"ΒΡΕΧΕΙ ΠΟΥ ΠΑΣ? ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ"

Του φωνάζω καθώς τον βλέπω να ανοίγει την μπαγκαζιέρα της μηχανής και να βγαζει απο μέσα το παντελόνι του. Το φοράει χωρίς εσώρουχο. Το ίδιο κάνει και με τα παπούτσια , δεν βάζει κάλτσες και το ίδιο και με το τζακετ. Δεν βάζει μπλούζα απο κάτω.

"Παμε" μου κάνει ένα αηχο σινιάλο και βλέπω να καβαλά την μηχανή και να φοράει κράνος

"ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ" ουρλιάζω αλλά ο αέρας καθώς κατα ριπας χτυπά τα φύλλα των δεντρων ,  πνίγει την φωνή μου

"Αν είναι δυνατόν" τσιρίζω μόνη μου τώρα γιατί βλέπω πως δεν εχω και πολλές επιλογές. Τον έχω ανάγκη και δεν έχω που να πάω .

Προχωράω προς εκείνον και ανεβάινω στην μηχανή χωρίς καν να γυρίσει να με κοιτάξει. Το κορμί του φαινεται σε ένταση και η νευρικότητα του μεταφέρεται στο εντονο μαρσάρισμα της μηχανής. 

" Θα σκοτωθούμε μην τρεχεις βρεχ-ωωχ" 

Έτρεξε. Πολύ. 

Περιττό να πω πως κοντευα να λιποθυμίσω στην θεση μου. Αλλά κρατιόμουν γιατί τα νεύρα μου δεν υπήρχαν. Θα τον σκότωνα ειλικρινά. Και μου έχει πει ένα σωρό ψέμματα και πάει να βγει και ο θυμωμένος της υπόθεσης. Και θα μας σκοτώσει και απο πάνω.

Πλησιάζουμε το σπίτι χωρίς να κόψει ταχύτητα. Η βροχή έπεφτε με ταχύτητα ενάντια στο δικό του σώμα. Απορώ πως έβλεπε με το κρανος. Κατέβηκα και πέρασα στην επίθεση. Δεν κατάλαβε καλά ποια είμαι ο Λίσιν. Μάλλον πρέπει να ξαναγνωριστούμε.

"Αν εσύ θέλεις να σκοτωθείς γιατι αυτο σε εξιτάρει, εγώ κάτι τετοια δεν τα θελω . Εχω κοπιασει πολυ για να τα καταφέρω στην ζωή μου για να με σκοτώσει ένας πλούσιος επιδειξίας χειριστικός ψευτης"

λέω όλα τα επίθετα στην σειρα λες και τα φτύνω κατα πάνω του. Απο τα μπερδεμένα μαλλιά του πέφτεί η βροχή στα ζυγωματικά του και απο εκεί οι σταλες κυλούν  στο μυώδες γυμνό στέρνο του. Το δερμάτινο τζακετ δειχνει σαν να έχει γίνει ένα δευτερο δέρμα του πάνω στα ογκώδη μπράτσα του , ενώ το παντελόνι του έχει κολλησεί πάνω  στον-

"Τι έλεγα?" λεω θυμωμενα χωρίς να έχω χάσει την ένταση της φωνής μου

"Ήσουν στο σημείο που με πρόσβαλλες"λέει με απάθεια αλλά ο τροπος που τα μηλίγγια του πάλλονται στο μέτωπο του με αφήνει να καταλάβω πως και η απαθεια που παει να περάσει είναι κι αυτο ψέμμα. Μια χαρά θυμωμένος είναι όπως εγω. Αυτός χώρις λόγο βεβαια.

"Και φυσικά θα σε προσβάλλω. Εσύ με πρόσβαλλες πρώτος φέρνοντας με εδώ όπως όλες , συμπεριφεροντάς με πανομοιότυπα όπως όλες και περίμενες να εντυπωσιαστω όπως όλες, απο το νησί σου, την γεωτρηση σου και την μαγειρική σου. Και δεν είναι σύμπτωση όλες οι φορές που συναντηθήκαμε . Λες ψέμματα και γι αυτό. "

Ουρλιαζα μπροστά στα μούτρα του. Το μισώ να μου λενε ψέμματα.

"Δεν λέω ψέμματα" μου λεει με σφιγμένα δόντια

"Λες ψέμματα και το ξέρω. Ξέρεις πως?" με κοιταζει ακόμη έντονα , κανεις απο τους δυο δεν δίνει σημασία στην ανεξέλεγκτη βροχή. Φωνάζω για να ακουστώ κι ας απέχει σαράντα εκατοστά απο εμένα.

"Με εκπαίδευσε ο καλύτερος ψεύτης στον κόσμο Λίσιν. Τα ψέμματα σου τα  διαβάζω απο μέτρα μακριά. Έχω εκπαιδευτεί στην κόλαση Λίσιν για να αναγνωρίζω τον διάβολο .  " ουρλιάζω όπως δεν το έκανα ποτε στην ζωή μου

"Εννοείς τον πατέρα σου?" μου λεει σοβαρά καθώς το ύφος των ματιών του άλλαξε.

"Πίστευες οτι θα εντυπωσιαστώ απο τα πλούτη σου, το τζετ και την γεώτρηση όπως όλες και θα κατέληγε σε ένα τριημερο με σεξ?"

"Ναι" μου απαντα κατευθείαν .

Παιρνω μια τεραστια μεγάλη ανασα για να ηρεμήσω.

 "Που ειναι το κακό σε αυτό? και τι πειραζει να εντυπωσιαστείς όπως όλες? Γιατί τις μειώνεις? Δεν εχω να δώσω κάτι αλλο  . Βόλτα με το τζετ, ωραιο νησί , ωραια παραλία , ακριβά ρούχα , κοσμήματα. Περνάω όμορφα , περνανε και εκείνες. Και πάμε παρακάτω.  Εχω πολυασχολη ζωή δεν είμαι για κάτι αλλο, δεν εχω τον χρόνο να το παω αλλιώς. Κανεις δεν χάνει σε αυτή την συμφωνία.  Ποιο είναι το πρόβλημα?"

" ποια συμφωνία? τι λες? και ο έρωτας? τα αισθήματα? σχέση? όλα αυτά τι είναι? γιατι όλα αυτά που λες ειναι πολύ κρυα και προσβλητικά."

"Μάλιστα . Ειναι και ο ευρωπαικός κινηματογραφος στην μεση" το λεει σχεδόν ειρωνικά 

"Δεν ξέρω πως το εννοείς αυτο, αν και ξέρω. Οτι εγώ θελω ρομαντισμό αλλά και αυτο ειναι ενα παραπέτασμα γιατι στην ουσία καταλήγουμε στα ίδια"

Ανασηκώνει τους ώμους.

Γελάω. Τι γελάω δηλαδή να το κόψω και να φύγω με τα πόδια μέσα απο την θαλασσα είμαι. 

"Εγώ " χτυπάω το στήθος μου " πήρα την υποτροφία με αίμα για το στανφορντ .Και έφυγα μακριά απο τις εργατικές κατοικίες. Έφυγα με τις δικές μου δυνάμεις μέσα απο το βούρκο που έπρεπε να ζήσω. Και δεν χρειαζομαι τις πλάτες κανενός για να νιώσω οτι είμαι κάτι και να περάσω ωραια. Τα λεφτά σου δεν με εντυπωσιάσαν. Με εντυπωσιασε πως εσυ διαχειριζεσαι τα πάντα γύρω σου. Σε πέρασα για αντρα που έχει αυτοκυριαρχια,εξυπνάδα και  αυτοσεβασμό και σεβασμό για εμένα. Με εντυπωσιασε το αισθημα που βγαζεις και το αισθημα που με κάνεις να νιώθω όταν σε βλέπω. Και ήρθα να δω γιατι νιώθω έτσι . Γιατί δεν το νιώθω συχνά και άξιζε μια φορά να ρισκαρω ερωτικά και να σε ακολουθήσω στην ιδέα που προτεινες.  "

Ειχα επίσημα εξαγριωθεί. Ο Λίσιν πάτησε πάνω στην αξιοπρεπεια μου. Δεν ειμαι φτηνή γυναικα και σε κανεναν δεν επιτρεπω να μου φαίρεται έτσι.

Τον βλέπω να σαστίζει. 

"Άνια .." λεει το όνομα μου σχεδόν τρυφερά σαν να ήταν λευκη σημαια παύσης των εχθροπραξιών.

Όχι. Και πολύ οχι. Δεν θα με φλερταρει ως απάντηση.

"Σχεδίαζες με τον φίλο σου να με στριμώξετε και οι δυο?" ουρλιάζω εκτός ελέγχου. " γι αυτο ερχόσουν στα αποδυτήρια εκείνη την μέρα?" 

"Είδες να σε στριμώχνω?" λεει εξαγριωμενα. Η απάθεια του προσώπου του απο το 0 πήγε στο εκατό του εκνευρισμού λες και του πάτησα καποιο κουμπί." Σε άγγιξα? Σε αγγιξα μήπως στην λέσχη? Σου μίλησα? Ειπα το οτιδήποτε? Ποιο είναι το πρόβλημα σου? Επειδη σου την επεσε την πληρώνω εγώ? Γιατί  θυμήθηκα πρωτός εγώ οτι έξι χρόνια πριν οτι ήρθα να γνωριστούμε? Γιατι έπρεπε να σου το θυμίσω? Σε ειδα στην παρουσιαση , μου αρεσες και ήθελα να σε πλησιάσω. Εκλεισα θεση δίπλα σου. Ήταν τόσο κακό? Δεν εντυπωσιαζονται οι γυναικες με τετοιες κινήσεις?Γιατι αντιδράς ετσι? Ζητησα κάτι αλλο περα απο γνωριμία? Και αν κατεληγε σε σεξ ποιο ειναι το πρόβλημα? Εισαι ενήλικη γυναίκα  ή εχω να κάνω με κορίτσι?Και γιατι νομίζεις  στην τελική οτι θελω κάτι απο εσένα? Δεν έχω αποφασίσει οτι θελω κάτι και ειλικρινά δεν νομίζω να θελω τίποτα. Αυριο θα έρθει το αεροπλάνο και θα φυγεις"

Ξαφνικά νιώθω πολύ άσχημα. Με γειωσε μόλις ? Το παράκανα με τις κατηγορίες? Ειχα ξεφύγει?

"Και γιατι δεν έρχεται σήμερα το αεροπλανο ? θελω να φύγω σήμερα απο εδώ" λέω μόνο πειραγμενα αλλά για κάποιο λόγο μου έρχεται να κλάψω.

" Δεν είναι ταξί Βόλκαν. Αυριο θα έρθει. " λεει κοφτα χωρις διαθεση να ανεβάσει παλι τους τόνους.

Αλλα εγώ μόνο ανεβασμένους τονους νιώθω και πίεση. Ειπε δηλαδη οτι δεν ενδιαφέρεται τελικά? Ούτε εγώ εξάλλου. Θελω να φύγω μόνο. Αλλα ειμαι θυμωμενη πολύ και δεν ξερω για ποιο απο όλα και δεν σταματάω τον καυγά.

"Δεν έχεις τα αρχίδια να πεις την αλήθεια Λίσιν " του λεω εκνευρισμένα και με υφος, αλλά-

Τον βλέπω να μειωνει την αποσταση αναμεσα μας με ένα μόνο βήμα . Σφίγγει τα ζυγωματικά του και  οι μύες απο τα μπρατσα του τεντώνονται. Τα γκριζογαλανα μάτια του σκοτεινιάζουν σαν να περασα μια νοερη απαγορευτική γραμμή.

Η σκέψη οτι μόλις ξεστομισα κάτι τετοιο σε έναν μαφιόζο που κυβερνά την οικονομία της Ρωσίας με έκανε να δαγκωθώ.

 Πάντως στον Αλεξει Ντμιτρι ανετα του αξιζει να του το πω.

"Δεν. θα μου. μιλας .με αυτόν-" 

το κοβει.

Κόβει και το ύφος που έχει και τα λόγια του μαζί. 

 Τον βλέπω να παίρνει μια μεγάλη ανάσα προσπαθώντας να ηρεμήσει.

"Μου έχεις πρήξει τα αρχίδια Βόλκαν" μου λεει αργά σχεδόν ερωτικά. 

.......................