Daniëls p.o.v.

Met Simon naast me zit ik in de bioscoop. Ik ben ontzettend zenuwachtig. Ik wilde echt een leuke date verzinnen maar ik kon niets anders bedenken dan de bioscoop. Ook al zei Simon dat hij juist zoiets wilde en verwachtte, ben ik er niet helemaal tevreden mee. Simon is namelijk speciaal en dat mag hij weten, en dat laat ik niet echt merken met een cliché date naar de bioscoop. Om toch nog maar een beetje meer de gentleman uit te hangen, liet ik Simon de film kiezen. Nu zitten we in de bioscoopzaal naar een misdaadfilm met aardig veel humor genaamd "Central Intellegence" te kijken. De film is op zich wel leuk, alleen zijn mijn ogen iets meer gefixeerd op Simon.

Ik dacht al dat het erg was om een geschikte date uit te zoeken, maar de kleding uitkiezen was nog lastiger. Zou ik voor chique gaan of juist casual? Een blouse of een T-shirt? Ik heb me minstens tien keer omgekleed voordat ik een keuze had gemaakt. Eerst dacht ik eraan om gewoon aan te doen wat ik vandaag naar school aanhad, maar dan leek het net of ik er geen moeite in stak. Vervolgens trok ik een gaaf shirt aan maar kwam erachter dat er een grote vlek op zat. Helaas ligt hij nu dus bij de was en zit hij niet om mijn lichaam gewikkeld. Toen trok ik maar een ander T-shirt aan, maar dat zag er zo saai uit. Ik pakte daarna maar de zwarte blouse die ik nu aanheb maar vond het weer net iets té chique. Daarna heb ik nog een paar shirts en flannels aangehad voordat ik eindelijk besloot dat ik maar gewoon de zwarte blouse aan moest doen en mijn mouwen opstropen zodat het er wat minder chique uitzag. Blijkbaar was het een goede keuze want Simon kwam aan met een witte blouse. Man, wat snap ik de struggle van meisjes die niet weten wat ze aan moeten trekken opeens goed nu.

Maar even iets anders: stel je nou eens voor dat die 5% kans die ik Simon en mij gaf om verliefd op elkaar te worden ook nog ook eens echt gebeurt. Ik weet niet hoe het met Simon zit, maar ik voel me echt anders als ik bij Simon ben. En dat gevoel heb ik alleen bij hem, zelfs niet bij Samantha, waar ik eerst nog zo enthousiast over was. Ik dacht in het begin alleen maar aan hoe het zou zijn als dat experiment dan eindelijk was afgelopen en ik met Samantha kon zoenen, maar nu denk ik er alleen maar aan hoe het tussen Simon en mij zal zijn als het experiment is afgelopen en aan met hem zoenen. Niet Samantha, nee, Simon. Simon, die eerst mijn beste vriend was, is degene die ik me nu verbeeld om mee te zoenen, en het verwart me nogal.

Er wordt gelachen in de zaal, waardoor ik weer opkijk van Simon en naar het scherm kijk. Ik moet me echt focussen op de film anders heb ik voor niets mijn geld aan besteed. Oké, dat is ook niet waar. Ook al zou ik de film niet zien, maakt het me niet uit, zolang Simon er maar bij is. Toch richt ik mijn aandacht naar het scherm en probeer niet meer op Simon te letten. Kevin Hart, die Calvin speelt in de film, rent bang heen en weer op het scherm. Hij ziet er wanhopig uit waardoor ik zacht moet lachen.

Moet je voorstellen dat ik met Simon bij een romantische film had gezeten, dan kon ik me al helemaal niet op de film focussen. Meestal vervelen zulke films me, dus ga ik andere bezigheden zoeken. Staren naar Simon is in zo'n geval meer vermakend dan de film kijken. Ik dwing mezelf naar de film te blijven kijken zodat ik hem volg en niet dadelijk opeens een stuk niet meer snap. De grote gespierde vent waarvan ik even de echte naam ben vergeten schiet wat in het rond terwijl hij Kevin rond duwt in een postkarretje.

Na een goed uur van de film is het dan pauze. Met een glimlach kijk ik om naar Simon. Hij strijkt nog zijn witte blouse wat recht en kijkt dan ook naar mij.
'En, bevalt je keuze je?' Vraag ik en de glimlach blijft op mijn gezicht staan. Ook Simon glimlacht.
'Heel erg. Echt bedankt, Daan,' zegt hij.
'Geen probleem,' zeg ik. 'Wil je nog iets te eten of te drinken?' Vraag ik dan. Hij kijkt naar zijn lege papieren bak, die net nog gevuld was met popcorn.
'Uh, ja, maar deze keer betaal ik,' zegt hij. Ik sta ondertussen op.
'Nee, ik heb je meegenomen,' lach ik, 'dus ik betaal,' vervolg ik mijn zin. Simon staat ook op.
'Nee, ik sta erop. Wat wil jij?' Vraagt hij dan. Ik loop met Simon achter me aan de zaal uit naar de plek waar je wat te eten en drinken kan kopen.
'Niets,' zeg ik. 'Niet als jij betaalt,' zeg ik. Ik loop naar een vrije kassa toe en glimlach naar het meisje dat er staat.

'Wat mag het voor je zijn?' Vraagt ze vriendelijk.
'Één flesje fanta, één flesjes cola, één zakje naturel chips en één zoute popcorn, alsjeblieft,' zeg ik en haal ondertussen mijn pinpas en een briefje van tien uit mijn kontzak. Het meisje verzamelt alle spulletjes bij elkaar en legt ze neer.
'Dat is dan negen euro vijfenzeventig,' zegt ze. Ik leg een briefje van tien neer.
'Het is goed zo,' zeg ik en pak de spullen op. Verbluft staat Simon nog waar hij net stond. Ik geef hem het flesjes fanta en het zakje chips.
'Maar, wa-... Hoe wist je dat ik wilde?' Zegt hij en kijkt naar de consumptiemiddelen in zijn handen. Ik grijns en loop met Simon weer naar de zaal.
'Ik ken je te goed,' zeg ik ondertussen.

We gaan weer de zaal in en gaan zitten waar we net zaten. Nog een keer kijkt Simon naar het eten en drinken.
'Hoef ik echt niets te betalen?' Vraagt hij opnieuw. Ik schud mijn hoofd.
'Ja, ik heb jou uitgevraagd dus jij hoeft niets te betalen,' zeg ik tegen hem. Zijn ogen kijken me nu aan en zijn wangen worden rood. Ik glimlach. Het licht in de zaal gaat weer uit en al snel speelt de film weer. Ik eet wat van mijn popcorn maar ik heb niet veel trek. Omdat ik met Simon zit heb ik een vol gevoel, wat mensen dus echt hebben als ze verliefd zijn...

De beelden van de film flikkeren voorbij maar ik krijg ze nog steeds niet binnen. Ik heb tamelijk weinig van de film meegekregen. Ik heb steeds maar aan Simon en mij zitten denken. Hoe zal het tussen ons gaan als het experiment is afgelopen? Hoeveel opdrachten heeft mevrouw Friekman nog voor ons in petto? Voelt Simon ook dat rare gevoel in zijn onderbuik?

Ik kijk weer naar Simon. Gefascineerd kijkt hij naar het grote scherm vooraan in de zaal. Het licht weerkaatst op zijn heldere ogen. Zijn kleine hand ligt op de armleuning. Ik kijk ernaar en leg dan voorzichtig mijn hand op die van hem. Ik kijk snel naar het scherm terwijl ik mijn vingers tussen die van hem wikkel. Ik zie in mijn ooghoeken dat Simon er kort even naar kijkt maar er verder niets over zegt. Hij verbetert de grip wat en gaat dan door met de film kijken. Ik ook. Ondertussen werk ik wat popcorn naar binnen en voordat ik het weet is het bakje leeg, ondanks ik geen honger had. De film eindigt vijf minuten later. Simon en ik kijken de aftiteling nog en staan dan op. Blozend laat ik Simons hand los en raap de lege troep bij elkaar. Achter Simon aan loop ik de trappen af en gooi het vuil weg. Ik ga naast Simon lopen en ga samen met hem de zaal uit.

'Dat was echt leuk!' Zegt hij enthousiast. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht van Simons blije toon.
'Dat is mooi om te horen,' zeg ik. Hij kijkt me met zijn grote bruine ogen aan. 'Ik app mijn moeder even dat de film is afgelopen,' zeg ik dan en haal mijn mobiel uit mijn kontzak. Ik app mam en niet veel later komt ze online. Ze stuurt dat ze er zo aankomt en gaat dan weer offline. Wat een toeval dat mijn moeder bij mijn tante hier in de buurt moest zijn en ons dus af kon zetten.
'Ze komt er zo aan. Ik heb gezegd dat we buiten wachten waar ze ons heeft afgezet,' zeg ik. Simon knikt een keer.
'Dan gaan we daarheen,' zegt hij.

We lopen naar buiten terwijl we onze jassen weer aantrekken. De temperatuur is inmiddels flink gedaald. Bij de parkeerplek waar mam ons voor de film had gedropt staan we te wachten. Simon steekt zijn handen in zijn zakken en springt wat op en neer om het warmer te krijgen. Ik gniffel.
'Het is fris, hè?' Zeg ik dan. Hij knikt.
'Nogal,' antwoordt hij maar haalt dan toch zijn handen uit zijn zakken. We staan nu neus naar neus. Ik kijk in Simons ogen die mij ook aankijken. Vlinders fladderen door mijn buik heen. Ik laat mijn ogen dwalen over zijn gezicht en laat ze rusten op zijn lippen. Zou ik?

Ik leun in om mijn lippen op die van Simon te plaatsen maar kom niet veel verder dan vijf centimeter als ik opeens mam hoor toeteren en ze het parkeervak inrijdt. Snel stap ik langs Simon.
'Dat is mam,' zeg ik alsof er net niets is gebeurd en loop achter de auto langs naar het portier achter de bestuurdersstoel. Ik open hem en plof achter mam neer. Ik zucht terwijl ik mijn gordel vastdoe. Ik verwachtte dat Simon in de bijrijdersstoel zou gaan zitten, maar in plaats daarvan gaat hij ook op de achterbank zitten. Kort kijken we elkaar aan. Simon glimlacht even waardoor ik kort terug glimlach maar dan snel uit het raam kijk. De lichten in de auto gaan uit.
'Was de film leuk?' Vraagt mam terwijl ze optrekt en wegrijdt.
'Ja, heel erg!' Zegt Simon opgewekt en begint over de film te vertellen. Ik denk echter ergens anders aan en vang van het gesprek enkel een paar klanken op.

Wat vind ik mezelf ontzettend dom voor wat ik net heb gedaan: Simon bijna kussen. Ik weet nou niet of ik mezelf zo stom vind voor het proberen, of voor het proberen en uiteindelijk niet doen. Het had best gekund, maar ik durfde niet. Nee, ik schrok. Ik schrok toen mam toeterde en ik me besefte waar ik mee bezig was. Het duurde echt nog geen fractie van een seconde voordat ik merkte dat ik echt van plan was om mijn lippen op die van Simon te drukken.

Ik weet niet of ik het nou zo erg vind dat ik het probeerde, of dat ik het probeerde en niet deed, of dat ik het probeerde en eigenlijk maar al te graag wilde doen. Want dat wil ik: Simon kussen. Al een paar dagen spookt deze gedachte door mijn hoofd. En maar al te graag zou ik hem uitvoeren, maar dat hoort niet, want Simon en ik zijn beste vrienden en die horen elkaar niet te kussen.

'Wat ben je stil, Daan?' Klinkt mams stem opeens vragend. Ik schrik op uit mijn gedachtes.
'Uh, ja, ik ben gewoon een beetje moe,' zeg ik. Op zich is het wel een goede smoes omdat het al halfelf is en ik meestal rond die tijd op bed lig. Het blijft even stil. Dan begint Simon weer te praten. Hij heeft het erover hoe geweldig hij Kevin Hart vindt en dat hij echt briljant was in de film. Ik luister al niet meer. Ik blijf er maar aan denken dat ik echt een poging deed om Simon te kussen. Waarom wil ik het nou zo graag? Waar komt die enorme verleiding om Simon te kussen opeens vandaan? Voorzichtig kijk ik vanuit mijn ooghoeken naar Simon. Hij is ondertussen ook stil en kijkt, net zoals ik deed, uit het raam. Door het slechte licht zijn er vrijwel geen kleuren te zien. Opeens begint Simon weer te vertellen. Snel kijk ik weer uit het raam en luister half mee. Ik zou alleen niet kunnen vertellen waar het over gaat.

Na een tijdje valt Simon weer stil en niet veel later komen we bij zijn huis aan. Hij maakt zijn gordel los.
'Bedankt voor alles, Daan,' zegt hij en legt zijn hand op mijn been. Vlinders en tintelingen vliegen door heel mijn lichaam heen. Met een glimlach kijk ik naar hem om.
'Geen probleem,' zeg ik. Simon glimlacht nog een keer naar me en opent dan het portier. Hij stapt uit.
'Doei,' zegt hij.
'Doei,' zeggen mam en ik tegelijkertijd. Simon zwaait en slaat de deur dicht. Mam wacht tot hij binnen is en start dan de motor weer.
'Kom je naast me zitten, Daan?' Vraagt ze.
'Moké,' mompel ik en stap uit om vervolgens naast mam in te stappen. Ze kijkt me aan en zegt verder eventjes niets. Ik moet moeite doen om niet te beginnen met huilen.
'Was het leuk, schat?' Vraagt ze na een tijdje en rijdt dan weg. Ik slik een keer.
'Ja, heel erg,' zeg ik, leun met mijn arm op het portier en zet mijn hand onder mijn hoofd.

Ik staar weer doelloos uit het raam. Ik denk aan hoe Simons ogen straalden. Ik denk aan hoe Simon en ik elkaars handen vasthielden tijdens de film. Ik denk aan hoe ik hem bijna kuste...
'Daan, waar zit je toch allemaal aan te denken? Ik kan zien dat je er niet helemaal bij bent,' schrikt mam me dan op uit mijn gedachtes. Ik kijk haar kant op en zij kijkt ook een paar keer van de weg op naar mij.
'Ik denk nergens aan,' zeg ik. 'Ik ben gewoon moe, mam,' vervolg ik mijn zin en kijk dan weer het raam uit. De rest van de autorit zeggen we niets en is alleen zacht de muziek van de radio te horen. De presentator kondigt een liedje van DARIN aan genaamd what if I kissed you now. Onbewust luister ik naar het liedje terwijl ik uit het raam blijf kijken. Een gitaarintro klinkt door de auto heen en vervolgens is een zachte stem te horen.

So here we are
Trying to talk some sense into our hearts
This can't be love
We're best of friends, and that should be enough
But If that's true
Tell me why I'm holding on to you
Like I'd never let you go

De tranen beginnen op te wellen in mijn ogen. Die derde en vierde zin is exact wat er nu allemaal rondgaat in mijn hoofd. Simon en ik zijn beste vrienden en dat zou genoeg moeten zijn, helemaal niets met liefde te maken moeten hebben.

What if I kissed you now
And turned it all around
What if I kissed you now
And stars fell to the ground?
Would I be losing you, if I do, or would you want me too?
What if I kissed you now
What if I do?

Een traan rolt langs mijn wang naar beneden. Het lied beschrijft echt precíés hoe ik me voel en waar ik nu allemaal aan denk. Wat als ik Simon had gekust? Was ik hem dan verloren of zou hij mij dan ook willen? Ik veeg de traan snel maar ongemerkt weg.

What's going on?
Someone's gone and changed our special song
They dimmed the lights
See them shine, like planets in our eyes
Here it comes
All that I've been missing for so long
I could never let you go

Inderdaad. Wat is er aan de hand? Wie heeft mijn gevoelens voor Simon veranderd en wie dacht daar het recht voor te hebben? Ik weet wel wie het was: ikzelf. En ik weet nou niet echt of ik er wel zo blij mee ben.

What if I kissed you now
And turned it all around
What if I kissed you now
And stars fell to the ground?
Would I be losing you, if I do, or would you want me too?
What if I kissed you now
What if I do?

Ik kan mijn tranen echt niet langer tegenhouden. Ze stromen geruisloos langs mijn wangen naar beneden terwijl ik zo hard mogelijk probeer niet te snikken.

Oh, did I leave it for too long?
Has the moment that I've dreamed of come and gone?
Time will tell, but I know this much is true
I don't want to dream of anyone but you

Stil blijf ik huilen.

What if I kissed you now
And turned it all around
What if I kissed you now
And stars fell to the ground?
Would I be losing you, if I do, or would you want me too?
What if I kissed you now
What if I do?

De tranen blijven over mijn wangen stromen maar snel veeg ik ze weg. Ik haal mijn neus een keer op. Mam richt haar ogen naar mij. Ze fronst.
'Alles oké?' Vraagt ze. Ik wrijf in mijn ogen en doe alsof ik vermoeid ben.
'Ja ja, ik ben gewoon moe,' brom ik en kijk weer weg. Dan voel ik dat er nog een traan langs mijn wang naar beneden stroomt. Snel veeg ik hem weg en draai mijn hoofd weg van mam. Hoe is het mogelijk dat muziek je zo'n emotioneel wrak kan maken? Hoe kan het dat dit ene liedje me op dit moment helemaal verwoest? Het heeft me precies op een zwak punt weten te raken.

Mam rijdt de oprit op en schakelt de auto uit. Ik maak mijn gordel los en stap uit. Ik loop zo snel mogelijk als ik kan naar de voordeur maar kom erachter dat ik mijn huissleutel niet meeheb en dus op mam moet wachten. Ze komt aanlopen met de sleutelbos rinkelend in haar handen.
'Wat is er allemaal, Daan?' Vraagt ze en kijkt me bezorgd aan. Stug veeg ik een traan weg.
'Ik zei toch dat er niets is! Laat me gewoon met rust! Ik ben alleen maar moe, dus laat me naar binnen!' Snauw ik. Mam maakt een keer haar ogen groot en opent de deur. Ik stap boos langs haar en stamp de trap op.
'Daniël, doe eens zachtjes! Je vader slaapt!' Sist mam.
'Nou, sorry hoor!' Zeg ik stom en stamp verder de trap op. Boven loop ik vlug door naar mijn slaapkamer en sla mijn deur hard achter me dicht. Het echoot na. Dan is het stil en hoor ik alleen mijn eigen snikken. Ik trek mijn blouse en broek uit en kruip in bed. Daar huil ik nog wat verder tot ik eindelijk in slaap val.

---
Het WhatsApp-gesprek tussen Daniël en zijn moeder op Tap!:

https://taptap.app.link/Jx9pwsrwOC