Lex' p.o.v.

Ik zit verveeld in de aula en kijk om me heen. We hebben een tussenuur met de klas en zitten met z'n allen aan een tafel. Levi en Mirre zitten links van me en Lotte en Bob rechts van me. Daniël en Simon zitten tegenover me. Sandra zit ergens helemaal aan de andere kant van de tafel. Zacht zucht ik. Bij iedereen gaat het experiment helemaal prima en bij mij moet het natuurlijk net slecht gaan. Zelfs bij Daniël en Simon gaat het goed, en die zitten als twee heteroseksuele jongens in een homoseksuele relatie door het experiment.

Gefrustreerd door het idee ga ik bezig met mijn mobiel. Ik zou zo graag voor mevrouw Friekman gewoon goed mee willen doen aan het experiment, maar Sandra werkt gewoon niet mee. Ik open mijn Instagram en scrol geïrriteerd door de foto's heen. Ik like ze allemaal, behalve de foto van Sandra. Ze mag echt even de pot op van me. Ze gedraagt zich als een bitch tegen me en ik heb nog niet eens iets verkeerd gedaan. Ze heeft een of andere intense haat voor me, lijkt wel.

Ik kijk op naar Daniël en Simon, die een of ander kietel-gevecht houden. Simons hoofd ik rood van het lachen en ook Daniëls hoofd wordt lichtrood. Ze hebben een of andere discussie, maar ik kan ze niet verstaan door het gelach heen. Daniël klemt Simons hoofd onder zijn arm en wrijft met zijn knokkels over zijn hoofd.
'Gaan we ons verontschuldigen?' Lacht hij. Simon schudt lachend nee en probeert onder Daniëls arm vandaan te komen.
'Nee!' Lacht hij en begint Daniël tevergeefs te slaan. Ik kan horen dat hij nu ook met zijn voeten op de grond begint te trappelen. 'Laat me gaan!' Roept hij uit.
'Niet voordat je sorry hebt gezegd,' zegt Daniël grijnzend en kietelt Simon nog een keer. Hij schatert van het lachen. Hij duwt hard tegen de arm die zijn hoofd tegen het lichaam van Daniël houdt. Hij geeft een mep op zijn blote bovenarm, waardoor een harde pets is te horen.

'Au!' Roept Daniël uit.
'Dan had je me maar moeten loslaten,' lacht Simon.
'Eerst sorry. En ook voor die mep,' zegt Daniël.
'Nee!' Zegt Simon koppig. Daniël kietelt hem weer.
'Sorry zeggen,' zegt hij.
'Sorry dat ik je dom noemde,' lacht Simon.
'En?'
'Sorry dat ik je sloeg,' zegt Simon. Dan laat Daniël hem gaan. Simon gaat weer overeind zitten en kijkt Daniël met een knalrood hoofd aan. 'Ook al was het dom-gedeelte waar,' zegt Simon dan.
'Hé!' Zegt Daniël en geeft Simon nu een mep. Hij kietelt hem weer een keer maar Simon weet hem weg te duwen.
'Grapje, grapje!' Zegt hij en houdt Daniël op afstand door zijn armen gestrekt voor zich uit te houden.
'Klier,' lacht Daniël en geeft Simon een duw tegen zijn hoofd.

Ik kijk toe hoe Simon iets en Daniëls oor fluistert en hem daarna met een grijns aankijkt. Daniël schiet in de lach. Ik kijk de tafel rond en zie dat Mirre naar me aan het kijken is. Ze glimlacht naar me waardoor ik ongemakkelijk wegkijk. Mirre had door dat ik naar Daniël en Simon had zitten staren. Voorzichtig kijk ik weer naar Daniël en Simon. Daniël slaat zijn arm om Simons schouder heen. Een jongen van een andere klas komt voorbij lopen.

'Fucking gay,' zegt hij tegen Daniël en Simon. Daniël kijkt hem boos aan.
'Zij kunnen er toch niets aan doen dat ze voor een experiment verkering moeten hebben?' Neem ik voor ze op. De gast kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.
'Dat ze aan zo'n experiment meedoen, betekent niet dat ze zich echt zo nichterig hoeven te gedragen,' zegt hij. Zwijgend kijk ik hem aan. Zijn vrienden gniffelen op de achtergrond. Hij begint weg te lopen. 'Flikkers!' Roept hij nog een keer naar Daniël en Simon en dan kijkt hij niet meer naar ons om. Ik kijk de loser na. Dan kijk ik naar Daniël en Simon. Daniël heeft zijn arm niet meer om Simon heengeslagen maar rust hem op de stoel waar Simon op zit. Boos kijken hij en Simon de jongen na.

'Laat ze lekker,' zegt Levi, waardoor Daniël opschrikt en naar hem kijkt.
'Ze zijn zelf echt helemaal niets beter dan jullie,' vul ik hem aan, waardoor Daniël naar mij kijkt. Hij zucht een keer diep en hard. Simon kijkt me vanonder zijn wenkbrauwen aan.
'Ze moeten gewoon hun bek houden en hun commentaar voor zichzelf houden,' snauwt Daniël. Ik knikt. Het valt stil onder ons, maar het gepraat van de andere mensen in de aula laat geen stilte vallen. Simon leunt terug in zijn stoel en komt zo tegen de arm van Daniël aan te zitten. Met een klein glimlachje kijkt Simon hem aan. Daniël glimlacht terug.

Ik snap wel dat die jongens aannamen dat Daniël en Simon echt iets hebben. Ze zijn gewoon zo makkelijk met elkaar. Het maakt hen niet veel uit wat er gebeurt. Zelfs ik zou nog kunnen denken dat Daniël en Simon echt iets hebben naast het experiment. Ze hebben zo'n hechte band, dat is gewoon haast niet gezond. En de manier waarop ze elkaar af en toe aan kunnen kijken zou zo in een romantische film voor kunnen komen. Als Sandra zich zo gedroeg naar mij, dan was dit experiment voor ons een veel groter succes geweest.

Simon kijkt Daniël zwijgend aan.
'Als ze de volgende keer weer een grote bek hebben, sla ik ze gewoon meteen kapot,' zegt Daniël. Simon kijkt hem verbaasd aan.
'Nee, dat doe je niet. Dan verlaag je jezelf alleen maar naar hun niveau,' zegt hij. Stil kijkt Daniël hem even aan.
'En zij mogen ons wel steeds de grond ik blijven werken?' Zegt hij verbaasd.
'Wanneer je er op reageert vinden ze het alleen maar leuker. Je moet die sukkels gewoon negeren. Zoals je zelf altijd zegt: boeien wat anderen van je denken. Laat ze gewoon lekker, Daniël. Ze houden vanzelf wel op,' zegt Simon. Daniël glimlacht en kijkt naar zijn schoot.
'Als jij dat wil,' zegt hij. Simon knikt en zorgt ervoor dat Daniël hem weer aankijkt.
'Ik heb er geen zin ik dat je in de problemen komt,' zegt hij. Daniël lacht.
'Oké, dan niet,' zegt hij. Simon knikt tevreden.

Niet veel later gaat de bel. Ik sta op en loop naar de uitgang van de aula. Mirre komt op mijn weg daarheen naast me lopen. Ik glimlach een keer kort naar haar en staat dan weer naar de grond voor me. Het duurt even voor Mirre iets zegt.
'Daniël en Simon zijn leuk samen, hè?' Vraagt ze. Verward kijk ik haar aan.
'Tuurlijk. Van mij mag dat experiment best uitwerken bij hen,' antwoord ik maar. Mirre knikt.
'Ik vind het gaaf van je dat je voor ze opkwam,' zegt ze dan.
'Natuurlijk, ze doen allemaal zo lullig tegen Daniël en Simon terwijl zij er ook niet zelf voor gekozen hebben,' zeg ik. Mirre kijkt me met een glimlach aan.

'Hoe gaat het experiment bij jou en Sandra?' Vraagt ze dan. Ik trek mijn mond tot een strakke lijn en kijk weer voor me.
'Ik zou willen dat het net zo goed ging als bij Daniël en Simon,' zeg ik en kijk Mirre met een scheve glimlach aan. Mirre lacht zacht. 'Sandra doet ontzettend koppig en kut. Ze lijkt me te haten zonder reden,' verduidelijk ik mezelf. Mirre knikt.
'Sandra is gewoon apart. Hopelijk draait ze nog bij,' zegt ze.
'Het lijkt er niet op. Het is net alsof ze me iedere dag meer gaat haten. Ik weet niet of ik ooit iets verkeerds heb gedaan bij haar, maar ze mag me gewoon echt niet,' zeg ik. Mirre knijpt haar ogen tot spleetjes.

'Goh, daar had ik haar eigenlijk niet echt voor aangezien. Misschien kan ik wel voor je vragen aan haar wat er is?' Stelt ze voor. Ik schud mijn hoofd.
'Nee, dat hoeft niet. Sandra moet het zelf maar uitzoeken. Als ze me nu niet wil en dadelijk als dat experiment is afgelopen opeens wel, dan mag ze zelf mooi bekijken wat ze gaat doen. Ik laat me namelijk niet aan het lijntje houden,' zeg ik. Mirre krijgt een grote glimlach op haar gezicht.
'Goed zo, zo wil ik het horen,' zegt ze haast trots. Ik lach. Dan komt Levi opeens naast ons lopen.

'Hé, ga je nu al vreemd?' Grapt hij.
'Nee, natuurlijk niet!' Lacht Mirre, springt om Levi's nek en geeft hem een kusje op zijn wang. Gepijnigd kijk ik toe. Dan kijk ik snel weg. Ik loop door terwijl ik stug voor me blijf kijken. Levi en Mirre blijven naast me lopen.

'Hoe gaat het experiment eigenlijk bij jou?' Vraagt Levi dan opeens. Ik kijk over mijn schouder naar hem om.
'Kansloos,' zeg ik. 'Sandra werkt maar niet mee,' zeg ik. Levi knikt.
'Kutwijf,' zegt hij. Ik lach zacht. Mirre geeft Levi een stomp tegen zijn bovenarm.
'Dat is niet aardig om te zeggen. Laat dat kutkind lekker,' zegt ze, waardoor ze haar hand voor haar mond slaat. We lachen alle drie hard. 'Zo was dat ook weer niet bedoeld,' zegt Mirre.
'Geeft niet,' zeg ik. Ik neem het nog niet eens op voor mijn "vriendinnetje".

'Goed gezegd daarnet trouwens, dat van Daniël en Simon,' zegt Levi opeens. Ik knik.
'Bedankt. Ik vind het gewoon sneu dat ze de pik op hen hebben omdat ze door dat experiment een relatie hebben. Ik bedoel, hoe groot is de kans nou dat ze écht iets krijgen?' Zeg ik. Levi haalt zijn schouders op.
'Ik zou nou ook weer niet zeggen dat die er niet is. Ze zijn al zo close, dus misschien stimuleert het experiment het gewoon en was dat het laatste zetje dat nodig was,' zegt Levi. Ik lach.
'Oké, klopt,' zeg ik.

We lopen het lokaal in en gaan zitten. Ik plof neer naast Sandra, die me chagrijnig aankijkt. 'Hallo,' groet ik haar nog enigszins vrolijk.
'Hoi,' snauwt ze.
'Oké, ik weet wel weer genoeg,' zeg ik verontwaardigd en pak mijn boeken op tafel. De rest van de les besteden Sandra en ik geen aandacht meer aan elkaar.

---
Hallo allemaal.

Ik heb (leuk) nieuws: ik heb een nieuw boek. Het heet gevoelloos en het eerste hoofdstuk staat nu online. Erg lang is het boek niet. Als jullie willen, kunnen jullie het ook gaan lezen. Dit hoeft echt niet, ik zeg alleen dat het kan.

Waar het over gaat, moet je zelf maar ondervinden. De nieuwsgierige aagjes onder ons zullen denk ik wel even een kijkje nemen. xD

Dit is de cover, voor als je hem later op wil zoeken:

Hij is te vinden op mijn profiel, maar als je te lui bent om me op te zoeken (ik weet dat er mensen zijn die zo zijn *kuch* ikzelf stiekem ook *kuch*), hier heb je een linkje:

https://www.wattpad.com/story/97736241-gevoelloos

Ik hoop dat je daar misschien ook een kijkje zal nemen, maar zoals ik al zei is het absoluut geen moet. Je moet het echt zelf willen.

Daarnaast wil ik jullie gewoon allemaal even bedanken dat jullie zo enthousiast 20LIEK lezen. De proloog heeft al over de 100 votes! Hoe vet?!

Heel erg bedankt voor de leuke comments!

-Ymke (IEMKE)