♪ Golden – Harry Styles ♪

Het is laat in de middag wanneer ik mijn hand uitreik naar Felix om hem uit de taxi te helpen na de chauffeur betaald te hebben. Ik til onze koffers uit de kofferbak en trek ze achter me aan over het hobbelige, stenen straatje.

Felix wil zijn arm door de mijne haken, maar trekt terug wanneer hij zich herinnert dat mijn vader nog niet weet dat we samen zijn. Om zijn actie te verdoezelen neemt hij zijn eigen koffer van me over en volgt me naar de voordeur van mijn vaders huis.

'Gaat Francesca er zijn zodat ik me voor kan stellen?' grapt Felix, waardoor hij me aan het lachen maakt. Ik merk dat hij het doet om de sfeer wat op de lichten; het werkt, want we lachen beide.
'Nee, ik wil die twee levens van me niet met elkaar mengen', zeg ik, waardoor Felix giechelt.

Licht begin ik te blozen wanneer ik merk dat Felix verwonderd toekijkt hoe ik de deur open. De vakantie naar Italië is ondertussen al weken een veel terugkerend onderwerp geweest waar we beide maar al te enthousiast over waren en het voelt een beetje onwerkelijk dat we er nu werkelijk samen zijn.

Ongelofelijk dat ik vorig jaar hier nog mijn uitvlucht van hem heb gezocht en ik er nu samen met hem ben.

Ik open de deur hetzelfde moment dat pap hem aan de andere kant opent, waardoor hij wild naar binnen opent. Hij lacht terwijl ik de gang een beetje in struikel.
'Hé, jongen', zegt hij en trekt me in een knuffel. Opgewekt knuffel ik hem terug. Ik keek ernaar uit om hem weer terug te zien.
'Hoi, pap', zeg ik en klop op zijn rug.

Ik breek van hem los en kijk toe hoe hij verward naar Felix kijkt. Verlegen steekt Felix hem zijn hand toe, zijn wangen knalrood. Ik had pap verteld dat ik niet alleen zou komen, maar ik had niet gezegd dat het niet Mirre zou zijn wie me deze vakantie zou vergezellen.

'Hé, Pieter', stottert Felix terwijl pap zijn hand aanneemt en hem enthousiast schudt. Blozend kijk ik toe.
'Ha, Felix', zegt hij. 'Kom erin', nodigt hij hem uit en stapt voor hem aan de kant. Hij schuifelt naar binnen. In de war kijkt pap me weer aan terwijl hij de deur sluit.
'Komt Mirre niet? De zomer is juist het leukst hier', zegt hij. Klein zucht ik en glimlach bescheiden naar hem.

'Het is uit...' zeg ik. Paps gezicht betrekt.
'Oh, God, sorry', stamelt hij, maar ik lach.
'Nee, het is oké. Het is al een tijdje uit en we zijn erg goed bevriend nu. Het voelt zelfs beter nu we bevriend zijn', stel ik hem gerust. Opgelucht glimlacht hij.
'Mooi', zegt hij en kijkt dan tussen Felix en mij. 'Moet ik het bed in de logeerkamer opmaken?'

Betrapt kijkt Felix naar mij, maar ik glimlach smal en probeer kalm te blijven.
'Nee, dat is niet nodig. We kunnen samen in mijn bed slapen', zeg ik. Pap knikt en glimlacht.
'Goed zo. Nou, zet jullie spullen maar boven, dan schenk ik ondertussen wat te drinken in', zegt hij.
'Is goed', zeg ik, neem Felix' koffer uit zijn hand en til beide onze koffers de trap op.
'Bedankt', stamelt Felix en volgt me de smalle trap op.

We gaan mijn kamer in, waar pap het bed al netjes heeft opgemaakt voor mij – voor ons. Ik leg de koffers op de grond en draai me om naar Felix, wie via het raam naar de buurt kijkt. Het felle zonlicht kaatst van de warm geel gekleurde huizen af.

'Ik wil mijn vader over ons vertellen, als je je daar comfortabel bij voelt', zeg ik. Felix glimlacht breed en knikt.
'Ja, zoals afgesproken', glimlacht hij. Ik glimlach terug.
'Het moment was er net al, maar ik vond het nog wat te snel. Ik dacht dat het beter was om er nog even mee te wachten...' zeg ik. Felix knikt instemmend.

Ik loop achter hem aan terwijl hij mijn balkondeur opent en op het smalle balkonnetje gaat staan. Blozend kijk ik toe hoe hij zijn handen op het zwarte, ijzeren hekje om het balkon plaatst en naar de huizen om ons heen kijkt.
'Jouw kleur', zeg ik, wijzend op de gele huizen. Blozend kijkt Felix naar me op wanneer ik achter hem kom staan en mijn handen tussen de zijne plaats, zo met zijn rug tegen mijn buik kom te staan.
'Jouw kleur', zegt hij en knikt naar de lichtblauwe houten raamluiken achter ons. Smal glimlach ik naar hem en druk een kusje op zijn wang.

Geschrokken stapt Felix bij me weg wanneer hij mijn vader mijn kamer in hoort komen.
'Jongens...' zegt hij terwijl hij naar binnen stapt. Met een knalrood hoofd krabt Felix ongemakkelijk op zijn achterhoofd. 'Uhm, ik wilde vragen of jullie al een biertje zouden lusten..?' vraagt pap.

Voorzichtig stap ik langs Felix mijn kamer in terwijl hij ongemakkelijk schuifelt.
'Lekker. Maar wees maar voorzichtig, anders heeft Felix zo heel je voorraad op gezopen', zeg ik, waardoor pap lacht.
'Goed, ik wacht wel in de tuin', zegt hij, verlaat mijn kamer en sluit de deur achter zich. Beschaamd gooit Felix zijn gezicht in zijn handen.

'Oh mijn God, hij heeft het sowieso gezien', stottert hij. Zacht lach ik en trek hem in een knuffel.
'Het is oké, Felix. Misschien is het goed dat het ijs nu gebroken is', stel ik hem gerust. Klein knikt hij. Geruststellend kus ik zijn kruin.
'Kom, dan gaan we naar beneden', zeg ik en breek vrij uit onze knuffel.

'Ik weet niet hoelang ik tegenover je vader kan zitten nu hij ons betrapt heeft... Ik denk dat ik het eerst even moet laten bezinken', stamelt hij. Klein glimlach ik naar hem.
'Mijn vader is niet zoals jouw ouders, Felix, wees maar niet bang', zeg ik. Vertroebeld knikt hij. 'Maar we zullen eerst wel even afkoelen in de stad, dan kan ik een manier proberen te bedenken hoe ik het hem precies ga vertellen.'
'Goed plan', zegt Felix. Hij vult zijn fles met vers water in de badkamer, doet hem in zijn rugzak, hangt deze op zijn rug en volgt me de trap af. Via de garage loop ik naar de achtertuin, maar word tegengehouden door een opgewekte hap naar adem van Felix. Verbaasd kijk ik om.

'Wauw, je pa heeft goede smaak', stamelt hij. Lachend schud ik mijn hoofd. Hij heeft de lichtblauwe scooter van mijn vader opgemerkt.
'Waar denk je dat ik de mijne vandaan heb?' zeg ik plagend terwijl ik toekijk hoe hij behoed over het zadel strijkt. Hoopvol kijkt hij naar me op.

'Denk je... dat we er een stukje op zouden mogen rijden..?' vraagt hij verlegen. Ik lach honend.
'Je hebt niet eens je rijbewijs', zeg ik. Felix haalt zijn schouders op.
'Alsof dat hier in Italië boeit', zegt hij, waardoor ik opnieuw lach. 'Durf je bij mij achterop?' En hoewel de vraag misschien speels had moeten klinken, klinkt hij heel verlegen en bedenkelijk, aftastend. Verbaasd val ik stil.

'Als je niet als een idioot gaat rijden', zeg ik nu speels en knipoog. Felix' glimlach licht heel de garage op en zorgt voor een warm gevoel in mijn onderbuik. 'Ik ga vragen of we erop mogen rijden', zeg ik en loop de garage uit. Felix volgt me. In de tuin zet pap net drie flesjes bier op tafel.

'Uh, pap. Felix en ik wilden eigenlijk eerst even naar het stadje. Straks een biertje doen bij het eten?' vraag ik. Met een smalle glimlach knikt hij.
'Snap ik. Laat maar weten als jullie teruglopen, dan zorg ik ervoor dat de pizza's klaar zijn', zegt hij.
'Uh, we wilden eigenlijk op je scooter gaan als dat mag...' stamel ik verlegen. Pap lacht.
'Tuurlijk mag dat. Als jullie maar voorzichtig zijn', zegt hij opgewekt. Felix krijgt een smalle grijns op zijn gezicht
'Top! Bedankt', zeg ik en wil weer naar de garage lopen, maar draai me nog snel om.

'Zelfgemaakte pizza?' vraag ik enthousiast. Pap knipoogt.
'Natuurlijk, zoon. Je bent in Italië', zegt hij. We lachen. 'Is er iets wat je niet lust, Felix? Dan zorg ik ervoor dat ik het niet op je pizza doe.'
'Alles is prima, maar het liefst geen olijven', zegt hij. Pap schudt grijnzend zijn hoofd.
'Je hebt iemand met slechte smaak uitgekozen, Levi', zegt hij en kijkt me trots aan. Klein grijns ik.
'Weet ik. Ik moet hem nog goed opvoeden', zeg ik. 'Tot straks.'
'Tot straks, jongens', zegt hij en knipoogt. Vlug draai ik me om en begeleid Felix terug naar de garage. Ik haal de sleutel uit het sleutelkastje en laat Felix opstappen en de scooter starten nadat we allebei een helm op hebben gedaan. Klein slik ik en kijk toe hoe Felix de scooter van zijn standaard duwt. Behoed kijkt hij naar me op.

'Weet je zeker dat je wil?' vraagt hij en scant mijn gezicht. Smal glimlach ik.
'Ja, heel graag zelfs', zeg ik. Hij laat me zijn rugzak overnemen en op mijn rug doen. Blozend stap ik bij hem achterop. Voorzichtig plaats ik mijn handen op zijn heupen, waarna Felix voorzichtig de garage uitrijdt. Wild toetert hij naar mijn vader, wie ons lachend nazwaait. Daarna begint hij sneller te rijden, waardoor ik me steviger vasthoud rond zijn middel.

Ik wijs hem een kant op, laat hem zo naar een van de doorweggetjes naar de wijde natuurvlakte achter paps huis rijden. Wanneer we tussen de bosjes door rijden, laat Felix een beschaamd geluidje zijn keel uit komen.
'Oh, hij weet het honderd procent', zegt hij en ik lach.
'Ja. En zag je zijn blik? Hij was opgewekt. Het komt goed, Obelix, maak je geen zorgen', zeg ik en druk een kusje op zijn schouder wanneer ik zeker weet dat we uit zicht zijn, enkel voor Felix.

Het verbaast me hoe goed Felix de scooter onder controle weet te houden. Tevreden nestel ik me iets dichter tegen zijn rug aan, waarop Felix als reactie met mijn lichaam versmelt.
Trots kijk ik toe hoe Felix de natuur om ons heen in zich opneemt. Hij ziet er geweldig uit in het Italiaanse landschap.

'Misschien moet je zonnebrand op doen', zeg ik, kijkend naar de bleke huid van zijn armen.
'Ja, denk het ook. Het zit in mijn rugzak', zegt hij terwijl hij afremt. Voorzichtig komt hij tot stilstand en laat me afstappen. Daarna zet hij de scooter op zijn standaard en zet de motor uit. We doen onze helmen af en leggen ze op het zadel. Mijn wangen kleuren rood bij het zien van Felix' warrige haren.

Ik haal de fles zonnebrand uit de tas en spuit er wat van op mijn hand terwijl Felix zijn rug naar me toedraait. Hij speelt verlegen met zijn lichtblauwe nagellak terwijl ik de zonnebrand op zijn nek smeer.
Hij draait zich naar me toe zodra ik zijn armen in begin te smeren. Zijn wangen zijn felrood wanneer ik over zijn biceps wrijf. Voordat ik zijn onderarm insmeer, plaats ik een kus op elke wond die nog zichtbaar is. Ze zijn over de tijd allemaal genezen, maar het grootste deel is zichtbaar gebleven. Vooral met het bruiner worden van zijn huid blijven de littekens goed zichtbaar, maar het maakt hem niet minder mooi.

Met glinsterende ogen kijkt hij me aan terwijl ik licht mijn vingers over zijn gezicht laat gaan om hem daar ook te beschermen tegen de zon. Zijn acne is sterk verminderd sinds alles met Bente achter de rug is en het lucht me op. Het is een duidelijk teken dat het beter met hem gaat.

Blozend kijk ik naar zijn donkere sproeten onder mijn vingertoppen. Hij is zo mooi. Zijn turquoise ogen matchen met het meertje op de achtergrond en zijn rode lippen zijn gelijk aan de bloemen in het veld naast ons. Het vormt een mooi contrast met mijn lichtgele nagellak.

Plagend duw ik zijn wangen naar voren en laat hem zo zijn lippen tuiten. Ruw trekt Felix zijn hoofd lachend weg.
'Ah, klootzak!' zegt hij en slaat plagend tegen mijn bovenarm, waardoor de fles zonnebrand uit mijn handen valt. 'Ik wist dat je iets van plan was!' zegt hij.

Lachend ren ik het bloemenveld in. Felix volgt me op de voet. Het verbaast me dat hij me snel in weet te halen, ook al heb ik de langste benen van ons twee.
Al snel tackelt Felix me en liggen we languit tussen alle hoge bloemen en het hoge gras. Giebelend kijken we elkaar aan. Delicaat streel ik zijn haren uit zijn gezicht en druk een klein kusje op zijn lippen.

Felix gaat op het contact in door zijn ogen te sluiten en de zoen traag te verdiepen. Zijn gezicht is ontspannen en opgelucht, duidelijk tevreden en gelukkig over de situatie. Zijn uitdrukking verzacht nog meer wanneer hij me opnieuw kust. Ik wil mijn ogen open houden, zodat ik zijn zorgeloze gezicht nog langer kan bestuderen, maar ik laat mezelf wegdrijven in de zoen. Na een paar trage kusjes laat hij mijn lippen weer gaan.

'Is dit waar je weggevlucht was voor me?' vraagt hij. Ik lach kort.
'Ja, en je bent me verdomme achtervolgd', zeg ik en druk een nieuwe kus op zijn lippen. Teder kust Felix me terug en laat dan zijn hoofd rusten op de grond.
'Ik snap het wel. Ik zou hier uren kunnen liggen', zegt hij. Over zijn schouder pluk ik een van de gele bloemetjes en steek hem achter zijn oor. Verwonderd kijkt hij me aan. Hij weet een blauw bloemetje te vinden, plukt het en hangt het achter mijn oor. Trots kijk ik hem aan.

Dan schiet hij overeind, haalt zijn rugzak bij me weg en begint erin te rommelen. 'Wacht', zegt hij en zoekt alle vakken af.
Traag kruip ik overeind en kijk toe hoe hij zijn tas afspeurt.
'Wat zoek je?' vraag ik, net op het moment dat Felix twee pennen uit zijn tas trekt. Hij gooit de tas aan de kant en draait de pennen open. Verward lachend kijk ik toe.

Hij haalt de veren uit de pennen en propt alle andere onderdelen slordig terug in de tas. Verrast kijk ik toe hoe hij van beide veren de bovenste drie ringetjes loodrecht op de andere ringetjes draait.
Hij klemt een van de veertjes tussen zijn lippen terwijl hij een lange grasspriet plukt. Hij steekt de spriet door het gevormde ringetje en kruipt dan achter me, knoopt de grasspriet ruim om mijn nek.
Kort gaat hij bezig met het plukken van verschillende gele en blauwe bloemetjes. Geamuseerd kijk ik toe hoe hij ontspannen door de bloemetjes gaat met zijn handen.
Mijn wangen kleuren echter felrood wanneer hij het blauwe bloemetje achter mijn oor weghaalt en bij zijn smalle boeketje doet, wat hij vervolgens in de veer om mijn nek steekt, zo een bedeltje van het boeketje maakt. Het boeketje komt onder mijn andere ketting te hangen: een ketting die Felix heeft gemaakt door een van de groene scherven van de bierflesjes te slijpen en te omwikkelen met ijzerdraad.

Ik neem het andere veertje tussen zijn lippen uit, pluk een andere lange grasspriet en knoop ze samen om zijn nek. Verlegen kijkt hij toe hoe ik blauwe en gele bloemetjes pluk en dan in de veer om zijn nek steek. Ook bij hem hangt hij onder zijn ketting met een scherfje van een van de bierflesjes.

Ik sta op en steek mijn hand naar hem uit, die hij blozend aanneemt. Ik help hem omhoog en klop alle sprietjes en blaadjes van zijn kleren af. Hij doet hetzelfde bij mij. Het zijn slappe excuusjes om elkaar aan te kunnen raken.

'Kom, dan gaan we het centrum in', zeg ik.
'Is goed', zegt hij, pakt zijn rugzak op en volgt me het veld uit. Ik pak zijn zonnebrand op en stop hem terug in zijn tas, hang hem daarna weer op mijn rug. We stappen weer op paps scooter na onze helmen op gedaan te hebben. Met mijn handen stevig op Felix' heupen rijden we verder de natuur door, op weg naar het centrum.

In het kleine stadscentrum aangekomen zie ik dat het markt is. Enthousiast parkeert Felix de scooter en zet hem op slot. We doen onze helmen af en struinen naar de kraampjes. Met Felix' hand zwakjes rustend op mijn bovenarm loop ik met hem traag alle kraampjes langs.

Enthousiast blijft hij staan bij een kraampje met handgemaakte sieraden. Hij pakt een van de leren armbandjes op en kijkt naar de verkoper.
'How much is it?' vraagt Felix aan de oude man, die hem verward aankijkt. Ik lach zacht. Ik vraag het hem in het Italiaans, waardoor de man glimlacht en antwoordt. Verwonderd kijkt Felix me aan.

'Vijf euro', zeg ik. Felix' oren zijn felrood.
'Ik wist niet dat je Italiaans sprak', stamelt hij. Ik haal mijn schouders op.
'Het is slecht en roestig', zeg ik. Felix pakt zijn portemonnee uit zijn rugzak en geeft de man een briefje van vijf. De man neemt het aan en bedankt hem, laat hem daarna het armbandje van de tafel nemen.

Verbijsterd kijk ik hem aan wanneer hij mijn hand vastpakt en het armbandje over mijn pols schuift en de koordjes aantrekt. Traag strijkt hij over mijn gele nagellak. Blozend kijk ik hem aan. Hij bloost net zo fel.
'Nu zijn we weer matchend', zegt hij.
'Hé, maar dat had je niet hoeven doen...' stamel ik. Felix haalt zijn schouders op.
'Nu heb ik een van jou en jij een van mij', zegt hij. Breed glimlach ik en wend me tot de verkoper. Ik wijs twee ijzeren armbandjes aan en vraag hoe duur ze zijn.

Felix grijpt mijn portemonnee uit mijn hand wanneer hij doorheeft dat ik de armbandjes wil kopen voor ons.
'Felix, laat me alsjeblieft iets teruggeven', zeg ik, maar hij houdt mijn portemonnee bij me weg. 'Je hebt ook al die kettingen voor ons gemaakt.'
'Nee, die zijn veel te duur', zegt hij. Verrast trek ik mijn wenkbrauwen op.
'Spreek jij nu ook opeens Italiaans?' vraag ik, waardoor Felix me verbluft aankijkt. 'Deze blijven beter heel. Laat me alsjeblieft iets geven als verontschuldiging dat ik mijn andere armbandje gesloopt heb...'

'Ik voor jou en jij voor mij...' stamelt hij en brengt traag mijn portemonnee weer in mijn richting.
'Goed', stem ik in. We delen de kosten en doen daarna de armbandjes bij elkaar om. We wensen de man een fijne avond en struinen daarna de rest van de markt af. Felix koopt nog wat olijven en kaasjes als bedankje voor mijn vader, ook al heb ik hem drie keer gezegd dat het niet nodig is. Bij een bloemenkraampje koop ik een boeket zonnebloemen voor Felix, die hij fel blozend van me aanneemt en trots bij zich draagt tot we bij de scooter terugkomen. Daarna rijden we terug naar mijn vaders huis.

'Ik denk dat ik zo even wil douchen...' zegt Felix. 'Dan kan ik me even opfrissen en heb jij wat tijd met je vader.'
'Klinkt goed', stem ik in.
Steeds versmeltend met elkaars lichamen rijden we door naar huis. Daar aangekomen zet Felix de scooter terug in de garage en bergt alle andere spullen weer op waar we ze gevonden hadden. Het lucht me op dat hij me eindelijk een andere herinnering aan scooters heeft kunnen geven. Ik ben hem er zo ontzettend dankbaar voor.

We gaan de tuin in, waar we pap lezend aantreffen. Met een brede glimlach kijkt hij om zodra hij ons aan hoort komen.
'Hé, jongens', zegt hij en legt zijn boek weg. 'Jullie hebben niet laten weten dat jullie alweer terugkwamen.'
'Hallo', groeten Felix en ik hem tegelijkertijd. Felix voelt zich nu duidelijk een beetje ongemakkelijk met de bos bloemen in zijn handen, maar hij is er te blij mee om ze af te geven aan mij.

'Nee, klopt. Maar ik dacht dat ik misschien kon helpen met koken', leg ik uit. Pap glimlacht. 'Felix wil zo ook eerst even douchen.'
'Dat kan. Laat jij even zien waar de badkamer is? Dan kunnen we daarna samen koken', zegt hij.
'Doe ik', zeg ik en begeleid Felix het huis in. We zoeken een vaas en zetten hem met de zonnebloemen erin aan zijn kant van het bed. Ik laat hem de badkamer zien en leg een schone handdoek klaar. Daarna druk ik een kusje op zijn slaap en glimlach bemoedigend naar hem.

'Kom maar naar beneden als je er klaar voor bent', zeg ik, waardoor hij klein glimlacht.
'Ja', zegt hij. Ik stap de badkamer uit en sluit de deur. In mijn kamer scan ik nog een keer mezelf in de spiegel. Ik pak Mirres cadeautje voor Felix uit mijn koffer en ga dan naar beneden.

Pap staat al in de keuken, druk bezig met alle spullen klaarleggen.
'Was het druk in de stad?' vraagt hij wanneer ik naast hem kom staan. Ik leg het cadeau voor Felix op het aanrecht en scan alles wat pap klaar heeft staan.
'Nee, ondanks dat het markt was niet echt', zeg ik. Pap knikt.
'De echte drukte moet nog gaan komen, maar je weet hoe leuk het dan is', zegt hij. Ik glimlach en kijk naar alle spullen die hij heeft neergelegd. 'Ja, eigenlijk hoef je niet echt meer te koken... Het deeg en de saus is al klaar.'
'Ik wist het', zeg ik en lach.

'Je kan wel helpen met ze klaarmaken. Kan je ze nog gooien?' vraagt hij en schuif een bolletje deeg in mijn richting.
'Het is even geleden, maar ik ga het proberen', zeg ik.
'Misschien moet ik je schort dat Mirre je heeft gegeven maar weggooien...' zegt pap voorzichtig. Ik lach en schud mijn hoofd, trek het uit de la.
'Nee, dat moet je zeker niet', zeg ik en doe het om. Pap lacht.
Ik pak een bolletje deeg, duw het bolletje een beetje tot een platte schijf en neem het daarna in beide handen. Pap is echter al bezig met het opgooien en ronddraaien van zijn deeg, vormt zo al snel een platte schijf.

Verlegen lach ik en probeer hem bij te houden, maar het gaat bij mij niet zo soepel als bij hem. Het helpt ook niet mee dat ik een aanknopingspunt naar mijn relatie met Felix probeer te vinden.
Pap begint aan zijn tweede bolletje deeg en begint al snel ook deze als een grote schotel in de lucht te gooien.

'Als ik ooit condooms of iets voor jou en Felix moet kopen, moet je het zeggen', verbreekt pap de stilte.
Zijn woorden overdonderen me zo erg dat mijn schijf deeg in mijn gezicht valt en ik hem nog maar net op kan vangen. Zacht gniffelt hij.

'Pap!' stoot ik verbijsterd uit. Verrast kijkt hij me aan.
'Die opmerking is niet minder ongemakkelijk dan toen je hem over Mirre en mij maakte', zeg ik, waardoor hij hard lacht. Hij legt zijn tweede pizzabodem op het aanrecht en kijkt me trots aan.
'Sorry, knul', zegt hij en neemt mijn deeg uit mijn handen om het te redden. Hij legt hem bij de twee andere bodems na hem nog een paar keer rondgedraaid te hebben.

'En het is niet nodig... Felix en ik doen het rustig aan', zeg ik. Ik besluit hem niet te vertellen dat het vanwege alle nare gebeurtenissen met Bente is.

Verrast kijk ik naar beneden wanneer pap het kleine bosje bloemen om mijn nek vastpakt, gevolgd door de ketting van het groene glas. Blozend kijk ik weer naar hem op.
'Felix gemaakt', zeg ik. Pap kijkt tevreden naar me op.
'Creatieve jongen', zegt hij. Met een smalle glimlach knik ik.

Pap pakt zijn pan saus erbij en verdeelt het over de drie bodems. Ik begin een van de drie te beleggen met de dingen die ik zelf lekker vind.

'Wat vond je van het stadje?' vraagt pap zodra Felix verlegen de keuken in schuifelt.
'Ja, echt heel leuk. Ik zou ook liever hier blijven dan in Nederland', antwoordt hij, waarop pap hard lacht.
'Veel dingen in Nederland zijn beter hoor', zegt hij. 'Je bent precies op tijd. Kijk maar wat je lekker vindt en leg het op je pizza. Houd je vooral niet in.'
'Bedankt. Ik had ook nog iets voor je meegenomen als bedankje', zegt hij en geeft hem de spulletjes die hij op de markt heeft gekocht. Goedkeurend kijkt pap naar hem op.

'Goede smaak voor iemand die geen olijven lust', zegt hij.
'Ik heb mee uitgekozen. Hij lust namelijk ook geen kaas', zeg ik. Pap lacht en schudt zijn hoofd.
'Oh Levi, wat heb je toch voor knaap aan de haak geslagen?' zegt hij en stoot Felix plagerig aan. Hij lacht blozend.
'Om het nog erger te maken is hij zo'n psychopaat die wel gesmolten kaas lust', zeg ik. Felix lacht verbluft.
'Nou zeg, lul! Zegt degene die geen tomaten lust maar wel tomatensaus op zijn pizza smeert!' stoot hij verontwaardigd uit en duwt plagend mijn zij. We lachen.

'Mirre heeft nog iets voor je meegegeven', zeg ik, waardoor Felix me stomverbaasd aankijkt. Verbijsterd neemt hij het cadeau van me aan.
Met een smalle glimlach kijk ik toe hoe hij het inpakpapier voorzichtig openscheurt en vervolgens op de grond laat vallen. Hij vouwt het cadeau uit en begint hard te lachen wanneer hij ziet wat het is: een lichtroze geruiten schort, met geel en blauw kant als tuttige versieringen. Ook ik lach nu. Het is een sterk contrast met mijn simpele, okergele schort dat Mirre aan het begin van het experiment voor me had gemaakt. Ook pap lacht.

Felix twijfelt geen seconde en doet het schort om. Mijn glimlach is niet van mijn gezicht te slaan zodra hij het schort omgeknoopt heeft.
'Het staat je prachtig', zeg ik.
'Dat kan ook niet anders', grapt Felix. Ik wil hem kussen, maar besluit het niet te doen voor paps ogen, wetende dat dat waarschijnlijk te snel is voor Felix.

'Kom jongens, dan maak ik een foto van jullie samen voor Mirre', zegt pap en pakt zijn telefoon erbij. Ik trek Felix tegen mijn zijde en leg mijn hand licht op zijn heup, glimlach breed naar de camera. In mijn ooghoeken zie ik Felix knalrood kleuren terwijl hij glimlacht.
'Ik zou snel zijn, Pieter. Het volgende moment dat Levi me in dit schort wil zien, wil hij dat ik er verder helemaal niets anders onder draag', zegt Felix, waardoor we allemaal hard lachen. Pap maakt een paar foto's en bekijkt ze met een glimlach. Daarna gaan we door met onze pizza's maken.

Nadat we allemaal onze pizza belegd hebben, dekken we samen de tafel in de achtertuin en maken een flesje bier open; pap aan het hoofd van de tafel en Felix en ik tegenover elkaar.
Verlegen kijk ik naar Felix op wanneer hij onder de tafel door zijn voeten om mijn enkels haakt en zo onze benen licht heen en weer wiebelt. Ongelofelijk dat ik hier nu echt met hem zit...

Het duurt niet lang voordat pap opstaat om de pizza's uit de oven te halen en ons zo even alleen laat.
'Is het goed gegaan?' vraagt hij zacht. Ik glimlach en knik.
'Heel goed', zeg ik. Felix speelt verlegen met het bosje bloemen om zijn nek.

Pap komt terug met de drie pizza's en geeft ieder zijn eigen. We wensen elkaar smakelijk eten en beginnen smalltalk over de dingen die pap de afgelopen maanden heeft meegemaakt. Daarna valt het kort stil.

'Maar dat experiment was niet zo'n succes dus?' vraagt pap uiteindelijk. Ongemakkelijk schuifelt Felix zijn voeten weg mij me. Ik zie hem nerveus zijn duim tegen zijn wijs- en middelvinger drukken.
'Voor een kort tijdje', zeg ik en glimlach naar Felix. 'Maar voor het experiment speelde er ook al iets tussen ons en er was geen ontkennen meer aan toen we zo naïef waren om elkaar zat te zoenen op een feestje.'
'Misschien niet de slimste zet ooit...' stemt Felix in, maar kijkt me met een smalle glimlach aan.

'Daarna kwam ik niet meer van hem af', zeg ik, waardoor pap lacht.
'Snap ik. Hoe moeten twee van die knappe koppies elkaar kunnen laten gaan?' zegt hij. Felix laat mijn oogcontact niet gaan.

'Het experiment was niet helemaal kansloos, though', zeg ik dan. 'Daniël en Simon zijn wel nog steeds samen.'
'Oh, leuk! Ook je andere vrienden mag je best een keer hier uitnodigen. Er is ruimte zat. Het is lang geleden dat ik ze gezien heb', zegt pap opgewekt.
'Misschien leuk voor onze examenreis volgend jaar', zeg ik, waarop pap enthousiast knikt.

Mijn ogen gaan vrolijk naar Felix, maar ik voel mijn goede stemming wegzakken wanneer ik hem lastig naar zijn bord zie kijken en hij afwezig een pizzapunt over zijn bord verschuift.
Sinds we samen zijn heeft hij weer wat gewicht aan weten te zetten en neemt hij steeds grotere stappen in zijn vooruitgang, maar zijn eetstoornis is nog niet compleet weg. Het maakt me echter trots dat hij iets meer dan de helft van zijn pizza op heeft weten te krijgen.

'Zal ik hem opeten?' vraag ik en steek mijn hand uit om zijn bord op te pakken. Verrast kijkt Felix naar me op.
'Vind je hem niet lekker, knul?' vraagt pap. Beschaamd kijkt Felix naar hem om.
'Nee, jawel! Het is... uhm...' stoot hij overrompeld uit.
'We hebben ijs op in het centrum. Dat was misschien niet zo slim van ons', lieg ik voor hem en haak nu mijn benen om zijn enkels. Dankbaar glimlacht hij naar me.

'Oh, maar zo'n ijsje had ik ook niet af kunnen slaan, hoor', zegt pap nu. Ik neem Felix' bord bij hem weg en schuif de overgebleven punten op mijn bord.
'Het smaakte heerlijk, hoor. Bedankt, Pieter', stelt Felix hem gerust. Trots kijk ik hem aan terwijl ik een hap van mijn pizza neem. We kletsen vrolijk verder met z'n drieën terwijl pap en ik de rest van de pizza's opeten.

Na het eten doen we onze schorten af en lopen Felix en ik nog een klein rondje in de omgeving. Tegen elkaar aan nestelen we ons aan de kant van het meertje in de buurt van paps huis en kijken zo uitgeteld naar de zonsondergang. Kort dompelt Felix in slaap, waarna we weer teruglopen naar huis en ons klaarmaken voor bed.

Met een kleine glimlach kijk ik toe hoe Felix zijn ketting af doet, de bloemetjes tussen een van zijn boeken doet en ze zo bewaart om te drogen. Kort kijkt hij nog naar de zonnebloemen op zijn nachtkastje en kleedt zich daarna uit.

Ik kijk dromerig toe hoe hij in enkel zijn onderbroek naast me komt liggen. Zijn ogen glijden naar mijn borst, waar mijn ketting op mijn blote huid ligt. Zijn wangen kleuren roze.
'Morgen krijg je nieuwe', zegt hij en haalt heel voorzichtig de ketting van mijn nek af. Met een brede glimlach kijk ik hem aan, leg mijn hand op zijn nek en trek zo zijn gezicht naar het mijne. Teder kus ik hem en trek hem dan in mijn armen.

'Geen rode', zeg ik, waarop Felix humt en een kusje op mijn borst drukt.
'Geen rode', stemt hij in en nestelt zich tegen me aan. Ik kus zijn kruin en pak zijn hand vast, kijk naar onze gele en blauwe nagels.

Ongelofelijk dat ik hier met Felix geëindigd ben.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!