Hey E.,

Ik denkt niet elke dag aan je, maar toch vaak. Je hebt me pijn gedaan, ik weet niet of je dat doorhebt.

We gingen samen op kamp, ik had er zin in. Heel de week samen de pony's verzorgen en rijden, twee bedden die naast elkaar staan claimen, samen aan tafel zitten en samen plezier hebben.

Maar al op de eerste dag was je meer geïnteresseerd in die jongen dan in mij. Hij kwam bij ons aan tafel zitten en jullie waren de enigen die praatten tijdens het eten.

's Avonds kwam ik erachter dat hij zijn bed bij dat van ons had gezet. Ik vond het toen een rotdag, en het was nog maar de eerste dag.

De rest van de week trokken jullie samen op. Na het eten gingen jullie samen naar buiten, en dan bleef ik alleen zitten.

Gelukkig waren er andere, aardige meisjes, waarnaast ik mocht gaan slapen en waarbij ik aan de tafel mocht zitten.

Nu, een paar weken later, vraag ik me af waarom je me hebt laten vallen. Ik heb me toen ontzettend alleen gevoeld, weet je dat? Besefte je wat je me aandeed? Ik weet het niet. 

van mij