Simons p.o.v.

Ik trek mijn schoenen aan zittend op de trap. Daarna doe ik snel mijn jas aan en hijs mijn rugzak op mijn rug. Ik haal mijn fietssleutel uit mijn jaszak en loop richting de voordeur. Mam komt de gang in. Ze glimlacht naar me. In twee grote passen ben ik bij haar en geef haar een kus op haar wang.
   'Tot straks!' Zeg ik gehaast.
'Veel plezier, lieverd ' zegt mam. Ik ga vlug de voordeur uit en haal mijn fiets uit de schuur. Dan cross ik naar school.

   Ik ben helemaal niet te laat of zo, maar ik wil gewoon zo snel mogelijk op school zijn. Als ik daar zo snel mogelijk ben, ben ik zo snel mogelijk bij Daniël. Dus daarom fiets ik zo snel mogelijk als ik kan. Er is een kans dat Daniël dadelijk nog niet eens op school is, maar dat doet er even niet toe.
   Ik doe tegenwoordig nog geen vijf minuten over mijn fietsrit, waar ik eerst bijna vijftien minuten over deed. Het lijkt elke dag wel een uitdaging om nóg sneller op school te komen. Gewoon zodat ik zo vroeg mogelijk bij Daniël ben.

   Ik fiets de fietsenstalling in en drop mijn fiets in het rek. Dan ga ik naar binnen en kijk hoe laat het is: ik heb vierenhalve minuut gedaan over mijn reisje naar school. Tevreden ga ik naar mijn kluisje en doe mijn overbodige spullen erin. Ik controleer even of dat ik al mijn spullen heb als ik plotseling een bekende stem hoor, die ik maar al te graag wil horen.
   'Hey,' klinkt Daniël achter me. Glimlachend kijk ik naar hem om.
'Hallo ' groet ik hem. Hij glimlacht klein.
   'Jij bent ook elke ochtend vroeger,' zegt hij dan. Ik begin te blozen.
'Aangezien jij elke ochtend nog geen minuut later binnenkomt dan ik, kan ik dat ook van jou zeggen,' kaats ik dan terug. Stil kijkt Daniël me even aan.
   'Daar heb je een punt,' zegt hij. Ik knik en sla mijn kluisje dicht. Samen lopen Daniël en ik naar zijn kluisje. Hij maakt hem open en begint zijn boeken in zijn kluisje te doen.

Ik leun nonchalant tegen de kluisjes en kijk stil naar Daniël. Zijn groene ogen glijden over zijn spullen. Terwijl hij wat boeken in zijn kluisje zet, kijkt hij naar me om.
   'Kun je vrijdag mee naar de bioscoop?' Vraagt hij. Ik begin weer licht te blozen.
'Tuurlijk,' zeg ik.
   'Als date, hè?' Zegt hij dan en kijkt me doordringend aan. De vlinders fladderen door mijn buik zodra hij die woorden zegt. Een date met Daniël.
'Ja, ik weet wel dat je dat zo bedoelde,' zeg ik. Hij knikt.
   'Mooi,' zegt hij. 'Dan moet je zo even een film uitkiezen, dan kan ik de kaartjes reserveren,' zegt hij.
'Wil jij niet kiezen dan?' Vraag ik verbaasd. 
   'Nee, de keuze is aan jou,' zegt Daniël.
'Oké,' stamel ik.

Daniël glimlacht en doet zijn kluisje dicht. We lopen met z'n tweeën door naar de aula en schuiven aan bij de rest van de klas. Er zijn wat gesprekken gaande, maar ik weet niet waarover. Ik besluit maar naar die van Levi en Felix te luisteren, wat gaat over voetbal - zoals gewoonlijk. Onverschillig luister ik mee. Messi, passen, open goal; alle termen vliegen voorbij. Het boeit me niet echt veel.

   'Weet je al welke films er draaien?' Vraagt Daniël dan opeens. Ook hij heeft zo te zien geen boeiend gesprek weten te vinden om aan mee te doen.
'Uh,' stamel ik. 'Ik heb nog niet gekeken,' zeg ik en kijk Daniël in zijn heldere, groene ogen. Hij knikt glimlachend. 'Dat doe ik in de kleine pauze wel,' zeg ik dan.
   'Is goed,' zegt Daniël. Ik knik en kijk de tafel rond. Gijs en Hilde zijn weer eens intens speeksel aan het uitwisselen. Ik denk weer aan mijn droom waarin Daniël en ik kusten. Zacht bijt ik op mijn lip terwijl ik wegkijk van het stelletje. Ik zoen Daniël niet in het openbaar, niet in privé, maar wel in mijn dromen.

   De bel gaat, waardoor ik meteen van mijn gedachtes word afgeleid. Ik sta op en loop samen met Daniël naar het lokaal. Ik heb de neiging om zijn hand vast te pakken, maar dat is misschien raar. Dus doe ik het maar niet. Ik kan wel zonder Daniëls hand om de mijne. Alleen is het een beetje eenzaam, koud en saai.

   We gaan het lokaal in. Stil ga ik naast Daniël zitten en pak mijn boeken erbij. Ik kijk even naar mijn boeken en kijk dan naar Daniël naast me. Hij rommelt wat in zijn rugzak. Omdat hij voorover gebogen zit, is zijn shirt wat omhoog gekropen en is een stukje huid van zijn onderrug te zien. Hoe vaker ik Daniël zie, hoe meer perfecties ik aan hem opmerk. Zijn huid ziet er zacht, stralend en geweldig uit. Daniël komt omhoog, waardoor ik snel blozend wegkijk. Ik moet echt afleren naar Daniël te staren. Staren is onbeleefd. Dat moet ik me leren te beseffen als ik weer aan het staren ben. De docente stapt het lokaal in en begint haar les.

*

In de kleine pauze zit ik fanatiek tussen de films te zoeken. Samen met Daniël zit ik aan een tafel die voor de rest leeg is. Mijn schermpje toont me allerlei films die vrijdag in de bioscoop draaien. Ik klik er eentje aan en laat hem zien aan Daniël.
   'Wat denk je van deze?' Vraag ik. Daniël kijkt naar mijn schermpje. 'Central Intelligence,' zeg ik dan. Hij knikt.
'Mij best. Het is jouw feestje,' antwoordt Daniël met een kleine glimlach. Verrast kijk ik hem aan.
   'Maar als jij hem niet leuk vindt, dan kies ik wel een andere,' zeg ik.
'Nee, ik vind hem prima,' zegt Daniël. Ik knik.
   'Kevin Hart zit erin,' zeg ik met een grijns. Kevin Hart is echt een briljante vent, vind ik.
'Nice,' zegt Daniël. 'Hoe heet 'ie? Dan kan ik vanavond de kaartjes reserveren,' vraagt hij.
   'Central Intelligence,' antwoord ik. Daniël knikt en typt wat in op zijn telefoon. Dan kijkt hij glimlachend naar me op. Ik glimlach blozend terug. Snel kijk ik weer naar mijn broodtrommel en eet wat van mijn druiven.

Een schuivende stoel schrikt mij en Daniël op. Samantha zit met een grote glimlach tegenover ons.
   'Hey,' zegt ze blij. Ik frons.
   'Hallo,' mompel ik.
'Hoi,' zegt Daniël tegelijkertijd. Ik had liever gehad dat Samantha was weggebleven. Ik kijk voorzichtig vanuit mijn ooghoeken naar Daniël.
   'Hoe gaat 'ie met jullie?' Vraagt Samantha dan glimlachend. Ik heb de neiging om te zeggen dat het goed ging totdat zij kwam, maar het klinkt zo:
   'Goed hoor, en met jou?'
'Goed,' mompelt Daniël.
   'Met mij gaat het ook goed,' reageert Samantha daarop. Ik knik en glimlach geforceerd. 'Zeg, Daniël, kan je na school afspreken?' Vraagt ze dan. Ik kijk naar Daniël.

'Nee, ik ga na school al naar Simon,' antwoordt hij. Verbaasd kijk ik hem aan. Daniël kijkt me doordringend aan. Ik kijk voorzichtig naar Samantha.
   'Ja,' zeg ik. Ze knikt met een ongemakkelijke glimlach.
   'Oké, jammer,' zegt ze. Ik haal mijn schouders op. Ik had haar aan kunnen bieden met ons mee te gaan, maar ik doe het niet. Daar heb ik simpelweg geen zin in. En daarbij zal Daniël vast niet voor niets gezegd hebben dat hij niet kon. Ik begin ongemakkelijk van mijn druiven te eten zonder nog op te kijken naar Samantha. Na een paar minuten staat ze op.
   'Ik ga naar mijn eigen klas,' zegt ze.
   'Doei,' zeggen Daniël en ik tegelijkertijd. Mooi, die is opgehoepeld. Dat dacht ik niet, oké?
   'Dag,' zegt Samantha zacht en loopt weg. Ik kijk haar na en dan is ze uit het zicht. Ik richt mijn ogen weer naar Daniël. Hij kijkt vanuit Samantha's richting naar mij.

'Sorry, ik had er echt geen zin in om met haar af te spreken,' zegt hij. Ik schud mijn hoofd.
   'Geeft niet,' zeg ik. 'Je kunt anders wel gewoon komen,' zeg ik dan blozend.
'Geweldig,' zegt Daniël glimlachend. Stil kijk ik Daniël even aan in zijn groene ogen. Ik voel kleine kriebeltjes door mijn buik heen gaan, maar ik negeer ze. Ik richt me weer tot mijn mobiel en ga door waar ik mee bezig was.

*

Na school fietsen Daniël en ik samen naar mijn huis. Daniël vertelt een of ander verhaal over de sportschool. Ik staat dromerig naar hem terwijl ik doe alsof ik luister. Ik moet weer denken aan vorige week, toen ik bij Daniël bleef slapen omdat mijn ouders op zakenreis waren. Ik denk eraan terug dat hij op me inliep toen ik aan het douchen was, en hij me dus praktisch gezien naakt heeft gezien. Ik denk niet dat veel beste vrienden dat van elkaar kunnen zeggen.

   We komen bij mij thuis aan en gaan naar binnen nadat we onze fietsen hebben weggezet. Zoals gewoonlijk hangen we onze jassen op en doen onze schoenen uit. We gaan de woonkamer in en drinken wat. Mam komt om het hoekje kijken.
   'Hoi,' groet ik haar.
'Hallo, heren,' zegt ze met een brede glimlach.
'Hoi, Mira,' zegt Daniël tegen haar. Mam wisselt een paar blikken met mij en Daniël.
   'Mijn twee favoriete jongens,' zegt ze en loopt dan de keuken uit.
   'Oh, mam, ik kan vrijdag toch wel met Daniël naar de bioscoop?' Vraag ik dan en wissel snel een blik met Daniël.
   'Natuurlijk,' klinkt vanuit de woonkamer. Ik glimlach naar Daniël. We lopen met ons glas drinken de woonkamer in en gaan op de bank zitten. We hebben het over van alles en nog wat. Het is heerlijk rustig met alleen Daniël en mij - en mam, maar die hoor je niet, dus van haar heb je geen last. Even geen mensen die in onze nek hijgen. Hier kunnen we lekker alles op ons gemakje doen.

   De deurbel gaat. Mam staat op van de stoel achter de computer en loopt de tussendeur door naar de voordeur. Er is wat geroezemoes vanuit de gang te komen. Niet veel later stapt de buurvrouw vóór mam de woonkamer in. Ze glimlacht naar mij en Daniël.
   'Ga zitten, dan zet ik wat koffie,' zegt mam en gebaart naar de bank. De buurvrouw schudt haar hoofd.
'Dat hoeft echt niet hoor, Mira. Ik kwam alleen om te vragen of dat jullie op Jesse en Jorg kunnen passen morgenavond. Ik ga samen met Frederik uiteten voor onze trouwdag, en dat willen we graag een keertje zonder de kinderen doen,' zegt de buurvrouw.
   'Oh, ik denk dat Simon dat wel kan doen,' antwoordt mam. Ik kijk haar overdonderd aan.
'Je krijgt ervoor betaald, hoor,' zegt de buurvrouw dan.
   'Dat hoeft niet, hoor, ik wil het ook wel gewoon zo doen,' zegt ik. De buurvrouw glimlacht breed.
'Dat is lief. Vraag anders Daniël mee, dat mag best, hoor,' zegt ze en glimlacht naar Daniël. Ik kijk naar hem om en hij haalt zijn schouders op.
'Ik vind het best,' zegt hij. Ik glimlach naar hem en kijk dan weer neer de buurvrouw.
'Dat vind ik echt heel erg fijn! Bedankt, jongens! Rond halfzeven gaan we weg. Ik zal wat te snacken en te drinken voor jullie klaarleggen, dat mag allemaal op. En we hebben Netflix op de tv, dus daar kunnen jullie ook nog op rondkijken,' zegt ze.
   'Komt goed,' zeg ik.
'Oké, fijn. Tot morgen dan,' zegt ze en loopt weer naar de gang. Mam volgt haar. Daniël en ik gaan ondertussen door met praten.

   Na een paar uur staat het eten op tafel. Ik loop naar de tafel en schuif aan.
'Ik ga naar huis,' zegt Daniël. Verward kijk ik naar hem om.
'Je mag best blijven eten, hoor; ik heb genoeg,' zegt mam dan.
'Ik zou wel willen, maar ik moet voor Sven en mij koken, dus ik kan echt niet. Toch bedankt,' zegt hij. Ik knik teleurgesteld.
   'Ik laat je wel even uit,' zeg ik dan en wil opstaan. Daniël houdt me echter tegen.
'Dat hoeft niet hoor. Ga maar lekker eten. Dan zie ik je morgen wel weer,' zegt hij. Ik ga weer zitten.
   'Oké,' mompel ik. Daniël loopt naar de tussendeur.
'Doei,' zegt hij en zwaait naar mam, pap en mij.
   'Dag,' zeggen we alle drie tegelijkertijd. Dan verlaat Daniël de woonkamer en de gang en is het even stil. Mam schept wat eten op mijn bord, waarvan ik zeker weet dat ik het nooit allemaal op ga krijgen. De laatste tijd is mijn eetlust helemaal niets meer, en ik weet best dat dat door Daniël komt. Toch begin ik maar wat te eten.

   'Ik ga vrijdag met Daniël naar de bioscoop,' vertel ik aan pap om te maskeren dat ik niet zoveel eet. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik hem aan. Hij kijkt me verrast terug aan.
'Als een date?' Vraagt mam dan. Ik kijk haar twijfelend aan.
   'Ja, dat is de opdracht van deze week,' antwoord ik. Mam knikt.
'Hoe gaat het eigenlijk met dat experiment?' Vraagt pap dan. Ik kijk hem weer aan. Eventjes denk ik na.
   'Ja, wel goed op zich,' reageer ik daarop. Pap knikt. Het is een paar tellen stil.
'Vind je Daniël eigenlijk leuk?' Vraagt pap dan.

Mijn adem stokt even bij het horen van die vraag en snel richt ik mijn ogen naar mijn bord. Ik vond het al geen leuke vraag toen mijn klasgenoten hem stelden, maar nu hij uit de mond van pap komt, vind ik het al helemaal een kut vraag. Ik tik wat met mijn vork op mijn bord. Stil staat ik ernaar.

   'Weet ik niet,' zeg ik dan zacht terwijl ik voel dat ik ontzettend hard begin te blozen. Pap en mam vallen stil, maar ik weet wat ze denken. En ik weet ook dat ze nu blikken met elkaar aan het wisselen zijn, zonder dat ik naar ze op hoef te kijken. Ik leg mijn vork neer en sta op.
   'Ik heb geen honger meer,' zeg ik en loop de woonkamer uit. Zwijgend laat ik mezelf languit neervallen op mijn bed nadat ik mijn kamer ben ingegaan. Ik staar naar het plafond. Nog steeds is mijn hart niet tot rust gekomen. Het lukt niet. Ik blijf maar aan Daniël denken. Gefrustreerd sta ik op en loop naar de badkamer.

   In de spiegel bekijk ik mezelf. Ik kijk mezelf strak aan in mijn bruine ogen. Vind ik Daniël leuk? Hij is al zo lang mijn beste vriend, kan het wel dat ik hem leuk vind? Misschien zit het maar tussen mijn oren. Ik kijk naar mezelf. Naar de lichte sproetjes onder mijn ogen en mijn jukbeenderen, die uit mijn wangen springen. Ik denk niet dat Daniël mij leuk vindt. Ik bedoel: wie zou nou weer iemand zoals ik leuk vinden? Daarom wil ik ook niet dat ik Daniël leuk vind: iemand zoals hij zou mij nooit terug leuk vinden.

   Vind ik Daniël echt leuk? Ik voel me de laatste tijd anders als ik bij hem ben, dat kan ik absoluut niet ontkennen. Maar betekent dat dat ik hem leuk vind? Misschien was ik daarom zo blij toen hij Samantha een soort van afwees: omdat hij mij verkoos boven haar. Vind ik Daniël leuk? Het zou haast niet anders kunnen, toch? Ik zou anders niet weten waarom ik droom over Daniël en mij zoenend. Waarom zou ik dat doen als ik hem niet leuk vind?

   Als ik Daniël niet leuk zou vinden, zou het me niet zo uitgemaakt hebben dat we net een echt koppeltje leken in de week dat ik bij hem ben blijven slapen. Ik vond het maar al te leuk dat we net een echt stelletje waren. En als ik Daniël niet leuk had gevonden, dan had ik niet boos naar Sandra geroepen dat ik met Daniël heb toen ze me probeerde te kussen. Als ik Daniël niet leuk had gevonden, dan had ik nooit gewild dat hij mijn hand vasthield, me knuffelde en bij me bleef. Als ik Daniël niet leuk had gevonden, dan had ik niet gewild elke avond bij hem in zijn armen te liggen en welterusten tegen hem te zeggen om de volgende ochtend weer in zijn prachtige ogen te kunnen kijken. Als ik hem niet leuk had gevonden, dan had ik niet stiekem gewenst dat hij me zou kussen net zoals in mijn droom.

Ik zucht gefrustreerd en veeg een traan weg.

Ik vind Daniël leuk.

---
(21-04-2017)

Hèhè, eindelijk geeft er iemand toe.

Ik heb trouwens met Tap! (een app waar je WhatsApp-verhalen kan schrijven) alle WhatsApp-gesprekken van 20LIEK nagemaakt. Dit geldt voor H02, H05, H25 en een bonus voor H32. De linkjes naar de Tap!'s staan bij de hoofdstukken.

Dan eventjes iets anders: ik wil eigenlijk graag mijn gebruikersnaam veranderen. Ik wil hem naar "rare" veranderen, want in het Nederlands komt het er dan op neer dat ik raar ben, maar in het Engels zeldzaam, en ik ben allebei wel een beetje. Dus ja... Ik dacht ik zeg het even hier zodat als ik het verander, dat het dan niet totaal onverwachts voor jullie komt. (: Mening?

-Ymke (IEMKE)