"Είναι αρκετά καλό. " έφαγα ακόμη μια απολαυστική μπουκιά απο το μοσχαράκι και το κοκκινο ζουμι νιώθωντας μέσα στο στομάχι μου επιτέλους ηρεμία. Το μπανιο με αναζογώνησε και οι νεες φόρμες όπως και τα εσώρουχα που βρήκα, όλα τακτοποιημενα και ελπίζω καινούργια , με έκανε να επανέλθω ως γυναίκα. 

"Εισαι αυστηρή παντα ? ή μόνο μαζί μου θελεις να εισαι αυστηρή?" το βλέμμα του έξυπνο και γοητευτικο με φλέρταρε συνέχεια χωρίς στα λόγια να κάνει κάποια άμεση κρούση. Το δυνατο φιλί που μου έδωσε πριν , είχε αλλαξει το κλιμα μεταξύ μας σε κάτι ερωτικά απτό.

"Είναι πολύ καλό. Πολύ καλό ."  ειπα με έμφαση χωρίς να χαμηλώνω το βλέμμα. Τα μάτια μας έλεγαν χίλια πράγματα και τα στόματα μας υποτίθεται λεγανε για το μπορστ. Ήταν κάτι παραπανω απο σαγηνευτικός. 

"Μαγειρευεις πάντα σε όλες τις γυναικες που φερνεις εδώ?"

"Εσένα έφερα μόνο . σου ειπα δεν το συνηθίζω Βόλκαν. "

τον είδα να φέρνει το κουταλι στα χείλη του καθώς τα ανοιξε για να φαει την σούπα. Ενιωσα λιγάκι να χαζεύω πανω του γιατι ενω καταπιε χαμογελασε πάλι με το υφος του προβαδίσματος. Είμαι σίγουρη οτι ξερει οτι ενδιαφέρομαι ερωτικά για εκείνον. Το ξερει και το απολαμβάνει. 

Θελω να τον φλερταρω κι εγώ. "Τελικά μου αρεσουν οι αντρες που μαγειρευουν" του ειπα σοβαρά αν και πιεζα τον αντιχειρα μου στην παλάμη μου. 

Οριστε του το ειπα. Μου αρεσεις Λίσιν.

Σηκωσε το φρυδι του και μειδίασε.

"Ωραια" ειπε μόνο χωρίς να χασει το λοξο χαμόγελο του. Ενα χαμόγελο που δεν το έφερνε η επιβεβαιωση οτι μου αρεσει , γιατι αυτο ειμαι σίγουρη οτι το ειχε καταλαβει, αλλά γιατι απλά το ειπα. Εδειχνα οτι προσπαθούσα να τον φλερταρω, κατι που δεν ειχα κάνει ξανα.

"Εγώ μαζεύω τα πιατα κι εσύ βαλε μουσική. Το τηλεχειριστήριο απο τον προτζεκτορα ειναι στο τραπεζι και απο κατω εχει το ασυρματο πληκτρολογιο. "συγχρόνως μάζευε τα πιατα χωρις να μου αφήσει περιθώριο να τον βοηθησω

"Να βοηθήσω? εσυ μαγείρεψες ειναι αγενεια να μην κάνω κάτι "

Σταματησε στα μισα και χωρίς να αφήσει τα πιατα απο το χερι του , ήρθε ως εμένα έσκυψε ελαφρα και με φίλησε και παλι , αλλα αυτή την φορα όχι δυνατα όπως την πρωτη φορά, αλλά απαλά, σαν να το είχε συνήθειο όταν μιλάμε να το κάνει. Μου αρεσε πολυ αυτη η κινηση χωρις να με φερει σε αμηχανία. Το ενιωθα όλο τελειο.

"Προτιμω να μαθω τι μουσική σου αρεσει . Εξάλλου δεν μου πολυαρεσει να ανακατευονται στην κουζινα μου. Μετα δεν βρίσκω τίποτα." ειπε κοφτα αλλα το σώμα του κοντα στο δικό μου και το φιλι του , με εκανε να νιώθω πως υπήρχε μια ένταση που πήγαινε για πυρκαγια. Ή τουλαχιστον εγώ ένιωθα να καιγομαι για εκεινον.

"Καλά" ειπα αποφασιστικά και πριν το πολυσκεφτώ σηκωσα τις μύτες των ποδιών μου και τον φίλησα.Ίσα που αγγιξα τα χειλη του και ίσα που διαβασα μια στιγμιαια εκπληξη στα μάτια του.

Αυτός γιατι το κάνει? Κι εγώ μπορώ.

"Καλα παει αυτο" μου ειπε  σοβαρός και ένευσα θετικά.

Ναι βασικά, καλά παει όλο αυτο.

.......................

"Ήμουν σίγουρος οτι θα έβαζες Σοστακοβίτς. Μου μοιαζεις για γυναικα που θα άκουγε τετοια"

"Που θα ακουγε τετοια" υποδυομαι την φωνή του καθώς ακούγεται μουσική 80's. " Αυτες που φερνεις εδω ακούνε Σοστακοβιτσ?"

Ένιωσα οτι περασα ένα  μικρο όριο. Μου ειπε και πριν οτι δεν το συνηθίζει να φερνει γυναικες εδώ. Αλλά μια μικρή ζήλια για το ποιες γυνναικες εχει στην ζωή του μου ήρθε απροειδοποιητα.

"Τι θελεις να ακουσεις ακριβως? γιατι δεν ρωτα ευθεως τι θελεις να μαθεις" 

Το  ύφος του πολυ ειλικρινες αλλα χωρίς να μου αφήσει περιθώρια για περιστροφες με εκανε να νιωσω ντροπή

"δεν ηθελα να ρωτησω για το παρελθον σου .δηλαδη ρώτησα απλά ήθελα να σε μαθω καλύτερα"

"Και ξεκίνησες να με μαθαινεις καλύτερα ρωτώντας για τις γυναικες που ειχα?"δειχνει σαν να θελει όντως να παρει μια σοβαρη απαντηση. Πάλι ένιωσα οτι περναω απο καποιο τεστ του Λίσιν.

Το σκέφτομαι.

"Θελεις να μου μιλησεις για την οικογενεια σου? σου ειπα τόσα για εμενα. Ας αλλαξουμε συζητηση και να μαθω για εσένα αλλα πραγματα. Εχεις δικιο."

Το σκέφτεται

"Βασικά δεν θυμαμαι τι μουσική ακούνε. " μου απαντα σοβαρός 

Χαμογελαω.

Χαμογελαει.

Χαμογελαει υπεροχα και γοητευτικά. Με παιζει τοσο πολυ ασχημα μονο που με κοιταει.

Και αυτο ήταν . Θελω να τον ξαναφιλήσω αλλα καθεται στην αλλη ακρη του καναπε . Σηκώνομαι πάνω και καθομαι κοντα του.

Με κοιτα απο πανω ως κατω με πολυ αντρικο τρόπο. Ειναι σαν με γδύνει . Κανονικα το μισω αυτο αλλά τώρα μου αρεσει πολυ. 

"Θελεις να παιξουμε ποκερ? " μου λεει σαν να το σκεφτόταν εδώ και ώρα.

"Ποκερ? " λεω απορημενα. 

"Ναι. Ξέρεις να παίζεις?"

"Ναι" γνεφω θετικά " μου εμαθε ο πατερας μου"

Σε αυτο το σημείο πρεπει να εξηγησω την σχεση μου με τα χαρτιά.

Τα χαρτια μου εμαθαν την ζωή. Πως πρεπει να φαιρομαι πως πρεπει να αμυνομαι και να επιτιθομαι.

Η μητερα μου χωρισε τον πατερα μου όταν ήμουν εφτά ετών. Δε την αδικω . Επαιζε τα παντα . Της έκλεβε μεχρι και τον μισθο της. Και μια μερα έφυγε αφού είδε πως δεν αλλαζε . Όσο και να με ζητησε να την ακολουθήσω, αρνιομουν.

 "Θα μεινω να φροντιζω τον μπαμπα"

 μου ηταν αδυνατο να τον αφήσω μόνο. Καποιος επρεπε να τον φροντίζει, και αφου η μητερα μου δεν ήθελε πια, εγώ θα ημουν εκείνη που θα το εκανα. Και το έκανα.

Ο πατερας μου αγαπουσε να περνα χρόνο μαζί μου κανοντας ενα πράγμα: Επαιζε μαζί μου χαρτιά. Και ενω παιζαμε μου εμαθε τα πάντα για την ζωή.

"Βλέπεις οτι κανει πίσω μια, κάνει πίσω δυο , τοτε μην περιμενεις να σου έρθει καλο χαρτί. Σε αυτους παιζεις επίθεση. Ειναι δειλοι και πρεπει να τους επιτιθεσαι, απο φοβο κανουν παντα πασο. Κοιτα μόνο μην σε πιασουν να κανεις μπλοφα, θα ξεκινησουν να ειναι πιο γενναιοι και θα τα καταστρεψεις όλα. Μην κοιτας μάτια. Μην δενεσαι ψυχολογικά με τον παικτη απεναντι σου. "

"Έπαιζες με τον πατερα σου?" μου ειπε με ενδιαφερον

"Ναι απο μικρή. Μοναχα αυτο νομιζω καναμε οι δυο μας. Μου εμαθε πολλά . Αυτο ήξερε μονο αλλωστε. Ολη του η ζωή ήταν αυτο "

Γνεφει το κεφαλι καταφατικα σαν να κάνει μια δικη του συσχετιση

"Ναι καθε πατερας διδασκει αυτο που ξερει καλυτερα" τον βλέπω να το σκέφτεται " ποιο ήταν το μεγαλυτερο μαθημα που σου έδωσε για τα χαρτια?"

Ανακαθομαι κοντα του. Νιωθω την ζεστη του σωματος του και μου αρεσει. Μου αρεσει ο τροπος που με κοιταει και το οτι μπορω να κανω μια τετοια συζητηση τόσο φυσικά. Δεν μιλω ποτε για τον πατερα μου. Πάντα ένιωθα ενοχικα που τον εγκατελειψα μονο στην Ρωσία για να φύγω στην Αμερική. Και οταν πήγα πια μακριά του, αντι να δυναμωσω όπως νόμιζα , εγινα δειλη παικτρια. Πήγαινα στην ζωή μου ξαφνικά πάσο. Ενω στην Ρωσία τα επαιζα όλα για όλα.

"Μου εμαθε να μην περιμενω το καλο χαρτί για να κερδίσω. Κερδίζεις γιατι παιζεις καλα, όχι γιατι έχεις στα χέρια σου καλο χαρτί. "

Κουνησε το κεφαλι και παλι θετικά.

"Και ο πατερας μου. " το κοβει ξαφνικά σαν να του γλίστρησε αυτη η φραση αλλα αποφασιστικά συνεχίζει " και ο πατερας μου, μου εμαθε το ίδιο πραγμα. Να ειμαι παντα νικητης ανεξάρτητα τι χαρτί έχω. Οχι στο ποκερ" χαμογελα ελαφρα " στα οικονομικα. Αλλά πανω κάτω και οι επιχειρησεις ειναι στρατηγικη ψυχολογιας. Γι αυτο νιώθω στρατιωτης"

"Υποστρατηγος" διορθωνω ενθυμουμενη πως ειχε αποκαλεσει τον εαυτο του.

"Ναι υποστρατηγος" λεει αποφασιστικά σαν να ειναι τιτλος που τον κερδισε με την αξία του

"Και ο πατερας σου..ειναι ο στρατηγος?" λέω με φόβο μήπως περναω καποιο όριο του. Ειναι φανερο πως δεν του αρεσει να μιλα για την οικογενεια του.

Χαμογελα διαπλατα αν και δεν το περιμενα " ναι αυτος" μου λεει και σκυβει ξαφνικά και με φιλαει.

Αλλά αυτή την φορα δεν τραβιέται. Το φιλι που μου δίνει με κανει να το βαθύνω ασυναισθητα, σαν να ήταν κατι φυσικό για τα σωματα μας να δειχνουν τοσο άμεσο πόθο. Με φιλα και με δαγκώνει ελαφρα και με φιλα ξανα χωρίς να σπαμε το φιλι μας. Ειναι λες και απο την σταχτη δινουμε φωτιά και μπορουμε να τα καψουμε όλα. Τον αφήνω να με φιλησει δυνατα με τον τροπο που του αρεσει και μετα του ανταποδιδω το παθος που γεννιεται μεσα μου και το κορμι μου ξεκινα να φλεγεται ενω τα χερια του μπαινουν κατω απο το-

 Αυτό αν δεν σταματησει αμέσως είμαι σίγουρη πως θα καταλήξει σε -

"Να παιζαμε λοιπον χαρτιά?"

λεω καθώς με κοπο τραβιέμαι.

Τι κανω αλήθεια? αν συνεχίζαμε θα κάναμε σεξ . 

Και θα ήταν ..τοσο κακο? Νομιζω το θελω πολυ.

Τον κοιταω και νομιζω πως διαβασε τα ματια μου γιατι την ιδια στιγμη λεει

"Βολκαν κάνεις την ζωή σου δύσκολη" γυρνα με φιλα κοφτα και σηκώνεται πάνω για να γυρίσει παλι σε λίγο με μια τραπουλα.

.........

Είναι καλός. 

"Εισαι καλη"

"Κι εσύ"

Ειμαστε πολυ επιφυλακτικοι ο ενας με τον αλλον, υπαρχει παντα ένα μυστηριο τι χαρτι εχει ο καθενας , γιατι σχεδόν ποτε δεν καταληγουμε να ανοιξουμε τα χαρτια μας. Η σκέψη πως ο καθενας μπορει να μπλοφαρει ή μπορει να το εννοει , με κάνει να μην μπορώ να τον διαβασω σαν παίκτη. Με ακριβως την ίδια τακτική παιζω κι εγώ. Αυξανω παντα το ποσό , όταν δεν εχω χαρτί , αλλά αυξανω και οταν δεν εχω. Το ίδιο υποθετω κανει και αυτος. Ειναι ψυχολογικός παικτης αλλα εχει την ίδια επιθεση με εμένα και την ίδια αμυνα. Ειναι σχεδόν αδύνατο να νικήσει κανεις απο τους δυο μας.

"Εχω καιρό να παίξω με κάποιον και να μην μπορώ να τον αποδικοποιησω, ειναι λες και παιζω με τον εαυτο μου-" την ίδια στιγμή κοβω την φράση μου στα δυο.

Η διαισθηση πως κατι μου διαφευγει ξαναερχεται σαν ορμητικό κύμα.

Τον κοιταω στα ματια , πραγμα που δεν κάνω ποτε οταν παιζω χαρτιά και βλέπω το βλέμμα του να έχει το υφος του προβαδίσματος.

"Μια φορά ακόμη μου ετυχε να παιξω με τοσο καλό παικτη. Ήταν ένας νεαρος μαθητης. Ερχοταν σε μια λέσχη απο εκεινες που έχουμε για-" το κοβει.

Εγώ κοιταω τα χέρια του ξανα. Τα φύλλα τα έχει κλεισμενα , τα χαιδευει ρυθμικά.

Το ξέρω αυτο το παιξιμο.

Τον κοιταω ξανά.

"Ερχοταν και επαιζε συχνά . Κανονικά δεν εμπαιναν σε τετοια τραπεζια ανήλικοι αλλά εκείνος ο παικτης -"

"Εχουμε παιξει ξανά. " τον κοβω καθως νιωθω ενα μεγαλο σοκ. η διαπιστωση ερχεται σαν κεραυνος εν αιθρια.

"Εχουμε παιξει μαζί στο παρελθον? εγώ ειμαι ο μικρός μαθητης που λες? θυμαμαι τα χερια σου, το παιξιμο σου. Δεν κοιτουσα ποτε παικτες στο προσωπο, ήταν κανονας μου, αλλά τα χερια σου, οτροπος που αγγιζεις τα χαρτια-"

Είμαι εκπληκτη

"το ήξερες αυτο? με ειχες καταλαβει ποια είμαι?γιατι λες μικρος μαθητης? ηξερες οτι παιξαμε μαζι στην Ρωσια ? ετσι δεν ειναι?" ειμαι κεραυνοβολημενη

"ναι"

Ανακάθεται και κουναει τα παγακια της βότκας . Πίνει και αφήνει το ποτηρι του πλαι στα κλειστα χαρτιά. 

"Γιατι δεν μου το ειπες? οτι με γνωριζες απο την λεσχη?"

Ανασηκώνει τους ώμους. " καποια στιγμή θα αναφερόταν. "

Τον κοιταω στα ματια εντονα. Κατι μου διαφευγει.

"Συναντιομαστε πολλες φορες τυχαια. Ειπες πως με γνωριζες απο αγωνες . Οχι απο την λεσχη"

"Ναι εκει σε ειδα πρωτη φορα. Κολυμπούσες. Και μετα στην λέσχη. "

"Ειναι παραξενη συμπτωση. Και μετα βρεθηκαμε να πεταμε στην ιδια πτηση"

Με κοιτα σοβαρος  " σου ειπα οτι η ζωή με πηρε απο το χερι και σε έδειξε" δεν φαινεται ξαφνιασμενος. Αλλα εκεινος το ήξερε. Δεν του κανει καν εντυπωση?

"Ειναι τοσο φοβερο όλο αυτο. Σε θυμαμαι παιζαμε πολλες φορες μαζί. Δεν μπορούσα ευκολα να σε κερδίσω αλλα ουτε να με κανεις να χασω. Όταν ήμασταν στο τραπέζι παντα ενιωθα πως συνομωτούσαμε για να στριμωχνουμε τους άλλους. Ηταν φαντασια μου όλο αυτο? ετσι δεν ειναι?"

Εχω σοκαριστει. Επαιζα με τον Λίσιν στην λεσχη?

"Δεν συνομωτω ποτε στα χαρτια με αλλους . Θελω να κερδιζω. "

Παρολαυτα ειμαι καπως σοκαρισμενη ενω αυτος όχι

"Μαζευα με το ποκερ χρήματα για την Αμερική" λεω γιατι δεν ρωτάει

"Το υπέθεσα. Θα μπορουσες να βρεις και με αλλους τροπους χρήματα εκει μεσα αλλά παντα ερχοσουν σκυφτη με το καπελο σου και καθοσουν στην ίδια γωνία. Επαιζες καλά και ετσι έκατσα κι εγώ να παιξω μαζί σου μετα απο αρκετες φορες που σε είδα να παιζεις"

Τον κοιταω σαστισμενη. Αλλους τροπους? τι εννοει ? εκπορνευση? "τι συμπτωση να εχουμε παιξει μαζί. Ποσο χρονων ήσουν τότε?"

"25"

"25.." ψιθυριζω. Δεν ειχα γυρισει να δω ποτε το προσωπο του. Αλλα κάθε φορά που καθόταν στο τραπεζι τον αναγνώριζα.  "εγω θα εκλεινα τα 18 μετα απο μερικους μήνες"

Απιστευτο.

"Ειχα κερδίσει απο εσένα μια φορά πολλά χρήματα . Ήταν νομιζω..ναι και η τελευταια φορά που είχα παιξει.Μετα δεν ξαναήρθα στην λέσχη.  Ειχες ακολουθήσει όλα τα πονταρισματα μου, είχα χρώμα και εσύ υπολογιζα οτι ακολουθεις ενα στρεητ, όταν έβαλα όλα τα χρήματα μου μεσα αλλα έκανες πασο. Ήταν πολλά λεφτά και μου ειχε κάνει εντυπωση γιατι ηταν η πρωτη φορά που σε κερδιζα με τετοιο ποσο. 

Σταματάω αποτομα.

"Μου τα χαρισες?" ηταν κροισος αλλωστε

"Δεν θυμαμαι ειλικρινα την παρτίδα που περιγραφεις. Απλά θυμαμαι να έχουμε παιξει καποιες φορες στην λέσχη. Και αυτο το θυμαμαι γιατι μου ειχε κάνει εντυπωση το μικρό της ηλικίας σου και φυσικά οτι ήσουν αθλητρια."

Εγώ παλι νιωθω το όλο σκηνικό πολυ ρομαντικο. Σαν η ζωή να μας ένωσε και παλι τους δρόμους. Ξαφνικά ένιωσα πολυ οικεια μαζί του

"Ειναι ωραιο. Νιωθω σαν να εχουμε κοινο παρελθον"

"εισαι μια γυναικα απο το παρελθον μου λοιπον Βόλκαν"

μου ειπε γοητευτικα αλλά με επαιζε καθαρα. 

Γι αυτο μου ζητησε να παιξουμε χαρτια? ηθελε να τον θυμηθω?ηθελε να δει..αν τον θυμαμαι ?

"Και εσύ ενας άντρας απο το παρελθον μου" δεν είχα ιδεα τι ελεγα. Τον ήθελα πολύ. Τι παθαινα?

Τον κοιταξα γοητευμενη . Ναι ο Λίσιν αβιαστα μπορούσε να γοητεψει την καθε γυναικα. 

Το υφος του προβαδίσματος όμως ήταν εκεί. 

Τι αλλο κρυβεις Λίσιν? Ανοιγεις πολυ επιφυλακτικά τα χαρτιά σου.

Περισσότερο και απο εμένα.