Simons p.o.v.

Zwijgend staar ik naar mezelf in de grote spiegel van mijn kastdeur. Mijn schouders dragen een witte blouse en mijn benen zitten gewikkeld in een zwarte spijkerbroek. Mijn haar zit zoals het altijd zit, want ik kon het niet in een net model krijgen. Mijn ogen staan onzeker en nerveus. Ik ga zo met Daniël naar de bioscoop, en ik wil eigenlijk wel een goede indruk op hem maken. Het lijkt misschien laat na al die jaren, maar het is anders. Ik wil nu een goede indruk maken omdat het eigenlijk onze eerste date is. We zijn vaker samen naar de bioscoop geweest, maar deze keer is het echt een afspraakje.

Ik bijt op mijn lip terwijl ik naar mijn magere lichaam in de spiegel staar. Daniël is zoveel gespierder, ik zie er niet uit vergeleken met hem. Hij zal me nooit leuk vinden. Ik wil er maar al te graag goed uitzien voor Daniël, maar er willen maar geen spieren vormen op mijn lichaam. Hoe hard ik er ook mijn best voor doe. Ik kijk naar de witte blouse. Moet ik hem wel aandoen? Misschien is het veel te chique. Dadelijk komt Daniël in zijn gewone kleding en kom ik helemaal opgedoft aan. Misschien staat de blouse me helemaal niet goed. Ik draai wat rond en bekijk de blouse van verschillende kanten. Er is niets aan op te merken, maar aan degene die hem draagt wel. Gewoon, nee.

Waarom maak ik me hier nou zo druk om? Het is maar kleding. Ik kijk naar mijn vertrapte sneakers, die ik onder de nette kleding aan heb. Dat ziet er pas uit. Ik trap ze uit en vervang ze met wat nieuwere sneakers. Dat ziet er al wat beter uit. Nog steeds ben ik niet tevreden met wat ik in de spiegel zie. Er is iets mis mee.

Ik loop wat dichter naar de spiegel toe en inspecteer mijn gezicht. Mijn gezicht is goed geschoren en er zijn geen wallen aanwezig. Ik kijk mezelf aan in mijn bruine ogen. Waarom zijn ze zo lelijk? En waarom kijk ik zo zenuwachtig? Word ik tegenwoordig dan echt zo zenuwachtig als ik met Daniël ga afspreken? Ik kijk naar mijn wangen, waar heel licht sproetjes op te zien zijn. Misschien vindt Daniël ze wel kinderachtig. En dan nog mijn jukbeenderen, die duidelijk te zien zijn in mijn wangen. Daniël zegt dan wel dat hij dat mooi vindt, maar misschien liegt hij daar wel gewoon over om me niet te beledigen. Ik kijk naar mijn wenkbrauwen en veeg er licht met mijn vingers over. Ook die vindt Daniël mooi. Ik frons even en kijk dan naar mijn haar. Daniël vindt het maar al te leuk om ermee te spelen.

Ik stap weer van de spiegel af en kijk naar het gehele plaatje. Dit heeft niet veel veranderd. Ik kijk nu alleen maar negatiever naar mezelf dan ik deed voordat ik dichter op de spiegel ging staan. Ik ben me nu bewust van elke imperfectie. Ik ben helemaal niet aantrekkelijk genoeg voor Daniël. Hij is een of andere god en ik ben het lelijke eendje. Ik scan mijn kleding nog een keer. Misschien moet ik iets anders aantrekken. Stil kijk ik naar mijn blouse en zucht een keer diep. Dan komt mam mijn slaapkamer in en legt haar hand op mijn schouder. Ze kijkt over mijn schouder naar me in de spiegel. Ze glimlacht naar me en geeft me een knipoog.

'Ben je zenuwachtig?' Vraagt ze. Ik knik en kijk haar nu recht in haar ogen aan, in plaats van via de spiegel. Ze glimlacht lief en sjort wat aan de kraag van mijn blouse. 'Je ziet er goed uit,' zegt ze. Zwijgend kijk ik haar aan. Kort kijk ik even naar mezelf in de spiegel en kijk dan weer naar mam. Waarom kan ik niet zien wat zij ziet?
'Zal ik die blouse wel aandoen?' Vraag ik haar.
'Natuurlijk! Waarom niet? Hij staat je hartstikke mooi,' zegt ze. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. Mam kijkt me fronsend aan. 'Vind je zelf niet dan?' Vraagt ze verbaasd en verward. Ik kijk weer naar mezelf in de spiegel. De witte stof hangt rond mijn lichaam.
'Ik weet het niet,' mompel ik. Ik krijg de neiging om te huilen. Ik ben helemaal niet goed genoeg voor Daniël. Mam duwt mijn gezicht richting dat van haar en veegt met haar duim over mijn wang.

'Hé, Siem, je ziet er geweldig uit. Echt,' zegt ze. Ik knik overwegend. Ik hoop zo hard dat Daniël dat dan ook vindt. 'Je bent een knappe vent, daar moet je je echt niet druk om maken. En daarbij ben je ook nog eens heel leuk van binnen, dus ik weet zeker dat Daniël geen problemen met je heeft. Ik weet dat hij je wel ziet zitten,' zegt mam. Ik bijt op mijn lip. Weet ze dat ik Daniël leuk vind? Is het zo duidelijk? Zou Daniël het dan ook weten?
'Bedankt,' stamel ik zacht. Mam knikt glimlachend. Dan gaat de deurbel, waardoor ik geschrokken naar de deuropening van mijn kamer kijk.

'Daar zul je Daniël hebben,' zegt mam. Ik knik en loop langs haar mijn kamer uit. Mam volgt me de trap af. Met mijn hart in mijn keel open ik de voordeur. Daniël komt tevoorschijn en zodra hij mij ziet begint hij te glimlachen. Ik moet blozen door zijn betoverende glimlach.
'Hoi,' zegt hij.
'Hey,' groet ik hem met een glimlach.
'Ben je klaar?' Vraagt hij dan.
'Ja, nog even doei tegen mam en pap zeggen,' zeg ik. Daniël knikt en ik loop naar de tussendeur. Ik zwaai hem open en steek mijn hoofd om het hoekje. 'Doei!' Roep ik naar mam en pap, die beiden op de bank zitten.
'Dag vent, veel plezier,' zegt mam met een knipoog en pap zwaait.

Ik doe de deur dicht en loop weer naar Daniël toe. Onderweg door de gang gris ik mijn jas van de kapstok en trek hem aan. Des te dichterbij ik bij Daniël kom, des te sneller mijn hart begint te kloppen en des te warmer ik het krijg. Ik stap naar buiten en loop met Daniël naar de auto. Sylvia zit achter het stuur.
'Ga jij maar voorin,' zegt Daniël.
'Oké,' stem ik in en open het portier. Ik plof neer naast Sylvia en doe de deur weer dicht. 'Hallo,' groet ik haar.
'Goedenavond,' zegt Sylvia met een glimlach tegen me. Zodra Daniël en ik onze gordels vasthebben, begint Sylvia te rijden. De radio staat zachtjes aan.

Omdat ik zo nerveus ben, weet ik niet wat ik moet zeggen. Daniël is ook stil. Sylvia neuriet zachtjes mee met het liedje en tikt op de maat met haar hand op het stuur. Ik geniet van de rust die zich heeft genesteld in mijn lichaam. Nu het rustig is van binnen, neem ik er meteen maar even profijt van. Dadelijk, als ik alleen ben met Daniël, gaat het me echt niet meer lukken om rustig te blijven.

Na iets van twintig minuten rijden komen we aan bij de bioscoop. Daniël en ik stappen uit. Sylvia rolt een van de raampjes naar beneden.
'App je als de film klaar is, Daan?' Vraagt ze, maar het is meer een bevel.
'Ja, zal ik doen,' zegt hij.
'Mooi, veel plezier,' zegt ze en rolt het raam traag omhoog.
'Bedankt, doei,' zeg ik.
'Doei,' klinkt er nog vanuit de auto en dan rijdt Sylvia weg. Ze toetert een keer en Daniël en ik zwaaien haar nog na. Dan gaan we de bioscoop in. We laten onze uitgeprinte kaartjes scannen en gaan met wat popcorn de bioscoopzaal in. Ergens in het midden nemen we plaats. Daniël legt zijn hand op mijn onderarm. Zijn hand zorgt voor tintelingen op mijn huid. Geschrokken kijk ik naar hem om.

'Heb je er zin in?' Vraagt hij. Ik glimlach naar hem.
'Natuurlijk,' zeg ik.
'Vind je het echt niet erg dat we naar de bioscoop zijn gegaan?' Vraagt hij dan.
'Nee, absoluut niet,' antwoord ik. Daniël knikt.
'Wilde je echt niet ergens anders heen?' Vraagt hij. Sinds wanneer is Daniël onzeker?
'Nee, echt niet. Ik vind het prima,' zeg ik. Daniëls groene ogen kijken me diep aan. 'Echt. Ik meen het,' zeg ik. Hij knikt en gaat weer recht zitten in zijn stoel. Zijn hand valt van mijn bovenarm af.

Na een paar minuten reclame voor de film, begint de film dan. Central Intelligence, dat is de film die ik heb uitgekozen. Ik richt me volledig op de film, zodat ik hopelijk niet zo snel door Daniël afgeleid zal worden. Het is lastig met zo'n knap iemand naast je. Ik ben dan ook best trots op mezelf dat het lukt. De blouse was trouwens een goede keuze, want Daniël heeft zelf een zwarte blouse aangedaan. Ja, dat zag ik omdat ik niet op de film lette. Voor de rest lukt het me prima.

Er wordt gestunteld in de film, maar het verloopt niet soepel. Ik moet lachen en de rest van de zaal ook. Kevin Hart, die Calvin speelt in de film, rent bang heen en weer op het scherm. Hij ziet er wanhopig uit waardoor ik zacht moet lachen. Daniël lacht ook zacht.

Ik voel Daniëls ogen in me branden, maar ik doe alsof ik het niet merk. Misschien verbeeld ik me het ook maar. Dus ik blijf op het scherm letten. De grote gespierde vent schiet wat in het rond terwijl hij Kevin rond duwt in een postkarretje.

Na een goed uur van de film is het dan pauze. De lichten in de zaal gaan weer aan. Met een glimlacht kijkt Daniël naar me. Ik strijk mijn witte blouse nog recht - voor de zekerheid - en kijk dan ook naar Daniël.
'En, bevalt je keuze je?' Vraagt ik en de glimlach blijft op zijn gezicht staan. Automatisch komt er een grote glimlach op mijn gezicht.
'Heel erg. Echt bedankt, Daan,' zeg ik oprecht.
'Geen probleem,' zegt Daniël daarop. 'Wil je nog iets te eten of te drinken?' Vraagt hij dan. Ik kijk naar de lege papieren bak, die net nog gevuld was met popcorn.
'Uh, ja, maar deze keer betaal ik,' zeg ik. Daniël heeft alles al betaald vanavond, nu is het mijn beurt. Daniël staat ondertussen op.
'Nee, ik heb je meegenomen,' lacht hij, 'dus ik betaal,' vervolgt hij zijn zin. Ik sta nu ook op.
'Nee, ik sta erop. Wat wil jij?' Vraag ik. Ik loop achter Daniël aan de zaal uit naar de plek waar je wat te eten en drinken kan kopen.
'Niets,' antwoordt Daniël. 'Niet als jij betaalt,' zegt hij dan.

Hij loopt naar een vrije kassa toe en glimlacht naar het meisje dat er staat. Het meisje is overduidelijk onder de indruk van Daniël. Ik snap het ook wel; hij is ontzettend knap.
'Wat mag het voor je zijn?' Vraagt ze vriendelijk.
'Één flesje fanta, één flesjes cola, één zakje naturel chips en één zoute popcorn, alsjeblieft,' zegt Daniël en haalt zijn pinpas uit zijn kontzak. Het meisje verzamelt alle spulletjes bij elkaar en legt ze neer. Met een grote glimlach kijkt ze Daniël aan, die eigenlijk mijn vriendje is.
'Dat is dan negen euro vijfenzeventig,' zegt ze. Daniël legt een briefje van tien neer, dat hij bij zijn pinpas had.
'Het is goed zo,' zegt Daniël en pakt de spullen op. Verbluft sta ik nog steeds waar ik net stond. Daniël geeft me het flesje fanta en het zakje chips.
'Maar, wa-... Hoe wist je dat ik wilde?' Vraag ik verbaasd en kijk naar het eten in mijn handen. Daniël grijnst en loopt weer naar de zaal. Snel volg ik hem.
'Ik ken je te goed,' zegt Daniël ondertussen.

Ik zwijg en staar naar zijn gespierde schouders, die ik door zijn zwarte blouse heen kan zien bewegen. Hij ziet er zo goed uit. We gaan weer de zaal in en gaan zitten waar we net zaten. Nog een keer kijk ik naar het eten en drinken.
'Hoef ik echt niets te betalen?' Vraag ik opnieuw. Daniël schudt zijn hoofd.
'Ja, ik heb jou uitgevraagd dus jij hoeft niets te betalen,' zegt hij. Blozend kijk ik Daniël weer aan. Hij glimlacht. Het licht in de zaal gaat weer uit en al snel speelt de film weer. Ik eet een klein beetje van de chips, maar ik heb geen honger. Het komt door Daniël.

De beelden van de film flikkeren voorbij maar ik krijg ze nog steeds niet binnen, hoe hard ik me ook heb proberen te concentreren op de film. Mijn hart gaat al de hele tijd tekeer.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik Daniël naar me kijken, maar ik reageer er niet op. Plotseling voel ik Daniëls hand op mijn hand die op de armleuning tussen ons ligt. Terwijl hij zijn vingers tussen die van mij wikkelt, kijkt Daniël weer naar het scherm. Blozend kijk ik ernaar en voel dat mijn hart nog sneller begint te kloppen. De huid op mijn hand begint te tintelen. Ik versterk de grip wat en richt dan mijn ogen weer op het grote scherm voor me. De film eindigt vijf minuten later. We kijken de aftiteling nog en staan dan op. Blozend laat ik Daniëls hand los en hij raapt de lege troep bij elkaar. Achter Daniël aan loop ik de trappen af en daar gooit hij het vuil weg. Daniël gaat naast me lopen en ik ga samen met hem de zaal uit.

'Dat was echt leuk!' Zeg ik enthousiast. Daniël krijgt een glimlach op mijn gezicht.
'Dat is mooi om te horen,' zegt Daniël. Ik kijk hem blij aan in zijn groene ogen. 'Ik app mijn moeder even dat de film is afgelopen,' zegt hij dan en haalt zijn mobiel uit zijn kontzak. Hij typt wat en kijk stil naar zijn scherm.
'Ze komt er zo aan. Ik heb gezegd dat we buiten wachten waar ze ons heeft afgezet,' zegt hij. Ik knik een keer. Dit was dan onze eerste date.
'Dan gaan we daarheen,' zeg ik.

We lopen naar buiten terwijl we onze jassen weer aantrekken. De temperatuur is inmiddels flink gedaald. Bij de parkeerplek waar Sylvia ons voor de film had gedropt staan we te wachten. Ik steek mijn handen in mijn jaszakken en spring wat op en neer om het warmer te krijgen. Daniël gniffelt.
'Het is fris, hè?' Zegt hij dan. Ik knik.
'Nogal,' antwoord ik maar haal dan toch mijn handen uit mijn zakken. We staan nu neus naar neus. Ik kijk in Daniëls groene ogen, die diep in mijn ogen kijken. Vlinders fladderen door mijn buik heen. Daniëls ogen dwalen over mijn gezicht en laat ze rusten op mijn lippen.

Daniël leunt in en ik ben overdonderd. Gaat hij het echt doen? Gaat hij me kussen? Wat moet ik doen? Zijn gezicht komt dichterbij dat van mij. Plotseling klinkt er getoeter en is er een auto te horen. De auto stopt op de parkeerplek naast ons. Snel stapt Daniël langs me.
'Dat is mam,' zegt hij. Ik verbeeldde me maar dat Daniël me ging kussen. Hij gaat op de stoel achter de bestuurdersstoel zitten. Ik stap zuchtend in. Ik ga ook op de achterbank zitten en kijk even naar Daniël. Kort kijken we elkaar aan. Ik glimlach even, om niet te laten merken dat ik net dacht dat hij me zou gaan kussen. Daniël glimlacht kort naar me terug en kijkt dan uit het raam. Daarna gaat het licht in de auto uit. Misschien verbeeldde ik me het niet dat Daniël me probeerde te kussen maar had ik mee in moeten leunen. Misschien was het dan wel gebeurd.

'Was de film leuk?' Vraagt Sylvia terwijl ze optrekt en wegrijdt.
'Ja, heel erg!' Zeg ik opgewekt en begin over de film te vertellen. Zo hoef ik niet te blijven piekeren over of dat Daniël me net probeerde te kussen of niet.

De woorden vloeien uit mijn mond. Ik heb de film blijkbaar beter gevolgd dan ik dacht. De ene na de andere scène komt uit mijn mond. Daniël blijft echter de hele tijd stil. Fronsend kijk ik naar hem om. Hij kijkt uit het raam.
'Wat ben je stil, Daan?' Vraagt Sylvia. Daniël schrikt op uit zijn gedachtes.
'Uh, ja, ik ben gewoon een beetje moe,' zegt hij. Het blijft even stil. Dan begin ik maar weer over de film te praten. Ik heb het er ook erover hoe geweldig ik Kevin Hart vind en dat hij echt briljant was in de film. Na een tijdje val ik stil. Ik kijk uit het raam.

Zou Daniël echt geprobeerd hebben mij te kussen? Misschien dacht ik dat maar omdat ik het stiekem graag wil. Ik had het niet erg gevonden als Daniël me had gekust. Ik had wel willen weten hoe Daniëls lippen voelen. Aangezien ze er zo mooi en zacht uitzien, zouden ze haast niet slecht kunnen aanvoelen.

Ik begin vanuit het niet weer te praten, om niet meer aan de gedachte te hoeven denken. De woorden komen als watervallen uit mijn mond, maar ik weet zelf niet eens precies waar ik over praat. Volgens mij slaat het nergens op en is er geen touw aan vast te knopen.
Na een tijdje val ik weer stil en niet veel later komen we bij mijn huis aan. Ik maak zijn gordel los en open het portier.
'Bedankt voor alles, Daan,' zeg ik nog en leg mijn hand op zijn been. Met een glimlach kijkt Daniël naar me om.
'Geen probleem,' zegt hij. Ik glimlach nog een keer naar hem, twijfel of ik hem nu dan een kusje moet geven, maar stap dan uit. Sylvia zit erbij, dat is raar.
'Doei,' zeg ik.
'Doei,' zeggen Sylvia en Daniël tegelijkertijd. Ik zwaai en sla de deur dicht. Ik ga naar binnen en hoor niet veel later de auto wegrijden.

Ik hang mijn jas op aan de kapstok en loop de trap op naar mijn slaapkamer. Ik knik het licht aan en doe mijn schoenen uit. Ik ga weer voor de spiegel staan. Ik keur mezelf af. Misschien was Daniël van plan me te gaan kussen maar besloot hij het uiteindelijk niet te doen omdat ik niet knap genoeg voor hem ben. Ik bedoel: kijk nou naar me. Met iemand zoals ik wil Daniël vast niet gezien worden. Misschien koos hij daarom voor een date in de bioscoop; daar is het donker en kan je bijna niemand zien, dus had je hem ook niet samen met mij kunnen zien. Ik zucht. Dan komt mam mijn kamer in, waardoor ik opkijk van de spiegel.

'Hoi,' zeg ik met een geforceerde glimlach. Ik kan aan mams glimlach zien dat zij wel echt glimlacht.
'Hé, vent, hoe was 'ie?' Vraagt ze. Ik bijt zacht op mijn lip maar begin weer te glimlachen zodra ik aan de date denk.
'Echt heel gezellig,' zeg ik en knikt. Mam lijkt nog steeds te glimlachen.
'Mooi. En was de film leuk?' Vraagt ze nieuwsgierig.
'Ja, heel erg. Maar ik ga nu slapen,' zeg ik voordat ze nog verdere vragen stelt. Mam knikt en gaat mijn slaapkamer uit. Ik kijk weer in de spiegel en vertrek dan zuchtend naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en ga daarna mijn slaapkamer weer in. Ik kijk voor de laatste keer afkeurend naar mezelf in de spiegel en trek dan mijn kleding uit en ga in bed liggen. Ik doe het licht uit en staar in het donker naar het plafond.

Ik denk aan hoe Daniël zijn hand op die van mij legde tijdens te film. Ik herinner me de kriebels door mijn buik en de warme tintelingen op mijn hand. Ik denk weer aan Daniël en voel de vlinders opnieuw door mijn buik vliegen. Ik wil vanavond elke avond meemaken, maar dan net met een iets andere afloop.

---
Het WhatsApp-gesprek tussen Daniël en zijn moeder op Tap!:

https://taptap.app.link/1hpEJw7WHC

(Oeps, 3300 woorden)