Προσδεθείτε κορίτσια πάμε για απογείωσηηηη

...........................

Ένας απαλός αέρας φέρνει την μυρωδιά της γεώτρησης μπερδεμένη με την αλμύρα της θάλασσας, τα αστέρια καταφέρνουν να φωτίσουν τις μορφές μας . Βλέπω το προσωπο του στο μισοσκόταδο να με κοιτα , να διαβάζει τα ματια μου. 

Πιστευει πως δεν το εννοώ?

"Το θελω. Σε θέλω Αλεξέι Ντμιτρι Λίσιν" του λεω σοβαρά επιβεβαιώνοντας το αμετάκλητο του πόθου μου για εκείνον, αυτον που τώρα διαβάζει στα μάτια μου κάνοντας τον ασυναισθητα να με σφίξει πάνω του, φερνοντας τα δυνατα μπράτσα του γύρω μου σαν να μην εχω διαφυγή. Αλλά δεν θελω διαφυγή. 

Τον σφίγγω στην αγκαλιά μου , μπήγω τα νύχια μου στα μπρατσα του καθως ο πόθος μου που δεν βρίσκει ακόμη πληρωμή, τον σωματικοποιεί σαν  να πονάω. 

"Ειπες πως μαζί μου δεν ειναι σπουδαιο το σεξ , μήπως δεν-" 

Δεν καταφέρνω να ολοκληρωσω την φράση μου, οταν χιμάει πάνω μου, χιμάει σαν τίγρης που παραφυλά εδώ και ώρα το θηραμά του και τώρα ειναι ετοιμη να γευτει με τα δόντια του την λεία του.

Πέφτει πάνω στα χείλη μου και με φιλά , δυνατα με γλώσσα καθώς με ακούω καθαρα να αφήνω φωνές πάθους . Το σώμα μου ανταποκρίνεται στο καλεσμά του με την ίδια ένταση, καθώς το φιλι μας σπάει μονο για να βρεθούν τα χειλη μας, στο λαιμό του αλλου, στα πρόσωπο , στα μάγουλα , στα μάτια 

"Πάμε έξω" με διατάζει απότομα σαν να συνέβη κάτι απροοπτα ξαφνικό. Με τραβά απο το χέρι να κολυμπήσω, και μετα το αφήνει. Κολυμπά με γρηγορες κινήσεις και τον ακολουθώ στο ίδιο ρυθμό. Κανένας όμως απο τους δυο δεν πάει προς την παραλία. Προς το σπίτι, που φαινεται τώρα απο μακριά χάρη στα φώτα που εχουμε αφήσει ανοιχτά. 

Όχι το σπίτι θα ήταν μακριά για εμάς.

Κολυμπάμε προς το βραχο, πίσω στην μικρή παραλία του μισού μέτρου καλλυμμένο απο βότσαλα. Εκεί στο τελευταίο μέτρο , δεν περιμένουμε να βγούμε απο την θαλασσα τελείως. Ειναι σαν να μην υπάρχει χρόνος. Σαν να τελειωσε αυτος εδώ και ώρα.

"Ελα εδώ" με τραβά επιτακτικά και βρίσκομαι στην αγκαλιά του, μια αγκαλιά αυταρχική που οριζει το σώμα μου κάτω απο το δικό του. Με ξαπλώνει απο κάτω του. Τα πόδια μου τα νιώθω μεσα στο νερό. Το κύμα σπάει πάνω στα γόνατα μου και νιώθω το νερό να με υγραινει ως την μέση μου και πάλι να εγκαταλειπει προς τα μέσα στην θαλασσα. Ο ηχος απο τα βότσαλα ακουγεται ξανα και ξανά. Το νερό διεισδύει μέσα στα βότσαλα, τα γεμίζει υγρό , αυτά κοχλάζουν σαν ηχω και μετά αδειάζουν απο το νερό με εναν ηχο οξύ , ξανά και ξανά. 

Τον τραβάω πάνω μου και τον φιλάω πρωτη δυνατά , με φιλά και εκείνος ακομη πιο δυνατά. Το στομα μου εγκαταλείπει τα χειλη του καθώς τον φιλάω στα μπρατσα, τον δαγκώνω και τον γλύφω, και μετα το λαιμό, το στέρνο. Τα χέρια του τα νιώθω σε όλο μου το σώμα. Περιφέρονται σαν να δειχνουν μια κυριαρχια, περνάνε πάνω απο το δερμα μου και απο εκεί που περνάνε γινονται δικά του. οτι αγγίζει πάνω μου γίνεται δικό του.

Του το λέω. 

"οτι αγγίζεις στο κορμί μου γινεται δικό σου"

"αγγιξε με κι εσύ τοτε " μου λεει με βαριά ανάσα καθώς το στόμα του τραβιεται απο το δικό μου και τώρα εγώ , ανεβαίνω πάνω του , και τον φιλάω στο  στέρνο, στους κοιλιακούς , βαζω το χέρι του στο στομα μου, ενα ενα δαχτυλο και μετά φιλαω το στομα του ξανα, χαμηλώνω στον ανδρισμό του, τον γλύφω όπως όταν η γλώσσα μου περασε απο το λαιμό του, και μετα ανεβαίνω πάλι στους κοιλιακούς του, στο στέρνο του, στο λαιμό του, στην αγκαλιά του.

με φέρνει πάλι απο κάτω του. Έιναι σαν μια μάχη.Μαχόμαστε να πληρωσουμε το πάθος μας. προσπαθούμε να το γεμίσουμε με κάθε τρόπο.

Νιώθω στο κρορμί μου το καυτό μονοπάτι της γλώσσας του, καθώς περνά απο το στήθος μου, πάει στην κοιλιά μου, ανοίγει τα πόδια και με φιλά και με γλύφει. Τώρα νιώθω τα δάχτυλα του μέσα μου πιο έντονα απο την αλλη φορά. Τα χέρια μου βρισκουν τα χέρια του , ανεβαινει πάνω μου και με φιλά ξανα και ξανά καθώς -

"Δεν αντεχω αλλο καντο να σταματήσει αυτο που νιώθω "

Το κορμί μου φλεγεται απο κατι που θελει πλήρωση

Μου ανοιγει τα πόδια , καθώς παλευουν τα κορμιά μας με φιλιά και χάδια. Νιωθω την πιεση στην εισοδο του κολπου. Γαντζωνομαι ασυναισθητα απο τα μπρατσα του δυνατα, και μετα η ματιά του βρισκει την δική μου καθώς μια επιτακτική δευτερη πίεση μεκάνει να τον νιώσω στα τοιχώματα μου. Πονάω με ενα περιεργο πόνο . Κατι που δεν εχω νιώσει ξανα.

"Πονάς?" μου λεει καθώς σμίγει τα φρύδια του. Δεν απαντάω και πάει να κάνει πίσω

"Μην σταματας " τον διατάζω και βλέπω το σχεδόν μαλακό βλέμμα του που μολις ειχε αποκτήσει να σκοτεινιάζει. Δίνει μια δυνατή ώθηση και τώρα νιώθω τον περιεργο πόνο πιο μέσα μου.

Κοντοστεκεται. Ξερω οτι κανει προσπαθειες να συγκρατησει τον εαυτο του. 

"Μην συγκρατείσαι. Δωσε μου αυτο που σου ζητάω"

"Βόλκαν .." λεει με σκληρο ύφος καθώς δαγκώνει το κάτω χείλος του. 

Και μετά ξεκινάει.

Ξεκινάει χωρις να δειχνει ιχνος εγκρατειας ή συνεσης να μπαινει μέσα μου κοφτά ξανά και ξανά. Ο ρυθμός του συνταιριάζεται με τον ήχο απο τα βότσαλα. Καθώς το νερό μπαινει αναμεσα απο τα χαλίκια και αποσύρεται παλι στην θαλασσα, μπαινει μέσα μου κοφτά και παλι πίσω. Με ανοίγει το νιώθω . Αλλά με ανοίγει με έναν τροπο πρωτογνωρα αγριο , σαν να ανοιγει κατι μέσα μου σκληρό .

"Πιο δυνατά" τωρα εγώ διατάζω καθώς αφήνεται πλεον , καμια εγκρατεια και συνεση, οι φωνές του πόνου μου μπλεκονται με αυτες τις ηδονης 

"με τρελαινεις " ψιθυρίζει στα χειλη μου καθώς μου τα φιλα " με τρελαινεις άσχημα " λεει χωρις ειρμό, λεει και αλλες λεξεις και μπλεκονται με τις δικές μου , τα κορμια μας μπλεγμενα μάχονται στα κύματα

"Αυτο ήθελες ?" μου λεει αυταρχικά καθώς με κάνει δική του , καθώς τον αφήνω να με κάνει δική του 

"Ναι θελω κι αλλο" λεω απληστα καθώς περνά τα πόδια μου γυρω του , συνεχίζει με εναν ξεφρενο ρυθμό και εγώ προσπαθώ να επιταχύνω, 

"Νιώθω πως θα πεθάνω νιώθω πως δεν αντεχω αλλο" το παθος μου σωματικοποιειται, ποναει, νιώθω ρίγος, νιώθω πως θελω μια λύτρωση

"Δεν ζούμε εδώ και ώρα Άνια .. " σκύβει και με γλύφει καθώς ανεβαινει παλι πάνω μου , μπαινει αργά ξανά μεσα μου και αυτη την φορά απολαμβανω καθε χιλιοστό του σωματος του μεσα στο δικό μου. Η αισθηση οικεία με κανει να την θελω πιο γρηγορη.

"Πιο γρηγορα" λεω με κοφτη ανασα , επιταχύνει ξανα και με φιλα " Ή μπορει να εχουν πεθάνει όλοι γύρω μας, να μην υπαρχει κανενας αλλος εκτος απο εμας τους δυο εδώ Άνια. Μπορεί να ειμαστε μονο εμεις οι δυο πια" μου ψιθυριζει και με δαγκώνει στον λοβό του αφτιού μου καθώς νιώθω μια γλυκιά ζάλη, σαν οι ορμόνες μου να έχουν ξεπερασει καθε μέτρο ευδαιμονίας και ειμαι σε κατασταση ορμονικής μέθης. Έκσταση.

"Ειμαστε οι δυο μας γι αυτο δεν με νοιαζει τίποτα πια. " λεω καθώς τα ματια του συναντάνε τα δικά μου . Ακουμπά το μετωπο του στο δικό μου, κινειται πολυ αργα μέσα μου. 

"Οι δυο μας Άνια"

"Οι δυο μας  Αλεξέι" τον βεβαιώνω καθώς τώρα μαζί, κουνιόμαστε σε ένα ρυθμό που τώρα ανακαλύπτουμε, ειναι πλασμένος απο το παθος του και το δικό μου, αλλα για να ερθει η πλήρωση πρεπει τα δυο παθη μας να ζευγαρωσουμε με εναν χορο σε ένα . Μεταμορφωνόμαστε σε κύματα υγρα, τα κορμιά μας χάνονται στο σκοτάδι καθώς το φεγγαρι καλύπτεται απο τα σύννεφα.

Νιωθω τα χέρια του πάνω μου, αλλα δεν τα βλέπω. Νιώθω τα χειλη του στα δικά του, μα το πρόσωπο του ειναι βυθισμενο στο σκοτάδι. Υπάρχει μονο η αφή και η οσμή. Τον νιώθω τον μυρίζω. 

Νιώθω τα σώματα μας να βρισκουν τον ρυθμό τους καθώς γιγαντώνεται και ψηλώνει ο πόθος μας, ψηλώνει σαν να ανεβαινει το βραχο πίσω μας και απο εκεί να τον αφήνει και να ανεβαινει στα σύννεφα ,να σκαρφαλώνει   στα αστέρια και μετα-

Η βουτιά στο κενό.

Με ακουω να φωνάζω ξανά και ξανά καθώς αναδύομαι .

Και επειτα νιώθω την απουσια του απο μέσα μου, κοφτη και γρηγορη και επειτα ενα ζεστο καυτο σχεδόν υγρο να απλώνεται στην κοιλιά μου.

Επειτα το σώμα του γερνει σχεδον πανω μου. 

Ανασαινω βαριά και ακουω την δική του ανάσα. 

Δεν μπορώ να κάνω κατι, να κουνησω κάτι.

Γυρνά και ξαπλώνει πάνω στα χαλίκια. Στο σκοταδι νιώθω τα χερια μας ίσα να αγγιζονται. Δεν μιλάμε. Το φεγγαρι εμφανίζεται νικητης πισω απο τα συννεφα.

Τα κορμια μας υγρα απο αλμύρα και ερωτα γυαλίζουν στο ημίφως.

Έτσι ειναι να κανεις έρωτα? σαν να πεθαίνεις και να γεννιεσαι την ίδια στιγμή?

Γυρίζω και τον κοιταζω. Κοιταζει τα αστερια.

"Άλεξει" προσφωνω το ονομα του σοβαρα

γυρίζει και με κοιτα σχεδον εκπληκτα

"τι ? πονάς? δεν εισαι καλα?" λεει ξαφνιασμένος σαν να μην το περιμενε

"ηθελα να σε ρωτησω"

"τι?" λεει με ενδιαφέρον καθώς στηριζεται στο ένα του μπράτσο. 

Τα χαρακτηριστικά του έχουν μαλακώσει , εχουν ηρεμήσει . Γλύφει τα χειλια του ανεπαίσθητα.

"πες οτι θελεις να ρωτησεις. Μην δισταζεις . Ειναι φυσιολογικό"

"Με όλες τις γυναικες που έχεις κάνει σεξ είναι..ετσι?" 

Μειδιάζει σαν να παει να πει κατι αστειο, αλλα το ύφος του σοβαρευει. Αφήνει να πεσει το κεφαλι του στα χαλικια. Το σωμα του χαλαρό δεν κανει προσπαθεια να σωθεί απο τα κύματα που δυναμώνουν και σπάνε πάνω στα πόδια του.

"Όχι" μου γνέφει αρνητικά.

Ωραία.

.................................................................

Καλημέρα είπαμεεεεε? δεν ειπαμε! Καλημέρα!