de muziek en deze keer is Felix nog enthousiaster wanneer hij de eerste tonen hoort.
   'Take a breath,' zegt hij en haalt diep adem, 'rest your head', zingt hij en legt zijn wang op mijn borstkas. Als reflex leg ik licht mijn armen rond zijn hoofd. Mijn ogen scannen voor de muziek-hoek, maar de dansende meute staat me het uitzicht niet toe.
'Close your eyes. You alright', zingt Felix en trekt mijn aandacht door mijn oogleden naar beneden te duwen met zijn duimen. Ik grijp zijn polsen vast, trek zijn handen weg bij mijn hoofd en probeer nog steeds te ontdekken wie over de muziek gaat op dit moment.

'Just lay down. Turn my side', zingt Felix vrolijk door en draait een vlug rondje. Ondertussen zoek ik naar Mirre, maar kan haar zo snel niet vinden.
Dan glijden Felix' handen onder mijn blouse bij mijn borst, waar hij de knoopjes eerder al had losgemaakt. Een schok trekt door mijn lichaam en als reactie op Felix' huid op de mijne trekt er kippenvel over mijn hele lijf heen. Verwonderd kijk ik hem aan en ik wil wegsmelten onder zijn aanraking.
'Do you feel my heat on your skin?' zingt Felix zacht mee, kijkt me diep aan en plaatst een klein kusje in mijn nek. Ik huiver. 'Take off your clothes. Blow out the fire.' En opnieuw zoent hij me vol op de mond terwijl hij de rest van mijn blouse ook los begint te maken. Ik zoen hem terug en laat mijn handen over zijn blote rug glijden.

Don't be so shy
You're right, you're right

'Take off my clothes. Oh, bless me father', zingt Felix en kust me tussen mijn sleutelbenen. 'Daddy', mompelt hij en kust dan mijn linker borst. Mijn hoofd tolt en tolt. Ondertussen heeft hij heel mijn blouse open weten te krijgen en staat onhandig aan het kledingstuk te trekken in een poging het van mijn bovenlichaam te krijgen terwijl hij zijn lippen hongerig op de mijne drukt.

Ik kan het niet meer tegenhouden en alleen maar met Felix meedoen. Zijn warme, zachte handen glijden over mijn toegenomen spieren en ik wilde dat we alleen waren, dat we niet op zijn feestje waren en we verder konden gaan dan dit. Ik voel me zo geweldig dat het lijkt alsof ik high ben.

Als antwoord laat ik ook mijn handen over zijn blote bovenlichaam gaan en ik vraag me af of ik wel wat alcohol op heb wanneer ik het gevoel heb dat Felix gespierder, voller, aan zou moeten voelen. Misschien heeft hij me geïnfecteerd met zijn alcohol door ons contact. Mijn hoofd voelt werkelijk zo.

Hij breekt los van mijn lippen en kust mijn wang, mijn kaak, mijn kin, mijn nek, de overgang naar mijn schouder en ik tol en tol. Zacht bijt hij op de huid daar en overrompeld grijp ik me vast aan de huid over zijn ribben. Er is minder vast te pakken dan verwacht. Wanneer ik voel dat hij een zuigzoen begint te plaatsen, stap ik van hem weg, maar Felix grijpt me net zo hard weer vast en zoent me opnieuw. Mirre zal de zuigzoen opmerken.

Kort ga ik mee in de vurige zoen, maar trek dan weg. Overrompeld staar ik Felix aan. Ook hij lijkt even verward. Mijn God, dit hebben we net niet staan doen.

Spontaan verandert de muziek weer, waardoor Felix begint te stralen en luid juicht. Het is opnieuw een van de nummers waar we vroeger op dansten.
Zonder twijfel grijpt hij mijn pols vast en trekt me naar de dansvloer, waar zich een open ruimte voor ons begint te vormen. Felix telt af en begint vervolgens te dansen, maar mijn hoofd voelt te overvol om hem goed te kunnen volgen. Mijn passen zijn slordig en rommelig en uit de maat en onjuist en het is net alsof ik degene ben die liters alcohol naar binnen heeft gewerkt in plaats van Felix.

Hij pakt mijn hand vast om me op zijn tempo te krijgen, maar mijn hoofd kan alleen maar meer duizelen. Ik probeer me te concentreren op zijn armbandje dat tegen mijn pols drukt, maar het enige waar mijn hoofd mee bezig kan zijn is dat dit de enige manier was die Felix' lippen blijkbaar van mij af kon krijgen.

Middenin onze dans wordt opnieuw de muziek veranderd, waardoor Felix en ik abrupt stoppen en verbaasd naar de muziek-hoek kijken: Bente heeft zich bij de mensen gevoegd en heeft de regie over de muziek weten te krijgen. De mensen om ons heen roepen luid boe en beginnen teleurgesteld te fluiten, maar Felix en ik staan bevroren op de dansvloer naar Bente te kijken. Ze grijnst triomfantelijk.

Kort twijfelt Felix, maar laat dan mijn hand gaan. De muziek is kalm en laat zo een heel andere sfeer in de lucht hangen, maar ik herken het niet. Bij Felix lijkt dit echter anders te zijn. Zijn lichaam lijkt te verstijven bij het herkennen van de klanken. Ik kan zijn hersens haast horen kraken. Zwaar slikt hij terwijl hij toekijkt hoe Bente door het nummer skipt, wachtend tot de climax van het nummer.

'Losing him was blue, like I'd never known!' zingt hij luid mee terwijl hij Bente diep aankijkt. 'Missing him was dark gray, all alone.' Bente rent enthousiast naar hem toe en pakt zijn handen vast. Beduusd doe ik een kleine stap weg van het koppeltje.
Ook al ken ik het nummer niet, de stem herken ik wel. Ik zou Felix nooit voor een undercover Swiftie aangezien hebben...
'Forgetting him was like trying to know somebody you never met! But loving him was red!' zingt hij luid mee terwijl hij Bente diep aankijkt. Ze zoent zijn lippen, maar Felix breekt van haar los om verder te zingen.
'Loving him was red!' zingt Felix vals en zoent haar daarna toch uitgebreid.

Dat is haar kleur...

Misselijk draai ik me van hen weg. Het zijn dezelfde lippen die mij net gezoend hebben.
Vlug loop ik weg naar de drankhoek en steun er buiten adem op. Ik strompel en wankel zo erg dat ik me werkelijk af begin te vragen of ik geen alcohol op heb, maar alles is puur een effect van mijn contact met Felix.

Buiten adem knoop ik mijn blouse dicht en probeer alles weer op orde te krijgen, maar niets is meer op een rijtje te zetten na dit alles. Hoe moet ik me in godsnaam tegenover Mirre gedragen hierna? Wat moet ik in hemelsnaam tegen Marc zeggen hierna? Wat gaat er tussen Felix en mij gebeuren hierna? Hoe moet ik doen alsof dit niet plaats heeft gevonden?

♪ Sexual– NEIKED, Dyo ♪

Wanneer 's nachts iedereen weg is op Daniël, Simon, Bente, Mirre en Felix na, zitten we met z'n zessen in Felix' woonkamer nog wat te drinken. Het is een soort ritueel van ons; wanneer iemand van onze hechte vriendengroep jarig is, blijven we nog wat langer hangen nadat de rest al weg is.

Ik wil rustig blijven, maar ik kan alleen maar bedenken dat Felix en ik vanavond veel vaker met elkaar gezoend hebben dan toegestaan was – waar het toegestane gelijk was aan "geen een keer". Die "geen een keer" is veel te veel overschreden.

Aan Felix' gedrag naast Bente kan ik merken dat ook hij alleen hieraan kan denken, duidelijk in dubio naast haar. Hij is overduidelijk naast haar gaan zitten om niets te laten blijken, maar zijn interacties willen net zo overduidelijk alleen maar terugvallen op mij.

Al snel klinkt de deurbel en is Tim er, Bentes broer, om haar op te halen – ook al wonen Felix en Bente in dezelfde straat en zouden Simon en Daniël haar thuis af kunnen zetten zodra zij vertrekken. Bentes moeder houdt het graag een beetje onder controle, net zoals Bente zelf.

Felix neemt langdurig afscheid van haar in de gang en ik weet dat hij met haar aan het zoenen is, Tim waarschijnlijk al naar huis vertrokken. Afwezig draai ik rondjes met mijn vingers over Mirres blote onderbeen terwijl ik wezenloos voor me uit staar.
Het voelt niet juist dat Felix nu met Bente staat te zoenen, maar het is wat wel juist is; zij is zijn vriendinnetje, en ik niet zijn vriendje – het had onjuist moeten voelen toen ik met hem aan het zoenen was, maar het deed het niet.

Daniël en Simon vertrekken niet veel later nadat Felix teruggekomen is in de woonkamer. We volgen het koppeltje naar de gang en kijken toe hoe ze de deur uitstappen.
Ik zie Simon en Daniël heel de tijd van mij naar Felix kijken en weer terug en ik vraag me af wat ze allemaal mee hebben gekregen van vanavond.

'Felix, kan je even helpen?!' roept Felix' moeder vanuit de tuin.
'Ja!' roept hij en rent de gang uit, ook al lijkt het meer op strompelen met de hoeveelheid alcohol die hij tot zich heeft genomen deze avond.
'Ik help ook even mee', giechelt Mirre en volgt hem. Simon, Daniël en ik kijken hen na. Wanneer de twee uit zicht zijn, wend ik me weer tot het koppeltje net buiten de voordeur. Nieuwsgierig maar bezorgd kijken ze me aan.

'Heb je iets gedronken vanavond?' vraagt Simon en ik schud mijn hoofd.
'Ik wist niet dat het zo intens is om de enige nuchtere te zijn tussen allemaal zatte mensen. Hoe doen jullie dat elk feestje?' kaats ik terug.
'Heeft Felix gedronken?' vraagt Daniël zonder op de opmerking in te gaan.
'Is dat nog een vraag?' lach ik, maar de andere jongens lachen niet mee. Beduusd kijk ik ze aan.

'Gaat het een beetje?' vraagt Simon voor een tweede keer deze avond. Zacht zucht ik.
'Ja hoor', lieg ik en kijk hem met een neppe glimlach aan. Gelukkig wordt de aandacht van mij verwijderd wanneer er gestommel klinkt; Felix en Mirre hebben samen een van de muziekboxen naar binnen gesleept en onhandig op de grond geplaatst. Felix' ouders volgen met de rest.

Mirre en Felix komen weer bij ons staan. We nemen afscheid van het koppeltje, maar Simon lijkt zich niet helemaal te willen scheiden van me; Daniël niet helemaal van Felix.

Ik breek me echter los van het koppeltje en loop de woonkamer weer in na ze gedag gezegd te hebben. Ik pak mijn fietssleutel op van de bank en ga weer terug de gang in, waar Mirre Daniël en Simon nog wild na staat te zwaaien in de deuropening.

Abrupt word ik aan mijn shirt naar de trap getrokken en kijk ik geschrokken om. Felix heeft mijn blouse beetgepakt en kijkt me diep aan. Zijn blauwe nagellak is te zien onderin mijn zichtveld.

Dat is jouw kleur.

Hij trekt me achter zich aan de trap op terwijl hij hem zelf achterstevoren beklimt. Mijn hart raast door mijn borst.
'Just say you feel the way that I feel', zingt hij zacht en opent met zijn vrije hand het bovenste knoopje van mijn blouse. Mijn hart bonst in mijn keel.

Omdat hij zo weinig controle heeft over zijn eigen lichaam, struikelt hij over zijn eigen voeten en laat ons zo onderuit gaan op de trap. Met een harde klap valt Felix met zijn rug op de treden; ik val tussen zijn benen en stoot hard mijn knie.
'Au', sissen we beide en de klap lijkt Felix even nuchter gemaakt te hebben. Zijn ogen kijken echter nog altijd even dromerig in de mijne.

'I'm feeling sexual, so we should be sexual', zingt hij verder en trekt me naar zich toe, zoent me opnieuw. Mijn lichaam tintelt van top tot teen.
Maar ik kan er niet op ingaan. Ik kan niet met hem mee naar boven gaan. Ik kan niet mee zijn slaapkamer in. Ik kan niet met hem naar bed. We hebben beide een relatie.

Ik weet niet wat ik moet doen en de enige manier die ik nu kan bedenken om het te laten stoppen, is mezelf de trap af te laten vallen. Dus dat is wat ik doe.
Op mijn kont stuiter ik de paar treden af die Felix had weten te beklimmen. Van onderaan de trap kijk ik hem overdonderd aan; hij kijkt me verontwaardigd aan.

'Kom, Mirvana, we moeten gaan', zeg ik, klauter omhoog van de grond en grijp Mirres pols vast. Ik sleep haar naar buiten en sluit de deur achter ons.
Warrig fiets ik met haar naar huis, breng haar naar binnen, help haar met omkleden en stop haar daarna onder. Ik zet nog een glas water en wat paracetamollen op haar nachtkastje en vertrek dan verstrooid naar mijn eigen huis.

Gefrustreerd trek ik mijn kleren uit, kan alleen maar aan Felix' blauwe nagellak denken wanneer ik de knoopjes van mijn blouse open. Vanavond had niet mogen gebeuren. Al die zoenen met Felix hadden niet mogen gebeuren.

Ik ben zo'n mislukkeling. Mijn plan om niet te drinken is gelukt, maar mijn plan om Felix niet te zoenen is grandioos mislukt. Ik had het moeten tegenhouden. Ik had moeten gaan na onze eerste zoen.

Uitgeteld ga ik in bed liggen, maar weet geen slaap te pakken, te druk bezig met de avond opnieuw af laten spelen voor mijn ogen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!