Simons p.o.v.

Ik loop naast Daniël van de trappen af. Het is net pauze en we zijn nog op weg naar de aula. Daniël legt nog iets uit over scheikunde, maar stiekem luister ik niet helemaal; ik doe alsof ik luister terwijl ik lopend zijn gezicht bestudeer. Zolang Daniël dit niet doorheeft, maakt het niet uit. Hij kijkt me een paar aan terwijl hij met veel gebaren iets zegt over moleculen en asymptoten en de hele verdomde boel. Het lukt me nog steeds niet me erop te concentreren.

We lopen de aula in en schuiven aan bij de rest van de klas. Er waren nog twee plekjes vrij tegenover Levi en Mirre, dus dat kwam goed uit.
'Snap je het nu?' Vraagt Daniël.
'Uh, ja,' lieg ik. Ik lees het thuis wel nog een keertje extra over. Daniël glimlacht lief naar me.
'Mooi,' zegt hij. Ik knik en pak mijn broodtrommel uit mijn rugzak. In gedachtes verzonken begin ik mijn mandarijn te eten. Plotseling stoot Lex me aan, die aan het hoofd van de tafel zit.
'Hé, we moeten dat ene kleine verslag voor Nederlands nog afmaken,' zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan.
'Oh ja, je hebt gelijk,' zeg ik. Ik was het vergeten, ik denk omdat ik net iets drukker bezig was met dat experiment dan verslagen voor school.
'Zullen we het anders vanmiddag afmaken?' Stelt Lex voor.
'Uuuh...' ik denk na. Eigenlijk zou ik liever met Daniël afspreken, maar dat verslag moet volgens mij deze week ingeleverd worden. 'Ja, ik kan wel,' geef ik maar als antwoord. Lex glimlacht.
'Mooi. Kan dat bij jou? Mijn moeder is namelijk niet helemaal lekker,' vraagt hij vervolgens.
'Tuurlijk, geen probleem,' zeg ik.

Lex knikt en dan vallen we stil en gaan we weer door waar we mee bezig waren. Opeens voel ik iemands hand op mijn linkerbovenbeen. Ik kijk ernaar en zie dat het de hand van Daniël is. Vervolgens kijk ik naar hem op en kijk hem aan in zijn groene ogen.
'Welk verslag?' Vraagt hij. Ik trek even mijn wenkbrauwen op.
'Dat van Nederlands, over die film,' zeg ik. Er lijkt een lichtje te gaan branden bij Daniël.
'Oooh, dat,' zegt hij. Ik knik.
'Ja,' zeg ik en ga door met mijn mobiel, die op de tafel ligt. Daniël gaat ook bezig op zijn telefoon.

'Zeg,' klinkt Mirre opeens tegenover ons. Ik kijk vanonder mijn wenkbrauwen naar haar op. 'Hebben jullie eigenlijk al eens gekust?' Vraagt ze dan. Verbaasd kom ik overeind en kijk om naar Daniël. Hij is ook verrast.
'Wij?' Vraag ik overrompeld. Mirre glimlacht.
'Ik kijk jullie toch aan?' Zegt ze dan. Ik weet niets te zeggen omdat ik zo overdonderd ben.
'Nee, dat hebben we nog niet,' zegt Daniël dan. Zwijgend knik ik. Mirre lijkt verrast.

'Ach, kom op, jongens, jullie zitten al in jullie vierde week verkering. Dan mogen jullie ondertussen toch wel gekust hebben?' Zegt Mirre. Nog steeds weet ik niet wat ik moet antwoorden.
'Zelfs Sandra en Lex hebben al eens gekust,' mengt Hilde zich dan in het gesprek. Verward kijk ik haar aan.
'Het hoeft maar een klein kusje te zijn,' zegt Mirre dan. Wat moet ik hier nou op zeggen?

'Kussen,' begint Mirre.
'Kussen!' Doet Hilde mee. 'Kussen! Kussen! Kussen!' Yellen ze. Daniël staat ruw naast me op.
'Jezus, doe normaal of zo! Simon is mijn beste vriend, natuurlijk heb ik er nooit aan gedacht om hem te kussen! En daarbij ben ik ook nog eens hetero. Omdat ik nu aan dat experiment meedoe, betekent dat nog niet dat ik Simon ga zoenen. Dat is wel een van de laatste dingen die ik in mijn hoofd had,' zegt hij boos en stampt de aula uit. Verbaasd en verward blijf ik achter. Nou, dat weet ik dan ook weer. Blijkbaar beteken ik zoveel voor Daniël dat hij me niet eens zou willen kussen. Ik ben dus gewoon niet aantrekkelijk of niet goed genoeg voor Daniël.

'Ik uh, ga even kijken of dat alles oké met hem is,' zeg ik en sta twijfelend op. Haast beledigd loop ik de aula uit en ga op zoek naar Daniël. Ik vind hem bij zijn kluisje, druk bezig met zijn boeken verwisselen. Hij kijkt boos. Voorzichtig nader ik hem.
'Hé, gaat 'ie?' Vraag ik, waardoor Daniël verbaas opkijkt. Zijn frons verdwijnt en wordt vervangen door een bescheiden glimlachje.
'Ja,' zegt hij zacht en gaat weer door met zijn boeken.

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wil beginnen over wat er net in de aula is gebeurd, maar ik weet niet hoe. Ik ben dan wel niet zo enthousiast over het experiment, maar ik heb er wel een paar keer aan gedacht om Daniël te kussen. Ben ik zo erg dat Daniël daar nog niet eens aan gedacht had? Wil hij me gewoon niet kussen omdat ik niet leuk ben? Of heeft hij er simpelweg er gewoon nog niet bij stilgestaan?

'Ik wist niet dat ik zo erg was dat je me niet wil kussen,' zeg ik uiteindelijk. Daniël kijkt even op van zijn boeken en rommelt dan weer wat in zijn tas. Dan kijkt hij weer naar mij op.
'Zo bedoelde ik het helemaal niet,' zegt hij. 'Ze waren gewoon zo aan het pushen en dat vond ik absoluut niet fijn,' zegt hij en kijkt naar de grond. Zwijgend kijk ik naar zijn ogen. Dan kijkt hij weer op en loopt richting de toiletten. 'Natuurlijk heb ik er wel eens aan gedacht dat bij verkering kussen komt kijken en zo, maar alles komt zo op zijn tijd.'

Verbaasd blijf ik staan, waardoor Daniël verbaasd blijft staan. Hij draait zich naar me om. Fronsend kijk ik hem aan.
'Ik bedoelde net in de aula echt niet te zeggen dat ik je nooit zou kussen om, weet ik veel wat, Simon. Ik zei het gewoon zodat ze op zouden houden met zeuren, oké? Het was niet beledigend bedoeld,' zegt hij en trekt me in een knuffel. Ik knik en sla mijn armen om hem heen. Kort staan we in een knuffel en dan laat Daniël me los.
'Ik snap het wel,' zeg ik maar, niet wetende wat ik anders had moeten zeggen. Daniël knikt glimlachend en gaat dan de toiletten in.

Ongemakkelijk blijf ik alleen achter op de gang. Ik heb geen zin om nog de aula in te gaan, omdat ik weet dat het daar alleen maar nog ongemakkelijker zal zijn. De bel gaat al snel dus loop ik de trappen op. Ik kom Lex tegen en loop met hem mee naar het lokaal. Het is een lange tijd stil. Als we bijna bovenaan de trappen zijn, besluit ik iets te zeggen.
'Hebben jij en Sandra echt al eens gekust?' Vraag ik blozend. Lex lacht.
'Nee, dat zei Hilde denk ik alleen maar om jullie over te halen,' zegt hij. Ik knik.
'Ik dacht al. Ik kon het me nauwelijks voorstellen,' zeg ik. Lex en ik lachen. Samen lopen we het lokaal in. Daniël komt niet veel later binnen en gaat naast me op zijn plek zitten.

*

Na school sta ik te wachten totdat Lex klaar is. Hij is nog bij zijn kluisje. Met mijn handen in mijn jaszakken gestoken staar ik wat ongemakkelijk de gangen rond. Iedereen loopt al weg met zijn of haar vrienden en ik sta hier in mijn uppie nog te wachten. Plotseling voel ik een hand op mijn schouder. Ik kijk om en verwacht Lex te zien, maar het is Daniël. Verward glimlach ik naar hem.

'Waarom ben je nog niet weg?' Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.
'Ik denk dat ik een beetje traag ben vandaag,' zegt hij. Ik knik. 'Waarom ben jij hier nog?' Vraagt hij dan.
'Ik ben op Lex aan het wachten,' zeg ik. Daniël knikt.
'Aha,' zegt hij en blijft bij me staan. Ik ben even verbaasd, maar zeg er niets van. Het is wel gezellig hier met Daniël. Niets mis mee. Lex verpest het alleen opeens door tussen ons in komen te staan.

'Klaar?' Vraagt hij.
'Dat kan ik beter aan jou vragen,' zeg ik lachend en loop richting de uitgang van de school. Lex en Daniël lopen met me mee. We fietsen met z'n drieën de fietsenstalling uit. Een klein stukje fietst Daniël nog met ons mee en dan splitsen onze wegen.
'Doei! Tot morgen!' Roep ik naar hem.
'Tot morgen,' zegt hij.
'Dag,' zegt Lex.

Dan fietsen Lex en ik samen in stilte door. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
'We hadden toch al eerder een deel van het verslag gedaan?' Verzin ik dan.
'Volgens mij wel.'
'Mooi, dan hoeven we waarschijnlijk niet veel meer te doen,' zeg ik. Lex knikt. Dan is het weer stil. Het helpt ook niet echt mee dat Lex nergens over begint te praten. Ik laat het er maar bij en zeg wel weer iets als Lex begint te praten. Ik heb mijn best gedaan.

Na een lange fietstocht, die werd vergezelschapt door een ongemakkelijke stilte, komen we bij mij thuis aan. We gaan naar binnen en drinken eerst wat voordat we boven op mijn kamer aan het werk gaan. We moeten helaas nog meer doen dat ik had gedacht. Maar zodra ik het deel zie dat we hebben, herinner ik me dat Lex en ik in de les alleen maar hadden zitten kloten op de computer. Dit is ons karma. We gaan snel aan het werk. Het is gelukkig geen moeilijke opdracht, dus gaat het best vlug.

'Is Sandra trouwens bijgedraaid na de preek van gisteren?' Vraag ik voorzichtig terwijl ik het antwoord van een vraag intyp op de computer.
'Niet echt,' zucht Lex. Ik kijk op van het computerscherm naar hem. 'Maar ze kan de pot op.' Ik kan merken dat hij probeert te doen alsof het hem niets scheelt, maar dat het hem vanbinnen toch wel uitmaakt. Fronsend knik ik.
'Misschien heeft ze al iemand anders maar wil ze dat nog niet vertellen,' probeer ik hem gerust te stellen. Hij haalt zijn schouders op.

'Hoe gaat het eigenlijk bij jou en Daniël?' Verwisselt hij dan snel van het onderwerp.
'Uuuh,' stamel ik.
'Het ziet ernaar uit dat het experiment best goed gaat bij jullie.'
'Uh, ja.. ja...' zeg ik en richt mijn ogen naar de grond.
'Dat is toch mooi?' Vraagt hij. Ik knik en kijk hem voorzichtig weer aan in zijn blauwe ogen. Hij glimlacht scheef naar me. 'Vind je hem leuk?' Vraagt hij nieuwsgierig. Ik klap dicht.
'Uh, zullen we doorgaan met de opdracht?' Zeg ik en wend me weer tot de laptop. De sfeer is ongemakkelijk geworden. Gelukkig hoeven we nog maar een klein beetje te doen en hopelijk gaat Lex daarna meteen weg.

We maken da laatste paar vragen af en dan sta ik op. Ik verschuif wat bladen die op mijn bureau liggen terwijl ik zeg: 'Ik print het wel uit en doe het in een snelhechter.'
'Is goed,' zegt Lex en staat ook op.
'Dan kunnen we het morgen al inleveren,' zeg ik. Lex knikt instemmend.
'Oké, dan ga ik nu,' zegt hij.
'Tot morgen,' zeg ik.
'Doei,' zegt Lex, gaat mijn kamer uit en vervolgens het huis uit.

Opgelucht zucht ik en laat mezelf op mijn bed vallen. Zwijgend staar ik naar het plafond. Waarom voelde ik me zo ongemakkelijk toen Lex die vraag stelde? Waarom stelde hij hem überhaupt? Ik dacht dat hij het wel had begrepen in de aula. Alhoewel, ik had niet gereageerd op Mirres vraag en Daniël was degene die boos is geworden. Het was in ieder geval niet echt een gepaste vraag om te stellen. Ik heb hem toch ook niet gevraagd of hij Sandra leuk vindt? Van mij mag hij best de volgende keer twee keer nadenken voordat hij iets zegt of vraagt.