Daniëls p.o.v.

Ik fiets 's avonds richting Simon. Het is woensdag en ik ga samen met Simon op zijn buurjongetjes passen. Ik heb Jesse en Jorg, de jongens in kwestie, al wel eens vaker gezien, en heel veel ergs kan het niet zijn. Het lijken geen terrorkleuters. En aangezien Simon en ik veel groter zijn en een goed team zijn, kunnen we ze vast wel aan.

Ik stap van mijn fiets af en bel aan bij Simon. Mira opent de deur. Ze glimlacht naar me.
'Ha, Daniël. Bel maar aan bij de buren,' zegt ze terwijl ze naar het huis links van me wijst. 'Simon is er al en de buurvrouw legt nog wat dingetjes uit,' zegt ze.
'Oké,' zeg ik en loop naar de voordeur van de buren. Ook daar bel ik aan. Het duurt wat langer voordat er open wordt gedaan. Simon verschijnt in de deur.
'Hé!' Zegt hij blij en ik geef hem snel een knuffel. Verbaasd knuffelt hij me terug en dan lopen we het huis in. De buurvrouw is druk bezig met eten bij elkaar te zamelen. Vraag me niet hoe ze heet, ik weet het zo snel eventjes niet.

'Els, Daniël is er ook,' zegt Simon dan. Bedankt, Simon, dat heeft vast en zeker heel wat ongemakkelijke situaties voorkomen. Els draait zich naar ons om.
'Ah, fijn! Echt heel erg bedankt dat jullie dit doen!' Zegt ze. Ik knik glimlachend.
'Geen probleem,' zeg ik.
'Al dit eten en drinken mag op, en als er iets niet bij staat wat je lust, moet je maar gewoon kijken of het ergens anders ligt. Jesse en Jorg moeten om halfnegen naar bed. Op de tv zit Netflix, maar daar weten jullie denk ik wel mee over weg te gaan,' ratelt Els.
'Dat lukt wel,' onderbreekt Simon haar geratel. Ze zucht opgelucht.
'Mooi,' zegt ze. Ondertussen gaat de deurbel. 'Oh, dat moet Frederik zijn. Die komt me ophalen vanuit zijn werk,' zegt ze. 'Goed naar Daniël en Simon luisteren en lief zijn,' zegt ze tegen Jesse en Jorg en geeft beide een kus op hun voorhoofd. Dan komt ze onhoog van haar hurken en loopt naar de gang. 'Tot vanavond, heren,' zegt ze.
'Veel plezier,' zeg ik.
'Veel plezier,' zegt Simon ook. Dan zwaait Els naar ons, trekt haar jas aan en verlaat het huis.

Ik wend me tot de kleine jongens. Ik schat Jesse acht en Jorg vier. Zo erg irritant zijn kinderen niet meer op die leeftijd, alleen af en toe een beetje brutaal. Simon wisselt snel een blik met me en wendt zich dan tot Jesse en Jorg.
'Wat willen jullie doen?' Vraagt hij. Jesse stoot een lange "uh" uit en Jorg bijt verlegen op zijn vinger.
'Uuh,' gaat Jesse nog even door.
'Mogen we Frozen kijken?' Vraagt Jorg zacht.
'Natuurlijk,' zegt Simon en loopt naar de tv. Hij doet hem aan en gaat op zoek naar Netflix. Ik ga ondertussen met Jesse en Jorg op de bank zitten.

Zodra Simon Netflix heeft gevonden, komt hij bij ons zitten en zoekt met de afstandbediening door Netflix. Jesse zit tussen mij en Simon in en Jorg zit met zijn versleten knuffel rechts van me. De pyjama die hij aanheeft is te groot voor hem en hangt over zijn handen. Nerveus bijt hij op zijn vinger. Simon heeft ondertussen Frozen gevonden en al snel start de film. De eerste paar minuten tikken voorbij. Dan voel ik plotseling een klein handje op mijn bovenarm. Verbaasd kijk ik om naar Jorg.

'Mag ik bij jou op schoot?' Vraagt hij zachtjes. Ik glimlach klein naar hem.
'Natuurlijk, kom maar,' zeg ik en til hem op mijn schoot. Hij kruipt tegen mijn borstkas aan en sabbelt tevreden op zijn duim terwijl hij weer naar de film kijkt. Ik sla mijn armen om het kleine jongetje heen en kijk naar de film. Na een tijdje merk ik dat Simon naar me aan het kijken is. Ik kijk op van het scherm naar Simons bruine ogen. Kort glimlacht hij naar me en kijkt dan blozend weer naar het scherm. Ik blijf even naar hem kijken en richt dan ook weer mijn ogen naar het scherm.

Zodra de film is afgelopen, springt Jesse op van de bank en begint door de woonkamer heen te rennen. Met zijn armen gespreid sjeest hij door de kamer heen. Jorg kruipt voorzichtig van me af en kijkt toe wat zijn broer allemaal doet.
'Ik ben een vliegtuig!' Roept Jesse en blijft zo rondrennen. Ik sta lachend op en loop naar hem toe. Zodra hij voorbij me rent, pak ik hem met beide handen vast rond zijn middel en gooi hem op mijn schouder. Ik begin rondjes te draaien terwijl Jesse giert van het lachen.
'Nu ben je een echt vliegtuig! Woosh!' Zeg ik en begin voorzichtig kleine rondjes te rennen.
'Jaaaa!' yellt Jesse. Zijn benen en armen spartelen door de lucht.
'Ik wil ook,' zegt Jorg een beetje jaloers. Ik lach en zet Jesse neer op de grond, om vervolgens Jorg over mijn schouder te gooien en rond te gaan rennen. Het kleine jongetje giebelt en begint enthousiast de geluiden van een vliegtuig na te doen - van zijn verbeelding dan; ik mag hopen dat de geluiden die hij uitstoot niet door een echt vliegtuig worden gemaakt. Na een tijd ben ik moe en zet Jorg vermoeid neer op de grond. Ik kijk naar Simon, die met een grote glimlach heeft toegekeken vanaf de bank. Wanneer ik hem aankijk begint hij licht te blozen. Ik richt me tot Jorg.

'Ga maar even met Jesse vliegtuigje zijn,' zeg ik uitgeput en kom omhoog van mijn hurken. Ik loop naar de bank toe en plof neer naast Simon. 'Kinderen kunnen nogal vermoeiend zijn op meerdere manieren,' lach ik. Hij knikt.
'Je gaat wel leuk met ze om,' zegt hij dan.
'Bedankt,' reageer ik daarop. Weer knikt Simon. Jesse begint hysterisch te krijsen en valt dan stil. Ik kijk wat er aan de hand is, maar moet lachen zodra ik het zie.
'Oh nee! Het vliegtuig is neergestort!' Zegt hij en rolt over de grond. Simon lacht mee. Dan kruipt Jesse weer overeind van de grond en kijkt Simon en mij aan. Jorg doet hetzelfde.

'Zijn jullie verliefd op elkaar?' Vraagt Jorg dan. Ik voel dat ik begin te blozen.
'Uuh,' stamelt Simon. Ik kijk op de klok; iets over halfnegen.
'Ik denk dat het bedtijd is,' zeg ik en sta op van de bank.
'Nee, ik wil niet naar bed!' Protesteert Jorg, die aan het begin van de avond nog zo verlegen was.
'Grote jongens moeten veel slapen,' zeg ik in de hoop dat ik hem over weet te halen om te gaan slapen.
'Maar ik ben nog een kleine jongen,' zegt hij en zet zijn handen in zijn zij. Ik pak hem op en gooi hem over mijn schouder.
'En daarom ga je nu slapen; dan kan je een grote jongen worden,' zeg ik. 'Kom, vliegtuig,' zeg ik. Jorg besluit zich toch maar over te geven en begint weer geluiden van een vliegtuig te maken. 'Ga je mee, Jesse?' Vraag ik en loop richting de gang.

Simon en Jesse volgen me. We gaan de badkamer in, waar ik Jorg nog help met het tandenpoetsen. Daarna leg ik Jorg in bed en Simon Jesse. Ik aai de kleine jongen over zijn bol.
'Slaap lekker, Jorg,' zeg ik.
'Truste,' mompelt hij. Ik ga zijn slaapkamer uit en wacht op Simon. Hij komt niet veel later Jesses slaapkamer uit. Samen gaan we de trap af de woonkamer weer in. We ploffen neer op de bank en starten een film op. Ik begin te kijken terwijl ik Simon zachtjes tegen me aan voel leunen. Ik sla mijn arm om hem heen en trek hem in een losse knuffel. Simon legt zijn hoofd neer op mijn schouder. Even is het stil en is alleen het geluid van de film te horen.

'Je ging echt leuk met ze om,' zegt Simon dan plotseling. Ik kijk naar hem om.
'Bedankt,' zeg ik. Hij knikt.
'Je zou echt een goede vader zijn,' zegt hij vervolgens. Ik lach en voel dat ik bloos.
'Bedankt,' zeg ik nog een keer. 'Ik denk dat dat komt omdat ik ervaring heb met Sven.' Simon knikt. Ik kijk weer naar de tv terwijl ik met Simons haar begin te spelen. Het is heerlijk rustig nu de twee donderstralen op bed liggen. Ik probeer me op de film te concentreren, maar het lukt me niet echt. Ik blijf maar een beetje bezig met Simon in mijn armen. Het was ontzettend leuk om met hem op de kinderen te passen. Eerst dacht ik dat het nog heel wat zou worden, maar we hebben het met z'n tweeën weten te doen. We zijn een goed team.

Na een tijdje is de film afgelopen. Ik sta op om wat drinken in te schenken voor mij en Simon terwijl Simon een andere film uitkiest. Ik loop terug met twee glazen drinken en ga weer bij Simon op de bank zitten. Er staat een film op die ik niet ken.
'Ik heb geen idee wat het is, maar we zullen zien,' zegt Simon. Ik knik en sla mijn armen weer om hem heen, alsof hij mijn knuffeltje is. De film is niet zo heel spectaculair. Een cliché liefdesfilm en blablabla, je weet wel hoe het gaat. Op een gegeven moment komt een seksscène in beeld. Normaal gezien vind ik het al ongelofelijk ongemakkelijk om die te kijken, maar nu is het mega ongemakkelijk nu ik met Simon ben. Ik kan merken dat Simon zich er ook niet helemaal op zijn gemak bij voelt. Gelukkig is de scène snel voorbij en gaat de film door met wat minder ongemakkelijke zaken.

Na een tijdje hoor ik dat de ademhaling van Simon traag en regelmatig is geworden. Ik kijk voorzichtig naar hem om en zie dat hij in slaap is gevallen op mijn schouder. Hij ziet er ontzettend knap en schattig uit zo. Ik snap nog steeds niet dat Simon zichzelf niet zo ziet. Zijn bruine ogen zijn werkelijk prachtig, zijn wipneus is schattig, zijn blonde haar is speels en eigenwijs en zijn jukbeenderen zijn elegant en sexy. Simon is gewoon een knappe jongen, maar hij lijkt dat zelf niet te kunnen zien. Ik vind Simon heel aantrekkelijk, dus ik begrijp niet hoe hij dat niet kan zien. Simon lijkt door een bril te kijken waardoor hij zichzelf alleen maar negatief kan zien. Net zoals bij scheikunde; hij denkt dat hij er helemaal niet van kan, maar ondertussen haalt hij er betere cijfers voor dan ik doe.

Ik strijk met mijn duim zachtjes over zijn wang en kijk dan weer naar de film. Hij begint zo'n beetje tot zijn eind te komen. Ook ik voel nu mijn oogleden zwaar worden. Het duurt niet lang voordat ik met mijn wang op Simons kruin in slaap val. Het voelt fijn om eindelijk weer met Simon bij me te slapen. Het is al bijna een week geleden. Ik had het gemist.

*

Na een paar uur schrik ik langzaam wakker. Els en Frederik zijn thuis gekomen.
'Simon, Daniël, wakker worden,' klinkt Els zacht. Ik open mijn ogen. Simon ligt helemaal over mijn schoot heen en ik lig onderuitgezakt op de bank. Voorzichtig klauter ik omhoog en schud Simon wakker.
'Siem, Frederik en Els zijn er weer,' zeg ik. Hij klimt mopperend overeind en wrijft door zijn ogen.
'Hallo,' groet hij zijn buren slaperig. Els glimlacht.
'Is alles goed gegaan?' Vraagt ze dan.
'Ja hoor, ze hebben Frozen gekeken en gingen zonder moeite naar bed. Jorg sputterde eerst een beetje tegen, maar toen gaf hij zich toch over,' antwoordt Simon.
'Mooi. Was hij niet te verlegen?' Vraagt Frederik dan.
'Hij moest wel eerst loskomen,' antwoord ik eerlijk. Frederik knikt.
'Dat is meestal wel,' zegt Els. Simon en ik staan op van de bank en ruimen nog wat mee op.

Dan lopen we samen naar de voordeur. Beiden krijgen we een briefje van tien in onze handen geduwd.
'Dat hoeft echt niet,' zeggen Simon en ik tegelijkertijd en ik biedt Els het briefje van tien alweer terug aan. Ze neemt het echter niet aan.
'Jawel, echt bedankt voor de moeite, heren,' zegt ze. Ik geef me maar over en stop het briefje in mijn broekzak. Ik weet dat tegenspreken niet gaat helpen. Simon en ik nemen afscheid en lopen dan naar Simons voordeur. Simon draait hem open en vervolgens komt Mira tevoorschijn.
'Ik dacht al dat ik jullie hoorde,' zegt ze. Simon stapt langs haar naar binnen en hangt zijn jas op. 'Hoe ging het?'
'Prima,' antwoord ik. Mira knikt. Simon komt naast haar in de deuropening staan. Glimlachend kijk ik hem aan en ik zie nog net in de schemering dat hij begint te blozen.
'Blijf je hier slapen, Daan?' Vraagt Mira dan. Ik schrik op van het staren naar Simon en kijk blozend naar haar om.

'Uh, nee,' antwoord ik.
'Mag wel hoor,' dringt Mira aan.
'Nee, dat is niet handig. Ik had wel graag gewild, maar al mijn schoolboeken liggen nog thuis, dus het is niet handig,' leg ik uit. Ze knikt.
'Ja, dat snap ik. Nou, dan zie ik je snel weer,' zegt Mira. Ik knik en glimlach nog naar Simon.
'Tot morgen,' zeg ik.
'Tot morgen,' zegt hij zacht. Ik zwaai naar de twee mensen in de deur en loop dan naar mijn fiets. Ik stap op en fiets weg.

Het was een leuke avond. Ik mis het nu alweer om bij Simon te zijn. Ik wilde echt al te graag bij Simon slapen, maar het kwam echt niet goed uit. Gelukkig begreep Mira dat. Ik hoop dat Simon het ook begrijpt, maar daar geloof ik wel in. Simon is meestal wel snel van begrip.