Jack's Pov

Τα μάτια της πέφτουν πάνω μου, ψυχρά, πληγωμένα, πλήρως απογοητευμένα. Δακρύζει. Τόση ώρα προσπαθεί να μην δακρύσει και να δείξει πόσο ατρόμητη είναι. Τώρα πρέπει να λυθούν όλα θέλοντας ή μη είναι ανάγκη να..

«Τζακ..» Αναφωνεί μετά από μερικά δευτερόλεπτα. «Φοβάμαι αυτή τη συζήτηση. Ξέρω που θα οδηγήσει. Κανένας δεν θα είναι χαρούμενος με αυτήν την εξέλιξη. Μόνο η Λίλη» Κάνει μια παύση. Ειρωνεία. Αχ αυτή η χαζή ειρωνεία. «Αλλά ξέχασα. Είναι νεκρή!!» Μου φωνάζει στο πρόσωπο και τα λόγια της χτυπούν στο πρόσωπο μου σαν αέρας. Όλος ο πόνος εκφράζεται με δύο λέξεις. Ζήλεια, θυμός, δίψα για προσοχή και ο πόνος. Έχω καταλάβει ακριβώς τι θέλει να πει. Απλά εγώ έχω τόσο εγωισμό που δεν πρόκειται να το βάλω κάτω. Δεν θα της πω αυτό που θέλει να ακούσει. Όχι γιατί δεν ισχύει ή δεν το αξίζει γιατί, όμως, δεν είναι η ώρα, η κατάλληλη στιγμή.

«Και εγώ αγαπάω κάποια νεκρή. Σε πειράζει;» Το σκέφτεται για λίγο και ζυγίζει τις απαντήσεις της.

«Δεν έχει σημασία η απάντηση μου. Σημασία έχει αυτό που νιώθεις. Το σέβομαι απόλυτα.» Σκουπίζει την μύτη της «Κι εγώ αγαπάω κάποιον άλλον. Κάποιον καλύτερο σου, ζωντανό.»Το αίμα βράζει μέσα μου, οι φλέβες μου πετάγονται έντονα στο λαιμό και στα χέρια μου. Παλιά θα με πείραζε η φράση ''κάποιον καλύτερο'' μα τώρα έχω μείνει στην λέξη ''άλλον''. Υπάρχει περίπτωση να ένιωσε οτιδήποτε για μένα; Αγάπη ή έστω τρυφερότητα; Για πόσο καιρό; Γιατί δεν είπε κάτι;

«Και ποιος είναι αυτός ο τυφλός;»

«Γιατί να είναι τυφλός; Γιατί δεν πήγε με κάποιο τσουλάκι όπως η Λίλη ε; Γιατί εγώ είμαι αλλιώς; Γιατί είμαι ήρεμη; Γιατί είμαι διαφορετική;»

«Απλά..»

«Όχι Τζακ! Όχι απλά! Αυτό προσβάλλει εμένα και κατ' επέκταση την φιλία μας ! Αν είναι δυνατόν! Μείνε με τον εγωισμό σου και με τον τάφο της κοπέλας σου!» Απομακρύνεται. Μήπως την πλήγωσα; Παρατράβηξε το κόλπο. Εάν την ακολουθήσω θα πάει στράφι το σχέδιο και θα μαλώσουμε πιο άσχημα. Γι' αυτό θα μείνω εδώ. Περιμένοντας.

Stephanie's Pov

Τα λόγια του Τζακ έχουν ισοπεδώσει την καρδιά μου. Ίσως δεν ήξερα τι είχα δίπλα μου, ίσως δεν ήθελα να αφήσω την αλήθεια να με τυφλώσει. Μακάρι να μην κάναμε αυτήν την συζήτηση. Μακάρι να ζούσα ελεύθερη μακριά από τον Α και τα προβλήματα που μου δημιουργεί. Καυτά δάκρυα ξεχειλίζουν από τα μάτια μου. Δάκρυα που αδρανοποιούν τις αισθήσεις μου. Στα αυτιά μου φτάνουν ήχοι από πατημένα κλαδιά. Γυρίζω απότομα το κεφάλι μου και παρατηρώ μια μαύρη περούκα και μία τόσο προσεκτικά μελετημένη μάσκα που με κάνει να κολλήσω το βλέμμα μου σ' αυτήν.

«Anonymous!» Λέω δυνατά μα δεν κινείται. Με παρατηρεί από μακριά και μόλις κάνω ένα βήμα κάποιος άλλος με τραβά πίσω με δύναμη. Βλέπω από μακριά τον Τζακ και τον Ίαν να τρέχουν πάνω στον Anonymous. Προσπαθώ να απελευθερωθώ από την λαβή του άγνωστου όμως τοποθετεί τα χέρια του στα μπούτια μου.

«Εάν κουνηθείς ή μιλήσεις σου ορκίζομαι πως η πρώτη σου φορά θα είναι κόλαση» Λέει με άγριο τρόπο μία αλλαγμένη φωνή στο αυτί μου. Τα δυνατά του χέρια δεν υποχωρούν με αποτέλεσμα να παραδοθώ και να κλείσω σφιχτά τα μάτια. Γιατί δέχτηκα να είμαι δόλωμα;

*Flashback*

Η πόρτα ανοίγει και η Ρόουζ μπαίνει στο σπίτι εμφανώς ταραγμένη. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της ενώ η ανάσα της είναι γρήγορη και κοφτή. Ο Ίαν με ένα βήμα πηγαίνει κοντά της και φαίνεται αρκετά ανήσυχος. Την κλείνει στην αγκαλιά του και της ψιθυρίζει γλυκά λόγια χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά της.

«Η μαμά μου.. γύρισε» Η ξεψυχισμένη φωνή της προκαλεί καινούργια δάκρυα. Ανταλλάσσω ένα ανήσυχο βλέμμα με τον Τζακ και κοιτάζουμε σιωπηλά τα παιδιά. Μετά από ώρα και αφού η Ρόουζ έχει ηρεμήσει κάθονται στον καναπέ.

«Συγγνώμη γι' αυτό.. τι λέγατε;»

«Εσύ να είσαι καλά μικρούλα μου» Την αγκαλιάζω και έπειτα της δίνω ένα σοκολατάκι. «Εμείς λέγαμε για τον Α. Ξέρεις πάντα θέλει να τραβάει τα βλέμματα. Αυτήν την φορά επιτέθηκε στον Τζακ, θα το κανονίσουμε όμως»

«Αυτήν την φορά θα το πληρώσει. Από όλους μας. Σωστά παιδιά; Θα βρει τον δάσκαλο του» Συμφωνούμε αμέσως και καταστρώνουμε ένα σχέδιο που πατά σε μία λεπτή γραμμή: το κόλπο και την πραγματικότητα.

*End of Flashback*

Το ήξερα πως αυτό το σχέδιο ξεπερνά τα όρια του κόλπου. Δεν έπρεπε να το ξεκινήσω εγώ με τον Τζακ.

«Τώρα θα σε αφήσω» Η λαβή του άγνωστου βοηθού του Α χαλαρώνει και το σώμα μου σωριάζεται στο έδαφος. Άρα ο Α έχει βοηθό και μάλιστα άντρα βοηθό!

«Στέφανι!»

Η Ρόουζ με στηρίζει στους ώμους της και με κοιτάζει με στοργή. «Είμαι εδώ.. τα αγόρια δεν τα κατάφεραν. Ήταν τρεις Στέφανι. Ήρθαν προετοιμασμένοι. Το ήξεραν από την αρχή» Μου εξηγεί καθώς με οδηγεί στα παιδιά. Το αίμα μου παγώνει μόλις βλέπω τον Τζακ τραυματισμένο. Με όση δύναμη έχω, πηγαίνω δίπλα του και τον αγκαλιάζω με θέρμη. «Συγγνώμη» Λέει μα υποκρίνομαι πως δεν τον ακούω. Δεν είναι η ώρα ακόμα. Συνεχίζω απλώς να τον χαϊδεύω και να τον κοιτάζω.

«Δεν θα γλιτώσουμε ποτέ από αυτούς» Λέει με απόγνωση ο Ίαν και κοιταζόμαστε ανήσυχα μεταξύ μας.

Garret's Pov

«Κύριε Ρόντεν; Μήπως μπορούμε να μιλήσουμε;»

«Τι αφορά Γκάρετ; Είναι σημαντικό;»

«Αφορά τον γιο σας και την Λίλη» Ο Φρανκ σηκώνεται με τρομοκρατημένα βήματα και με πλησιάζει.

«Βρήκες κάτι;»

«Κάτι που να συνδέει τον γιο σας με τον θάνατο της κοπέλας προφανώς» Τα μάτια του πετούν φλόγες.

«Άσε τον γιο μου ήσυχο! Πρέπει να σου δώσω ειδική διαταγή για να μην ανακατεύεσαι σε κλειστές υποθέσεις του γιου μου;» Χαμογελάω όσο πιο αθώα μπορώ προσπαθώντας να δείξω το καλό μου πρόσωπο.

«Με συγχωρείτε αλλά είχα ελεύθερο χρόνο και άνοιξα τυχαία αυτήν την απόφαση. Ε λοιπόν νομίζω πως πιάσαμε τον λάθος άνθρωπο. Τα στοιχεία δεν κολλάνε και η κατάθεση αυτού του ανθρώπου φαίνεται ελλιπής. Γι' αυτό ήρθα πρώτα σε εσάς και δεν σας ανέφερα απευθείας. Εξηγήστε μου τον λίγο που αυτή η απόφαση έκλεισε χωρίς στοιχεία, τουλάχιστον αληθινά!» Πιέζω τον Φρανκ να μιλήσει και για πρώτη φορά τον βλέπω ιδρωμένο, αγχωμένο με τρέμουλο στα χέρια.

«Ω! Έκλεισες την υπόθεση στα γρήγορα δικάζοντας έναν αθώο για να σώσεις το τομάρι του γιου σου!» Φωνάζω και ο Φρανκ κλείνει τα μάτια του απελπισμένος.

«Θα έκανες το ίδιο στην θέση μου. Είναι ο γιος μου. Το καμάρι μου. Μην μου το κάνεις αυτό»

«Θα δείξει κύριε Ρόντεν. Θα δείξει. Εξαρτάται από εσάς.»Βγαίνω από το γραφείο με ένα λαμπρό σατανικό χαμόγελο να στολίζει τα χείλη μου. Τώρα αρχίζει το παιχνίδι μου. 

*Τέλος κεφαλαίου

Παιδιά το ξέρω ότι έχω να ανεβάσω τόσο καιρό και είμαι αδικαιολόγητη αλλά δεν έχω χρόνο αυτόν τον καιρό. Μετά τις εξετάσεις θα ανεβάζω πιο συχνά. Λοιπόνν είπα να ανεβάσω σήμερα εδώ και αύριο στο '' Ο δικός μου δολοφόνος'' μιας και είναι η γιορτή μου. Το επόμενο κεφάλαιο έχει γραφτεί οπότε δεν θα περιμένετε πολύ καιρό. Έχω να πω πως η δράση έχει αρχίσει για τα καλά και στα δύο. 

Ελπίζω να σας αρέσει. Εάν  θέλετε πατήστε το αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο. 

See you soon*