Προσοχη ! Ακολουθει αμειλικτα και ατερμονα προστυχο κεφ ! 

Καλημεραααααα!

........................................

Πιάνω δυνατά το σκέπασμα του κρεβατιού το σφίγγω με όλη μου την δυναμη καθώς η γλώσσα του Λίσιν διαγραφει κυκλικά μοτιβα πάνω στην ευαίσθητη επιδερμίδα μου , νιώθω τα γόνατα μου να λυγίζουν αν και ειναι ήδη λυγισμένα, η αίσθηση που μου προκαλεί ειναι τόσο μεγάλη που δεν μπαινω στον κόπο να σκεφτω τι γίνεται.

Ανοιγει τα πόδια μου διάπλατα και βολευεται καλύτερα αναμεσά τους, μπορώ να δω το προσωπο του να βυθίζεται εκεί που μονο το χέρι μου έχει αγγίξει και αντι να νιώσω ντροπή το μόνο που μου έρχεται να πω ειναι 

"Θεε μου..θεε μου" 

αναφωνω καθως η αισθηση γιγαντώνεται, σηκώνει τα ματια του σε εμένα και με κοιτα καθώς αρχιζει να με ρουφαει δυνατά . Αυτοματα γερνω το κεφαλι μου πίσω δεν μπορω να αρθρωσω κουβέντα , φωνάζω απο πόθο και απο απολυτη εκσταση καθώς κυριολεκτικα με τρωει 

"Ναιιι " ξεφωνιζω, ανασηκώνομαι τον πιανω απο τα μαλλιά καθώς αποσυρει το κεφαλι του και μεταφέρει το στομα του στο εσωτερικο των μηρων του με γλύφει εκεί ενω το χερι του με πειραζει με δεξιοτεχνια σε όλα τα μέρη που νιώθω να επίκειται έκρηξη , νιώθω τα δόντια του να δαγκώνουν τους μηρούς μου δυνατα , παω να φωναξω απο πόνο αλλά  την ίδια στιγμή νιωθω τα δυο δαχτυλα του να μπαινουν μεσα στο κορμι μου με φορα . " αμαααν" ξαναφωναζω αλλα μου αρεσει , μου αρεσουν ολα. Τα χειλη του τα νιώθω παλι πίσω εκει που ονειρευόμουν να ξαναπανε, ενω τα δαχτυλα του ειναι αμειλικτα μεσα μου 

"Θεε μου δεν υπαρχεις " εχω ξεστρωσει με τα χερια μου το σκεπασμα , τσιρίζω καθώς τα δυο δαχτυλα του μου δινουν μια μικρη εικονα πως ειναι να εχω τον Λισιν μέσα μου 

"Νιωθω.." παω να πω τι νιώθω αλλα δεν υπαρχουν λογια για το τι νιώθω , τα δαχτυλα του αλυπητα πηγαινοερχονται μεσα μου σηκώνει το κεφαλι του ελαφρα ειναι γεματος απο τα υγρα μου " ο θεε μου" ανασαινω βαριά καθως το βλεμμα του γεματο παθος σκυβει και με ρουφα με ενταση και τώρα μου ερχεται να του φωναξω οτι τον λατρευω και οτι τον αγαπάω,

 σιγουρα η ορμονη της οξυτοκινης εχει τρελανει το νου και το κορμι μου

"Πιο δυνατα" ακουω τον εαυτο μου απληστα να ζηταει καθως μου δινει αυτο που θελω . Χανεται το προσωπο του μεσα μου και τωρα οι τσιριδες μου ακουγονται παντου καθώς ολο το σωμα μου, ολη η ενταση που νιώθω συγκεντρωνεται σε ενα σημειο του σωματος μου και αυτο ειναι καλυμμενο απο το στομα του που με δεξιοτεχνια μου δινει αυτο που θελω, 

ανασηκώνομαι σχεδόν καθιστη 

"εισαι τελειος θεε μου " 

μουρμουριζω καθώς η αισθηση του οργασμου κανει το σωμα μου να τρεμει , τσιριζω καθως τα παντα σβηνουν απο γυρω μου, το κορμι μου ειναι σαν οργανο και εκεινος ξερει πως να το παιζει . Οι τσιριδες του οργασμου ειναι σαν αναρχες νότες που οδηγουνται  σε κρεσέντο 

"Ναιιιι θεε" 

λεω καθως πρωτη τον σκουνταω σχεδόν απο εκει, δεν μπορω αλλο να με αγγιξει , νιωθω να έχω λιωσει, σαν να μην υπαρχει τιποτα απο εμενα αλλο να δωσω , ειναι τοσο συγκλονιστικά τελειωτικο ολο αυτο.

 Με τελειωσε ως ανθρωπο, δεν τελειωσα απλά.

Σερνεται πάνω μου , τα χειλη του υγρα απο εμενα, με φιλανε στην κοιλια, σηκωνει την φουτερ μου και παει  στο στηθος μου, πρωτα με φορα στο ενα μετα στο αλλο, τα γλυφει και τα ρουφα, μετα στο λαιμο μου και μετα η γλωσσα του ακουμπα την δική μου, ειμαι ξεπνοη ακομη και για φιλι 

"Θεε μου δωσε μου ενα λεπτο λίγο να συνέλθω" λεω και τραβιεμαι λαχανιασμενη

"Ο θεος ετσι θα μεινει?" λεει σοβαρα στα χειλη μου χωρις να σηκωθει απο πάνω μου

"τι?" λεω αποσυντονισμενα καθώς σηκώνομαι πανω τελειως 

"θελω νερό. Να πιω. ο θεε μου"

"Αυτα παθαινουν οι θεοι " λεει καθως με κοιτα να ψαχνω το εσωρουχο μου , αλλα δεν πειραζει , ποιος νοιαζεται, δεν ντρεπομαι 

"ερχομαι.θελω νερό" φευγω απο το δωματιο ημιγυμνη , παω προς την κουζινα σε παραζαλη

"θεε μου" μονολογω , τι εχανα τοσο καιρό , τι ηταν όλο αυτο 

γελαω μονη μου καθως πίνω νερό και τοτε σκεφτομαι πως-

Τον παρατησα μολις?

Αφηνω το νερο και παω πισω τρεχοντας. Τον βλεπω στο κρεβατι ξαπλωμενο , ελαφρως αναμαλλιασμενο , δειχνει ηρεμος

"Καλα συγνωμη που σε αφησα δεν το σκεφτηκα. Δεν επρεπε να φυγω μετα την πραξη ετσι αποτομα" λεω απολογητικα 

"Κλεβεις τις ατακες μου Βολκαν" 

"ε?" λεω χωρις να δινω σημασια σε αυτα που λεει . θελω να πω μολις με εκανε να τελειωσω και δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που εκανα μονη μου. Ειναι σαν να γκρεμισε τον κοσμο γυρω μου , σαν να εγινε σεισμος πολλων ριχτερ , πως να ηρεμησω τωρα?

"Αυτο  που εγινε μολις ..ήταν ...ήταν.." ψαχνω τις λεξεις 

καθως ξαπλωνω διπλα του

"πραξη που θελει ανταποδοση?" λεει ηρεμα και τον φιλαω ξανα και ξανα στα χειλη για να του δειξω οτι μου αρεσε πολυ

"ηταν τοσο ωραιο .εισαι τοσο καλος σε αυτο"

"οι καλοι καλο δεν βλεπουν" λεει χαμογελωντας 

"γιατι το λες αυτο ? ψαχνεις για κομπλιμεντα?" 

γελαει σαν να ειπα κατι αστειο.

Γελαω κι εγω.

η οξυτοκινη σιγουρα κυλα σαν ναρκωτικο μέσα μου. Νιωθω μια απίστευτη ευφορια , μια απιστευτη χαρα, μια απιστευτη ευδαιμονια

"ξερεις τι θελω τωρα?" 

Με πλησιαζει καθως σκυβει και μου δαγκωνει το κατω χειλος μου

"σιγουρα οχι να αναλυσω τον ευρωπαικο κινηματογραφο"

"οχι" λεω καθως τον φιλαω τρυφερα στο στομα ." θελω να κολυμπήσω. Παμε να κολυμπησουμε στην θαλασσα"

Ξεφυσαει 

"Ναι ενα κρυο μπανιο θα ήταν τελειο Βολκαν" συμφωνει καθως σηκωνομαι πάνω σαν ελατηριο.

Νιωθω ερωτευμενη . Να παει στα κομματια η λογικη και η διαισθηση. Τον θελω μου αρεσει όπως με κανει να  νιωθω . ειναι τελειος. και με κανει να νιωθω τελεια.

................

Το ηλιοβασιλεμα πασχιζει να φανει αναμεσα απο τα σύννεφα. Ψιλοβρεχει αλλα ειναι τοσο ωραιο να νιωθω την απαλη βροχη στο σωμα μου.

Βγαζω τα παπουτσια μου και νιωθω την αμμο στα ποδια μου 

"Οι σωματοφυλακες σου ειναι καπου και μας κοιτανε αυτη την στιγμη?"

"οχι μην σε ανησυχει αυτο " λεει ήρεμα . Σκυβει και βγαζει τα παπουτσια του 

"Ωραια" λεω και ξεκιναω να γδυνομαι. Βγαζω τα παντα . Θελω να κολυμπησω γυμνη . 

"Βολκαν -" παει να πει κατι και το κοβει καθως με κοιταζει να ξεντυνομαι . Με κοιτα απο πανω ως κατω 

"ξεπερασαμε τις ντροπες. Μετα απο οτι εγινε ε?" μου λεει και γελαει. 

"Ναι εννοειται. " 

 ξεφορτωνομαι τα ρουχα μου, αυτος ειναι με τις φορμες

"θα ερθεις?" λεω χωρις να περιμενω απαντηση. Ανυπομονω να κολυμπήσω.

Τα νερα ειναι κρυα αλλα δεν δισταζω καθόλου. Νιωθω μια απίστευτη χαρα , ενα αισθημα υπεροχο. Ειναι ερωτας? ειναι ο ερωτας αυτος που με κανει να νιωθω ετσι? δεν ξερω. Ειναι σαν να νιωθω ελευθερη. 

Βουταω το κεφαλι μέσα και κανω μακροβούτι και μετα υπτιο. 

Χαμογελαω μονη μου. Οι σταλες τις βροχες αγγιζουν την επιφανεια του νερου δημιουργωντας κυκλικα μοτιβα γυρω μου , τα συννεφα κατα τοπους ειναι λες και σπανε και απο τις χαραμάδες  το κοκκινο φως του ηλιοβασιλεματος ξεχυνεται προκλητικα ομορφα.

"Θελεις να κολυμπήσουμε ως εκει?" ο Λισιν ερχεται γρηγορα κοντα μου. Ειναι σιγουρα γυμνος , κατι που με κανει οχι να νιωθω ντροπή αλλα προκληση. Δεν με αναγνωριζω, τι παθαινω? τι παθαινω μαζί του?

"στο βραχο?" ειναι στο βαθος ενας τεραστιος βραχος, σαν να ξεκολλησε απο καποιο προιστορικο σεισμο απο βουνο , και τωρα μονος του επιβλητικος και κυριαρχος στεκει αγερωχα στο μέσο της θαλασσας. Φαινεται πως εχει εναν μικρο κολπίσκο στο τελος του

"Μπορούμε να κανουμε βουτιες απο εκεί. Θα σου αρεσει"

"Ναι ειναι ωραια ιδεα" λεω καθως ξεκιναμε να κολυμπάμε παρεα. Γυριζω και τον κοιταζω καθώς τα μπρατσα του, δυνατα και σταθερα εκτοπιζουν το νερο γυρω του. Θυμαμαι να κολυμπαω στην πισινα και νοερα να τον σκεφτομαι να κολυμπα κι εκεινος στην διπλανη και τωρα , κοιτα πως τα φερνει η ζωή. Κολυμπαμε ο ενας πλαι στον αλλον. Νιωθω πως ειμαστε μονοι σε ολο τον κοσμο , πως ειμαστε σαν αυτοεκπληρουμενη προφητεια, ολα ειναι σωστα . Ολα ειναι σωστα αυτη την στιγμη. Σαν να γεννήθηκα για να κολυμπαω μαζί του ετσι, ο ενας διπλα στον αλλον.

"Τις πας ολες στο βραχο?" μια μικρη ζηλεια όμως δεν λεει να με εγκαταλειψει

"Παντα τοσο πολυ ζηλευεις?"

"δεν ξερω. Εισαι ο πρωτος μου"

Με κοιταζει αινιγματικα

"δεν εγινα ακομη" μου λεει  σοβαρος αλλα αλλαζει κατευθειαν το υφος του  " βαζω στοιχημα οτι μπορω να φτασω πρωτος στο βραχο"  βαζει το κεφαλι μεσα και εξαφανίζεται

"Λισιν δεν ξερεις με ποια εχεις να κανεις"  του φωναζω αλλα αμφιβαλλω αν ακουει. δεχομαι την προκληση και βουταω το κεφαλι προς την κατευθυνση του βραχου. 

Κολυμπαω γρηγορα όπως εκανα στις προπονησεις.

Στην σιωπή του νερου , μια διαισθηση οτι ολα ειναι λαθος μου ερχεται αλλα την πνιγω. Δεν θα αφησω τις φοβιες μου να χαλασουν την στιγμή. Θα το ζησω . Χωρις δευτερη σκεψη. 

Κολυμπαω δυνατα , σαν να θελω να ξεφυγω απο την αρνητική σκέψη. 

Συντομα βγαζω το κεφαλι έξω . Ειχα φτασει στο βραχο και ο Λισιν δεν φαινεται πουθενα.

Επαθε κατι?

Κοιταζω την επιφανεια του νερου οταν τον βλεπω να βγαζει το κεφαλι του.

"Ηρθες πρωτη" λεει εκπληκτος

"Ηρθες δευτερος" του λεω ευγενικα και του δινω χερι να σηκωθει

μου το χτυπάει και σηκώνεται μονος , ειναι γυμνος και εχει ενα υπεροχο σωμα. Δεν μενω σε σημεια που μια κυρια δεν πρεπει να κοιταει έντονα, αλλα θα ηθελα να κοιταξω κι εκει πολυ.

Με τραβα απο την μέση και με φερνει κοντα του. Τα γυμνα βρεγμενα κορμια μας ενωνονται σε μια αγκαλια. Το νιωθω βεβαια πανω μου.

Δαγκωνω το χειλος μου. 

Τον κοιταζω. Ειναι τοσο ομορφος. Τον θελω δικο μου. Κι εγω δική του. Θελω ολα τα κτητικα επιθετα να μου ανηκουν οταν τον προσφωνω.

"Ανια.." λεει το ονομα μου αργα καθως με κοιτα στα ματια

"Τι?" λεω καθως τα μπρατσα του με κλεινουν μεσα στο γυμνο μυωδες στερνο του . Με φωναζει σπανια με το ονομα αυτο.

Γνεφει αρνητικα.

Γιατι δεν το λεει?

"παμε για βουτιες?"

"ναι" λεω χαρουμενα.

Θα το ζησω. Χωρις δευτερες σκέψεις.