Gijs' p.o.v.

Met mijn arm om Hilde heen zit ik in de aula. Ik kijk trots onze tafel rond. Ik denk dat ik toch wel het beste meisje aan de haak geslagen heb. Nog een keer kijk ik de tafel rond, deze keer de andere kant op. Simon zit wat ongemakkelijk naast Daniël en Lex. Ik frons, maar besluit er maar niet over te vragen. Gister werd aan ze gevraagd of ze al eens gekust hadden, en toen werd Daniël kwaad. Wie weet is het vandaag wel de beurt van Simon om boos te worden als je hem iets vraagt. In plaats daarvan geeft ik Hilde een kusje op haar slaap.

   De bel gaat. Ik sta op nadat Hilde is opgestaan en loop achter haar aan tussen de rijen stoelen naar de uitgang van de aula. We komen naast Lex te lopen. Waar Sandra is weet ik niet. In ieder geval niet bij Lex. We lopen stil door.
   'Zeg, viel het jou ook zo op dat Simon er maar een beetje ongemakkelijk en stil bij zat?' Vraag ik dan aan Hilde.
'Ja, ik dacht al dat ik de enige was. Misschien komt het omdat we ze gisteren aangespoord hadden te kussen en was hij bang dat we dat weer zouden doen,' antwoordt Hilde.
   'Het was mijn schuld,' stamelt Lex dan voorzichtig terwijl hij blozend zijn ogen naar de grond richt. Ik frons onbegrijpelijk.
   'Hoe bedoel je?' Vraag ik. Hij zucht zacht.
   'Gisteren gingen Simon en ik dat verslag afmaken en toen heb ik hem gevraagd of dat hij Daniël leuk vindt. Daarna was het heel ongemakkelijk,' legt hij uit.
'Ooh,' komt er uit Hilde mond.

   'En wat zei hij?' Vraag ik nieuwsgierig. Eens kijken of dat Simon misschien stiekem een oogje op zijn beste vriend heeft. Misschien wilde hij daarom het experiment niet met Daniël doen, omdat hij bang was dat bovenwater zou komen dat hij zijn beste vriend leuk vindt.
   'Hij reageerde er niet echt op en is snel doorgegaan met de opdrachten. Het was pittig ongemakkelijk daarna,' zegt Lex. Ik knik. Zwijgen is toestemmen, zeggen ze.

   In het lokaal ga ik op mijn plek naast Hilde zitten. Voorzichtig kijk ik naar Daniël en Simon, die vooraan in de klas zitten. Ze praten wat met elkaar terwijl Simon al aan het werken is. Zou Simon Daniël leuk vinden? Zou Daniël Simon leuk vinden? Hij werd gisteren dan wel boos omdat ze zeiden dat ze moesten kussen, maar misschien was dat omdat hij nog niet toe wil geven dat hij op Simon is. Ik kan me best voorstellen dat het lastig is om erachter te komen dat je op jongens valt. Ook al zou ik Daniël en Simon er eerst niet voor aanzien, kan ik me best voorstellen dat ze elkaar leuk zijn gaan vinden door het experiment.

   De docente begint met praten, dus besluit ik maar daar op te gaan letten. Hilde zit wat in haar schrift te kleuren. Zachtjes stoot ik haar aan.
   'Vanmiddag afspreken?' Vraag ik. Hilde glimlacht breed.
'Natuurlijk, gezellig,' zegt ze. Ik knik glimlachend en ga dan aan het werk. Ongelofelijk eigenlijk dat ik verkering heb met het meisje waar ik stapel op ben. Het experiment zou voor ons eigenlijk niet slecht af kunnen lopen, toch?

*

Ik loop de trappen af richting de aula. Het is eindelijk de tweede pauze van vandaag. Ik heb trek als een paard. Hilde loopt vast ergens achter me. Ik zou me daar wel allemaal druk om kunnen maken, maar ik weet toch dat ze in de aula naast me gaat zitten. Geen zorgen dus.

   Ik nader Simon, die ook alleen de trappen afloopt. Ik ga naast hem lopen.
   'Hé,' zeg ik. Hij schrikt op uit zijn gedachtes en kijkt me met een kleine glimlach aan.
'Hoi,' zegt hij. Klein glimlach ik naar hem terug.
   'Heb je dat verslag van Nederlands nog afgekregen met Lex?' Vraag ik. Nu wil ik het zelf weten ook. Simon kijkt een beetje ongemakkelijk weg.
'Uh, ja,' zegt hij en blijft naar de grond kijken. 'Het was niet zo veel, dus het was snel af,' zegt hij dan. Ik knik.

   'Ik hoorde van Lex dat het op een gegeven moment een beetje ongemakkelijk was,' zeg ik dan. Simon schiet me een schichtige blik toe en kijk dan snel weer weg.
'Het is maar net hoe je het wil noemen,' zegt hij. Zwijgend knik ik.
   'Ik weet waarom het ongemakkelijk was,' zeg ik dan om aan te geven dat ik meer op de hoogte ben dan hij denkt. Met grote ogen kijk hij me even aan maar richt dan weer zijn ogen naar de grond. Hij zegt niets. 'Het ging over Daniël,' zeg ik. Nog steeds zegt hij niets. 'Vind je hem leuk?' Vraag ik dan. Simon briest een keer en kijkt me dan boos aan.
'Waarom bemoeien jullie je verdomme overal mee?!' Zegt hij kwaad en beukt zich door de menigte heen. Verbaasd blijf ik alleen achter tussen tientallen mensen die ik niet ken. Ik zie hem vlug en boos tussen alle mensen door naar de aula lopen. Dat was net iets over de lijn.

   Ik snap zijn probleem niet helemaal. Als hij Daniël niet leuk vindt, had hij dat gewoon kunnen zeggen. Als je de vraag ontwijkt, betekent dat voor mij dat je de ander leuk vindt. Ze zijn al zo close, dus het zal me niet verbazen als ze elkaar echt leuk gaan vinden. En je kunt ook niet de blik die ze in hun ogen hebben als ze elkaar aankijken negeren. Ze kijken elkaar verliefder aan dan Levi en Mirre, en bij hen gaat het experiment best goed.

   Ik loop de aula in en schuif aan bij Hilde. Ze was blijkbaar al in de aula. Simon zit met oordopjes in aan het hoofd van de tafel. Daniël zit een paar plekken van hem vandaan. Zwijgend kijk ik een paar keer naar de jongens en ga dan maar eten.

*

Met Hilde naast me zit ik op mijn bed. We zijn aan het kaarten met elkaar. Ondertussen hebben we het een beetje over wat er vandaag allemaal gebeurd is. Hilde praat over wat ze met de meisjes van de klas heeft meegemaakt in de kleedkamers na de gym. Gasten vinden het altijd leuk om de deuren van meisjeskleedkamers ruw open te gooien.

   'Ik heb trouwens nog met Simon gesproken,' zeg ik terwijl ik een kaart opleg.
'Oh, waar ging het over?' Vraagt Hilde nieuwsgierig.
   'Ik begon met het vragen hoe het was gegaan met het maken van het verslag,' zeg ik.
'En?'
   'Hij zei dat het wil goed ging. Toen zei ik dat Lex had verteld dat het op een gegeven moment een beetje ongemakkelijk was geworden. Ik zei dat ik ook wist waarom. Daarna vroeg ik of dat hij Daniël leuk vindt. Hij vroeg waarom iedereen zich met hen bemoeit en is boos weggelopen,' vertel ik. Hilde knikt.
'Hij heeft wel een klein punt. Misschien moeten we ze wat meer met rust laten,' zegt ze.

Ik knik en leg mijn laatste kaart op.
   'Gewonnen,' zeg ik. Hilde gooit haar kaarten die ze niet had kunnen opleggen in het potje bovenop de stapel.
'Geen zin meer,' zegt ze.
   'Ik ook niet,' zeg ik en ruim de kaarten op.

Ik leg het stapeltje op mijn nachtkastje en trek Hilde in een knuffel. Ze pakt mijn kaak vast en kust me teder. Ik kus haar terug. Al snel verandert het in tongzoenen. Onze tongen bewegen synchroon tegen elkaar. Hilde kruipt op mijn schoot en begint mijn blouse los te knopen. Voorzichtig duw ik haar van me af.
   'Hilde, kunnen we het ook een keer niet doen? Gewoon knuffelen en zoenen deze keer?' Zeg ik. Van de vijftien keer dat Hilde hier geweest is, hebben we hét drie keer niet gedaan. Ik wil niet dat heel onze relatie om de seks gaat. Klein glimlacht Hilde.

'Natuurlijk, sorry,' zegt ze en kust me nog een keer. Dan legt ze haar hoofd neer op mijn borstkas en streelt mijn arm. Ik sla mijn armen om haar heen en geef haar een kusje op haar haar. Ik begin haar haren om mijn vinger te wikkelen.
   'Zou je dan niet zeggen dat Daniël en Simon elkaar leuk vinden?' Zeg ik. Hilde kijkt naar me op.
'Het zou best kunnen, maar Simon heeft gelijk. We hijgen de laatste dagen wel heel erg in hun nek. Ik zou het echt super leuk vinden als ze samen iets krijgen en natuurlijk zie ik die blik in hun ogen, maar we moeten ze echt niet meer gaan pushen,' zegt ze. Ik knik. Hilde is zo'n verstandig meisje. En dat is dan mijn vriendinnetje. Dat is toch iets waar de meeste jongens van dromen?

   Ik kus Hilde weer. Traag zoent ze me terug. Alles voelt zo geweldig met Hilde. Zelfs slechte tijden voelen geweldig met Hilde. Opnieuw kruipt ze op mijn schoot. De kus verdiept. Toch begint Hilde weer de knoopjes van mijn blouse los te maken, en niet veel later doen we hét toch weer.