Hey L.,

Je bent mijn BPV, ik weet niet niet of ik ook die van jouw ben.

We zijn een hele week samen op kamp geweest en we hebben een tijd lang samen gereden. Ik zou je vanalles willen vertellen, maar iets houdt me tegen.

Angst dat je dan niet meer met me wilt omgaan, want ik weet ook wel dat er best ingewikkelde dingen zouden tussenzitten, tussen wat ik vertel.

Ik zag je eigenlijk alleen op zaterdag, niet eens elke zaterdag. Toch vertrouw ik je.

En we kunnen samen echt uren lachen en praten, maar ik durf je niets over mijn leven buiten de manege te vertellen.

Niets over ruzies met mijn vriendinnen, niets over mijn ouders. 

We weten niet veel over elkaar. Ik weet dat jij een broer en een zus hebt, jij weet dat ik een broer heb.

Ik weet dat je nog aan een andere sport doet, jij weet dat ik van mij.

Daar houdt het op, als je onze lievelingspony's niet meerekent. Die weten we natuurlijk ook van elkaar.

Dat was alles wat ik wou schrijven en ik hoop dat ik je snel weer zie, misschien durf ik je dan wel wat te vertellen!

Liefs,

van mij