Simons p.o.v.

Het licht dat aangaat maakt me een beetje wakker. Slaperig kijk ik om me heen en zie Sylvia in de deuropening van Daniëls kamer staan. Ik sluit mijn ogen weer. Ik heb geen zin in school. Laat mij maar de hele dag in Daniëls sterke armen liggen.
'Wakker worden, schatjes,' zegt Sylvia zacht. Daniël kreunt een keer als protest en trekt me dichter tegen zich aan. Hij wikkelt zijn benen om die van mij. Zijn linkerarm gaat onder mijn lichaam door en heeft zich genesteld in mijn haar; zijn rechterarm zit strak om mijn middel geklemd. Door zijn warme adem in mijn nek komt er kippenvel over mijn hele lichaam te staan.
'Daniël, Simon, opstaan,' klinkt Sylvia weer.
'Jaja,' moppert Daniël en wappert met zijn rechterhand naar de deur. 'Over vijf minuutjes,' zegt hij dan. Ik hoor Sylvia zacht zuchten.

'Oké, ik zal wel aan Sven vragen of dat hij kan controleren of dat jullie dan echt uit je nest zijn,' zegt Sylvia. Er zijn wat gedempte stemmen in de kamer ernaast te horen en dan hoor ik iemand die de trap afloopt. Dan voel ik Daniëls arm die zich weer om mijn middel wikkelt. Een glimlach bekruipt automatisch mijn gezicht. Ik woel mijn gezicht dieper in het kussen en geniet nog even van de rust. Daniël haalt zijn linkerhand uit mijn haar en legt hem neer op mijn schouder. Zacht en traag draait hij rondjes op mijn schouder met zijn wijsvinger. Er komt weer kippenvel over mijn hele lichaam te staan.

'Tortelduifjes, opstaan!' Klinkt Svens stem hard. Iemand loopt de trap af, waarschijnlijk Sven. Daniël kreunt weer en komt traag overeind. Zijn arm glijdt onder mijn lichaam vandaan. Met moeite kom ik ook overeind. Ik wil nu al terug kruipen in de houding waarin we net lagen. Ik wrijf door mijn ogen en kijk dan de kamer door. Ik kijk om naar Daniël, die met kleine oogjes naar me kijkt. Schaapachtig glimlacht hij naar me.
'Goedemorgen,' zeg ik tegen hem.
'Goedemorgen,' klinkt zijn stem zwaar en hees. Daniëls ochtendstem klinkt zo mooi. Hij loopt achter me langs het bed af en gaat de badkamer in. Met moeite gooi ik mijn benen over de rand van het bed en kom eruit. Ik mis nu al het warme gevoel van de dekens en Daniël om me heen. Snel trek ik een shirt aan, zodat ik niet helemaal bevries.

Ik ga naar het toilet terwijl Daniël wat water in zijn gezicht gooit. Dan gaan we terug naar zijn slaapkamer en beginnen ons aan te kleden. Terwijl ik mijn broek aantrek kijk ik naar Daniël. Hij loopt nog rond in zijn onderbroek opzoek naar kleren om aan te trekken. Hij raapt eerst alle kleren die hij gisteren aanhad bij elkaar en gooit ze in de wasmand. Dan doorzoekt hij zijn kledingkast en gooit uiteindelijk een broek en shirt op zijn bed. Hij draait zich naar me om maar heeft zijn ogen op de kleding op het bed gericht. Zijn prachtig gespierde bovenlichaam is nu perfect in beeld. Zodra Daniël naar me opkijkt, kijk ik snel naar mijn broek, die ik nog aan het aantrekken ben, in de hoop dat hij niet door heeft dat ik stiekem eigenlijk naar hem aan het staren was. Ik steek mijn andere voet in de lege broekspijp en hijs de broek omhoog. Ik doe de gulp dicht en trek dan een van mijn sokken aan.

Ik gluur stiekem nog een keer naar Daniël, die net zijn broek optrekt en de gulp sluit. Zijn gespierde bovenlichaam straalt in dit licht. Ik trek mijn andere sok aan terwijl ik naar Daniël blijf kijken. Hij doet een T-shirt aan, waardoor je heel goed kan zien hoe elke spier beweegt. Daniël heeft echt een geweldig lichaam. Ik kan niet ontkennen dat ik op z'n minst een klein beetje jaloers ben op hem. Ik richt mijn ogen maar weer snel naar waar ik mee bezig ben voordat ik nog betrapt wordt door Daniël. Ik doe mijn schoenen aan en strik de veters.

Samen gaan Daniël en ik naar beneden. We maken ontbijt en lunch klaar in de keuken en schuiven dan bij Sven aan aan de eettafel. Stil eten Daniël en ik. Ik kan de ogen van Sven in me voelen branden. Voorzichtig kijk ik op. Zoals ik al kon merken zit hij naar me te kijken. Ik leg mijn brood neer en ga recht zitten.
'Is er iets?' Vraag ik. Sven grijnst een keer klein.
'Niets,' zegt hij. Ik zie dat Daniël hem doordringend aankijkt. 'Gewoon, dat jij en Daniël goed bij elkaar passen,' zegt Sven dan. Ik zwijg. 'Dat jullie overduidelijk ver-..'
'Ik ga me klaarmaken,' zegt Daniël hard over Svens laatste woorden heen.

Ik kijk verbaasd naar hem om en volg hem met mijn ogen. Ik zie Sven met een scheve grijns naar ons kijken. Snel prop ik mijn laatste hap in mijn mond en volg dan Daniël naar boven. Ik slik mijn hap brood nog door voordat ik de badkamer in loop. Ik begin mijn tanden te poetsen terwijl ik naar Daniël in de spiegel kijk. Op een gegeven moment krijgt hij het door. Hij knipoogt naar me, waardoor ik blozend wegkijk. Ik blijf ondertussen mijn tanden poetsen. Het volgende moment dat ik opkijk naar Daniël in de spiegel, staat hij zijn mond te spoelen met water uit de kraan, dat hij vervolgens uitspuugt en nog wat uit de lopende kraan drinkt. Drinkend kijkt hij me aan via de spiegel. Hij grijnst en gooit wat water in mijn gezicht.
'Hé!' Mompel ik met volle mond.

Hij lacht. Ik lach ook en loop naar de wasbak toe om de tandpasta uit te spugen. Daarna drink ik wat water en begin mijn haar te doen. Daniël is er ook mee bezig. Met wat gel op mijn handen probeer ik mijn onstuimige plukjes haar in model te brengen. Wanneer het een beetje zit zoals ik wil, begin ik mijn handen te wassen. Daniël doet hetzelfde tegelijkertijd. Onze handen botsen een paar keer onhandig tegen elkaar. Daniël lacht zacht en spettert weer wat water in mijn gezicht.
'Hé, stop nou eens,' lach ik en doe het terug. Lachend spetteren we elkaar nat met het koude water.

'Heren, jullie mogen het zelf opruimen,' klinkt Sylvia opeens. Daniël en ik stoppen abrupt. Ik draai de kraan uit en droog mijn handen af. Voor de laatste keer kijk ik in de spiegel of mijn haar wel goed zit en tenslotte doe ik wat deo op. Samen gaan Daniël en ik de trap af en vertrekken niet veel later naar school.

*

Na een aantal lesuren, een pauze en nog wat lesuren hebben we weer pauze. Daniël en ik kregen een paar rare blikken vanochtend toen we de school in kwamen lopen. Ik denk dat onze klasgenoten doorhebben dat we bij elkaar zijn blijven slapen. Gelukkig hebben ze nog geen vragen gesteld. Ik zou niet weten hoe ik zou moeten zeggen dat Daniël en ik in één bed hebben geslapen, ook al is dat niets bijzonders. Sandra stoot me plotseling aan.
'Sorry?' Vraag ik, omdat ik niet wist of dat het expres was.
'Zou je kunnen afspreken?' Vraagt ze met een speels glimlachje. Verward kijk ik snel even naar Daniël, die zijn schouders ophaalt.
'Uh, ja, ik kan wel,' zeg ik. Ze glimlacht triomfantelijk.

'Mooi. Kan het dan bij jou? Mijn ouders zijn niet thuis en die vinden het dan niet zo prettig als ik bij mij ga hangen met vrienden,' zegt ze.
'Uuuh,' stamel ik overdonderd. Wat moet ik hier nou weer op zeggen? Mijn eigen ouders zijn ook niet thuis, zouden zij het oké vinden als ik een eigenlijk onbekend meisje voor hen meeneem naar huis? Het zou vast geen kwaad kunnen. 'Ja, dat kan vast wel,' zeg ik. Sandra knikt tevreden.
'Geweldig,' zegt ze. Ik knik zwijgend terwijl ik op mijn lip bijt. Voorzichtig kijk ik naar Daniël, die een vreemde blik in zijn ogen heeft. Dan kijk ik naar Lex, die van een afstand naar ons toe heeft zitten kijken. Hopelijk ziet hij dit niet als verraad of zo, want ik wil eigenlijk niet eens echt met Sandra afspreken. Ik vond het gewoon een beetje gemeen om nee te zeggen. En liegen dat ik niet kan vind ik al helemaal lullig om te doen.

Ik kijk weer naar Daniël. Hij kijkt me diep aan met zijn groene ogen. Ook hij lijkt verward. Ik haal mijn schouders op, niet wetende waarom Sandra opeens met me zou willen afspreken.

*

Na school loop ik naast Daniël en Sandra de trappen af. Ik begin er steeds meer tegenop te zien. Ik zou zo veel liever met Daniël afspreken. Dit kan alleen maar ongemakkelijk worden. Ik ken Sandra eigenlijk helemaal niet; ik zou niet weten waar ik met haar over moet praten. Ik ga naar mijn kluisje en haal er traag al mijn spullen uit. Hoe langzamer ik alles doe, hoe minder tijd ik met Sandra door kan brengen, toch?

Helaas is er al snel niets meer wat ik nog uit mijn kluisje kan halen. Ik draai me om en zie Sandra al op me wachten. Ze doet een pluk van haar geblondeerde haar achter haar oor en glimlacht klein naar me. Ik glimlach ongemakkelijk terug en loop met haar het schoolgebouw uit. In de fietsenstalling kom ik Daniël nog tegen.
'Doei,' zeg ik tegen hem en kijk hem wanhopig aan.
'Succes,' lacht hij. Ik lach ook.
'Bedankt,' zeg ik en loop naar mijn fiets. Sandra, Daniël en ik komen tegelijkertijd aan bij de uitgang van de fietsenstalling. Op de afrit van de school staat Lex te wachten. Sandra en ik fietsen meteen door.
'Doei,' zeg ik tegen Lex. Het gevoel van verraad straalde uit zijn blauwe ogen. Ik voel me schuldig. Stil fietsen Sandra en ik door. Ik wil vragen waarom Sandra met me af wil spreken, maar doe het niet. Misschien is het wel een onbeleefde vraag om te stellen.

Na een kwartier fietsen komen we aan bij mij thuis. Stil staar ik naar mijn slaapkamerraam. Daar heb ik gisteravond niet geslapen. Dat weet Sandra niet. Sandra weet niet dat ik het ontzettend fijn vind om bij Daniël in bed te slapen. Ze weet niet dat we een keer echt met elkaar "naar bed" zijn gegaan, wat we haar ergens in de eerste week wijs hadden gemaakt.
'Lukt het?' Vraagt Sandra, waardoor ik opschrik uit mijn gedachtes.
'Ja, sorry, ik was afgeleid door de vogelschijt op mijn raam,' zeg ik en loop naar de voordeur. Sandra giechelt zachtjes en volgt me. Ik draai de deur van zijn slot af en ga naar binnen. Aan de kapstok hang ik mijn jas op en onder de kapstok zet ik mijn schoenen neer. Sandra doet hetzelfde. Nadat we wat gedronken hebben, gaan we maar naar mijn kamer. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Met Daniël kan ik gewoon doen en laten wat ik wil, maar bij Sandra tast ik volledig in het donker. Hoe ongemakkelijk.

Ik plof neer op mijn bed. Ik trek mijn voeten onder mijn kont terwijl Sandra naast me komt zitten. Ik kijk haar kort even aan in haar blauwe ogen en kijk dan ongemakkelijk mijn slaapkamer rond.
'Dus... wat wil je doen?' Vraag ik onwennig.
'Jou nog wat beter leren kennen,' zegt ze. Ik kijk haar scheef aan. 'Je speelt piano, toch?' Vraagt ze.
'Ja,' antwoord ik.
We praten over van alles en nog wat. Het is nog niet eens zo super ongemakkelijk. Misschien komt dat omdat ik mezelf heb gedwongen te denken dat ik gewoon met Daniël zit te praten of zo. Dus Sandra en ik praten en praten. Van hobby's tot familie tot school. Dan slaat de knop om bij Sandra.
'Ugh, school. En dat experiment maakt het alleen maar erger,' klaagt ze. Verbaasd en verward kijk ik haar aan.
'Is dat dan zo erg?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Uh, ja! Duh! Je wil toch niet aan zo'n experiment meedoen als je iemand anders leuk vindt?!' Zegt ze. Verrast kijk ik haar aan.

Durf ik haar te vragen wie ze leuk vindt? Stil kijk ik haar aan in haar blauwe ogen. Ze krijgen twinkeltjes in zich. Langzaamaan laat Sandra haar ogen naar beneden glijden. Ik blijf echter naar haar ogen kijken, die volgens mij op mijn mond gericht zijn. Ze pakt mijn nek vast en leunt naar voren. Ik zie haar ogen sluiten. Ik besef pas laat wat er gebeurt, dus duw haar geschrokken weg nog net voordat haar lippen de mijne raken. Ze kijkt me verontwaardigd aan.
'Wat doe je?! Ik heb met Daniël!' Roep ik overrompeld. Sandra's uitdrukking gaat in één klap van verward naar verafschuwd.

'Ik dacht dat wij allebei ongelukkig waren in onze relatie van dat kut experiment. Maar eigenlijk had ik wel kunnen weten dat je zo'n gore flikker bent. Gadver, dan zou ik nog liever met Lex hebben!' Kirt Sandra, duwt me een keer en loopt mijn kamer uit. Overdonderd en verward blijf ik achter.

Waarom was dat nou ook het eerste wat ik zei? "Ik heb met Daniël." Nu denkt ze dat ik homo ben. Zacht bijt ik op mijn lip. Dit gaat morgen de hele school door. Ik denk meteen aan Daniël. Wat nou als hij boos wordt omdat ik dit gezegd heb? Ik wil niet dat het verkeerd gaat tussen mij en Daniël. Ik begin te huilen uit frustratie. Ik wil niet dat dit gebeurd is. Kon ik niet inzien op school dat Sandra me leuk vindt? Ik bedoel: alles is zoveel logischer nu. Daarom doet ze zo stom tegen Lex. Ze vindt hem niet leuk, maar mij. Ik veeg geïrriteerd mijn tranen weg en zucht diep.

---
(27-03-2017)

Haha, oeps, het is geen dinsdag. ^-^ Ik heb het morgen gewoon heel druk dus denk dat ik dan geen hoofdstuk kan uploaden. Daarom maar een dagje eerder. ;) (Lol, ik zat trouwens zo lang te wachten totdat ik dit hoofdstuk kon uploaden. xD)

Ik ben ondertussen al bezig met het schrijven van hoofdstuk 45 en heb voor alle hoofdstukken die daarna moeten komen al bedacht wat erin gaat gebeuren. Tijdens het schrijven nadert het einde van het verhaal dus al steeds meer! 0-0

Nu ik dus zoveel hoofdstukken op voorraad heb en verwacht dat ik het boek waarschijnlijk in iets van een maand uitgeschreven zal hebben, denk ik dat ik wel twee uploaddagen in een week kan doen. Dus mijn vraag is welke dag, naast dinsdag, jullie willen dat ik 20LIEK update. (Als iemand al de dag heeft gezegd die jij ook fijn vindt, comment dan aub op die comment, dan is het makkelijk om te zien (: )

Bedankt voor jullie tijd. (:

-Ymke (IEMKE)