Daniëls p.o.v.

Beneden zit ik op de bank een boek te lezen. Het is vrijdagmiddag en dus eindelijk weekend. Simon is waarschijnlijk ergens boven aan het gamen of zo. Hij blijft hier een aantal dagen slapen omdat zijn ouders weg zijn. Het is zo ontzettend fijn dat Simon en ik zo aan elkaar gewend zijn dat we ook gewoon kunnen doen en laten wat we willen in elkaars huis. Ik lees nog een paar bladzijdes van mijn boek voordat ik besef dat ik nog iets aan Sven moet vragen. Ik lees mijn bladzijde af en sla dan mijn boek dicht. Ik sta op van de bank en sleep het boek meteen maar mee naar boven nu ik toch de trap op moet. Ik ga wel met Simon gamen en later weer lezen.

Met het boek in mijn hand geklemd snel ik de trap op. Door de badkamerdeur heen kan ik de douche horen; iemand is zichzelf aan het opfrissen.
'Sven?' Roep ik vragend.
'Jaaa..' klinkt gedempt vanachter een deur. Ik loop naar de badkamer in en roep nog een keer Sven.
'Sven!' Galmt mijn stem in de badkamer, maar ik schrik me kapot als ik niet Sven maar Simon onder de douche zie staan.
'Oh, sorry!' Roep ik geschrokken en draai me snel om en stap de badkamer uit. Meteen doe ik de deur achter me dicht. In één oogflits zag ik alles, maar dan ook echt alles, van Simon.
'Geeft niet,' hoor ik zacht door de deur heen. Ik zucht diep en vlucht snel mijn kamer in. Daar gooi ik het boek op mijn bureau en zucht gefrustreerd.

Ik denk aan hoe Simon onder de douche stond en zijn blonde haren aan zijn voorhoofd geplakt zaten. Aan hoe zijn lichaam glansde door het water. Aan hoe ik alles van hem kon zien, zijn hele lichaam, alles. En ik weet niet waarom, maar ik raak weer opgewonden al mijn bloed stroomt naar mijn edele delen daarbeneden. Nog een keer zucht ik diep en gefrustreerd en probeer de bobbel in mijn broek naar beneden te krijgen.
'Daan?' Hoor ik dan Sven door de muur heen. Hij zat gewoon in zijn kamer en bevond zich helemaal niet in de badkamer, wat ik wel dacht. Nog een keer zucht ik en probeer dan zo goed mogelijk maar ook zo ongemerkt mogelijk mijn kruis te bedekken met mijn hand zodat Sven de bult in mijn broek hopelijk niet ziet. Ik loop naar zijn kamerdeur en open hem, om vervolgens in de deuropening te blijven staan in de hoop dat mijn hand op die verdachte plek sowieso minder op zal vallen. Sven zit aan zijn bureau en kijkt op. Ik zeg niets.

'Wat was er?' Vraagt hij dan en dan pas besef ik me weer dat ik hem iets wilde vragen en daarom de badkamer instormde.
'Oh, ik wilde weten of je nog iets nodig had bij de bieb..' zeg ik dan. Hij denkt even na en schudt dan zijn hoofd.
'Nee, bedankt,' zegt hij. Ik knik. We zwijgen. Dan gaan Svens ogen over mijn lichaam. Hij scant me van top tot teen en blijft dan met zijn ogen hangen bij de hand op mijn kruis. Hij kijkt er kort even naar en kijkt dan naar me op. Ik voel dat er nu niet alleen in mijn gebied daar beneden enorm veel bloed stroomt maar ook in mijn wangen. Ik probeer zo hard mogelijk niet te blozen, maar het lukt niet om de rode kleur op mijn wangen weg te houden.

'Alles oké?' Vraagt Sven.
'Ja, waarom niet?' Probeer ik zo verbaasd mogelijk uit te brengen. Hij kijkt me aan alsof ik gek ben en toont daarmee aan dat hij het in ieder geval niet is en me doorheeft. We zwijgen.
'Ik ga weer lezen, doei,' zeg ik ongemakkelijk en ga snel zijn kamer uit en doe de deur achter me dicht. Gehaast loop ik mijn kamer in en gris het boek van mijn bureau af en plof neer op mijn bed. Ik gooi het op mijn schoot zodat de bobbel uit het vizier is en begin met lezen vanaf waar ik net was gebleven. Voor de zoveelste keer binnen vijf minuten zucht ik en voel me eindelijk rustig worden. Mijn opgewonden gevoel trekt weg en niet veel later komt Simon de kamer in. Hij heeft zich al aangekleed maar is nog druk bezig met zijn haren afdrogen met een lichtblauwe handdoek. Nog een keer flitst het beeld van Simon in de douche in mijn gedachtes voorbij maar ik schud het van me af.

'Sorry dat ik binnen kwam stormen,' weet ik met een klein lachje te zeggen.
'Geeft niet joh,' zegt hij en gooit de handdoek bij de wasmand. Voorzichtig kijk ik op van mijn boek en kijk hem aan in zijn bruine ogen. Hij gaat op het voeteind van het bed zitten en trekt zijn sokken aan. Ik ben blij dat nu Simon hier gewoon in zijn kleding gehesen zit, ik mijn hormonen onder controle kan houden.
'Misschien had ik net ook wel even moeten zeggen dat ik ging douchen,' zegt hij dan. Ik haal mijn schouders op.
'Het is oké, maakt niet uit. Ik zou het ook vergeten zijn,' ratel ik. Hij knikt en trekt nu zijn andere sok aan. Zodra hij deze aanheeft trekt hij zijn voeten op het bed, draait zich naar me om en zet een vriendelijke glimlach op. Hij kijkt naar het boek op mijn schoot en kijkt mij dan weer aan.
'Is het een goed boek?' Vraagt hij. Ik kijk naar de bladzijde waar ik was gebleven en besluit dat ik het boek wel redelijk is.
'Er zijn betere boeken,' zeg ik. Hij knikt. 'Maar ik heb wel weer genoeg gelezen voor vandaag. Zullen we gamen?' Breng ik op. Simon knikt enthousiast. Ik kruip van het bed af en gooi het boek op mijn bureau. Dan hurk ik neer voor mijn tv en start de PlayStation op.

'Wat wil je spelen?' Vraag ik dan en kijk om naar Simon. Hij haalt zijn schouders op.
'FIFA of zo? Het maakt mij niet echt uit,' zegt hij. Ik knik en dauw de cd van FIFA17 in het apparaat. Ik wacht tot hij geladen is en start dan een potje. Behendig gooi ik een van de controllers naar Simon en plof dan neer op het bed. We kiezen teams en beginnen dat fanatiek te spelen.

*

Na bijna twee uur van gamen gooi ik mijn controller op het bed. Ik kijk naar Simon, die zijn rug strekt.
'Wil je iets drinken?' Vraag ik.
'Fanta,' zegt hij en staat op tegelijkertijd met mij.
'Blijf maar zitten, ik ga wel halen,' zeg ik. Hij knikt en gaat weer op het bed zitten. Ik loop gapend mijn kamer uit de trap af. Onderaan de trap sla ik de laatste trede over en ga de woonkamer in. Sven zit aan de eettafel.
'Wil jij ook wat drinken?' Vraag ik. Hij kijkt op van de laptop.
'Cola, alsjeblieft,' zegt hij. Ik knik en loop naar de koelkast. Daar haal ik een fles cola en een fles fanta uit. Ik pak drie glazen en vul één met fanta en de andere twee met cola. Ik klem de drie glazen ik mijn handen en loop naar de tafel toe waar Sven aan zit. Ik zet een glas cola bij hem neer.

'Wat was dat nou net?' Vraagt hij. Geschrokken kijk ik op van het glas dat ik net neerzet en kijk Sven aan in zijn blauwe ogen.
'Niks,' probeer ik zo verbaasd mogelijk te klinken.
'Zeg dat maar tegen die geschrokken blik in je ogen die je nu hebt omdat ik erover vraag. Wat was er nou?' Helaas is Sven niet op zijn achterhoofd gevallen.
'Waar héb je het over?' Vraag ik en doe alsof ik hem niet begrijp.
'Ik ben niet stom hoor, Daniël. Die hand voor je kruis en je knalrode wangen toen ik het opmerkte vertelden mij iets heel anders. Wat was er nou?' Blijft hij doordrammen. Fucking kutzooi, ik wist wel dat Sven het op zou merken.
'Ik weet niet waar je het over hebt,' houd ik stevig vol en pak dan de twee glazen voor Simon en mij op. 'Ik ga weer gamen,' zeg ik stom en loop de woonkamer uit. Zuchtend ga ik de trap op en dan mijn kamer in. Ik zet het glas fanta en het glas cola neer op mijn bureau en glimlach naar Simon.

'Bedankt,' zegt hij en pakt het glas fanta. Ik pak mijn glas cola.
'Graag gedaan,' zeg ik en neem een paar slokken. Simon doet hetzelfde. Wanneer we geen dorst meer hebben gaan we door met gamen. We spelen een stuk of vijf potjes als er voor eten wordt geroepen. Ik sluit de PlayStation af en ga met Simon naar beneden. Bij Sven, pap en mam sluiten we aan aan de eettafel en beginnen met eten. Sven zit recht tegenover me en zendt me af en toe doordachte blikken. Ik voel me er absoluut niet prettig bij en probeer dan ook zo min mogelijk naar hem te kijken. Waarom moet Sven nou net een zesde zintuig hebben waarbij hij alles en iedereen vrijwel meteen doorheeft?

Mam krijgt op een gegeven moment door dat er iets aan de hand is. Ze knijpt haar ogen even tot spleetjes en legt dan haar mes neer.
'Is er iets, Daan?' Vraagt ze. Geschrokken kijk ik naar haar op. Kauwend schud ik mijn hoofd.
'Nee hoor,' mompel ik en kijk snel weer naar mijn bord eten. Ik heb helemaal geen honger.
'Hij bloost!' Zegt Sven terwijl hij met zijn vork naar me wijst. Ik begin nog harder te blozen en richt snel mijn ogen weer naar mijn bord.
'Hou maar even op, Sven,' zegt mam bezorgd en legt haar hand op Svens arm om hem te stoppen. Al snel valt het weer stil en is alleen het getik van bestek op borden te horen.
'Ik heb geen honger meer,' zeg ik en sta op. Chagrijnig en beschaamd loop ik de trap op en trek mezelf terug in mijn kamer. Waarom moet Sven alles nou erger laten lijken dan dat het is?

Er klinken voetstappen op de trap en vervolgens een zacht klopje op de deur. Bijtend op mijn lip draai ik me naar de deur. Beter is het nu even niet Simon, dan moet ik hem gaan uitleggen wat er gebeurd is. Ik kan dingen namelijk niet geheim houden als Simon erover begint te vragen. Als hij er niet over begint, is er geen probleem, maar zodra hij er maar één woord over zegt, floep ik er meteen alles uit.
'Daniël, gaat het?' Klinkt mams stem door de deur. Opgelucht zucht ik.
'Ja,' mompel ik als antwoord.
'Mag ik binnenkomen?' Vraagt ze dan. Ik twijfel even.
'Ja,' zeg ik zacht. Mam komt voorzichtig om het hoekje van de deur. Ik plof neer op mijn bed en kijk haar zwijgend aan. Met een bezorgd glimlachje komt ze naast me zitten.

'Is er iets?' Vraagt ze terwijl ze haar hand op mijn bovenbeen legt. Schichtig kijk ik haar kort aan en kijk dan naar mijn knieën.
'Nee, hoor,' zeg ik terwijl ik haar weer aankijk. Ze houdt haar hoofd nu scheef.
'Wat was dan net dan?' Vraagt ze nieuwsgierig en bezorgd tegelijkertijd. Ik haal mijn schouders op. Zacht bijt ik een keer op mijn lip.
'Sven deed gewoon irritant. En hij bemoeit zich de laatste tijd heel veel met me, en dat was ik beu,' zeg ik maar. Mam knikt.
'Oké,' zegt ze. Ze geeft me een klopje op mijn bovenbeen en staat op. 'Dan zal ik je nu ook wel even met rust laten,' zegt ze en gaat mijn kamer uit. Zodra ze de deur open doet, komt Simon voorzichtig in beeld. Hij kijkt me bezorgd aan.
'Kom maar, hoor,' zeg ik. Simon glimlacht nu en komt mijn kamer ingelopen. Hij doet de deur achter zich dicht en dan beginnen we weer te gamen zonder het er verder nog over te hebben wat er net aan tafel is gebeurd.