Daniëls p.o.v.

Ik fiets richting school. Ik zou kunnen zeggen dat ik er geen zin in heb, maar dat is niet helemaal waar. Ik heb geen zin in de lessen en het huiswerk, maar op school zijn wel mijn vrienden. En Simon. Op school is Simon ook. Mijn vriendje. Ik lach. Een vrouw die me aan de andere kant nadert kijk me fronsend aan. Ik moet nog harder lachen om haar verwarde blik. Het enige wat zij zag was een jongen die vanuit het niets in de lach schoot, maar ik had gewoon een binnenpretje.

   Ik fiets verder stil door. Kleine vogeltjes in de bomen fluiten heen en weer naar elkaar. Nog niet zo heel hoog aan de hemel schijnt de zon. Ik denk na over het experiment. Laatst zei ik dan wel dat Simon al iets serieuzer over het experiment doet, maar ik weet eigenlijk niet of dat dat waar is. Als dat waar is, zou Simon me namelijk niet moeten proberen te koppelen aan Samantha.

   Het is niet zo dat ik Samantha niet leuk vind, maar ik heb natuurlijk dat experiment. En daarbij heb ik het voorlopig wel even prima met Simon. Samantha zou me wel heel veel meer moeten bieden voordat ze overtreft wat Simon en ik hebben. Héél veel. Simon en ik zijn zo hecht, dat kan bijna niemand overtreffen.

   Ik fiets de fietsenstalling in en spring van mijn fiets af voordat ik hem in een rek gooi. Ik doe hem op slot en ga de school in. Simon staat al bij zijn kluisje. Met een kleine glimlach loop ik op hem af en leun tegen de kluisjes aan.
   'Hey,' zegt ik. Geschrokken kijkt Simon naar me om.
'Jezus, ik schrok me dood,' zegt hij en lacht. Ik lach ook. Simon begint weer tussen zijn boeken te rommelen.
   'Zo eng ben ik nou ook weer niet,' zeg ik. Simon schuif een stapel boeken in zijn kluisje en kijkt me een paar tellen stil aan. Zijn bruine ogen staan vrolijk.
'Nee, natuurlijk niet,' zegt hij. Hij haalt zijn rugzak van het deurtje van zijn kluisje af en hangt hem over zijn schouder. We gaan naar mijn kluisje. Ik doe hem open en prop mijn jas er als eerste in.

   'Wat hebben we het tweede en derde uur?' Vraag ik.
'Grieks en bio,' antwoordt Simon. Ik knik en doe de boeken die ik niet nodig heb in mijn kluisje. Even is het stil. 'Heb je nog iets gedaan in het weekend?' Vraagt Simon dan. Ik kijk hem even aan in zijn bruine ogen en doorzoek dan mij tas naar het sleuteltje van mijn kluisje.
   'Ja, al die verdomde verslagen en projecten afgemaakt,' antwoord ik zodra ik het sleuteltje heb gevonden. Ik haal mijn rugzak van de deur van mijn kluisje af en doe hem op mijn rug. Dan doe ik mijn kluisje dicht en glimlach naar Simon.
   'Heb jij nog iets gedaan?' Vraag ik terwijl we naar de aula lopen. Hij haalt zijn schouders op.
'Neuh. Huiswerk gemaakt en gegamed,' antwoordt hij. Ik knik. We schuiven aan bij de rest van de klas.

Ik kijk de tafel rond. Iedereen ziet er nog een beetje slaperig uit, behalve Gijs en Hilde. Blijkbaar vinden ze het nodig om heel intens elkaars tong bij de ander in zijn strot te steken, middenin de aula. Ik kijk er een paar tellen naar en kijk dan fronsend naar Simon. Hij kijkt me ook raar aan. Dan kijkt hij weer naar het zoenende stelletje tegenover hem en geeft Gijs onder de tafel een schop. Verbaasd en verontwaardigd kijkt hij naar Simon om.
'Stik er niet in, hè?' Zegt Simon met een scheve grijns. Ik proest een keer. Gijs krijgt een scheve grijns op zijn gezicht en leunt achterover in zijn stoel. Triomfantelijk kijkt hij Simon aan.
   'Kijk, dat jij Daniël niet in het openbaar durft te  zoen-'
'Ik zoen Daniël ook niet in privé,' onderbreekt Simon Gijs.
   'Boeien. Dat jij Daniël niet in het openbaar en privé durft te zoenen, zou mij er toch niet van moeten weerhouden om Hilde in het openbaar te zoenen?' Maakt hij zijn zin af. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Simon. Gijs heeft wel een punt. Simon lijkt overdonderd.
'Daar heb je een punt...' stamelt hij. Gijs knikt.

   'Bedankt. En dan nog, zo erg kan het toch niet zijn om met Daniël te zoenen?' Zegt Gijs dan. Simon wordt knalrood en ik voel dat ik ook begin te blozen. Ik kijk scheef naar Gijs, die een voldane blik op zijn gezicht heeft. Dan kijk ik voorzichtig naar Simon, die mij blozend bekijkt. De bel gaat. Meteen sta ik op om te voorkomen dat ik nog langer in deze ongemakkelijke situatie moet zitten. Ik loop naar het lokaal toe en denk stil na. Wanneer ik bij het lokaal ben leun ik wachtend tegen de muur aan. Simon en een ander deel van de klas komt niet veel later aangelopen. Ze lachen om iets, maar ik weet niet wat. Het groepje gaat voor de deur staan, maar Simon komt bij mij staan. Met een kleine glimlach kijk ik hem aan. Het gerinkel van de sleutelbos van mevrouw Friekman is op een paar meter afstand al te horen. De docente komt de gang in en draait het lokaal open.

   'Hallo, jongens en meisjes,' zegt ze. Ik doe mijn mobiel in de telefoonbak vooraan in het lokaal en ga op mijn plek zitten. Ondertussen pakt mevrouw Friekman al haar boeken en mappen voor onze les erbij. Ik pak zelf ook mijn boek en schrift en leg ze op tafel. Ik kijk om naar Simon, die nog in zijn tas aan het rommelen is. Hij haalt er zijn mobiel uit en staat op om hem in de telefoonbak te doen. Zodra zijn mobiel veilig in de bak ligt, gaat hij weer naast me zitten. Mevrouw Friekman klapt in haar handen voor aandacht.

   'Goedemorgen allemaal. Fijn om te zien dat jullie er vandaan allemaal weer zijn. Over de opdracht valt niet veel te bespreken, dus vertel ik jullie maar meteen de opdracht van deze week: vertel je ouders dat je verkering hebt,' zegt ze. Er is protest in de klas. Verbaasd kijk ik rond.
'Kom op, mevrouw, ik vertel mijn ouders nooit dat ik verkering heb,' klaagt Sandra. Mevrouw Friekman kijkt haar niet echt onder de indruk aan.
   'Dat is dan zeer jammer voor je Sandra, want het is toch echt de opdracht van deze week. Ik wist al wel dat er veel kinderen zijn die voor hun ouders verzwijgen dat ze verkering hebben, daarom heb ik expres deze opdracht erin gedaan. Jullie hebben immers al vier weken verkering, wat bijna een maand is, dus het mag ondertussen wel. Dus de opdracht van deze week is dat je je ouders moet vertellen dat je verkering hebt. En voordat ik weer commentaar krijg: je hoef niet te zeggen mét wíé je verkering hebt. Goed, en nu gaan we beginnen met de les,' zegt mevrouw Friekman.

   Mevrouw Friekman begint uit te leggen, maar ik werk zelfstandig door. Dan gaat het net ietsjes sneller. Het getikt van mijn pen op het papier is zachtjes te horen.
   'Sandra, doe die mobiel eens weg,' klinkt mevrouw Friekman opeens. Verbaasd kijk ik om naar Sandra, die onverschillig op haar mobiel bezig is. Ze geeft geen reactie. 'Sandra,' zegt mevrouw Friekman nu hard. Ze kijkt op van haar mobiel. 'Waarom ligt jouw mobiel niet in de telefoonbak?' Vraagt Friekman. Sandra haalt haar schouders op en gaat weer door op haar mobiel. 'Leg hem er nu dan maar in, anders ben je hem de rest van de dag kwijt,' zegt Friekman, maar Sandra geeft al geen reactie meer. Friekman stapt op haar af en trekt de mobiel uit haar handen.
'Hé!' Kirt Sandra verontwaardigd.
   'Ja, ik heb je gewaarschuwd. Na het achtste uur mag je hem weer op komen halen,' zegt mevrouw Friekman en loopt weer naar de voorkant van het lokaal. Ze legt de mobiel op haar bureau. Dan gaat ze door met haar les. Sandra is witheet.

*

Ik fiets met Simon na school naar huis. Simon had gevraagd of ik hem nog een keer kon helpen met scheikunde, dus dan doe ik dat. Frisse wind waait in mijn gezicht.
   'Sandra doet echt asociaal,' zeg ik om de stilte te verbreken. Simon knikt.
'Ze is ongesteld, denk ik,' zegt hij. Ik frons en kijk naar Simon.
   'Dat is ze dan al vier weken achter elkaar,' zeg ik. Simon lacht, waardoor ik ook moet lachen. We komen bij mij thuis aan, waar we de gang in gaan en onze jassen ophangen. We gaan de woonkamer in, waar mam en Sven samen een potje mens erger je niet aan het spelen zijn.

'Hallo,' zegt Simon. Mam en Sven kijken op.
   'Hoi,' zeggen ze.
   'Hallo,' zeg ik ook. Simon en ik lopen de keuken in. Terwijl Simon wat te drinken voor zichzelf inschenkt, schenk ik wat voor mezelf in.
'Gewonnen!' Klinkt Sven vanuit de woonkamer. 'Dan ga ik nu huiswerk maken,' klinkt hij weer en vervolgens is de dichtslaande woonkamerdeur te horen. Mam ruimt het spel op in de grote kast die in de woonkamer staat en komt dan de keuken in met twee lege kopjes.
   'Ha, die heren,' zegt ze.
'Hallo,' groeten Simon en ik haar nog een keer. Mam glimlacht naar ons.

   'Oh, trouwens, Simon, Mira had me nog gebeld en het verteld. Je kunt hier gewoon heel de week blijven slapen, als je wil,' zegt mam dan. Ik frons en snap niet wat er aan de hand is.
   'Wat verteld?' Vraag ik verward.
'Mijn ouders zijn de hele week op zakenreis,' legt Simon uit. Ik knik.
   'Oké,' zeg ik.
   'Ja, ik dacht dat je het niet erg zou vinden als je vriendje hier blijft slapen,' zegt mam dan en geeft me een speels duwtje.
   'Oh ja, mam, even daarover: Simon en ik hebben verkering,' zeg ik. Mam kijkt me fronsend aan. 'Dat was de opdracht van deze week,' licht ik toe. 'Vertel je ouders dat je verkering hebt.'
   'Nou, oké. Ik vind het prima,' zegt mam. Ik knik en drink mijn drinken op.
   'Mooi, dan gaan we nu boven scheikunde doen,' zeg ik. Simon knikt en volgt me de trap op.

*

's Avonds liggen Simon en ik weer samen in mijn bed. Ik lig op mijn rug en staar in het donker. Het liefst zou ik me nu op mijn zij draaien en Simon zo dicht mogelijk tegen me aan trekken, maar ik weet niet of dat hij dat wel wil. Dadelijk lig ik met mijn armen om hem heen en dan wil hij dat helemaal niet. Dat zou echt ontzettend ongemakkelijk zijn.

   Overwegend rol ik toch op mijn zij en sla mijn armen om Simon heen. Ik trek hem dichter tegen me aan en hij woelt zich zelfs tegen me aan. Tevreden leg ik mijn hoofd in zijn nek en geniet van de warmte van Simon. Simons kleine lichaam voelt als gegoten in mijn armen.
'Dit voelt zo veel beter dan alleen in een bed liggen,' zegt Simon met een gedempte stem. Ik lach uit opluchting. Gelukkig vindt hij het dus geen probleem.
   'Jup,' zeg ik. Niet veel later is Simons ademhaling traag en regelmatig geworden. Zacht streel ik een keer met mijn vinger over zijn blote bovenarm en val zelf ook wat later in slaap.

---
(21-03-2017)

Hallo allemaal!

Wow, ik moet jullie echt even allemaal bedanken! Ik heb 2,5K votes (!1!!1) op 20LIEK, 25k views EN 20LIEK STAAT OP #4 VAN TIENERFICTIE!! DE TOP 5! ZOVEEL BEDANKT! ❤

Ik heb besloten om dit te vieren door een nieuw boek online te gooien (waar echter geen vaste updates aan verbonden zullen zitten). Ik ben ergens begin december met het boek begonnen, heb toen vier hoofdstukken geschreven en besluit nu het boek te herpakken. Als cadeautje voor jullie, denk ik. ;) Op de cover staat een koptelefoon, meer verklap ik nog niet.

AGSKLADHLAL #4 in tienerfictie

0-0

-Ymke (IEMKE)