Stephanie’s

«Okay.. τι ήταν αυτό;»  Η φωνή μου σβήνει στα τελευταία λόγια.

«Στέφανι» Ο Τζακ χαμογελάει πλάγια «Όλοι έχουμε μία γνώμη για τον άλλο. Είτε ξέρουμε τα πάντα γι’  αυτόν είτε νομίζουμε κάτι γι’  αυτόν.»

Κοιτάζω κάτω με ντροπή. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι ο Τζακ με επέλεξε μόνο και μόνο επειδή ξέρω τι πραγματικά έγινε εκείνο το βράδυ.

«Τζακ.. εκείνο.. το βράδ..»  Η Λούνα αφήνει τους καφέδες και κάθεται στην καρέκλα της Ρόουζ.

«Δεν άργησα ε;»  Λέει με νάζι και κλείνει το μάτι στον Τζακ.

«Βασικά.. συζητούσαμε για κάτι προσωπικό οπότε..» «Εννοείται θα ξανά έρθω μετά.» Λέει και φεύγει ενοχλημένη.

«Τι προσωπικό λέγαμε;» Ο Τζακ πίνει μια γουλιά από τον καφέ του και με κοιτάζει με το φρύδι σηκωμένο.

«Για εκείνο το βράδυ. Που η Λίλη σκοτώθηκε..» Τα μάτια του γουρλώνουν και κουνάει νευρικά το πόδι του. « Θυμάσαι έτσι δεν είναι;»  Η φωνή μου τρέμει και αρχίζω να νιώθω άβολα.

«Ό,τι είδες πρέπει να μείνει μεταξύ μας. Αυτό είναι σοβαρό!»  Κρατάει το χέρι μου με δύναμη και η ανάσα του γίνεται βαθιά.

«Κ.. Κατάλ.. Κατάλαβα. Άλλωστε θα.. θα το είχα κάνει. Εάν ήθελα» Τα μάτια μου μένουν ανοιχτά να κοιτάνε την έκφραση του Τζακ.. η οποία είναι κενή. Άθελά μου δακρύζω μα το κράτημα του γίνεται ανυπόφορο. «Με πονάς Τζακ»  Λέω πιο δυνατά από ότι πρέπει. 

Αρκετοί μας κοιτάνε με περιέργεια. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Κόνορ.. όλα υπέροχα.. και μας πλησιάζει με ένα –όπως πάντα-  ειρωνικό χαμόγελο. Πιο πριν δεν θα είχα θέμα αλλά τώρα φοβάμαι.

«Επιτέλους Ρόντεν! Κάποιος ακόμα θα της εναντιωθεί. Αυτό αξίζει» Γελάει και πίνει από την σοκολάτα μου. «Γλυκιά όπως εσύ»  Μου κλείνει το μάτι. Αυτό δεν είναι καθόλου ρομαντικό.. ή γλυκό.

Ο Τζακ μου σφίγγει τόσο το χέρι που νιώθω το αίμα να κυλάει επάνω στο δέρμα μου. «Με.. με πονάς!» Δακρύζω συνεχώς.

Το βλέμμα του Κόνορ σοβαρεύει  και  σπρώχνει τον Τζακ μακριά μου. Το χέρι μου έχει λίγες σταγόνες αίματος. Ο Κόνορ μου κλείνει το μάτι και φεύγει προς τις τουαλέτες.

Κοιτάζω κάτω. Εάν ο Τζακ θέλει να μου κάνει κακό, μπορεί. Δεν θα διστάσει επειδή είμαι κορίτσι. Σκότωσε την Λίλη.. εάν ψάχνει για την επόμενη;

Σηκώνεται και κάθεται απέναντι μου. Τον κοιτάζω μα αυτός στέλνει μηνύματα σαν να μην μου επιτέθηκε ποτέ! Αυτό δεν το περίμενα ποτέ από αυτόν..

Τα παιδιά γυρίζουν και κάθονται στις θέσεις του. Φαίνεται πως κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά.

«Παιδιά συνέβη κάτι;»  Η γεμάτη περιέργεια φωνή της Ρόουζ προδίδει το ενδιαφέρον της για εμάς. Με τρόπο της δείχνω το χέρι μου και έπειτα στρέφω το βλέμμα μου προς τον Τζακ.  

Ο Ίαν γουρλώνει τα μάτια του και ιδρώνει. Ίσως θα έπρεπε να μάθουν και για την Λίλη. Να μάθουν για τον πραγματικό Ρόντεν.

Το κινητό μου χτυπάει και διαβάζω το όνομα ‘’Απόκρυψη’’ .  Βγαίνω έξω και το σηκώνω με την ελπίδα ότι ο Anonymous  θα μου πει τι συμβαίνει.

«Παρακαλώ;» Δυστυχώς δεν μπορώ να κρύψω τον φόβο μου.

Ποιος θα μπορούσε άλλωστε;; Μέχρι τώρα η ζωή μου ήταν εύκολη. Περιελάμβανε διακοπές το καλοκαίρι και διάβασμα τον χειμώνα. Η Τζέσικα ήταν μαζί μου και μιλούσαμε συχνά με την ιδέα ότι είχα μια φίλη, απλά ζούσα. Δεν είναι όμως έτσι. Πρέπει να κυνηγήσεις τις ευκαιρίες.. να κάνεις μία ζωή που θα σου προσφέρει κάτι παραπάνω από ευκολία και χαρά. Να σου προσφέρει εμπειρίες και γνώσεις. Ακόμη και εάν είσαι με λάθους ανθρώπους.. μην κοιτάς το αρνητικό τους.. να προσπαθείς να κερδίσεις από αυτούς ότι μπορείς.

«Θέλω να φύγεις από εκεί τώρα. Εάν τολμήσεις να πεις σε κάποιον για εμένα ή την Λίλη θα βρεις το πτώμα της αδερφής σου σπίτι σου. Και πίστεψε με θα το θυμάσαι για πάντα μωρό μου»

Δεν το πιστεύω ότι είναι αυτός. Μακάρι να μπορούσα να καταλάβω την χροιά της φωνής του αλλά είναι χειρότερη και από ρομπότ.

Ωστόσο ανησυχώ για την αδερφή μου. Αυτό το τέρας με απειλεί! Αλλά γιατί νοιάζεται για την Λίλη; Όλα συνδέονται με εκείνο το βράδυ, άρα σίγουρα με τον Τζακ. Ίσως να μην είμαι η μόνη που τον είδε εκείνο το βράδυ. Όμως η αδερφή μου δεν φταίει σε τίποτα!

Εάν τον είχα μπροστά μου.. αλλά είναι δειλός. Δεν θα εμφανιστεί.

« Είσαι ένα τέρας! Δεν έχεις ούτε ψυχή ούτε καρδιά!» Τονίζω κάθε λέξη που λέω προσπαθώντας να φανώ ατρόμητη αλλά ακούγομαι περισσότερο απελπισμένη.

Αρχίζω να δακρύζω. Δεν συμβαίνει αυτό!

«Θα τα πούμε.. μικρή άχρηστη!»  Το κινητό μου πέφτει από τα χέρια μου. Η φωνή του σχεδόν έσπασε το τύμπανο του αυτιού μου.

Ταυτόχρονα ένα αμάξι τρέχει γρήγορα και προσγειώνεται στο καφέ διαλύοντας την τζαμαρία. Ο κόσμος βγαίνει έξω ουρλιάζοντας και εγώ στέκομαι εκεί ελπίζοντας να βγουν έξω τα παιδιά. Αλλά αργούν.

Μπαίνω στο μαγαζί και προσπαθώ να τους εντοπίσω. Άθελά μου τα μάτια μου κοιτάνε το αυτοκίνητο. Και αυτό που βλέπω με κάνει να ουρλιάξω.

Jack’s Pov

Η Στέφανι βγαίνει έξω επειδή χτύπησε το κινητό της. Οτιδήποτε είχαμε  μεταξύ μας καταστράφηκε. Την πόνεσα τόσο πολύ επειδή ξέρει την αλήθεια.

Μία αλήθεια που δεν θα την πει ποτέ και την πιστεύω γιατί το είδα στα μάτια της. Είδα επίσης πως με κοίταξε όταν κατάλαβε ότι είχε αίμα. Ή όταν είδε τον Κόνορ να με σπρώχνει. Ανακουφίστηκε. Και δεν αντέχω να με βλέπει έτσι. Ειδικά όταν εγώ το έχω προκαλέσει.

«Τι της έκανες;» Η Ρόουζ αρπάζει το κινητό μου και με κοιτάζει καχύποπτα.

«Τίποτα που να σε αφορά» Προσπαθώ να ακουστώ νευριασμένος, αθώος. Ευτυχώς έχω μάθει να μην ακούω το υποσυνείδητο μου καθώς είναι γεμάτο τύψεις. Το έχω βάλει σε σίγαση.

«Εάν ένωσες αυτήν την παρέα για να ξεσπάς κάπου, προτιμώ να μην σου ξαναμιλήσω ποτέ Τζακ! Εάν έχεις πρόβλημα κοίτα το πριν να είναι αργά. Πριν κάνεις κακό χωρίς να το θες!» Αυτά τα λόγια όσο αληθινά και εάν είναι πονάνε.

Μακάρι όμως εκείνη την νύχτα να σταματούσα τον εαυτό μου. Να είχα αυτοέλεγχο. Φοβάμαι να αγαπήσω κάποιον. Δεν ελέγχω τον εαυτό μου και αυτό θα την πληγώσει.

«Ρόουζ ξέρει πολλά. Προσωπικά πράγματα»

«Τζακ! Έγινα ρεζίλι με αυτά. Σας είπα τα πάντα για εμένα, για  την ζωή μου, για την οικογένεια μου! Προσωπικά πράγματα! Που δεν θα τα έλεγα σε κανέναν!» Ο Ίαν ξεσπάει σε μία σειρά προτάσεων.

«Ίσως θα έπρεπε να ηρεμήσετε» Κλείνω τα μάτια μου.

«Όχι Τζακ δεν γίνεται. Αυτή την φορά πρέπει εσύ να κάνεις κάτι. Εσύ για εμάς.»

«Ρόουζ έχουμε πρόβλημα. Και αυτό είναι η Στέφανι!» Λέω έντονα.

«Το μόνο πρόβλημα είναι..»
Ακούγονται γυαλιά να σπάνε. Όλοι τρέχουν προς τα έξω. Ο Ίαν αγκαλιάζει την Ρόουζ και βγαίνουν.

Εγώ απλά.. κάθομαι κάτω από το τραπέζι. Δεν μου αξίζει να σωθώ. Όλα θα είναι καλύτερα χωρίς εμένα.

Το μαγαζί έχει αδειάσει..και όμως.. κάποιος είναι μέσα και.. ουρλιάζει.

*Ανέβασα 😂.  Το ξέρω πως άργησα λίγο αλλά ξεκίνησαν τα σχολεία και η 3η γυμνασίου -δυστυχώς- περιλαμβάνει μαθηματικά 😂 οπότε.. ναιπ.

Το καλό είναι ότι έχω 1000+ λέξεις. 😉😉😉

Δεν σας έδωσα όλες τις απαντήσεις.. 😏😏😏 και δεν νομίζω να απαντηθούν σύντομα. 😆😆😆

Πείτε μου όμως.. τι νομίζετε ότι έγινε στο τέλος; 😊

Μην ξεχασετε να πατήσετε το αστερακι 🌟 και αφήστε ένα σχόλιο  💬.

Λέξεις: 1171 ❤

See you soon 💋*