♪ The Boys Are Back In Town – Thin Lizzy ♪

In september, het begin van dit schooljaar, kwam mevrouw Friekman met haar sociale experiment over liefde. Ondertussen is het begin maart en is het dus zes maanden geleden dat het experiment afgelopen was in begin oktober. Nu zijn we als hechte klas druk bezig met onze derde periode van het schooljaar en kunnen we eindelijk langzaamaan gaan genieten van het betere weer.

De dynamiek in de klas is veel veranderd sinds het experiment. Veel mensen zijn hechter geworden, ook al zijn niet alle koppeltjes daadwerkelijk samen geëindigd. Banden binnenin de klas zijn hechter geworden, met als gevolg dat we een hechte klas van negentien leerlingen zijn geworden – geen twintig, omdat Sandra zich afgezonderd heeft van de rest en de rest zich ook niet echt wil associëren met haar vanwege haar homofobe opmerkingen naar Simon.

Maar niet alleen banden binnenin zijn versterkt. Ook banden tussen klassen in zijn zich gaan vormen. Mensen begonnen interesse te tonen in het experiment en kwamen regelmatig vragen hoe het ervoor stond. Dit is de manier waarop we Petra hebben leren kennen, een meisje uit een vijf havo klas wie regelmatig kwam checken hoe het experiment verliep.

Van de tien koppeltjes die ontstaan waren bij het experiment, zijn er na zes maanden nog vijf samengebleven. Kort na het experiment was dit aantal nog zes, maar Lars en Amber hadden na een tijdje er toch een eind aan gebreid omdat ze niet zeker waren over de relatie.

Samen met Mirre ben ik een van de vijf koppeltjes die nog wel over is, net als Felix en Bente, Daniël en Simon, Gijs en Hilde en Frans en Lauren. Ik weet niet of het achteraf gezien een verrassende of juist logische uitkomst was dat Daniël en Simon werkelijk samen geëindigd zijn, maar ze zijn nu in ieder geval niet meer van elkaar te scheiden – het zou nu absoluut een verrassende uitkomst zijn als ze uit elkaar zouden gaan.

Ik ben Friekman dankbaar voor het experiment. Zonder haar had ik wellicht Mirre nooit leren kennen zoals ik haar nu ken. Zonder haar had ik nu misschien ook niet de hechte vriendengroep gehad met Mirre, Felix, Bente, Daniël en Simon zoals ik nu heb.

'Hebben jullie het ook gehoord van het feest van Petra?' vraagt Lex plotseling.
'Ja, dat is volgende week, toch?' vraag ik terwijl ik mijn arm om Mirre heen sla. We zitten met bijna heel de klas aan één tafel in de aula, rustig onze pauze weg te werken voordat we dadelijk weer moeten zwoegen tijdens de lessen.
'Klopt, zaterdag!' zegt Lex enthousiast. 'Ze heeft volgens mij zowat heel onze klas uitgenodigd en dan ook nog een groot deel van haar klas.'

Lex is degene met wie Petra het meest hecht is geworden en heel de klas verdenkt ze ervan dat er iets tussen hen speelt, maar beide geven er niets over vrij. Lex zou wel iemand zo leuk en aardig als Petra verdienen na zijn fiasco met Sandra tijdens het experiment.

'Jezus, woont ze in een landhuis of zo?' vraagt Felix verbaasd, waardoor ik naar hem omkijk. Ik zie hoe hij een hand door zijn zwarte haren laat gaan, daarmee slechts flarden van zijn roodgelakte nagels tentoonstelt. De ring om zijn middelvinger, die hij eigenlijk aan Bente cadeau had gedaan voor het experiment, glittert tussen zijn zwarte golven.
'Nou, dat niet, maar haar huis is vrij groot', zegt Lex terwijl hij zijn schouders ophaalt, toont hiermee nogmaals aan dat zijn band met Petra waarschijnlijk beter is dan de rest van de klas. Ik kan me niet herinneren dat iemand uit de klas ooit eerder bij haar thuis is geweest, maar Lex bewijst hier het tegendeel.

'Obelix, je gaat er wel heen, toch?' vraag ik wanneer ik opnieuw naar Felix kijk. Hij grijnst breed.
'Tuurlijk. Zodra er ergens feest is, ben ik er ook', zegt hij enthousiast. Ik lach en reik naar hem uit om hem een high-five te geven. Onze handen maken kort contact en mijn ogen flikkeren kort naar zijn roodgelakte nagels. Zijn ring slaat hard tegen de palm van mijn hand. Wanneer onze handen van elkaar loskomen, zak ik terug in mijn stoel en sla mijn arm weer strak om Mirre heen.

'Mir, zou ik dan met jou mee kunnen fietsen?' vraagt Bente plotseling.
'Oh, ik zou eigenlijk al met Levi gaan', antwoordt ze eerlijk. Ik lach.
'Oh, kom op, Mirre. We fietsen altijd met Felix en Bente samen naar school. We kunnen gewoon met z'n vieren naar het feest fietsen, of niet, Obelix?' zeg ik hierop. Hij grijnst.
'Jazeker hoor. Maar er zijn ook een hele hoop andere dingen die we met z'n vieren kunnen doen', zegt hij grijnzend en verbluft lach ik, bijt kort op mijn nagel. Ook Mirre, Bente, Daniël en Simon lachen.

'Gast, what the fuck?' lach ik. Met dezelfde scheve grijns haalt Felix zijn schouders op.
'Wat? Je mag het best zeggen, hoor, if you don't swing that way', zegt hij flauw en speelt met de koordjes van zijn leren armbandje.
'I don't swing that way', zeg ik ferm, bijt ondertussen een klein randje van mijn nagel af en duw het rond in mijn mond.
'Komt goed uit,' zegt Felix terwijl hij bedenkelijk maar zelfverzekerd zijn vingers strekt en naar zijn nagels kijkt, 'ik namelijk ook niet.'

'Danoontje, Siemplantje, ik neem aan dat jullie niet mee fietsen?' wimpel ik snel het onderwerp af. Ze knikken als antwoord.
'Dan zouden we eerst een heel stuk terug moeten fietsen', zegt Daniël.
'Jammer, maar begrijpelijk', zeg ik. Daniël wendt zich weer tot Simon en spreekt nog wat laatste dingen van scheikunde met hem over.

Mirre legt haar hoofd op mijn schouder, waardoor met ik een glimlach naar haar omkijk. Haar bruine haren glijden als een waterval over mijn schouder naar beneden. Haar bruine ogen zijn op Daniël en Simon gericht. Haar zachte, roze lippen vormen een bescheiden glimlach, waarbij ik elk kreukeltje dat hierbij op haar gezicht komt klakkeloos kan herkennen.

'Daniël en Simon zijn by far de leukste samen', zegt ze, iets meer tegen zichzelf dan echt tegen de rest. Ik lijk ook de enige te zijn die het hoort, gezien Bente en Felix met z'n tweeën verder praten en Daniël en Simon niet opkijken door de opmerking.
Is het naar mij gericht? Vindt ze dat ik niet goed genoeg mijn best doe? Denkt ze dat we niet bij elkaar passen? Stel ik haar teleur?
'Oh...' stamel ik. Verbaasd door mijn toon komt Mirre van mijn schouder af en kijkt me vragend aan.

'Wat?'
'Het klinkt net alsof je jaloers bent dat wij niet zo zijn. Doe ik iets niet goed? Stel ik je teleur?' leg ik zacht uit, mijn hart bonzend in mijn keel. Ik wil niet dat het over gaat tussen ons en al helemaal niet als ik er iets aan kan doen.
'Oh, nee, zo bedoelde ik het niet! Ik wilde eigenlijk alleen maar benoemen dat hun connectie en dynamiek echt briljant is en ik me niet voor kan stellen dat ze niet samen geëindigd zouden zijn, ook als het experiment er niet was geweest', zegt ze. Beduusd knik ik. Voelt ze zich niet zo over ons?

'Je doet alles geweldig, Lee', zegt ze en drukt een vlug kusje op mijn lippen.
'Zeg het alsjeblieft als je ergens niet tevreden over bent', smeek ik haar. Mirre schudt wild haar hoofd.
'Levi, echt waar, ik wilde je niet onzeker maken met mijn opmerking. Alles is perfect.'

De bel gaat, waardoor we allemaal opstaan en richting het lokaal beginnen te lopen.
'Kom je mee naar mij thuis na school?' vraag ik Mirre terwijl ik haar hand pak. Weer komt haar lieve glimlach op haar gezicht. Ik kijk naar de kleine rimpeltjes naast haar neus.
'Gezellig.'
'Zullen we Obelix en Bentley ook vragen?' stel ik voor. Mirre haalt haar schouders op.
'Waarom niet?' zegt ze vrolijk. Meteen kijk ik om naar Felix, wie naast me loopt.

'Kom je mee naar mij als we straks uit zijn?' vraag ik. Hij grijnst.
'Klinkt als een plan', zegt hij enthousiast.
'Bentley,' zeg ik en sla tegen Bentes onderrug aan, maar omdat ze net een trede omhoog gaat, komt mijn hand tegen haar kont in plaats van tegen haar onderrug, 'oh, sorry', stamel ik beschaamd en voel mijn hoofd knalrood worden. 'Sorry, sorry, sorry', ratel ik terwijl mijn blik tussen Bente en Felix schiet, maar beide reageren niet echt verontwaardigd.
'Het is oké', zegt Bente, en daar waar Mirres glimlach zo zachtaardig is, is Bentes glimlach juist scherp.

'Ga je straks ook mee?' vraag ik, ervan uitgaande dat ze ons al heeft horen praten.
'Ja, is goed', antwoordt ze en kijkt weer voor zich.
'Simniël?' Het is onze naam voor Simon en Daniël samen geworden, gezien ze negen van de tien keer niet te scheiden zijn en het makkelijker is om hen zo samen te roepen dan één voor één hun namen te zeggen.

'Ik moet werken', antwoordt Daniël.
'Ik moet leren voor scheikunde', antwoordt Simon.
'What a shame', reageert Felix hierop. 'Simon, laat eens een keer je schoolwerk wat meer vallen. Niet alles hoeft perfect te zijn.' Simon haalt zijn schouders op en gaat het lokaal in zonder er op te reageren.
'Niet iedereen wacht tot op het laatste moment om dingen te doen, Obelix', zeg ik, waardoor Bente en Mirre hem uitlachen. Ook wij gaan het lokaal in.

Niemand zit nog naast zijn of haar partner van het experiment ondertussen, want het leidde tot één grote kakofonie in het lokaal. De docenten – behalve mevrouw Friekman – werden het beu.
Simon en Daniël hadden steeds duizenden binnenpretjes, Mirre en ik bleven maar kletsen, Felix zat steeds Bente te plagen en Hilde en Gijs konden maar niet stoppen met tongen – laten we het daar verder niet over hebben.

Nu zit Felix naast me, Mirre recht voor me en Bente weer schuin voor haar. Aan de andere kant van het gangpad zit Daniël naast me, met naast hem Gijs en voor Gijs weer Simon. De opstelling is eigenlijk dus alleen maar erger geworden, maar we laten de docenten maar denken dat het niet zo is om onszelf te sparen.

Het enige koppeltje van het experiment dat de gehele tijd naast elkaar is blijven zitten, zijn Sandra en Lex. Ze verwisselen geen woord met elkaar. Niemand wilde met Lex van plek wisselen door de homofobe opmerkingen die Sandra naar Simon heeft gemaakt gedurende het experiment en al helemaal niet toen de klas er eindelijk met pijn en moeite achter was gekomen wat zich werkelijk had afgespeeld die ene gedoemde middag dat Sandra met Simon had afgesproken en dus bleek dat ze hem als een soort wraak zwart had proberen te maken daarvoor.

Lex is de enige die haar links weet te laten liggen ondanks dat ze recht naast hem zit, dus heeft hij de last tot zich genomen en probeert om haar heen met de rest van de klas te communiceren.

Na school fietsen we met z'n vieren naar huis toe. We zijn druk in gesprek; er wordt veel gepraat en gelachen. We hebben het over een van de stunten van Felix, die hij vandaag uit heeft weten te voeren.

'Maar eerlijk, waarom denken docenten dat het zo moeilijk is voor leerlingen om een beamer te hacken? Ik heb letterlijk thuis nog een afstandsbediening liggen die ik kan gebruiken voor die beamers, dus waarom denken ze dat het zo'n grote stap extra is om je laptop ermee te verbinden?' zegt Felix lachend en we lachen allemaal mee.

Ik piste bijna in mijn broek van het lachen zodra ik merkte dat Felix de regie over de beamer had gekregen en zo iedereen in de klas voor de gek hield door een foto van een behaarde kont met twee gigantische googly eyes op het scherm te projecteren. Het moment op zichzelf was al hilarisch, maar de verontwaardiging van de docent maakte het een regelrechte dijenklapper.

'Was het je eigen kont die je aan ons hebt laten zien?' lach ik. Felix schudt lachend zijn hoofd.
'Mijn bips ziet er wel beter uit dan dat', lacht hij.
'En niet zo harig', brengt Bente nu lachend in.
'Niet? Heb je een glad kontje, Obelix?' zeg ik nu grappend en Mirre komt niet meer bij van het lachen, haar mascara ondertussen uitgelopen door haar tranen van het lachen.
'De gladste van allemaal', zegt hij triomfantelijk. 'Ik ben teleurgesteld dat je dat niet opgevallen is bij de trainingen', zegt hij met een knipoog. Ik lach en bijt een haakje dat aan mijn nagel zat weg.
'Ik zal de volgende keer eens beter kijken', zeg ik.
'Doe maar', zegt Felix arrogant.

We komen bij mijn huis aan en zetten allemaal onze fietsen weg tegen de heg.
De rest loopt de achtertuin in terwijl ik wat te drinken en te snacken pak en hen dan ook naar buiten volg. Naast Felix plof ik neer op de loungebank; Mirre en Bente zitten beide op een loungestoel.

'Als jullie sterven, zouden jullie dan liever begraven of gecremeerd worden?' zegt Felix en mijn hoofd draait abrupt naar hem om wanneer het onderwerp spontaan zo serieus lijkt geworden. Waar komt deze intense switch vandaan?
De blik in zijn turquoise ogen is echter neutraal.

'Waar komt dit opeens vandaan? Ga je zelfmoord plegen of zo?' vraag ik half serieus, half lachend. Felix lacht hard en slaat tegen mijn bovenarm aan.
'Ja, gast! Niets kan nog mijn grap van vandaag overtreffen, dus mijn leven heeft nu geen nut meer! Ik kan na vandaag niet meer verder', zegt hij.

Donkere humor uit Felix' mond horen komen voelt onwennig, vooral omdat hij altijd letterlijk een bal zonneschijn lijkt te zijn en zijn humor normaal op een heel ander gebied ligt – voornamelijk seks, maar poep en plas en dergelijke zijn onderwerpen die hem ook maar al te goed van zijn stuk weten te brengen en hem minuten lang gelach op kunnen leveren.

'Tuurlijk ga ik geen zelfmoord plegen. Jullie zouden niet zonder mij kunnen', zegt hij uiteindelijk.
'Oké, je hebt wel weer genoeg gepraat', lacht Mirre nu en we lachen met haar mee.

'Nou, wat zou jij doen dan?' kaats ik nu terug. Felix grijnst flauw.
'Ik zou mijn prachtige kontje laten cremeren en uit laten strooien over het dak van de school zodat iedereen nog altijd van mijn aanwezigheid kan genieten', zegt hij en afkeurend lachen we.

Ik leg mijn hoofd op de rugleuning van de bank en staar naar de blauwe lucht boven ons. 'Ik zou een begrafenis doen. Dan komt Bentley viool spelen, Siemplantje zal piano spelen, Mirvana zal de kinderen vermaken met haar jongleerkunsten, Danoontje zal een mooie speech houden over mijn oninteressante leven en Obelix zal er zijn om de mensen wanhopig proberen op te fleuren met zijn smakeloze seksuele grappen', ratel ik, waardoor Bente en Mirre hard lachen en Felix me verontwaardigd aanstoot.

'Hé, ik kan ook wel wat anders dan dat!' lacht hij. Ik kijk hem niet-gelovend aan.
'Zoals?'
'Ik kan een bal hooghouden voor de gasten', zegt hij. Ik proest een keer.
'Wauw, spectaculair', zeg ik nu. Mirre en Bente gniffelen.
'Hé, als Mirre wat met ballen kan doen, dan kan ik dat ook!' Ik trek een wenkbrauw naar hem op terwijl hij dit zegt, wat het moment bij hem blijkt te zijn waarop hij beseft hoe deze opmerking mogelijk kan klinken zonder de context erbij. 'Maar aan de andere kant doet Mirre ook wel graag dingen met ballen, dus kan ik het misschien inderdaad beter overlaten aan haar', zegt hij vervolgens en we lachen hard.
'Point proven', zeg ik lachend.

'Oké, en nu door naar een onderwerp dat niet over de dood gaat', kapt Bente snel het onderwerp af en al snel zitten we weer gezellig te kletsen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Deze is vanaf vandaag te koop! "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)

Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)