"Όλα τα προβλήματα μου ξεκινάνε απο το γεγονός οτι είμαι πολύ όμορφη"

Το ύφος του αλλάζει και σηκώνει το ένα φρύδι του κοιτώντας με απο πάνω ως κάτω. Το βλέμμα του φτάνει ως κάτω στο σκισμένο καλσόν μου και μετά μένει στα γαλανά μάτια μου.

"Ξέρω τι σκέφτεσαι . Και ξέρω τι σκέφτονται όλοι οι άντρες όταν αντικρύζουν την ρώσικη ομορφιά μου.  Ξανθό μαλλί πλούσιο" τινάζω τα μπερδεμένα μαλλιά μου" ματια γαλανά , χείλη σαρκώδη, στήθος μεγάλο, μεση δαχτυλίδι. Ναι για καθένα απο αυτά το εχω πληρώσει ακριβά. Κανένας δεν μου δίνει σημασία , κανενας εννοώ δεν με παίρνει στα σοβαρά. Όλοι μένουν στην εμφάνιση μου. έχω και προσωπικότητα όμως"

"Απορω, ειλικρινά μου φαίνεσαι πολυ σοβαρή"

Κοιτάω το πρόσωπο του αλλά δεν ξέρω αν με κοροιδευει ή αν το εννοεί.

"Βασικά είμαι πολύ σοβαρή και εργατική. Ξερεις οτι έχω τελειώσει το Στάνφορντ ? Με υποτροφία μπήκα . Με υποτροφία επαναλαμβάνω. Δεν τα βρήκα απο τον μπαμπά μου. Συγνώμη κιόλας" τον δειχνω με το χέρι και τον βλέπω να ξαφνιάζεται. Γιατί ξαφνιαζεται? 

" Και εδώ και δυο χρόνια κανω καφέδες στον κύριο Στάλιν. Γιατί κάνω καφέδες?Γιατι με προσέλαβε γιατι με είδε ωραια. Του αρέσει να με διατάζει στα συμβούλια  να του σερβίρω καφέ και να μου ουρλιαζει για τα πάντα . Ξέρεις οτι με υποχρεωνει να βαζω μονο φορεματα? Εν τω μεταξύ τελειώνω το μαστερ μου στην ψυχολογία του καταναλωτή. Αλλά ποτέ δεν μου δίνει κανεις σημασία στα μίτινγκ. Ξερεις οτι ειμαι η μονη που στεκομαι όρθια ? για να ειμαι πιο γρηγορη αν θελει κανεις κάτι. Ο κυριος Σταλιν μαλιστα με θελει διπλα του να στεκομαι.  " 

ένα ελαφρυ κενό αέρος μας ταρακουνά μεταμορφώνοντας με σε κέρινη κούκλα.  Νιώθω ηρωιδα στα αναμοδαρμενα ύψη .

Θεε μου θα πεθάνουμε.

"Γιατί μένεις στην εταιρία ?"

Με ρωτά με ειλικρινές ενδιαφέρον. 

Γιατι μενω ειλικρινα εκει μέσα? Ειναι σίγουρα χάλια. 

"Γιατί ειναι η καλύτερη διαφημιστική εταιρία σε όλο το Λονδίνο. Δεν μπορώ να παραιτηθώ! θα αμαυρίσει το βιογραφικό μου και επίσης μου δίνει συνέχεια υποσχέσεις οτι θα μου αναθέσει πρότζεκτ. Πράγμα που δεν το έκανε εδώ και τόσο καιρό που εργάζομαι εκεί. Γι αυτό και εγώ έχω περάσει στην αντεπίθεση. Κάθε φορά που μου ουρλιάζει οτι ο καφές του ειναι κρυος .." κοιτάω γύρω μου και μετά γυρίζω το βλέμμα μου σε εκείνον. Σκύβω το κεφάλι μου προς εκείνον, σαν να θελω να του εξομολογηθώ ενα μυστικό και ασυναισθητα χαμηλώνει το κεφάλι του προς εμένα. Είναι πολύ καλος ακροατής πάντως. 

"Φτυνω στον καφέ του. Έτσι ..λίγο. "

"Σατανικό" λεει σοβαρα και χαζογελάω " Ξέρω" λεω με έπαρση και μετά ξαναθυμαμαι το προτζεκτ.

Τώρα που σκέφτομαι το πρότζεκτ μου έρχεται να ξανακλάψω.

"ολα αυτα μέχρι πριν ενα μήνα. Τοτε ήταν που ο  κύριος Σταλιν ήρθε και μου ειπε να συμμετασχω κι εγώ στο μιτινγκ με μια δική μου ιδέα για το νεο cola drink που αναλάβαμε. Ήταν μια μέρα θριάμβου για εμένα. Δικαιονόμουν μετα απο τόσους καφέδες εκεί μέσα "

"Επομένως έδειξες τι αξίζεις? καταφερες να περάσεις την ιδέα σου?"

"Η ιδέα μου ήταν υπέροχη. Σκέψου...ένα χέρι ξεπροβάλλει μέσα απο μια έκρηξη και  κρατά μια playcola.."

"Playcola.."

"Ναι είναι energy drink εμποτισμένη με βιταμίνες. Φαντασιώσου τώρα την ιδέα μου..ξεπροβάλλει ένα γυναικείο χέρι μέσα απο μια έκρηξη και ξεκινά να κουνα πάνω κάτω πανω κατω πάνω κάτω το χέρι της κρατώντας το κυλινδρικο κουτί . " κάνω την κίνηση καθώς τον βλέπω με προσοχή να κοιτα το χέρι μου

"Και ακούγεται μια γυναικεια φωνή να φωνάζει με ενθουσιασμό - ΑΑΑΑΑΑ Έκρηξη ενέργειας! και ακούγεται μια έκρηξη. Σκέψου μια έκρηξη σαν να βγαινει απο κόμικ του Λιχτενσταιν, χρώματα pop art και οι εκρήξεις σαν μικρα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, ξέρεις σαν την Μεριλιν του Γουόρχολ "

Συνοφρυώνει τα φρύδια του

"Προστυχο για ποτο που απευθύνεται σε εφήβους. Συνήθως αυτά τα προιόντα τα καταναλώνουν μικρές ηλικίες"

Τωρα εγω νιώθω εκπληξη . "Που ειναι το πρόστυχο?" ανασηκώνω τους ώμους " Οι εναλασσόμενες εικόνες και τα έντονα χρώματα σύμφωνα με έρευνες προκαλούν το ενδιαφέρον του 92, 6 % των εφήβων. Παντως ο κυριος Σταλιν ενθουσιαστηκε όταν κατ'ιδίαν του έκανα παρουσιαση της ιδέας μου και μετά δεν θα πιστεψεις τι συνέβη"

Τον βλέπω να ξεσφίγγει την γραβάτα του και να βγαζει το σακάκι του. Το ακριβο ύφασμα του πουκαμίσου του κολλάει ανεπιτήδευτα στους μύες των μπρατσων του. Οι πλατες του είναι ανοιχτες . Μπορει πολο να επαιζε τελικά όχι φουντμπωλ.

"Παρουσίασε την ιδεα μου σαν δική του και ο ιδιοκτήτης του drink την επέλεξε αναμεσα σε αλλες δυο που ειχαν προκριθεί. "

"Δεν την είχες καταθεσει γραπτά προς την επιτροπή ? δηλαδη ..συνήθως υπάρχει επιτροπή που πηγαινουν εκεί οι ιδέες ..για να μην συμβαινουν αυτα"

"Τι δουλειά κάνεις?" τον κοιταζω με απορία. Που ξερει τόσα?

"Διοικώ"

Καγχάζω . "Ασφαλως και διοικεις." 

Με κοιτα πάλι με απορία. 

"Να μην μακρυγορώ γιατι δεν μου αρεσει να μιλαω πολύ"

Σηκώνει το φρύδι του 

"Το σημερινο δεν μετραει ειμαι σε κριση πανικού με χαλαρωνει να μιλάω πολύ"

"Όπως ειπα ..εκλεψε την ιδεα μου και μου ειπε πως αυτά συμβαινουν και να μην μου κάνει εντυπωση, οτι κανενας δεν θα εμπιστευόταν την ιδέα μιας δόκιμης διαφημίστριας και πως εκείνος μου κάνει χάρη που βαζει μπροστά την ιδέα του . Πως εκεινος εχει το στατους που χρειάζεται για να περασει η ιδεα μου . Και μαλιστα για να δειξει την εκτιμηση στο προσωπο μου , μου ανέθεσε το εξης . Η εταιρεία εμφιαλώσεως ειναι μια απο τις μεγαλύτερες του κόσμου. Επομένως δεν ειχε αναθέσει μόνο στην δική μας επιχείρηση την διαφήμιση , αλλά σε πολλές ακόμη διαφημιστικές εταιρείες. Και όοοοοολες οι εταιρειες σήμερα το πρωι , συναντήσαμε τον C.E.O της εταιρειας κάνοντας παρουσιαση της ιδέας μας"

"Και πως πήγε η παρουσιαση?"

Του δειχνω το φόρεμα μου. Η Cola εχει στεγνώσει πανω στο ύφασμα αλλα αναδίδει μια έντονη γλυκερη και φρουτώδης οσμή

"Ξεκινησα να την παιζω την cola" κουναω το χέρι μου πανω κατω " και με μεγαλη αυτοπεποιθηση, ξεκιναω να φωναζω ενθουσιασμένη, καθώς επίκειται η εκρηξη . Kαι ενω την παίζω -"

"Γιατι δεν ειχες ετοιμασει ενα powerpoint?"

"Ο κύριος Σταλιν ήθελε να την παιξω εγώ live"

Κανω νοημα στην αεροσυνοδο να φερει μια ακόμη σαμπανια.

"Την ώρα που την παίζω δυνατά και γρηγορα γινεται πραγματικη εκρηξη και ανοιγει η συσκευασία και την λουζομαι απο πάνω ως κάτω"

ο θεε τι ντροπή. Οσο σκεφτομαι τα πρόσωπα όλων. Τα γέλια των υπολοιπων ανταγωνιστων μου. Mέσα στο συνεδριακο κοντα στους πενηντα διαφημιστες γελούσαν όλοι μαζί μου.

"Και μετά..ξεκινησα να τρεχω . Έφυγα κυριολεκτικα σαν βρεγμενη γατα"

"Γιατι έφυγες? ας υπερασπιζόσουν την ιδέα σου. "

Τον κοιταω ξαφνιασμενη

"Μα ρεζιλευτηκα"

"συμβαινουν αυτα"

"Ναι αλλα ηταν η πρωτη μου παρουσίαση και-"

"Συμβαινουν αυτα. "

Η ματιά του πέφτει σοβαρη πάνω μου.

"Επρεπε να το παλέψεις. Εκανες σαν παιδι. Ήταν η ευκαιρία σου να αποδειξεις οτι δεν εισαι μονο πολύ ομορφη αλλά οτι εισαι επαγγελματιας που μπορει να αντιμετωπίσει κάθε αναποδιά"

Τον κοιταω απο πάνω ως κάτω. Παω να δικαιολογηθώ αλλά..

Έχει δικιο. 

"Ξερεις κάτι? αν και σε περασα στην αρχη για εναν εντυπωσιακά όμορφο και αλλαζονικό πλουσιο που η μονη του έγνοια είναι να μην τσαλακωθεί το μανίκι απο το σακάκι του..τελικά εισαι συμπαθητικός"

"Αλλαζόνας?Γιατι το σκέφτηκες αυτο για μένα?"

"Κερναω σαμπανια. Μην εισαι μυγιαγγιχτος, να δεχεσαι την κριτικη"

"Αρκετη σαμπανια ήπιες"

.............

"Και που λες ειναι τοσο τσιγγουνηδες οι ιδιοκτήτες του ομιλλου που μας έχουν την πιο φτηνιαρική μηχανη εσπρεσο. Σε αλλες εταιρειες έχουν καφε ολοκληρα για τους εργαζόμενους. Αυτος που εχει την εταιρεια εχει καβουρια στην τσεπη του"

"Τον γνωρίζεις?"

Καγχαζω

"Τον C.E.O του fund? Αυτός έχει εκατο ακόμη επιχειρησεις σαν αυτη που δουλεύω. Αυτη την στιγμή θα είναι στην χαβαη και θα πίνει σαμπανια"

"Μμμ.." τον ακουω να μουρμουριζει και πινει μια γενναια γουλια απο την σαμπανια του.

"Πες μου κι αλλα για την εταιρεια"

"Ο κύριος Σταλιν παιρνει μίζες. Απο παντού. Παντα κάνει απευθειας αναθεση στα στούντιο , ποτε δεν φανερωνει προσφορες" 

"Μπορει να κάνει αναθεση στο καλυτερο στουντιο"

Καγχαζω. " Εισαι τοσο παιδι. Πως γινεται να διοικεις ενω εισαι τοσο αθωος?" λεω και γελαω ενω με κοιτα πολύ σοβαρός

"Και εγω να πω την αληθεια εχω κλεψει την εταιρεια"λεω χαμηλόφωνα

"Και φτυνεις τους καφεδες και κλεβεις την εταιρεια?" 

Τον εντυπωσιασα. Το ύφος του ειναι ξεκαθαρα εντυπωσιασμενο. Νομίζω..

"Ναι. Με αυτα που μου δίνουν καλα κάνω. Εκτυπωσα την διατριβή μου σε τρια αντιτυπα όλα απο το γραφειο μου. Το τι χαρτι εχω κλεψει δεν λεγεται. Αλλα δεν βγαινω με το μισθο που παιρνω! Βλεπεις ο ιδιοκτητης στο δικο μου κεφαλι και των αλλων σκλαβων παει στην χαβάη"

"Νομιζω πως θα τον ειχαν καταγγειλει ως τώρα αν γινοταν αυτο. "

Κοιταω γύρω μου " ο κύριος Σταλιν μας βάζει να υπογραφουμε συμβασεις με εικονικά ποσα , μας τα καταθετει στην τραπεζα και ενα μερος τα επιστρεφουμε σε εναν εταιρικο λογαριασμο. Ειλικρινα αν εβλεπα μπροστα μου αυτον που εχει το fund θα..θα ..τον εφτυνα. Τσιγγουνης και εκμεταλλευτης"

"Θα τον εφτυνες? " τα ομορφα χαρακτηριστικά του συνοφρυόνωνται. Ειναι εκνευριστικά γοητευτικος. Σε αλλη περιπτωση θα τα ειχα χάσει διπλα του αλλα περιεργως νιωθω ανετα μαζί του. Φταιει σίγουρα οτι ξερω οτι δεν θα τον ξαναδω. Σου δίνει μια αισθηση ελευθεριας να μιλας με αγνωστους.

"Ή εστω θα έφτυνα στον καφέ του"

"Μαλιστα...μου ακούγεται όντως μεγάλος εκμεταλλευτης"  κουνα το κεφαλι του αινιγματικά και ξεκουμπώνει τα πρώτα δυο κουμπιά του πουκαμίσου του.

Χαλαρώσαμε και οι δυο τελικά.