Simons p.o.v.

Eindelijk is het weekend. Ik was die vijf dagen school wel weer even beu. Lekker twee dagen rust. Op het huiswerk na hoef ik lekker niets te doen. Alle verslagen of projecten voor volgende week heb ik al af, dus daar hoef ik me geen zorgen meer over te maken. Het enige waar ik me nog druk om hoef te maken zijn een paar kleine klote opdrachtjes, die ik waarschijnlijk toch zo af heb.

   Languit lig ik op mijn bed en staar naar mijn witte plafond. Mijn handen zitten ik mijn haar genesteld en spelen er wat mee. Ik geniet van de stilte die er is. Ik rol mijn hoofd om en kijk naar Simniël, die op mijn nachtkastje staat. Het cactusje lijkt een knopje te krijgen en ook het vetplantje lijkt bloemen te krijgen. Ik kijk er even naar en kijk dan weer naar het plafond.

   Ik denk na over wat er allemaal gebeurd is deze week. Als eerste heb ik Daniël twee keer een knuffelaanval gegeven, wat echt leuk was om te doen. De dag erna werd ons gevraagd of dat we al eens gekust hadden, wat bij Daniël in het verkeerde keelgat schoot. Dezelfde dag nog vroeg Lex of ik Daniël leuk vind, wat in genegeerd heb. Twee dagen later ging Daniël me helpen met scheikunde en dat werd wat later dan verwacht. Voordat ik het wist sliep ik met Daniël in één bed. Het was op zich wel lekker knus.

   Ik vraag me af wat Daniël nu aan het doen zou zijn. Misschien is hij wel met Samantha. Er gaat een steek van jaloezie door mijn lichaam. Het is niet zo dat Daniël van mij is en ik hem echt wil of zo, maar het voelt niet fijn om aan hem te denken met iemand anders. Stiekem wil ik helemaal niet dat Daniël met iemand anders krijgt. Ik zit hem allemaal aan te sporen dat hij iets met Samantha moet beginnen, terwijl ik dat ondertussen eigenlijk helemaal niet wil. Het levert een beroerd gevoel op als ik aan Daniël denk met iemand anders.

I don't want your body, but I hate to think about you with somebody else

Ik zucht diep en kruip overeind. Ik besluit maar mijn huiswerk te gaan doen, voordat ik hier dadelijk aan het overdenken ben. Ik pak de boeken van de vakken waarvan ik huiswerk heb en ga aan mijn bureau zitten. Met tegenzin begin ik aan het huiswerk. Ik kan me niet echt concentreren. De gedachte van Daniël met iemand anders blijft maar door mijn hoofd spoken. Geïrriteerd zucht ik en doe zo hard mogelijk mijn best me op mijn huiswerk te focussen.

   Na drie vakken gedaan te hebben, wat eigenlijk meer huiswerk was dan ik had verwacht, ga ik naar beneden om even een kleine pauze in te lassen. Ik loop de trappen af en ga de woonkamer in. Mam zit aan de eettafel wat met de iPad te doen. Ze kijkt kort naar me op.
   'Hallo,' zegt ze met een glimlach.
'Hoi,' mompel ik en loop de keuken in. Ik pak een glas en vul het met water. Ik neem er een paar slokken van en schuif dan aan bij mam. Fronsend kijkt ze naar me op.
   'Is er iets?' Vraagt ze. Ik druk mijn lippen op elkaar.
'Nee hoor. Hoezo?' Geef ik als antwoord.
   'Je kijk zo lastig uit je ogen,' zegt ze. Ik zwijg en richt mijn ogen naar het tafelblad. 'Is alles oké?' Ik denk aan Daniël. Wat nou als hij echt bij Samantha is? Ik frons. Plotseling ligt mams hand op die van mij. Geschrokken kijk ik naar haar op.

   'Siem, is er iets?' Vraagt ze weer.
'Nee,' zeg ik na een paar tellen. 'Het huiswerk ging gewoon wat lastiger dan verwacht,' verzin ik en kijk voorzichtig op naar mam. Haar gezichtsuitdrukking staat bedenkelijk. Niet geloofwaardig genoeg?
   'Was het scheikunde?' Vraagt ze.
'Onder andere,' lieg ik. Mijn scheikundeboek ligt nog op het stapeltje van het huiswerk dat ik nog moet gaan doen. Mam kijkt me scheef aan.
   'Als het niet lukt moet je hulp vragen, hè. Daniël die helpt je toch?' Zegt ze dan. Ik knik weer en pers nog een keer mijn lippen op elkaar. Zwijgend kijk ik mam aan. 'Hoe gat het eigenlijk met jullie?' Vraagt ze dan. Overdonderd klap ik dicht. 'Doen jullie nog steeds mee aan dat experiment?'
Ik knik zwijgend. Ik voel dat ik een beetje rood begin te worden. Blozend richt ik mijn ogen opnieuw naar het tafelblad.

   'Dus, hoe gaat 'ie?' Vraagt mam opnieuw. Ik haal mijn schouders op terwijl ik mijn hoofd schud.
'Geen idee,' antwoord ik. Mam knikt. Ik voel haar ogen in me branden. Ik slik een keer en kijk dan weer naar haar op. Ze heeft een klein glimlachje op haar gezicht.
   'Gaan de opdrachten verder wel goed?' Vraagt ze. Ik knik. 'Hoe was 'ie eigenlijk bij Daniël eergisteren?' Vraagt ze dan. Ik haal mijn schouders op.
'Wel goed en gezellig,' zeg ik.
   'Heb je in de logeerkamer geslapen?'
'Ze hebben geen logeerkamer,' antwoord ik en bijt op de binnenkant van mijn wang.
   'Oh, dat dacht ik. Heb je dan op een luchtbed geslapen?'
'Nee, Daniël heeft een tweepersoonsbed,' zeg ik niet al te hard. Mam is even stil en dan lijkt het kwartje bij haar te vallen.

   'Oh, je hebt dus bij Daniël in bed geslapen?' Vraagt ze. Ik knik, weer blozend. 'Jullie hebben toch niet meer dan voelen gedaan, hè?' Zegt ze met een grijnsje.
'Jezus, mam, houd daar nou eens over op! We hebben gewoon geslapen, oké? We hebben elkaar nog niet eens aangeraakt!' Zeg ik en sta op. 'Maar goed, ik ga weer door met mijn huiswerk,' zeg ik geïrriteerd en loop weg van de tafel, mijn glas water achterlatend. Ik loop boos de trap op en sluit met een harde klap mijn slaapkamerdeur achter me. Ik sluit mijn ogen, leun tegen de deur en adem diep uit.

   Rustig blijven. Mam bedoelde het vast alleen maar als een grapje. Je moet haar niet altijd meteen zo afkatten. Mam snapt natuurlijk ook wel dat Daniël en ik zoiets niet zullen doen. Denk ik. Mam is meestal wel snel van begrip, toch?

   Ik duw mezelf van de deur af en ga weer bezig aan mijn huiswerk. Het gaat niet erg soepel. Als laatste begin ik aan scheikunde. Ondanks dat ik er meestal niets van snap, gaat het nu redelijk goed. Ik heb de opdrachten binnen een halfuur af, waar ik normaal dik een uur over zou doen. Tevreden leg ik mijn pen neer en ga weer op mijn bed liggen.

   Ik pak mijn mobiel. Er zijn wat berichtjes in de groepsapp die over het huiswerk gaan. Verder heb ik een paar appjes, waar ik niet op reageer. Ze zijn toch onbelangrijk. Ik ga naar mijn contacten en zoek Daniël op. Stil staar ik naar zijn profielfoto. Hij kijkt met een grote glimlach op zijn gezicht in de camera. Zijn groene ogen springen uit de foto samen met zijn witte tanden. Zijn bruine haar zit in het model waarin het altijd zit, wat Daniël erg goed staat. Als ik mijn haar zo zou doen, dan zou het er niet uitzien.

   Ik klik zijn profielfoto weg en ga naar die van Samantha. Ik heb haar nummer omdat ze voorstelde om een groepsapp met mij en Daniël aan te maken. Samantha heeft een los knotje in haar haar op de foto en haar helder blauwe ogen kijken lief in de camera. Ze heeft een gesloten glimlach op haar gezicht staan. Het is een ontzettend knap meisje. Ik snap het wel als Daniël nu achter haar aan zal gaan, maar het doet alleen heel erg pijn om aan te denken.

   Ik klink de profielfoto weg en ga naar die van mezelf. Het is een foto van mij en Daniël in de Efteling. We staan voor de grote kop van de Vogel Rok. We hebben een grote glimlach op ons gezicht. Ik val niet zo heel erg op naast de knappe jongen genaamd Daniël. Als ik zo naar de foto kijk, snap ik niet dat mensen denken dat wij echt een goed stelletje zijn. Ik pas qua uiterlijk helemaal niet bij Daniël. Ik ben niet knap genoeg voor hem.

   Plotseling gaat mijn kamerdeur open, waardoor ik geschrokken mijn mobiel uit druk. Mams hoofd steekt voorzichtig om het hoekje van de deur. Ik klauter overeind.
   'Hé, mag ik binnenkomen?' Vraagt ze. Ik knik.
'Natuurlijk,' zeg ik. Mam glimlacht en komt mijn kamer in. Zachtjes sluit ze de deur achter zich en komt dan naast me op mijn bed zitten. Zwijgend kijk ik haar aan. Ze glimlacht een keertje scheef naar me en plukt een beetje aan het dekbed.
   'Sorry van net,' zegt ze. Ik knik.
'Geeft niet,' zeg ik met een kleine zucht.
   'Het was als grapje bedoeld, dat weet je toch, hè?' Vraagt ze dan.
'Ja, ja!' Zeg ik en zet een neppe glimlach op. Mam wrijft met haar hand over mijn rug. Ik betwijfel of dat ik haar moet vertellen dat ik heb gelogen over dat we elkaar helemaal niet hebben aangeraakt, maar ik vertel het toch maar niet. Het zal er niet veel waarde aan toevoegen als ik mam vertel dat we lepeltje lepeltje in slaap zijn gevallen.
   'Mooi,' zegt ze en kijkt me met een lieve glimlach aan. 'Dan ga ik eten koken,' zegt ze.
'Is goed,' zeg ik. Ze staat op en geeft een kus op mijn haar. Ze loopt mijn slaapkamer uit.

Met een kleine zucht laat ik mezelf weer op mijn bed vallen. Ik ontgrendel mijn mobiel weer, die automatisch opent op mijn profielfoto. Stil kijk ik er even naar. Ik klik hem weg en ga naar mijn gesprek met Daniël. Ik twijfel even of dat ik wel iets moet sturen. Stel nou dat hij inderdaad met Samantha zit, wil ik dat dan verstoren? Ik zucht nog een keer en slik.

Ik: Hoi

Misschien had ik het toch niet moeten doen. Daniël verschijnt echter online en begint te typen.

Daanosaurus: He (:
Daanosaurus: Wat doe je?

Ik: Niet veel. Heb jij nog iets gedaan?

Daanosaurus: Nope, alleen die stomme verslagen afgemaakt.

Ik: Ik had ze gelukkig al af. Heb je niet met Samantha afgesproken of zo?

De jaloezie bekruipt me een beetje. Bijtend op mijn lip wacht ik op het antwoord van Daniël.

Daanosaurus: Nee, waarom zou ik?

Ik staar zwijgend naar het scherm. Meent hij dit? Waarom zou hij? Nou ja, misschien omdat Samantha zeg maar zo'n beetje het knapste meisje is dat ik ken.

Ik: Weet ik veel
Ik: Ze is toch knap en gezellig?

Daanosaurus: School gaat helaas voor Simon
Daanosaurus: En daarbij zit ik nog steeds in dat experiment met jou ;)

Ik zwijg. Wat moet ik hier nou weer op zeggen?

Daanosaurus: Heb je het hw van scheikunde al gedaan?

Ik: Ja

Daanosaurus: Ging het?

Ik: Ja beter dan verwacht

Daanosaurus: Mooi (:

   'Siem, eten!' Klinkt er onderaan de trap. Ik klim omhoog.
'Ik kom!' Roep ik terug.

Ik: Maar ik moet gaan eten

Daanosaurus: Smakelijk

Ik: Bedankt

Ik ga offline en vergrendel mijn mobiel. Snel ren ik de trap af en ga bij mam en pap aan de tafel zitten. Mam heeft al een vol bord voor me opgeschept. Zwijgend kijk ik ernaar.
   'Smakelijk,' zegt mam en begint te eten.
'Smakelijk,' zeggen pap en ik tegelijkertijd. Voorzichtig schep ik een hap op mijn vork en kijk er bedenkelijk naar. Ik heb helemaal geen honger eigenlijk. Toch doe ik de hap in mijn mond en kauw erop. Stil denk ik aan Daniël terwijl ik naar mijn bord eten staar. Mam en pap praten wat, maar ik volg het niet helemaal. Ik eet stil door.

   'Wat ben je stil, Siem?' Zegt mam dan. Ik kijk naar haar op en zwijg kauwend.
'Ja, en wat zit je te pruimen? Is er iets of zo?' Bemoeit pap zich ermee. Ik slik mijn hap door.
'Nee, ik heb gewoon niet zo'n honger,' zeg ik en richt mijn ogen naar mijn bord.
   'Goh, en normaal eet je zo veel. Is er iets?' Zegt mam.
'Nee!' Snauw ik. 'Er hoeft niet per se altijd iets te zijn! Het kan verdomme toch wel een keer dat ik geen honger heb?' Zeg ik kortaf. Ik leg mijn bestek hard neer en ga de woonkamer uit. Iedereen bemoeit zich verdomme zoveel met me. Ik ben ook een mens en heb ook recht op rust. Ik stamp de trap op en ga mijn slaapkamer in.

*

's Avonds lig ik alleen in bed en staar stil naar het plafond. Het voelt zo leeg en raar zonder Daniël, en dat al na één keer met hem in één bed slapen. Ik heb mijn kussen in mijn armen geklemd alsof het Daniël is. Alleen is het niet echt realistisch; het kussen deukt zo in en heeft totaal geen warmte. Daniël is een stuk harder door zijn gespierde lichaam en is ontzettend warm. Ik denk aan Daniël. Zou hij het ook raar vinden om opeens in een leeg bed te liggen? Ik lach er zacht een keer om. Natuurlijk mist Daniël mij niet in zijn bed. Waarom zou hij?

---
(19-03-2017)
((Kon niet wachten met het plaatsen van een hoofdstuk, en volgende week heb ik toetsweek, dus dan heb ik misschien geen tijd of zin om er een online te gooien.))

De link van het WhatsApp-gesprek op Tap!:

https://taptap.app.link/fehTYDRDtC

Hallo allemaal,

Ik heb even iets waar ik al een tijdje over zit te twijfelen: De Netties 2017. Ik zou er graag aan mee willen doen met 20LIEK, maar begin iedere keer toch te twijfelen. Wat zeggen jullie ervan? De inschrijvingen voor tienerfictie zijn pas weer in september, dus ik heb nog even tijd om erover na te denken. Toch wil ik ook graag jullie mening. (:

Dan nog iets anders: Er zijn echt zoveel lezers hier; ik ben benieuwd hoe je hier bent gekomen! (; Als je je het nog herinnert, zet het in de comments. (:

Dan als laatste: Wie is je favoriete personage uit dit boek? En waarom?

-Ymke (IEMKE)