Πάμε για ενα χαλαρό κεφάλαιο ενδοσκόπησης, καλημέρα!

................................................

Τον επόμενο καιρό θα τον βίωνα με πρωτόγνωρη ηρεμία. 

Πήγαινα στην δουλειά όπως πάντα και έπειτα περπατούσα για ώρες στους δρόμους του Λονδίνου.Παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου, τα μαγαζιά , τα αυτοκίνητα στους δρόμους. Οση και βουή να υπήρχε γύρω μου , το ίδιο αισθημα ηρεμίας ειχα και όταν επέλεγα να κάτσω στον καναπέ του σπιτιου μας με έναν καφέ στο χερι. Για ώρες.

"Να φοβηθώ?" η Ροζ εχει έρθει με μια κούπα τσαι και κάθεται διπλα μου στον καναπέ.

"Οχι ειμαι μια χαρά" την βεβαιώνω. Και όντως νιώθω καλά. Δεν έκλαψα για τον Λίσιν , ούτε μου περασε απο το μυαλό για μια στιγμή να φαντασιωθώ πως θα επέστρεφε στην ζωή μου ξανά όσο δυναμικά εξαφανίστηκε. 

"Καθεσαι με τις ωρες αμίλητη"

"σκέφτομαι"

"βαλε νετφλιξ και προσποιησου τουλάχιστον οτι βλεπεις μια σειρά. με φρικάρεις τοσες μέρες να κάθεσαι ακίνητη στην ιδια θέση"

Παίρνω μια μεγάλη ανάσα . Την αφήνω να φύγει απο μέσα μου ήρεμα.

"ειναι ίσως η πρωτη φορά που νιώθω τοσο καλά. Θελω να πω πως νιώθω οτι ξέρω ξαφνικά ακριβώς τι θελω και πως να το διεκδικήσω. Μου ειχε λειψει αυτο το αισθημα"

Η Ροζ με κοιταζει σοβαρή "δεν μιλάς για τον Λίσιν έτσι? μιλάς για την δουλειά?"

"Για όλα. Για την ζωή .Η δουλειά φυσικά ειναι κάτι που γρηγορα πρεπει να αλλαξει δεδομένα και ξέρω πως. Για πολυ καιρό ειχα βαλτώσει πίσω απο την θεση της γραμματέας αλλα τωρα μου ειναι ξεκάθαρο οτι τρομαζα να διεκδικήσω κατι καλύτερο. Σαν να έφτασα μέχρι εκει που ήθελα, εφυγα απο την Ρωσία , σπουδασα εκει που ήθελα και μετά απλά τρόμαξα. Μου επετρεψα να φοβηθώ για όσα χρονια δεν φοβόμουν , όταν όλα για εμένα ήταν πια καλά. "

Μου επέτρεψα να τρομάξω. Απλά πια δεν το επιτρέπω. 

"Σου αξίζει να προχωρήσεις. Πάντα σου ελεγα οτι μπορεις να τα καταφέρεις καλύτερα αλλα δεν επαιρνες την απόφαση να κινηθείς. Εβρισκες δικαιολογίες"

"ναι. Τέρμα οι δικαιολογίες. Ξέρω πως δεν ήθελα να αναζητήσω δουλειά σε αλλη διαφημιστική δειχνοντας παραίτηση απο την προηγούμενη απο θεση γραμματέα. Φοβόμουν οτι δεν θα με υπολόγιζαν. Πως θα με απαξίωναν πάλι σε θεση γραμματέα αφού και οι προηγούμενοι εργοδότες μου δεν με εμπιστεύθηκαν. Αλλα βρηκα τρόπο να μου προτεινουν εκείνοι δουλειά"

Ειχα απο καιρό αποφασίσει η μεταπτυχιακή μου ερευνα να στηριχθεί σε ποσοτικά δεδομένα που θα συγκέντρωνα με ερωτηματολόγια. Εκείνα θα τα μοιραζα ηλεκτρονικά και random σε εγγεγραμμένους χρήστες ενός σάιτ για βρεφικά γάλατα. Η υπόθεση της έρευνας ήταν οτι υπάρχουν φυλετικά στερεότυπα που μπλέκονται στην επιλογή του γάλακτος. Επειτα σκέφτηκα πως αντι να στοχευσω σε αυτό το δειγμα πληθυσμού, θα αλλαζα τελειως την έρευνα μου. 

"Θα κάνω τελικά ποιοτική έρευνα για το μεταπτυχιακό. Αυτό σημαίνει οτι πρεπει να κάνω συνεντευξεις . Το θεμα θα εξακουλουθήσει να ειναι πως λειτουργούν τα φυλετικά στερεότυπα αλλά αυτή την φορά πως επιδρούν  στο σχεδιασμό της διαφήμισης. Αρα πρεπει να αναζητήσω διαφημιστες για την συλλογη δεδομένων. Εχω ήδη ζητήσει να συναντηθώ με διευθυντές διαφημιστικών εταιρειών. Θα κάνω συνολικά δεκα ποιοτικές συνεντευξεις . Όσες ειναι και οι μεγαλες διαφημιστικες εταιρείες στο Λονδίνο"

"θα πας να τους παρεις συνεντευξη , παρουσιαζόμενη ως φοιτήτρια και στην ουσιά θα πας για να διαφημίσεις τον ευατό σου? να σε γνωρισουν απο κοντα και να ενδιαφερθούν για σένα , να σου κάνουν αυτή πρόταση?"

"ναι. Γιατι να μην διαφημίσω εμένα? "

ξερω οτι ειμαι όμορφη γυναικα. Και δεν με πειραζει να το χρησιμοποιησω. Ξέρω πως αν με δουνε απο κοντα θα δελεαστουν να μου δώσουν συνέντευξη. Δεν θα επιχειρήσω να στειλω καν εμαιλ. Θα πάω κατευθειαν απο εκεί ζητώντας ραντεβού. Η εξυπνάδα μου αλλωστε ειναι αυτή που θα με κάνει να προχωρήσω αν μου δώσουν την ευκαιρία. 

"Γυρισες ανανεωμένη"

'Γυρισα προσγειωμένη. Ειδα ποια χαρτιά έχω και ξεκινάω νεα παρτίδα."

Και αυτο ειναι αλήθεια. δεν ξέρω τι συνέβη μέσα μου την στιγμή που άνοιξα την ζώνη μου για να κατεβω απο το αεροπλάνο ενω αυτό ήδη ήταν σε κίνηση. Αλλα ήταν σαν να ανοιξα την ζωνη της ζωής , σαν να ειχα δεσμά που με κρατούσαν πίσω και σε μια στιγμη αρνηθηκα να φοβάμαι. Σαν να μην με ενδιέφερε αλλο να φοβάμαι. Και ξέρω σίγουρα πως οι στιγμες που πέρασα με τον Αλεξέι , ο τροπος που μου έκανε έρωτα , ο τροπος που τον δικεκδηκησα , κουμπώσαν μεσα μου με ενα περίεργο τρόπο. 

"Μετανιώνεις λοιπόν που ήταν ο πρώτος σου?"

"οχι. το ήθελα πολύ. Δεν το μετανιώνω. Απλά έκανα έρωτα με τον Αλεξέι και επέστρεψα με τον Ντμτρι"

"τι εννοεις?" η Ροζ συνοφρυώνεται 

"Εννοώ πως οι ανθρωποι ειναι πολύπλοκοι. Και εκείνος ιδιαιτερα πολυπλοκος. Λεει ψέμματα όταν θελει να ξεφύγει χωρις να νοιαζεται αν ειναι αυτο ηθικό. Κάνει αυτο που θελει χωρις να σκέφτεται τον αλλον. Εχει πυγμή σε όλα και οταν δειχνει να υποχωρει ειναι και αυτο στατηγική. Θα πει ακομη και συγνωμη αν νομίζει πως αυτο θα τον κάνει να παρει αυτο που θελει."

Κοιταζω την κουπα μου με τον καφέ. Δεν ήταν μόνο αυτά ο Λίσιν. Ο Αλεξέι ήταν πολυ περισσότερα.

" Ειναι ..είναι  επίσης τρυφερός άντρας.  Ήταν..ήταν τρυφερος μαζί μου πολύ . Σε ανυποπτες στιγμές. Εχει πολυ ενδιαφερουσες ιδεες. Ακουγαμε μουσική και μου μιλούσε για διάφορα και απλά με μαγνήτιζε. Ακουει πολυ ωραια μουσική. ..ακουγαμε ένα βραδυ για ώρες. Και παιζαμε πόκερ. Ειναι καλος στα χαρτιά. Είναι πολύ έξυπνος..."

Μπροστά μου εμφανίζονται τα γκριζογάλανα μάτια του. Τα γεμάτα χείλη του . Το βλέμμα του στα χείλη μου. 

"  Πολύ ..ερωτικος άντρας. Δεν ξέρω πως να το περιγραψω αυτο καλύτερα. Εκπέμπει κάτι που με κάνει να τον θελω σαν αντρα. Το προκαλει αβίαστα. Μαγειρευει πολυ ωραια. Υπερβολικά ωραια και του αρεσει να τρωνε οι γυρω του. Με έβαζε πάντα κάτι να φάω. Ειναι πολυ περιποιητικός. Ευγενικός. Όχι πάντα. Αλλα ούτε κι εγώ ημουν πάντα. Και έχει χιουμορ. Ενα δικο του σοβαρό χιουμορ. Τα λεει σοβαρα με ενα συγκεκριμένος ύφος αλλα ειναι τοσο αστείος. Γελασα τοσο πολυ αυτες τις μέρες . Και εκείνος μαζί μου. Δεν βρισκεις ευκολα ανθρωπους να γελάς μαζί. Μου άρεσε αυτό. Και ειναι άξεστος. Οταν θελει κάτι το παιρνει κατευθειαν. Σαν να το τραβα με δυναμη και να του ανήκει. Και το παραδεχεται δηλαδη κι εκεινος οτι ειναι αξεστος ρωσος. Του το ειπα και εδειξε οτι του άρεσε κιολας. Αλλα κι αυτο μου άρεσε. Ειχαμε μαλώσει και αρνιομουν να μπω στο σπίτι. Και έξω έβρεχε και καθόμουν κατω απο ένα δεντρο. Θυμωνα που δεν ερχοταν να με μαζέψει. Μεχρι που ήρθε πολυ ξαφνικά  απο πίσω μου και  με σηκωσε πάνω του. Χωρις συζητησεις. Και  με πήγε μέσα στο σπίτι και-"

Ξεροκαταπίνω. Οι αναμνησεις μας οι λιγες που μοιραστηκαμε μαζί στο νησί εχουν εντυπωθεί μέσα μου έντονα. Μπορω να κλεισω τα μάτια και να τις παιξω μέσα μου μια μια. Να νιώσω το αγγιγμα του απο την αρχή, την καρδιά μου να χτυπά γρήγορα καθώς μπαινει μέσα μου, το γελιο του καθως με κοιτα με μάτια λαμπερά.

 Σαν να ειναι ερωτευμενος μαζί μου.

Έπαιζε. 

"Εισαι..εισαι ερωτευμενη μαζί του..έτσι δεν είναι?"

Δεν χρειάζεται να το σκεφτώ.

"Φυσικά και είμαι. Πολύ. Αλλά δεν εχει σημασία Ροζ. Δεν μας ήθελε. Έκανε πίσω. Και με ασχημο τροπο. Ήμουν ένα διήμερο για εκείνον. Τωρα ειναι καπου εκεί έξω με την επόμενη. Και κάπως έτσι τελειωσε αυτο το παραμύθι "

"Νιώθω άσχημα που επεμενα να πας. " μου λεει λυπημενα η ροζ 

"Εγώ όχι. Δεν λυπάμαι που την πρώτη μου φορά ήταν μαζί του. Το ήθελα πολύ. Αν γυρνούσε ο χρόνος πάλι θα τον επέλεγα . Όπως θα επέλεγα να τον χτυπήσω και πάλι για αποχαιρετισμό "

Εισαι καταπληκτική στο να πνίγεις τους άλλους

Εισαι μια φτηνή ζηλιάρα

Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τα ασχημα λόγια του σε εμένα. Θα κρατήσω μέσα μου απο εκείνον τις όμορφες μας στιγμές. Και θα το κλεισω εδώ. Ξέρω πως δεν θα συναντηθούμε ξανά. Ελπίζω πάντως ..να ειναι καλά. Οπου και να βρισκεται. Κι ας μας τελειωσε τόσο άδοξα.

"θα περάσει. Θελεις χρόνο" μου λεει καθώς με αγκαλιάζει

"το ξέρω. " λεω ψιθυριστά.