Hij had gezegd dat hij een idee had. Wel, zijn idee was om de kamer rond te gaan op zoek naar een tweede uitgang.

Wat nu eigenlijk best een slecht idee lijkt. We zijn nu al langs alle wanden gegaan en het enige wat we gevonden hebben zijn rekken vol oude spullen, spinnen en zelfs muizen! Bah!

Hij loopt nog wat verder en zegt: "Hé, wat is dit hier?" Ik loop naar de plek waar hij staat. Ik voel op de blinde tast. Het lijkt wel of het een houten deur is. ofzo. Hij zegt: "Is dit een kast?" Ik antwoord: "Oei, ik dacht aan een deur. Doen we hem open?" Hij doet de deur open, zonder te antwoorden. Dat vind ik zo vervelend aan hem dat hij altijd maar doet. Nooit wacht. En die eigenschap heeft ons alleen nog maar problemen gebracht.

Het is inderdaad een kast. In de kast zie ik de omtrekken van een persoon. De persoon vraagt hysterisch:"Waar ben ik? Waarom is het hier zo donker? Wie zijn jullie?" Aan haar stem te horen is ze nog een jong meisje. Maar die stem, die herken ik...

Dat is...

Dat is mijn zusje, Katja.