Simons p.o.v.

De bel gaat. Daniël en ik staan op van onze plek en gaan de gang op, op weg naar de aula. De rug van mijn hand strijkt langs die van Daniël, maar ik durf hem niet vast te pakken, bang voor het commentaar van de mensen om ons heen. Daniël daarentegen wikkelt voorzichtig zijn vingers tussen die van mij. Geschrokken en angstig trek ik weg. Daniël kijkt fronsend naar me om.
   'Is er iets?' Vraagt hij. Mijn wangen zijn felrood. Schichtig kijk ik even om me heen en kijk Daniël dan weer aan in zijn prachtige groene ogen.
'We lopen in een overvolle gang, dan kan je niet zomaar mijn hand vasthouden,' zeg ik. Daniël lacht eerst verbaasd, dan beledigd.

   'Dat maakt toch niet uit. Als ik jouw hand vast wil houden in een overvolle gang, dan zou ik dat toch gewoon mogen doen?' Zegt hij, pakt mijn hand vast en drukt hem tegen zijn borstkas aan. Snel trek ik hem weg. Daniël kijkt me gebroken en overdonderd aan. Ik zucht zacht en voel me schuldig, maar ik durf gewoon niet zijn handen vast te houden in de gangen van de school, bang voor alle andere leerlingen. Er zullen namelijk genoeg klootzakken zijn die het dan nodig vinden om ons uit te schelden, op z'n ergst ons in elkaar te slaan.
'Sorry,' stamel ik en loop snel door, waardoor ik Daniël achterlaat tussen tientallen onbekende kinderen. Ik hoor hem nog mijn naam roepen, maar reageer er niet op.

Mijn hart klopt in mijn keel. Ik wil heus wel Daniëls hand vasthouden, maar ik durf het niet. Mijn medeleerlingen vinden homoseksualiteit nog steeds maar een hilarisch punt om iemand belachelijk mee te maken, mee uit te schelden, te vernederen. Dat vind ik het ergste aan verkering hebben met Daniël, de kritiek die het op zal leveren, voor de rest heb ik geen enkel probleem mee. Ik wil gewoon Daniëls hand vast kunnen houden zonder dat we gemene opmerkingen naar onze kop geslingerd krijgen.

   Ik loop de aula in en ga bij de klas aan de tafel zitten. Daniël volgt niet veel later en gaat tegenover me zitten. Hij kijkt me scheef aan. Dan pakt hij mijn hand vast die op tafel ligt en strijkt er met zijn duim over.
   'Simon, je moet je echt niets aantrekken van de anderen. Natuurlijk zullen ze ons in de zeik gaan nemen, maar als je daar rekening mee wil gaan houden, dan kan je nooit mijn hand vasthouden. Kan je me nooit knuffelen of een kusje geven. Wil je dat?' Vraagt hij en kijkt me bezorgd aan. Ik schud stug mijn hoofd met mijn lippen op elkaar geperst.
'Nee,' stamel ik zacht. Daniël knikt en tovert een scheve glimlach tevoorschijn op zijn wangen.
   'Dat dacht ik dus ook,' zegt hij. Ik knik en richt met een rood hoofd mijn ogen naar het tafelblad. Daniël wrijft nog een keer met zijn duim over mijn hand en laat hem dan los.

Ik begin mijn druiven te eten. Kauwend kijk ik de tafel rond. Mijn blik kruist met die van Sandra. Ze kijkt me vuil aan, alsof ze me ieder moment wel kan vernietigen, ook al is zij degene die mij pijn heeft proberen te doen. Ik heb haar er eigenlijk niet over aangesproken, want ik heb geen zin om me tot haar niveau te moeten verlagen. Het is gewoon diep triest wat ze heeft gedaan, dus eigenlijk zou ik haar er wel op aan moeten spreken. Asociaal, het is ontzettend asociaal dat ze denkt dat ze zomaar rond kan lopen en iedereens relatie proberen te verpesten. Zoiets doe je gewoon niet.

   Ik kijk snel weg van Sandra voordat ik haar nog aanvlieg. Dat kan ik niet gebruiken, misschien levert het wel een schorsing op. Ik voel Daniëls voet langs mijn onderbeen gaan. Verward kijk ik naar hem op. Hij kijkt me fronsend aan.
   'Alles oké?' Vraagt hij. Ik knik.
'Ja, ik was gewoon even heel snel verschillende manieren te bedenken om Sandra terug te pakken, maar kon alleen maar dingen bedenken waarbij Sandra het niet overleefde,' mompel ik. Daniël lacht. Ik lach blozend mee. Na een paar tellen zijn we uitgelachen en kijken elkaar even stil aan. Daniël houdt zijn hoofd scheef.

   'Dat gedoe met Sandra wordt ooit nog wel opgelost,' zegt hij. Ik knik. 'Na een tijdje zal ze wel inzien dat ze geen kans bij je maakt en gaat ze wel door naar een ander.'
'Ik hoop het,' zeg ik en kijk nog een keer richting Sandra. Ze zit verveeld met haar mobieltje voor haar neus. Ze kijkt een keer verafschuwd over het randje van haar schermpje naar mij en kijkt dat weer naar waar ze mee bezig was. Traag wend ik mijn blik weer tot Daniël.

'Wat is het in mij dat zij zo geweldig vindt dat ze zelfs onze relatie ervoor kapot wil maken?' Vraag ik hem. Verbaasd kijkt hij me aan. Hij plaatst zijn vuist onder zijn wang en leunt erop.
   'Ik weet het niet, misschien je geweldige persoonlijkheid, je goede gevoel voor humor, je begrip. Of je mooie bruine ogen, je lieve wipneus, de kleine sproetjes op je gezicht die je alleen van dichtbij kan zien, je strakke kaaklijn, je duidelijk aanwezige jukbeenderen, je leuke blonde stekeltjes... moet ik doorgaan..?' Somt Daniël op. Overrompeld kijk ik hem aan. 'Er zijn genoeg leuke dingen aan je, Simon. Het is echt wel logisch dat ze zoiets probeert,' zegt hij dan.
'Oh,' is het enige dat ik uit weet te brengen. Daniël glimlacht scheef. Dan gaat de bel. We staan op en gaan naar het lokaal. We hebben nu les van mevrouw Friekman.

'Kan je na school mee naar mij?' Vraag ik dan vanuit het niets. Daniël kijkt glimlachend naar me om. De kriebels vliegen door mijn buik en ik begin te blozen.
   'Natuurlijk,' antwoordt hij. Ook ik krijg nu een glimlach op mijn gezicht. We stoppen voor het lokaal en wachten totdat mevrouw Friekman er is. Het duurt niet lang voordat we haar rinkelende sleutelbos al in de verte kunnen horen. Een paar tellen later staat ze voor onze neus het lokaal open te maken.

   'Hallo, dames en heren. Mobieltjes in de telefoonbak en even geen boeken erbij pakken,' zegt ze. Iedereen doet zijn mobiel in de bak en gaat zitten op zijn plaats. Mevrouw Friekman is wat aan het rommelen in haar tas en komt dan overeind. Ze doet de beamer aan en klapt hard in haar handen.

   'Oké, hallo allemaal. We hebben vandaag een andere les. Een van jullie klasgenootjes, ik ga geen namen noemen, is gisteren naar mij toe gekomen en heeft mij gevraagd of dat ik een les kon geven over waarom homoseksualiteit niet goed is. En ik dacht, als jullie biologiedocente, dat ik wel iets kon proberen,' zegt ze. Iedereen kijkt meteen om naar Sandra, behalve ik. Ik hoef haar vreselijke hoofd op dit moment echt niet te zien. Tranen branden in mijn ogen. Zwaar triest dit. Zodra iedereen weer richting mevrouw Friekman kijkt, gaat ze door met praten.

   'Ik heb gisteren snel snel een powerpoint in elkaar geflanst, dus het is niet zo heel spectaculair,' zegt ze. De eerste dia komt tevoorschijn: een met een plaatje hoe het vrouwelijke geslachtsorgaan in elkaar zit en een plaatje hoe het mannelijke geslachtsorgaan in elkaar zit. 'We hebben hier twee plaatjes van de twee verschillende geslachtsorganen. Zoals je kan zien heeft de man geen baarmoeder en de vrouw geen zaadballen, dus zou een vrouw met een vrouw geen kinderen kunnen krijgen en een man met een man ook niet. Dat moet met man en vrouw gebeuren, dus een homoseksueel stel kan geen kinderen verwekken. Maar als we naar de volgende dia gaan...' legt ze uit. Ik kijk fronsend toe. Is ze nou serieus? Vragend kijk ik naar Daniël. Hij haalt zijn schouders twijfelend op.

   'Kijk, we hebben hier te maken met een lesbisch koppel en een homo koppel, twee vrouwen en twee mannen dus. Het lesbische koppel wil een kindje en het homo koppel wil er ook een. Kijk eens: we hebben te maken met twee eitjes en twee zaadjes. Als we nou eens die twee mannen sperma laten doneren en die twee vrouwen de draagmoeders maken. Dan kan het ene kindje maar de vrouwen, en het andere kindje naar de mannen. Dat probleem is al opgelost,' zegt ze. Ik gniffel zacht. Ik dacht al ergens dat mevrouw Friekman het tegenovergestelde zou doen van wat Sandra had gevraagd. Tevreden kijkt Friekman de klas rond. 'Kan ik verder?' Vraagt ze. De klas mompelt een ja als antwoord.

   'Oké, volgende dia... Oh, we zien twee silhouetten met allebei een hart erin. Deze mensen zijn verliefd op elkaar, dus hun hart klopt voor de ander,' zegt ze. Ze gaat naar de volgende dia, waar de silhouetten worden bedekt met een man en een vrouw, maar het hart is nog steeds zichtbaar. 'Kijk, bij een man en een vrouw is het een hart dat klopt voor elkaar,' zegt ze en gaat naar de volgende dia. Twee mannen bedekken deze keer de silhouetten, ook nog steeds de twee harten zichtbaar. 'Oh, bij mannen is dat toevallig ook zo,' zegt ze en klikt door. Deze keer worden de silhouetten bedekt door twee vrouwen en is nog steeds het hart zichtbaar. 'Oh, goh, en bij vrouwen ook,' zegt ze.

Ze kijkt op van de computer naar Sandra. 'Zie je nou, Sandra..' ze slaat haar hand voor haar mond. 'Oh, oeps, nu heb ik per ongeluk gezegd wie het gevraagd heeft,' zegt ze sarcastisch en voldaan. Ik krijg een grijns op mijn gezicht. 'Maar zie je nu dat het niet uitmaakt of dat je van hetzelfde geslacht bent of niet. Het gaat nog steeds om het hart dat voor de ander klopt. Ja, homoseksuele koppels kunnen geen kinderen krijgen, maar daar zijn genoeg trucjes voor tegenwoordig. Dus het maakt echt niet uit op wie je verliefd wordt. Voor sommige jongens geldt nou eenmaal: Roses are red, pickles are green, I love your legs, and what's in between,' zegt ze en kijkt Sandra triomfantelijk aan. 'Daar is niets mis mee.' Ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten door het rijmpje. Felix schatert het uit. Friekman is een fantastisch mens.

   'Dus vraag me de volgende keer niet meer zulke domme dingen zoals dit en leer je medemens te respecteren. Want deze mensen zijn zo geboren en daar kunnen ze niks aan doen. Homoseksualiteit is geen keuze. Dat jij er zo achterlijk op reageert, is wel een keuze. Dus verander je fucking attitude en ga normaal doen,' preekt mevrouw Friekman.

Nu durf ik pas naar Sandra om te kijken. Ze zit onderuitgezakt op haar stoel en heeft haar armen over elkaar geslagen, haar gezicht staat op onweer.

   'Maar goed. Na deze onzin van Sandra, gaan we door met de echte les. Dus pak jullie boeken er maar bij en sla ze open op de bladzijde waar we voor het laatst zijn gebleven,' gaat Friekman door. Al snel ia het onderwerp van net de lucht uit en gaat ze door met het onderwerp uit het boek. Nog nooit heb ik een docent zo fantastisch gevonden.

   Na de les gaan we allemaal het lokaal uit. Ik pak mijn tas weer in en hijs hem op mijn rug. Ik wacht tot Daniël klaar is. Voorzichtig kijk ik naar mevrouw Friekman. Ze geeft me een knipoog. Ik glimlach naar haar en kijk dan weer naar Daniël. Hij is net klaar. We lopen samen naar de uitgang van het lokaal.
   'Doei,' zeg ik nog snel tegen mevrouw Friekman.
   'Dag, heren,' reageert ze nog en dan gaan we het lokaal uit. Sandra volgt. Ze loopt snel langs ons en probeert zich een weg te banen tussen de rest van de klas. Ze laten haar er echter niet langs. Levi geeft haar een duwtje.

   'So hé, stoer hoor, Friekman vragen om een les te geven over waarom homoseksualiteit slecht is,' zegt hij. Chagrijnig kijkt ze hem aan. Dan geeft Lex haar aan de andere kant een duw.
'Echt cool, hoor,' zegt hij. De groep versnelt hun pas, waardoor ze Sandra achter zich laten. Daniël en ik passen automatisch ook onze snelheid aan en volgen de klas. We beuken beide met onze schouder tegen Sandra aan. Ze blijft verwaand achter in de gang.

   'Kutwijf,' zegt Daniël zodra we op een paar meter afstand zijn. Ik lach zacht. Dan pak ik Daniëls hand vast. Verbaasd kijkt hij naar me om.
'Friekman had gelijk. Het gaat om de binnenkant, het hart dat voor elkaar klopt. Het maakt niet uit dat we allebei jongens zijn,' zeg ik. Daniël begint nu breed te glimlachen.
   'Precies,' zegt hij en pakt mijn hand iets beter vast.

*

's Avonds na het eten zit ik met Daniël op de bank in mijn woonkamer. Ik zit tegen Daniël geleund en hij heeft zijn arm om mij heen geslagen. We kijken naar een serie op Netflix, Riverdale. Ze zijn bij de drive-in bioscoop van het kleine stadje. Kevin wordt verteld nog wat popcorn te halen en iets te drinken voor de twee meiden waarbij hij in de auto zit. Geïrriteerd loopt hij naar het kraampje en somt wat dingen om te eten en te drinken op. Al snel heeft hij wat hij nodig heeft en wil hij teruggaan naar zijn vrienden, maar wordt tegengehouden door een van de badguys die je eerder zag. In het volgende shot dat je ziet ligt alle popcorn op de grond en lijkt het erop dat de arme stakker in elkaar geslagen wordt.
   'Ah, nee,' mompel ik.

Ik vind echt alle karakters in de show leuk, dus baal ik dat dit gebeurt. Zodra de camera omhoog gaat, is te zien dat de jongen niet in elkaar geramd wordt door de badguy, maar dat ze juist aan het zoenen zijn. 'Oh,' stamel ik.
'Didn't see that coming,' zegt Daniël. Ik lach. De scène is na een paar kussen voorbij. Mam loopt voorbij het beeldscherm en denkt dat het een goed idee is om recht voor het scherm alle glazen op te pakken die op de salontafel staan.
   'Mam, aan de kant alsjeblieft,' mopper ik.
'Oh, sorry,' verontschuldigt ze zich en stapt dan aan de kant. Ze loopt met de glazen de keuken in. Daniël en ik kijken de aflevering af terwijl mam de afwas begint te doen.

Zodra de aflevering is afgelopen, kijk ik op naar Daniël. Ik pak voorzichtig zijn kaak vast en kus hem. Met mijn ogen gesloten kus ik hem opnieuw. Verbaasd maakt Daniël zich van me los.
'Je moeder is in de keuken, letterlijk om het hoekje,' fluistert hij. Ik glimlach.
   'Klopt,' zeg ik en kus hem opnieuw.

Het doet me niets, dat mam dit misschien ziet. Ten eerste is het mijn eigen moeder en ten tweede is het iets waar ik me niet voor zou hoeven schamen.

Ik kus hem nog een keer en dan kust Daniël pas echt terug. Ik voel Daniëls hand lichtjes over mijn nek gaan terwijl hij zijn lippen weer op die van mij plant. Wanneer Daniël mijn mond voorzichtig openmaakt en zijn tong tegen die van mij aanduwt vliegen de kriebels door mijn lichaam heen. Na wat zoenen, tongen, hoe je het ook wil noemen, komen we van elkaar los.

Ik kus Daniël nog een keer en zie dan mam in mijn ooghoek in de opening van de keuken staan. Ongemakkelijk glimlach ik naar haar. Ze glimlacht breed terug en geeft me een knipoog. Dan wend ik me weer tot Daniël. Hij bloost licht. Ik druk nog snel een kusje op zijn lippen en leg dan mijn hoofd neer op zijn borstkas. Daniël plaatst zijn hand op mijn achterhoofd en speelt met mijn haren. Het werkt kalmerend. Voordat ik het weet doezel ik weg in een lichte slaap.