Στο πρώτο διάλειμμα που καταφέρνω να κάνω στην δουλειά , κάνω νόημα στην Ροζ να με ακολουθήσει. Παίρνουμε ένα καφέ στο χέρι και βγαίνουμε έξω απο το κτίριο. Η καφετέρια που έταξε ο Αλεξέι στους εργαζόμενους ειναι ακόμη υπο κατασκευή. Αλλα καλύτερα. Χρειαζόμαστε χώρο προσωπικό για να πουμε τα νέα μας.

"Εξακολουθείς να είσαι ενθουσιασμένη με τον τύπο?"

"Ποιο τύπο?" η Ροζ με κοιτάζει με απορία

"Τον χθεσινό Ροζ που πήγες σπίτι του"

Χαμογελάει" α αυτόν τον τύπο. Ξέρεις τι λενε στα πέντε ποτα όλοι είναι ωραίοι"

"Και όταν ξυπνήσατε μαζί?"

"Ανώμαλη προσγείωση με ημικρανία?" γελάει. Σε αντίθεση με εμένα η Ροζ ήταν πάντα πιο ανοιχτή με τις σχέσεις της και την σεξουαλικότητα της.

"Κι εγώ έχω νέα. Με πήρε ο Αλεξέι και μιλήσαμε. Όχι μόνο μια φορά . Με πήρε και το πρωί"

Το προσωπο της συνοφρυώνεται.

Γιατι δεν χαίρεται για εμένα?

Της λεω τι ειπαμε και πως το πρωι μαλώσαμε για το οτι επενέβη στο θέμα της δουλειάς μου, της λεω πόσο γλυκό ήταν που του ξέφυγε το σ'αγαπάω και οτι μίλησε ξεκάθαρα για σχέση.

"Είπε την λέξη σχέση?"

"ναι" λεω δαγκώνοντας τα χείλη με ικανοποιηση

"και σε ψάρωσε ο ψευτης έτσι ευκολα? Τατιάνα απο αυτά που μου έχεις πει λεει πάντα οτιδηποτε θελεις να ακούσεις αρκει να πετυχει αυτο που θέλει. Σου έχει πει ψεμματα για το οτι σε θυμάται , ψέμματα για την προσκληση στο νησί, πήρε το τηλέφωνο γκομενας ενω ήσουν πέντε μέτρα πιο μακριά, σου ειπε οτι τον πνίγεις και απο πάνω σου χάλασε και την συνέντευξη. Δεν θα μου έκανε εντυπωση αν επαιζε συγχρόνως και με αλλες"

Νιώθω εκνευρισμένη.

"Γιατι θυμώνεις μαζί μου?"

"δεν θυμωνω" λεω θυμωμενα

"τι θελεις να σου πω? οτι μου μοιαζει ο πρίγκηπας του παραμυθιού? ο τυπος έδειξε ξεκάθαρα οτι πήγε για αρπαχτή και τώρα σε θυμήθηκε και σου λεει και περι σχέσης γιατι έτσι του κάπνισε."

Πετάω το καφέ δίπλα μου

"Τοσο καιρό που μένουμε μαζί πάντα έλεγες να χαλαρώσω , να διασκεδάσω , να ανοιχτώ, να μην ειμαι επιφυλακτική, οριστε τώρα είμαι ! Που διαφέρουμε ? εσυ τραβήχτηκες χθες με εναν που δεν γνωριζες καν"

Την βλέπω να απογοητευεται

"Απλά εγώ ήξερα τι ήθελα απο εκείνον. Εσυ ξέρεις τι θελεις? Γιατι αυτος σίγουρα δεν θελει σχεση. Πολλά ψέμματα. Απομακρύνσου. Σου το λεω ως φίλη σου και ας θυμώνεις μαζί μου. "

"Ξερω να προστατευω τον εαυτό μου. Χρονια τώρα τον προστατευω Ροζ ! δεν ειμαι μικρή"

"Αυτο διαφέρει Τατιάνα. Εισαι αφελής μαζί του , έχεις άγνοια κινδύνου το πόσο μαλακες κυκλοφορούν εκεί έξω"

Σκύβω το κεφάλι.

Οταν πήδηξα απο το γκρεμό και εκανα εκεινη την βουτια ειχα νιώσει την ανάγκη να το ζήσω μαζί του. Δεν θελω να κρατάω τοσες πισινές. Και στην τελική γιατι με πήρε αν δεν ενδιαφέρεται?

"Γιατι με πήρε αν δεν ενδιαφέρεται? Μιλούσαμε όλο το βραδυ . Και μετά μου ειπε οτι κινηθηκε πίσω απο την πλάτη μου για το θεμα της δουλειάς γιατι ενδιαφέρεται για εμένα. Δεν έχω συνηθίσει να ενδιαφέρονται για εμένα. Πάντα εγώ πρόσεχα τους άλλους. Τον πατέρα μου. Γιατι να μην ενδιαφέρεται κάποιος και για εμένα?Δεν το αξίζω?"

Η Ροζ κουναει το κεφάλι αρνητικά

"Νομίζω Τατιάνα ειναι μονόδρομος να φας το κεφάλι σου. Ο τυπος σε κοροιδευει και ειναι χειριστικος τερμα"

"Και εσυ ζηλευεις" λεω θυμωμενα και την ίδια στιγμή δαγκωνομαι.

Η Ροζ με κοιταζει έκπληκτα

"Ροζ συγνώμη δεν ξέρω γιατι-" παω να απολογηθώ αλλα πετάει το καφέ της με φόρα στο καλάθι.

"Ας μην συνεχίσουμε την συζήτηση Τατιάνα"

Κλεινω τα μάτια. Γιατι φέρθηκα τοσο άσχημα? Δεν της έχω μιλήσει ποτέ ετσι.

................................................

Το υπόλοιπο της ώρας στο γραφείο δεν μπορούσα να βρω ηρεμία. Η Ροζ ειναι η μοναδική μου φίλη. Γιατι την αποκάλεσα έτσι?

Γιατι θυμωσες που σου ειπε κάτι που διαισθάνεσαι. Ο Αλεξέι όντως επιβεβαιωμενα σου έχει πει πολλά ψέμματα.

Ναι αλλα ζήτησε συγνώμη και ..

Και με πήρε τηλέφωνο . Μιλούσαμε ολο το βραδυ και γελούσαμε. Γιατι να μην ειναι καλος? γιατι να μην ειναι ερωτευμενος μαζί μου?

Θυμωνω ξανα με την Ροζ.

Τοσες φορες μου ειπε να ανοιχτω , να κανω σχεση , να το δοκιμασω και τωρα αντι να με υπερασπιστεί την βρίσκω απεναντι μου.

Ξαφνικά νιώθω την επιθυμια να τον ακούσω. Θελω να τον ακούσω , θελω να μου διαλυθει η αμφιβολία.

Φευγω απο το γραφείο διακριτικά για να μην με εντοπίσει ο Στάλιν. Κοιταζω την Ροζ αλλα κάνει οτι δεν με βλέπει.

Δεν με υποστηρίζει καθόλου. Και μπορεί να ειπε ψεμματα αλλα μου έδωσε διακιολογία για όλα. Δεν ειμαι ανόητη. Μπορει να μην εχω εμπειρια στα ερωτικά αλλα εχω εμπειρία ζωής. Και κανενας δεν θα με πεισει , ουτε καν η Ροζ, για την χημεια που εχω με τον Αλεξέι. Κανενας δεν μπορει να ξερει πως νιωθουμε οταν μιλάμε και γελάμε, και κάνουμε έρωτα. Απλά είναι πολύπλοκο για εκείνον. Και για εμένα. Πρεπει να γνωριστούμε καλυτερα να βρουμε τους σωστους τροπους να επικοινωνουμε με εμπιστοσυνη ο ενας για τον άλλον.

Τον πάιρνω τηλέφωνο κατεβαίνοντας απο το κλιμακοστάσιο αλλα δεν απαντάει.

Ξεφυσάω. Ήθελα όσο τίποτα να ακούσω την φωνή του.

Θελεις να διαψευσεις την Ροζ ή τις δικές σου φοβίες?

Πως ξέρεις οτι δεν σου έχει πει κι αλλα ψεμματα?

Κουναω αρνητικά το κεφάλι μου.

Σκεφτομαι οταν κάναμε έρωτα. Την πρωτη φορά που μου ειπε πως ολοι έχουν πεθάνει απο καιρό και μονο οι δυο μας μειναμε στον κόσμο. Ήταν μια στιγμή αλήθειας. Το ένιωσα. Ηταν ειλικρινές. Και επειτα έκανε τόσα για να με γνωρίσει. Επελεξε την επιβατική πτήση, επειτα μου εστειλε λουλουδια , όλο το σπίτι μου γεμισε λουλούδια και μου εστειλε αυτοκινητο με οδηγο για να σιγουρευτει οτι θα παω στο διήμερο . Και ηταν γλυκος μαζί μου. Δεν μου την επεσε χυδαια για σεξ. Οχι. Ουτε μια στιγμή δεν ένιωσα οτι έκανε κάτι που δεν το ήθελα. Ισα ίσα ήμουν εγώ αυτή που του ζήτησα να κάνουμε έρωτα. Εγώ. Οχι αυτός.

Και ούτε τον αναζήτησα μετά. Αυτος με αναζήτησε.

Γιατι δικαιολογούμαι? Σε λίγες μερες θα τον δω απο κοντά. Θα του ζητήσω να γνωριστει με την Ροζ, θα δει απο κοντα ποσο καλός είναι.

Κι όμως έχω ένα σφιξιμο ακόμη στο στομάχι. Γιατι το έχω?

Ξερεις.

Οχι. Θα πάει καλά. Δεν ειναι όλοι ψευτες σαν τον πατερα μου.

Ναι όλα θα πάνε καλά. Δεν θα αφήσω τον πατερα μου να δηλητηριάσει την σχεση μου με τον Αλεξέι. Με κάνει να νιώθω καχύποπτη με όλους τους ανθρώπους. Οτι όλοι λένε ψέμματα όπως εκείνος , όπως εκανε τόσα χρόνια για όλα. Οχι ο Αλεξέι.

Αποφασίζω να κάνω face time.

Ξερω πως είμαι επίμονη αλλα θελω να τον δω . Θελω να τον ακούσω.

Κάθομαι στο σκαλοπάτι και διορθώνω μηχανικά τα μαλλιά μου.

Η κάμερα συνδεεται και-

Παγώνω.

"Άνια ο Ντμιτρι έχει δουλειά. Ειναι κάτι επείγον?"

Πάω να ανοίξω το στόμα μου και το ξανακλεινω.

Ειναι η γραμματεας του?

Θα μπορούσε φοράει κουστούμι.

"Πως..ξερεις το όνομα μου?" ψιθυριζω καθώς μέσα μου παρατηρω κατι που δεν θελω να σκέφτομαι.

Φαινεται ψηλή.

Ειναι μαυρη.

"Εγω εχω μόνο μια. Ψηλή, μαύρη, δικηγόρος"

"Εισαι αποθηκευμένη με αυτο το όνομα "

Γνέφω θετικά. Μην το κανεις αυτο Άνια. Ειναι σύμπτωση. Ειναι μια ανόητη σύμπτωση.

"Εισαι η γραμματέας του?" λεω σχεδόν με κομμένη ανάσα.

Ασφαλώς και είναι. πες οτι θα καλεσεις αργοτερα και κλειστο.

Γελαει.

Η καρδια μου χτυπά με τρελούς ρυθμούς.

"Μου μίλησε για εσένα. Άνια. "

Νιώθω τους χτυπους της καρδιάς μου στα αφτιά μου . Εκκωφαντικά δυνατά.

"Πάντα μου μιλάει για όλες "

Τα μάτια μου βουρκώνουν.

"Δεν σου μίλησε για εμένα? Ειμαι η κοπέλα του τα τελευταια χρόνια. Μάγια με λένε. Περιεργο να συστηνόμαστε έτσι ε?"

Μάγια.

"Ναι..ναι μου μιλησε για εσένα"

Κάθαρμα.

Κάθαρμα Λίσιν πόσο γέλασες χθες με εμένα. Οτι έλεγες ήταν αλήθεια.

νόμιζα ..νομιζα οτι αστειευόσουν Αλεξέι..αλλα έσπαγες πλάκα με εμενα.

"Πρεπει να κλεισω" με ακουω να το λεω μηχανικά, σαν να μην ειμαι πια εγω, σαν ενα ρομποτ να μιλα εκ μερους μου που πήρε τα ηνία του εαυτού μου

"Φυσικά " την ακουω να λεει καθώς χαμογελάει πλατιά.

Γνεφω το κεφαλι αμήχανα.

Νομιζω πως χαμογελάω και εγώ.

Τερματίζω την κληση.

Μενω ακίνητη στα σκαλοπάτια. Δεν κάνω τίποτα. Δεν σκέφτομαι τίποτα.

Κλεινω το στόμα μου και με τα δυο χέρια αν και δεν φωνάζω.

Το τηλέφωνο μου χτυπά .

Αλεξει Λίσιν

Το όνομα του εμφανίζεται στην οθόνη

Παιρνω ανάσες και προσπαθώ να μπλοκάρω κάθε σκέψη μου. Δεν θα επιτρεψω να το σκεφτώ αυτο που έγινε. Οχι όσο είμαι στην δουλειά.

Σηκώνομαι πάνω και κλεινω την κληση .

Διορθώνω τα μαλλιά μου.

Παιρνω μια μεγάλη ανάσα αλλα δεν υπάρχει αέρας. Δεν υπάρχει αέρας να ανασάνω.

Ηλίθια ηλιθια ηλιθια

Η φωνή μέσα μου δυναμώνει

Οχι.

Βγαινω απο το κλιμακοστάσιο .Περπατάω προς το γραφείο μου.

"Τατιάνα που εισαι ? φέρε την λίστα με τους καλεσμένους του παρτυ"

"Ναι κυριε Στάλιν"

Με ακουω να λεω καθώς πάω στο γραφείο μου , κάθομαι στην καρέκλα και ανοιγω τον υπολογιστή.

Το τηλέφωνο χτυπά ξανά .

Το όνομα του.

Κοιταω το αρχειο με τους καλεσμενους. Το ειχα στο desktop αλλα δεν μπορω να το δω . Δεν ειναι πουθενά.

"Σηκωσε το σε παρακαλώ. Θελω να σου εξηγήσω"

15.05 p.m

Το μήνυμα του έρχεται στις ειδοποιησεις. Δεν κλικάρω να μπω να το δω ολοκληρο.

Το αρχειο με τους καλεσμένους δεν ειναι πουθενά.

"Γαμώτο..το ειχα αποθηκευσει εδώ" λεω καθώς νιώθω δακρυα να φευγουν απο τα μάτια μου.

Το τηλεφωνο χτυπά ξανά.

Αλεξει Λισιν

Το κλεινει.

Και ξαναπαίρνει κατευθείαν.

Η Ροζ με πλησιάζει . Την βλέπω να παρατηρει το κινητό μου να χτυπά χωρις να το σηκώνω. Και μετά με κοιταζει. Σε δευτερα το ύφος της σκοτεινιάζει.

"Ειμαι τοσο ηλίθια Ροζ. " λεω μονο καθώς σκύβει και με αγκαλιάζει σφιχτά. Δεν ρωτάει τίποτα.

.......................................

Ακούστε τώρα κάτι απίστευτοοοοο

Οταν θα ξεκινούσα την ιστορία, ήθελα να βρω πως θα λεγοταν ο ηρωας και ο πατερας του. Καλα το ονομα Αλεξει Ντμιτρι το εβαλα γιατι τα έχω κολληματα, αλλα το επίθετο Λισιν, μάλιστα Βλαντριμιρ Λισιν, το βρηκα στο διαδικτυο. Ειναι υπαρκτό πρόσωπο, ρώσος δισεκατομμυριούχος . Διαβασα οτι εχει οικογενεια αλλα ως εκει. Μου αρεσε το επίθετο και το επέλεξα κατευθειαν και κρατησα και το ονομα και το επιθετο για τον πατερα του.

Σημερα τον γκουγλαρα και παλι , γιατι ήθελα να μάθω για την οικογενεια του. Ξερω οτι ακουγεται παράξενο, αλλα ειμαι εμμονικη με τις ιστοριες μου. Ας μην αναλωθώ σε αυτό. Τωρα στην ουσία...

Βρηκα πρωτον οτι με την γυναικα του γνωρίστηκαν οταν ηταν συμμαθητες. Σοκ απιστευτο πρωτο. Κανω σποιλερ αλλα και ο Βλαντιμιρ Λισιν , ο δικος μου ήρωας, θα δειτε παρακάτω οτι έτσι γνωρισε την γυναίκα του.

Γκουγκλαρω τα παιδια του. Ειπαμε παρανοικη, μην δινετε σημασία.

Και βρισκω..οτι έχει δυο γιους..

Τον Ντμιτρι και τον Αλεξέι.

Νιωθει κανεις το σοοοοοοκ μου?????

Γκουγκλαρετε ελευθερα λεω αληθεια κοριτσια !!!!

................................................