II.

Napahawak ako sa pisngi ko nang maramdaman ko ulit ang sampal ni Cyrus.

I crouched myself sitting on the very edge of the bed. Thinking where did I even went wrong again this time? Nilinis ko naman ang apartment. I didn't touch any of his things. Wala naman akong inorder online na naka-address sa apartment. Ano na naman ba ang ikinagalit niya sa akin?

Bigla nalang niyang hinila ang braso ko dahilan para mapatayo ako at napaharap sa kaniya. He immediately held my neck with enraging look in his eyes. Hindi ko mapigilan ang umiyak ng tuluyan sa harapan niya. Masakit ang katawan ko sa bugbog na natamo ko mula sa kaniya at sa pagpupumilit niyang may mangyari sa amin kagabi.

I looked like a disaster.

"Ano ba talagang gusto mo makuha sa'kin ha? Melee?!"

Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa leeg ko dahilan para tuluyan ko siyang masipa. Agad niya akong nabitawan at napaatras. Mabilis ko namang kinuha ang kumot at itinakip itong muli sa katawan ko. Madaling araw pa lamang pero ang gulo na naming dalawa sa apartment namin.

Bakit ba siya naging ganito?

Mahal namin ang isa't isa hindi ba? Bakit ginaganito na niya ako?

"Hindi kita maintindihan, Cyrus." Humakbang ako papalapit sa kaniya habang hawak-hawak ko ang kumot. Baliw na kung baliw pero siya nalang ang natitira sa'kin. "Dati naman nating mahal ang isa't-isa hindi ba?"

"Stop with your cheesy crap, Melee! Sabihin mo sa'kin kung ikaw ba ang nagsumbong sa pulis tungkol sa pagdo-droga ko ha?!" Hinawakan niyang muli ang braso ko. Mahigpit at alam kong bumabakat ito sa maputla kong balat.

But the physical pain isn't what I had in mind.

"Na—nagdodroga ka?" I asked with my quivering voice. Patuloy pa rin sa pagtulo ang mga luha ko. My knees trembling with fear and dissapointment. "Hi—hindi ko alam."

I didn't know he was doing drugs. Gaano na ba ako kalayo sa kaniya? Siya pa rin ba ang Cyrus na minahal ko? Siya pa rin ba ang lalaking handa kong samahan kahit ano mang mangyari?

Hindi ko na siya kilala.

Tuluyan ng lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin kung kaya't mabilis kong hinablot ang robe na nasa likuran ng pinto at tumakbo sa labas ng silid. My hands were trembling that I can't even open the door knob properly.

"Melee!"

Mabuti naman at naiwan ko sa sala ang phone ko kung kaya't madali ko iyon hinablot at agad na sinuot ang robe bago nagmamadaling nagtungo sa main door.

"Melee! Come back here!"

Narinig ko ang malakas na pagkasarado ng pinto ng kwarto namin kung kaya't agad kong binuksan ang main door at nagmamadaling lumabas. Walang tao sa pasilyo kung kaya't dali-dali akong bumaba at nagtungo sa direksyon ng highway hindi kalayuan sa apartment namin.

Walang kahit anong street light at tanging phone ko lang ang siyang nagpapaliwanag ng daan. Lakad takbo na ang ginawa ko habang nanginginig na pinindot ang speed dial sa phone ag hinintay ko na may sumagot.

Nakarating ako sa highway at natanaw ko na sa tapat ang isang supermarket. May mga make-up doon kaya mas mabuting dumaan na muna ako roon. Cyrus won't probably think I'd be there if he decides to chase after me.

Tuluyan ng huminto ang pagriring sa phone hudyat na may sumagot na ng tawag ko. Kasabay ng pagpasok ko sa loob ng supermarket ay ang siyang pagsagot ko nito.

"Veda?"

"Uh—Melee?"

Napalunok ako nang marinig ang malalim at tila bagong gising lang na boses. Nagmamadali kong inilayo sa'kin ang phone at nakita ang pangalan ni Apollo. Ang akala ko ba si Veda ang tinatawagan ko? Sa sobrang kaba ko ibang speed dial na pala ang napindot ko.

"Wala. Wala nevermind. Bumalik ka na sa pagkakatulog. Sorry!"

Biglang nag ingay ang public address system ng supermarket at mukhang may hinahanap na cashier. Great parang sinabi ko nalang din kung saan ako. Knowing Apollo—

"Bakit nasa supermarket ka?! Damn it Melee! Don't tell me he did something wrong again?!"

"Ano ka ba. Praning ka lang?" I sound so calm like I wasn't crying a few minutes ago. Naglakad ako patungo aisle ng mga make up."Sige na ibababa ko na ang tawag."

"Stay right there. I'm coming."

"Gago, huwag—great binabaan mo na ako."

Alam kong ilang minuto lang ay makakarating na rin si Apollo kung saan ako ngayon. Mayaman kasi ang pamilya nila kung kaya't may sarili siyang kotse. Katulad na lamang ni Paul na may kotse na rin simula noong senior high pa kami. Si Apollo nga lang may kotse na since he was sixteen.

Nagmamadali kong dinampot ang ilang make up na kailangan ko at agad na nagtungo sa cashier at binayaran ito gamit ang e-wallet ko. She looked at me with a confused face.

"Ayos ka lang miss?"

"Ha? Ayos lang ako."

Nagmamadali kong kinuha ang pinamili ko at nagtungo sa pinakamalapit na banyo. Ramdam ko ang titig ng ilang taong nadadaanan ko ang iba mukhang naaawa at gusto akong lapitan. Wala akong pakialam ang importante matakpan ko ang mga pasa ko at makaisip ako ng dahilan kung bakit nakarobe ako.

Habang inaayos ko ang pagkakalagay ng concealer sa leeg ko ay biglang nag ring ang phone ko. Dali-dali ko itong hinablot at iniloudspeaker bago inilagay sa lababo at humarap ulit sa salamin. I know it's freaking Apollo.

"Melee."

Napatigil ako at napapikit nang marinig ulit ang malalim niyang boses.

The hell's wrong with me? Parang biglang nagkakarera ang puso ko nang marinig ko ang malalim niyang boses at ang bahid ng pag-aalala nito. I've been hearing his voice for years bakit ngayon pa ako nakaramdam ng ganito.

Napatitig ako sa repleksiyon ko sa salamin. I saw how my pale skin glows red.

Agad akong napaatras.

There's no freaking way. This familiar feeling.

Si Cyrus ang mahal ko. Si Cyrus lang ang minahal ko. The hell I'm unlucky with this thing called love.

"Melee? Where the hell are you?!" There was a hint of panic in Apollo's voice. Mukhang nandito na nga siya. I'm still not done covering my bruises. Mabuti nalang at kaunti lang ang pasa ko sa mukha. The rest were in my arms and neck.

Nagmamadali kong tinapos ang pagtatakip at agad na sinagot si Apollo.

"Sandali lang najejebs ako kanina nasa banyo pa ako. Huwag mo akong tawanan pag nakita mo ako ah?" Natatawang saad ko para hindi siya pag-aalalahanin sa kalagayan ko.

I already prepared a reason why I'm in robes and wears nothing underneath.

Disgusting as it may sound I'm not wearing anything underneath my robe. Sino ba naman ang titigil sa pagtakas para lang magbihis. I'm running for my life I have no time to be comfortable and look descent.

Nagmamadali kong niligpit ang make up at kahit na labag sa kalooban ko ay itinapon agad iyon sa basurahan. I bought those cheap make ups for over a thousand and they are all gone in a poof. Hindi ako pwedeng mahuli ni Apollo kung kaya't kailangan ko iyon gawin.

Lumabas agad ako ng banyo at agad kong natanaw si Apollo na palinga-linga malapit sa entrance at nasa tainga ang phone. He was wearing a sweat pants and a gray shirt. His hair was disheveled. Mukha siyang stress.

"Apollo."

"What the hell are you wearing, Melee?!"

"Pwede bang sa kotse mo na lang ako magpaliwanag?" Hinila ko agad siya palabas dahil bigla akong kinabahan. "Please."

Apollo sighed and followed me helplessly outside. Naramdaman ko ang malamig na hangin sa balat ko dahilan para ako ay napahawak sa magkabilang braso ko.

"Get in."

Bumukas ang pinto sa may shotgun seat at agad akong pumasok. Not even a minute later I already saw someone familiar in the other side of the street. Kitang kita ko ito mula sa bintana na katabi ni Apollo.

"Melee, what the hell? Bakit ka nasa labas? At bakit ganiyang ang suot mo?"

"Aksidente kong nalock ang apartment ko. Tatawagan ko sana si Veda kung pwede sa kanila muna ako makikituloy."

Napailing siya at lumingon sa bintana. He stared at it for a while before he scoffed and opens his glove compartment just below my legs. May kinuha siyang supot roon at itinapon ito sa akin.

"Huwag mo akong lolokohin." I opened the thing he gave me. It was wet wipes. Nakaramdam ako ng kaba habang nanatiling nakatitig rito. "Don't wait for me to wipe it off."

Hindi ako gumalaw. Nakatitig lang ako sa wet wipes na nasa hita ko. I was somehow stunned. There was something in his voice that makes me want to listen to it.

Gusto kong pakinggan ang boses niya dahil sawang-sawa na akong marinig ang galit na tono ni Cyrus. His angry voice is still ringing in my ear. Paulit-ulit na nagrereply.

Kinuha ni Apollo ang wipes at humarap sa akin. Without saying a word he immediately held the side of my neck and gently wipes the make up I just put a few minutes ago.

"A—Apollo."

"This is bullshit." Napatigil siya sa pagpapahid ng wipes sa leeg ko. Tuluyan ng tumulo ang luha ko nang makita ang expression niya sa mukha na tila hindi makapaniwala. "Goodness, bakit ka ba nagmahal ng ganito?"

"Hi—hindi ko alam." Napayuko ako at hinayaang tumulo ang mga luhang kanina ko pa itinatago. Ang bobo ko. Ang bobo ko sa pag-ibig.

Humarap ulit siya sa akin inabutan ako ng panyo.

"Just leave him for good, Melee. Kung hindi ako na mismo gagawa ng paraan mahiwalay lang kayo. Nagmumukha ka ng tanga. Nagmahal ka hindi nagaudition para maging gaga."

That was a funny way to say it.

"Nandito ako. Nandito kami nina Veda at Paul para sa'yo."

I closed my eyes. I still see Cyrus and I still could feel how he forced himself to me last night. Ayokong maalala iyon. Ayoko.

"Apollo?" Lumingon ako sa kaniya. Hindi ko alam kung anong iniisip niya tungkol sa akin pero wala na akong pakialam. "Can you close your eyes?"

"Bakit?"

I sighed and unbuckled my seatbelt. Agad kong iniabot ang leeg niya at inilapit ang katawan ko sa kaniya. I immediately met his lips. Napansin ko ang bahagyang pagtigil niya hanggang sa sinabayan na niya ang halik ko.

I slowly moved from my seat. Napansin ko rin ang unti-unting pag-atras ng kinauupuan niya. I sat in front of him and continued kissing him as my hands started to roam under his shirt.

"I'm sorry." Agad niyang sambit habang pareho kaming hinihingal. Hinawakan niya ang kamay ko na nasa dibdib niya. "Ayokong mag take advantage sa vulnerability mo ngayon, Melee."

Isinandal ko ang noo ko sa noo niya. I closed my eyes as I say the words that would change the way he treats me.

"Just this time, Apollo. Wala akong pagsisisihan kasi ikaw. If there's any other person my heart would want me to choose, gusto ko ikaw."

"Pagod na akong magmahal. Pagod na pagod na ako. Pero gusto kong gawin ito ngayon."

Isang malambot na labi ang sumalubong sa labi ko.

"As you wish."

As if those words are the switch to make his another version appear. It wasn't a version that I would hate. Instead it makes me curious.

My body can't help but to grind myself to his hardened friend. Mabilis niyang hinila ang tali sa robe na suot ko agad niya itong ibinaba exposing my dear bosom. Napansin ko ang bahagya niyang pag ngisi nang lumayo at tumingin siya sa'kin.

"Stop me before it's too late."

"Don't worry I won't."

Mas pagsisisihan ko pa siguro kung magtatagal ako kay Cyrus. I had loved him so much that I lost a portion of me. I lost my will to decide for my happiness. Kahit ngayon lang, kahit alam kong mali. Hahayaan ko muna ang sarili kong magdesisyon para sa ikaliligaya ko.