III.

Nagising nalang ako na may benda sa ulo at nasa ospital. Great. Sinong magbabayad ng bills? Nalaman ba to' ni tita? Who brought me here? Anong nangyari?

Marami akong katanungan pero walang makakasagot dahil mag-isa lang ako sa silid. Dahan-dahan akong umupo at hinanap ang mga gamit ko. It was laying on the side of the bed. I hastily search for my phone to looke at the time. Anong oras na ba? There wasn't any windows that could at least made me guess the freaking time. Baka umaga na't hindi pa ako nagtungo sa eskwelahan.

"Anong ginagawa mo?"

Napaangat ako ng tingin sa lalaking kakabukas pa lamang ng pinto. His brows knitted and his hair shiveled. Napansin ko rin ang kaunting bahid ng dugo sa damit nito. I guess it was my blood. My memory was kinda hazy but I remember holding my head and pressing my wound. Nakita ko si Jacques na papalabas pa lamang ng gym. Iyon lang ang huli kong natatandaan.

"Anong oras na?"

Bumalik ako sa paghahalukay ng phone ko sa bag. Nasaan na ba iyon? As far as I remember, nailagay ko ang phone ko sa bag ko. Bakit hindi ko iyon mahanap ngayon?

Inangat ko ang ulo ko at sinamaan ng tingin ang lalaking may hawak ng phone ko. He was waving it like he was teasing me. Seryoso siya? Umupo pa siya sa paanan ng kama ko at hinalukay ang phone ko.

"Wala kang mahahanap diyan."

"I saved my number." Inabot niya sa akin ang phone ko at agad na kinuha ang mga gamit ko.

"Bakit?"

Hindi niya sinagot ang tanong ko. Actually, ni isa sa mga tanong ko wala siyang sinagot. Sino ba talaga kausap ko? Pasalamat siya't hatinggabi na't at wala akong choice kung hindi ang sumunod sa kaniya. Saan ba naman ako pupulutin kapag hihiwalay ako sa kaniya.

I'm a lot better after sleeping in the hospital. Tanging ang kakaiba lang sa pakiramdam at katawan ko ay ang benda ko sa ulo. Aside from that I think I can still perform later.

Mabuti nalang at mabilis lang ako na maidischarge. It was Jacques who paid all the unnecessary bills. Bakit ba kasi may pa ospital pa siyang nalalaman? Sugat lang naman to sa ulo at kaunting pagkahilo.

Mabuti nalang talaga at hindi ko suot ang uniform at id ko ngayon at nakasilid lang ito sa bag. Nasa university hospital pa naman ako. Baka may makakilala pa sa'kin kasama ang lalaking ito ng ganitong oras ng gabi.

Habang naglalakad sa pasilyo patungo sa labas ng ospital ay napatingin ako sa phone ko at ngayon panlang napansin na tadtad ito ng chats mula sa mga kaklase ko. They were all asking me if I'm okay or where am I. Ikinakunot noo ko ang tanong ng iilan.

Why am I with Sir Estrella?

"Jacques?"

Napatigil siya sa paglalakad at lumingon sa'kin. Napansin kong nakalabas na pala kami at tanaw na namin ang parking lot. Goodness, there will only be the two of us.

"Ikaw ba si Sir Estrella?"

Tumango-tango siya at diretso ang paglalakad patungo sa kotse niya. Binuksan niya ang  pinto sa may shotgun at tinignan ako na nakatayo lang sa harapan ng kotse niya. Bakit ba nasa ganitong sitwasyon ako? He's a freaking teacher! I'm hoping he's not on my university.

"Sakay na. Ano bang hinihintay mo? Pasko?"

"Paano kung may nakakita sa'tin?"

Hinila niya ang kamay ko at pinapasok sa loob ng sasakyan. "Stop acting like we're doing something suspicious."

Wala nga naman kaming ginagawang masama. He just saved me that's all. Claudette, don't act guilty. Wala kang ginagawa okay? Si Jacques lang 'tong lapit ng lapit.

"Should I call you sir?" Wala sa sarili kong tanong nang makapasok siya sa kotse. I'm just curious. "Bakit hinayaan mo akong tawagin kang Jacques?"

"It's awkward to introduce myself as Sir. This school year lang naman ako magtuturo sa university. No need for formalities. By the way, we're not on the same university, if you're curious."

Para akong nabunotan ng tinik sa sinabi niya. We're not from the same university but now the question is how come some of my classmates know him? He's just a few months old teacher.

"Bakit ka kilala ng mga kaklase ko?"

"They might have seen me before."

"Where?"

"Volleyball court." Diretsyo niyang sagot habang nakatingin sa daan at nagmamaneho. "Much better if you ask them kung paano nila ako nakilala. I might sound boastful to you if I say so myself."

Napatingin ako sa mukha niya, I get it. Because of his looks? Ang tangkad at gwapo siyang lalaki. Should I even share how athletic his body is? Just enough muscles to some places. His body is lean and not bulky. Definitely my type.

"Baka matunaw ako niyan."

"Nga pala." It's like my word just triggered something in him. I noticed how his eyes twitched and his grips to the wheel tightened. Is he hiding something from me? Wala pa nga akong sinasabi. "Bakit palagi kitang nakikita sa parking lot ng mall?"

"I was waiting for you."

Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya. I am trying to not think like that but here he is saying he was waiting for me?! He's slowly giving me creeps!

Kinuha niya ang phone na nasa bulsa niya habang nagmamaneho. Inabot niya ito sa akin. Ano namang gagawin ko rito? He didn't say a word so I turned it on and it's already opened in the messenger.

I backresd and saw that two weeks ago Mariposa sent him a message about the rape cases around the area. She was actually the one who asked Jacques to secretly look after me for at least a week. Ginawa niya nga dahil kilala niya raw ako.

During their conversation I realized that I did met him before. Siya ang kasama ng lalaking nasuntok ko dati dahil binabastos si Mariposa. I even saw him reacted negatively about his friend. I just remember it was him! That was a year ago! Sa pagkakaalam ko mga college student sila ng university namin.

"Why did you continue?" Lumingon ako sa kaniya pero itinuro niya lang ang phone niya na para bang sinasabi na tapusin ko ang pagbabasa ng usapan nila ni Mari.

From a few more exchanging of conversations, I realized that the meeting with him was planned all along. Mariposa realized that it's been two weeks and I still saw him there. Si Jacques ay gusto na rin akong makilala. Mukhang ayaw nga ni James sa plano niya eh.

"James didn't like it though."

"Pwede kong sabihin sa'yo kung bakit." Inilagay ko ang cellphone niya sa gilid ng kinauupuan ko. "It's creepy."

"Kaya nga nagpakilala ako sa'yo. I had no bad intentions really. Gusto ko lang na ligtas kang makakauwi. I'm actually sending you home right now."

Saka ko pa lamang napansin na papasok na pala kami sa subdivison kung saan ako nakikitira. He's not that bad.

"I'm willing to get to know you better, Claudette."