Simons p.o.v.

Ik tik wat met mijn voeten op de grond terwijl ik wacht totdat de bel gaat. Ik heb net een toets gemaakt die ik goed verneukt heb. Ik had er dan ook niet echt voor geleerd, maar vond afspreken met Daniël dan ook wel wat leuker om te doen, wellicht zelfs belangrijker.

   Voorzichtig kijk ik naar Daniël, die nog geconcentreerd zijn laatste antwoorden opschrijft. De docent haalt ondertussen de toetsen op van de mensen die al klaar zijn. Verveeld kijk ik een keer rond om te zien wie er al klaar zijn. Het zijn er al een paar. Dan kijk ik weer naar Daniël, die met een kleine ruimte tussen onze tafels naast me zit. Hij wiebelt zijn pen heen en weer in zijn hand en bijt op zijn onderlip, wat hij altijd doet als hij nerveus is. Iets zegt me dat de toets ook niet zo goed gaat bij Daniël.

   Ik kijk naar zijn wangen, die door de druk lichtrood gekleurd zijn. Ik kijk naar zijn mond, waar hij zachtjes op zijn lippen bijt. Op zijn kaaklijn staan stoppels die aantonen dat hij zo'n drie dagen zich niet meer geschoren heeft, wat trouwens heel goed laat uitkomen hoe scherp zijn kaaklijn is. Één klein, krullend plukje valt steeds uit zijn kuif in zijn oog, dat hij iedere keer tevergeefs terugduwt. Zijn volle wenkbrauwen vormen een frons, die kleine rimpels op zijn voorhoofd veroorzaakt. Om zijn ogen heen schermen zijn wimpers hem af. Zijn groene ogen zijn erdoorheen nog wel te zien. Ze lijken een beetje wanhopig. Nog een keer valt het plukje haar in zijn oog en geïrriteerd veegt Daniël het weg. Het valt echter meteen weer in zijn oog. Geërgerd zucht hij en laat het plukje hangen waar het hangt.

   Na een paar minuten gaat de bel. Vlug schrijft Daniël nog zijn zin af en legt dan zijn pen neer. Hij kijkt hoofdschuddend naar zijn antwoordenblad en kijkt dan naar mij. Ik schud ook mijn hoofd. Wanneer de docent zegt dat we mogen gaan staan we allebei op en lopen het lokaal uit. Dan zeggen we pas weer iets.

   'Die toets ging goed fout,' zegt Daniël.
'Ja, echt niet te doen,' zeg ik. Hij schudt zijn hoofd.
   'En jij had de toets af, ik nog niet eens. Dit cijfer gaat echt janken worden,' zegt hij en sprint de trappen af. Ik volg hem en samen lopen we de aula in. We gaan naast elkaar aan een tafel zitten en beginnen te eten. De rest van de klas komt er stukje bij beetje bij zitten en gaat ook eten. Daniël begint te vertellen over een oude vent die gisteren naakt door de sportschool heen liep, niet alleen in de kleedkamer en douches.

   'Ik was zo blij dat hij van de apparatuur afbleef en dat op een gegeven moment de instructeur die pauze had hem verzocht zich naar de kleedkamers te verplaatsen, zich aan te kleden en weg te gaan,' zegt hij. Ik kan er niets aan doen maar ik schiet in de lach. Gelukkig kan Daniël zelf ook meelachen. 'Die koppen van die meiden die daar rondliepen waren nog wel het mooiste,' lacht hij. Samen lachen we nog even wat en dan vallen we stil.
'Even iets anders trouwens, kun je me een keertje helpen met scheikunde? Het lukt me niet echt goed,' zeg ik dan. Daniël knikt.
   'Natuurlijk,' zegt hij en propt dan een koekje in zijn mond. Ik lach om hoe oncharmant het eruit ziet terwijl hij stug door kauwt zonder er op te letten. Lachend schud ik nog een keer mijn hoofd en eet dan zelf ook door. Na een aantal minuten is de pauze voorbij en moeten we weer naar de les.

   Hand in hand lopen Daniël en ik door de gangen. Gijs en Hilde lopen voor ons. Fronsend en hoofdschuddend kijk ik toe hoe ze elkaar een kusje geven. Ongelofelijk dat die twee hét al gedaan hebben. Daniël en ik zijn nog niet verder gekomen dan handen vasthouden. Ik had Hilde er helemaal niet voor aangezien om erop in te gaan. Zo ver te gaan.

Voorzichtig kijk ik naar Daniël. Stel je voor dat wij dit al gedaan zouden hebben. Oké, wow, dat was een rare gedachte. Nog een keer kijk ik voorzichtig naar Daniël terwijl ik me voor probeer te stellen als het echt zo zou zijn geweest. Beschaamd kijk ik meteen weg.

   'Hé, is er iets?' Vraagt Daniël na een paar tellen. Met mijn kaken hard op elkaar geklemd kijk ik hem aan en zwijg. Hij zet een bezorgd glimlachje op. 'Simon, alles oké?' Vraagt hij dan opnieuw. Ik knik.
'Ja hoor,' zeg ik dan eindelijk. Daniël kijkt me kort nog even aan.
   'Oké,' zegt hij en kijkt weer voor zich.

Dit is echt geweldig aan Daniël: hij vraagt niet verder. Niet als hij ziet dat je er echt geen behoefte aan hebt. Alleen als hij ziet dat je het nodig hebt, dan dringt hij erop door. Sommige mensen moeten eens een voorbeeld nemen aan Daniël en gewoon hun mond leren te houden. Ik kijk naar de meisjes om ons heen, die Daniël allemaal nagapen.

Zacht hoor ik wat geroezemoes tussen twee meisjes. 'Is hij gay?!' Hoor ik de ene zacht verbaasd vragen. 'Dat hadden we al kunnen zien aankomen. Alle knappe en goedverzorgde jongens zijn gay,' de andere. Dat bedoel ik dus.

Lachend schud ik mijn hoofd. Daniël kijkt me kort even verbaasd aan maar loopt dan weer gewoon door.

   De meisjes die voor de lokalen staan te wachten gapen ons allemaal na. Sommigen glimlachen te nep en knipperen overdreven vaak zodra ze maar een klein beetje van Daniëls aandacht krijgen. Daniël negeert het echter.

   'Hé, lekkertje! Waar ga jij heen?' Krijst een van de meiden die net een barbiepop is. Pornoblond geblondeerd haar en een oranje huid als een oempa loempa. Daniël kijkt haar fronsend en niet onder de indruk aan.
   'Naar mijn les,' antwoordt hij.
   'Kunnen wij niet eerst samen naar de toiletten gaan kleffen?' Piept de stem van het meisje.
   'Niet echt, nee,' reageert Daniël daar droog op. Ik grinnik zacht en lach het meisje inwendig uit.

   'Zeg, ben jij gay of zo? Vuile nicht! Met je kut vriendje!' Roept het meisje. Geen van ons beide reageert er echter op, hoewel mijn hart er wel ontzettend snel van is gaan kloppen. Die laatste woorden waren echt overbodig. Daniël en ik zijn niet gay. Het is gewoon voor dat kut experiment. Niet dat ik iets heb tegen homoseksueel zijn, hoor, maar ik ben het zelf gewoon niet. Zorg gewoon dat je je rijtjes op orde hebt voordat je iemand gaat uitschelden.

Wat is het überhaupt dat mensen met "gay" schelden? Dat is net zo debiel als dat een homoseksueel iemand alles wat stom is  hetero gaat noemen. Daniël knijpt een keer zachtjes in mijn hand wanneer we het hoekje om zijn.
   'Je bent niet kut, hoor,' zegt hij dan. Verward kijk ik hem aan. 'Helemaal niet zelfs,' zegt hij dan. Ik lach.
'Bedankt,' zeg ik. 'Laat die mensen maar lekker lullen.' We lopen het lokaal in en gaan naast elkaar zitten. De docent kijkt ons even aan en gaat dan door op zijn computer.

   'Het was net een verminkte Barbie,' zegt Daniël plotseling. Ik schiet in de lach. Daniël lacht mee. 'Het is toch zo?' Vraagt hij lachend. Ik knik, nog steeds schaterend van het lachen. Ik zie hoe de docent ons verward aankijkt, wat me nog harder laat lachen. Ook Daniël merkt het op en we komen niet meer bij.

*

Na een paar lange lessen kunnen we eindelijk naar huis. Daniël staat bij mijn kluisje te wachten totdat ik klaar ben. Opeens is een zachte maar lieve meisjesstem te horen.
   'Hey,' het is Samantha. Daniël en ik kijken tegelijkertijd naar haar om en begroeten haar tegelijkertijd.
'Hallo,' zeggen we. Ze glimlacht liefjes terug.

   'Zeg, Daniël, kun je afspreken vandaag?' Vraagt ze dan. Daniël werpt me eerst een blik toe voordat hij Samantha weer aankijkt, alsof hij mijn toestemming nodig heeft.
   'Uh, ja, tuurlijk,' antwoordt hij. De glimlach op Samantha's gezicht wordt groter.
   'Geweldig! Ik ga snel naar mijn kluisje en ga daarna meteen naar de fietsenstalling want ik denk dat mijn sleutel nog in het slot zit. Tot zo!' Zegt ze enthousiast en snelt weg. Met een scheve glimlach kijk ik Daniël aan. Hij haalt zijn schouders op.

   Ik gooi mijn kluisje dicht en kom omhoog van de grond. Zwijgend staan we tegenover elkaar. Ik kijk met mijn bruine ogen in zijn groene ogen. Door de kleine rimpeltjes naast zijn ogen kan ik zien dat hij begint te glimlachen. Ik laat mijn ogen naar zijn lippen gaan, die inderdaad een glimlach vormen. Ik laat mijn ogen snel een keer naar die van hem schieten en zie dat hij dan ook naar mijn mond kijkt. Ik kijk snel ook weer naar die van hem. Zijn lippen zien en roze en zacht uit. Zijn mondhoeken krullen nog even wat verder omhoog voordat ze terug naar hun normale staat gaan. Hij bijt een keer vlug op zijn onderlip en kijkt dan op naar mijn ogen.

   'Ik moet gaan,' zegt hij met een pijnlijk glimlachje. Ik kijk nu ook op naar zijn ogen.
'Is goed. Veel plezier en tot morgen,' zeg ik.
   'Bedankt,' reageert hij daarop en loopt weg. 'Doei,' zegt hij nog en dan sta ik alleen in de gang.

Zuchtend pak ik mijn rugzak op en gooi hem over mijn schouder. Ik ben jaloers. Jaloers ja. En ik denk niet zozeer omdat Daniël met Samantha gaat afspreken, maar juist andersom. Stel nou dat er iets gebeurt. Dan heb ik er echt geen controle over. Stel nou dat die twee iets krijgen. Blijf ik dan alleen achter? Ik hoop zo erg van niet, want ik wil Daniël niet kwijt. Absoluut niet.