Daniëls p.o.v.

Ik zit met Simon naast me in de aula. We hebben er al een paar lesuren opzitten vandaag en zijn nu bezig met brandstof voor de rest van de dag naar binnen werken. Stug kauw ik op het stukje appel in mijn mond terwijl Simon een ontbijtkoek naar binnen werkt. Gijs gaat tegenover ons zitten. Met een enorme, scheve grijns kijkt hij ons een voor een aan. Fronsend kijk ik naar Simon, die me een verwarde blik toewerpt.

   'Wat maakt jou zo blij?' Vraagt Simon verbaasd aan Gijs. Hij steekt zijn handen omhoog en draait ze van voor naar achter. Het duurt even voordat ik het ziet: hij heeft zijn zogenaamde purity ring niet meer omheeft, een ring waarmee hij aantoont dat hij nog maagd is zolang hij hem nog draagt. Nu de ring dus niet meer vinger zit, valt het kwartje bij me en besef ik wat er aan de hand is.

'No way!' Zeggen Simon en ik tegelijkertijd. Gijs grijnst en knikt triomfantelijk. Mijn ogen sperren open. 'Met Hilde?' Vraag ik zacht.
   'Natuurlijk, met wie anders?' Zegt hij verontwaardigd. Ik haal mijn schouders op.
'Weet ik veel, ik wist niet dat jullie al zo ver zouden gaan,' stamel ik en kijk Simon kort even aan. Hij haalt zijn schouders op. We kijken weer naar Gijs. Een raar gevoel bekruipt me.

Is het normaal dat je na twee weken al zoiets doet? Voor mij namelijk niet.

Gijs pakt zijn mobiel erbij en begint een spelletje te spelen. Voorzichtig laat ik mijn ogen over de mensen aan de tafel gaan en zie dan Hilde zitten. Niet dat ik het erg vind of zo, maar ik had hen er niet voor aangezien om zoiets nu al te doen. Het is natuurlijk hun eigen keuze, maar het is wel erg snel. Ik kijk om naar Simon die ook naar Hilde aan het kijken is. Een grote frons staat op zijn voorhoofd en zijn bruine ogen zijn samengeknepen. Zo te zien denkt hij diep na over wat er net aan hem verteld is. Dan kijkt hij naar mij.

   'Dat is dan wel heel snel gebeurd,' zegt hij. Ik knik.
'Je haalt de woorden uit mijn mond,' zeg ik daarop. Ik neem maar weer een hap van mijn appel en kauw erop. Het is hun keuze, ze moeten zelf maar doen met hun leven wat ze willen. Ik tik wat met mijn voeten op de grond.
   'Hé, kun je na school afspreken?' Vraagt Simon dan. Ik kijk naar hem om terwijl ik mijn stuk appel doorslik.

'Natuurlijk,' zeg ik. Hij knikt. Na een paar happen is alleen nog maar het klokhuis van mijn appel over. Ik gooi het in de prullenbak en drink wat water. Ik zwier wat met mijn voeten heen en weer en denk na. Denk na over van alles en nog wat. En dan gaat de bel en stop ik met denken voor een tijdje. Ik pak Simons hand vast en loop met hem naar onze les. Hilde en Gijs lopen voor ons hand in hand. Ongelofelijk dat die twee al zo ver met elkaar zijn gegaan. Daar zou ik ze dus echt niet voor hebben aangezien. Ik zie Simon wild zijn hoofd schudden naast me.

'Wat?' Vraag ik nieuwsgierig.
   'Niets, gewoon.. dat die twee het al hebben gedaan met elkaar,' legt hij uit.
'Ik weet het, ik kan het me ook haast niet voorstellen,' zeg ik dan. Voor de rest zwijgen we en lopen we het lokaal in. Stil ga ik zitten en praat wat met  Bob en Lotte achter me, zonder over Gijs en Hilde te beginnen. Wie weet weten Bob en Lotte het nog niet en dan praat ik zo mijn mond voorbij. Dan begint Bob er zelf over.

   'Heb je het al gehoord van Gijs en Hilde?' Vraagt hij. Ik bijt eerst een op mijn lip voordat ik antwoord. Ik twijfel, waarom weet ik niet. 'Je weet wel, van zijn...' zegt Bob dan en wijst naar zijn vingers om op zijn purity ring te wijzen.
'Ja...' zeg ik dan en slik een keer. Ik ben bang om mijn eerlijke mening erover uit te spreken, want Bob en Gijs zijn hele goede vrienden. Daarom zwijg ik verder.
   'Het is wel erg snel, hè?' Zegt hij dan. Opgelucht knik ik.

'Ik dacht dat ik de enige was die dat vond,' zeg ik. Bob schudt zijn hoofd en Lotte ook.
   'Nee hoor. Zelfs ik als zijn beste vriend heb het tegen hem gezegd, maar hij wilde er niets van weten. Ik heb het er maar bij gelaten ook ' zegt hij.
'Snap ik, dadelijk krijgen jullie nog ruzie of zo,' zeg ik. Simon draait zich ondertussen ook om naar ons.
   'Wie hebben er ruzie?' Vraagt hij nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd.
'Niemand, Gijs en Bob kwamen alleen in de buurt,' leg ik uit. Hij knikt.
   'Vanwege, uh... zijn..?' Vraagt Simon terwijl hij zijn pink wijst. Bob knikt.
   'Ja, ik had gezegd dat ik het nogal snel vond, maar daar wilde hij niets van weten. Ik laat hem wel lekker zijn gang gaan,' legt Bob nog een keer uit, deze keer aan Simon in plaats van aan mij. Simon knikt.
   'Rottig,' zegt hij. We knikken alle vier.

   'Heren, omdraaien!' Snauwt de docent vooraan in de klas.
'Sorry,' verontschuldig ik me en ga recht op mijn stoel zitten. Vlug pak ik mijn boeken op tafel en begin met werken in de hoop dat ik niet nog een keer op mijn donder krijg van de docent. Als snel klinkt zijn zware stem door het lokaal en begint hij met zijn uitlegt. Terwijl ik doe alsof ik luister, teken ik willekeurige tekeningetjes in mijn schrift. Dit zijn perfecte lessen waarvan je zegt dat je er echt je tijd eraan hebt verdaan. Ik weet niet eens waarom ik dit vak heb gekozen.

Na vijftig lange minuten is de les dan eindelijk afgelopen en kunnen we naar een vak dat ik wél leuk vind: wiskunde. In één beweging schuif ik mijn boeken in mijn tas en rits hem dicht. Ik sta op en wacht geduldig op Simon. Hij ruimt netjes zijn spullen op en staat dan ook op van zijn stoel. Hij pakt mijn hand vast en dan lopen we naar de les.

   Zelfs deze les beviel me uiteindelijk niet: de docente was ontzettend chagrijnig en liep de hele tijd alleen maar te zeuren.

*

Na een vermoeiende schooldag zijn we dan eindelijk uit. Het valt me tegen dat ik de hele dag alleen maar chagrijnige docenten voor mijn neus heb gehad. En dan zeggen ze iets van de jeugd van tegenwoordig.

   Dan ook nog dat ik alleen maar aan kon denken dat Hilde en Gijs nu geen maagd meer zijn, na nog geen week verkering met elkaar. Ik dacht dat dat soort dingen alleen maar in films gebeurden. Stel je voor dat dit bij iedereen in de klas zo zou gaan, na nog geen twee weken verkering met elkaar al seks hebben met elkaar. Dus ook bij Simon en mij... Dat zou echt debiel zijn.

   'Klaar?' Klinkt de stem van Simon opeens achter me. Ik schrik op uit mijn gedachtes en kijk naar hem om. Ik kijk terug naar mijn kluisje en haal er snel nog mijn jas uit.
'Ja.' Zeg ik en sta op. Samen lopen we naar buiten en halen onze fietsen uit de fietsenstalling. We fietsen weg naar Simon.

   'Ik heb vandaag echt niemand gezien die vrolijk was,' zegt Simon om de stilte te verbreken.
'Behalve Gijs,' werp ik daarop tegenin.
   'Ja, oké,' geeft Simon toe. 'Maar echt alle docenten waren chagrijnig. Allemaal, zonder uitzondering,' zegt hij.
'Klopt,' zeg ik. 'Het rook aanzienlijk minder naar koffie vandaag, dus misschien was de koffieautomaat op school wel kapot. Mensen worden nou eenmaal chagrijnig zonder hun dagelijkse cafeïne, Simon,' zeg ik niet al te serieus. Hij lacht
   'Het ergste is nog dat je het als een grap bedoelde, maar het waarschijnlijk nog echt zo is ook,' lacht hij. Ik lach mee.
'Waarschijnlijk,' lach ik. Na een tijdje vallen we stil.

Het is weer Simon die iets zegt om een gesprek te beginnen.
   'Ik weet trouwens niet of mijn moeder thuis is of niet,' zegt hij. Ik kijk naar hem om en kijk hem recht aan in zijn bruine ogen.

'Oh, dat geeft niet,' zeg ik. 'Ik vind je moeder een geweldig mens, dus maakt het mij niet uit als ze er is.' Simon lacht.
   'Ze is anders niet altijd zo geweldig hoor,' zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ze zei laats dat ze je wel weer wilde zien; dat ze je had gemist.' Nu is het mijn beurt om te lachen.

Niet veel later komen we aan bij Simon. We zetten onze fietsen op slot en gaan naar binnen. Wanneer we de woonkamer inkomen, zien we dat  Simons moeder er is en ze aan de eettafel zit. Ze drinkt een kopje thee. Meteen kijkt ze naar ons om als de deur dichtvalt.
'Hallo,' groet ik haar.
   'Hé, Daan en Siem. Willen jullie ook thee?' Vraagt ze. Ik knik.
'Lekker,' zeg ik. Ze wijst naar een stoel aan de tafel en staat op.
   'Ga zitten, dan schenk ik voor jullie in,' zegt ze. Ik doe wat ze zegt en Simon ook. Naast elkaar zitten we aan de tafel.

Mira, de moeder van Simon, zet twee kopjes dampende thee voor ons neer en gaat zitten waar ze net ook zat. Ze zit recht tegenover Simon en schuin tegenover mij. Ze nipt aan haar thee en kijkt me dan met een glimlachje aan.
   'Hoe is het nou met jou?' Vraagt ze lief.
'Goed hoor, en met u?' Vraag ik beleefd terug, wetende dat ze me er nu op gaat wijzen dan ik haar geen u hoef te noemen.
   'Je hoeft me geen u te noemen, hoor,' zegt ze zoals voorspeld. 'Maar met mij gaat het ook goed. Hoe gaat het met jou, Siem? Je bent zo stil?' Vraagt ze vervolgens aan Simon.
   'Ja...' mompelt hij.

   'Is er iets?' Vraagt ze. Simon schudt zijn hoofd.
   'Nou, niet met mij. Maar twee kinderen uit de klas, die dus ook meedoen aan het experiment, zij serieus waar na een week al met elkaar naar bed gegaan,' zegt hij nog steeds overdonderd. Ook Mira staat versteld. Haar wenkbrauwen schieten omhoog wat ervoor zorgt dat de rimpels op haar voorhoofd nog dieper worden.
   'Nou zeg, dat vind ik wel erg ver gaan,' stamelt ze verbaasd.
'Ja toch?' Meng ik me nu in het gesprek.

   'Ja! Van mij hoeven jullie nu echt nog niet zoiets te doen. Jullie mogen van mij best kussen, zoenen, tongen en een beetje voelen, maar dat gaat voor mij echt te ver!' Zegt ze en staat op.
   'Mam!' Roept Simon verbaasd en verontwaardigd. Ik lach zachtjes. Mira pakt haar kopje op en neemt het mee naar de keuken waar ze vervolgens af begint te wassen zonder nog iets te zeggen.

   'Kom, Daan, we gaan naar boven,' zegt Simon licht-geïrriteerd.  We staan op en lopen naar de gang.
   'Houd jullie kleren aan!' Roept Mira nog "grappend". Simon slaakt een nu heel erg geïrriteerde zucht en zwaait de deur open.
   'Mahaam!' Roept hij uit en stampt de gang ik de trap op. Ik grinnik en volg hem de trap op. 'Sorry hoor, van mijn ma,' zegt hij.
'Geeft niet, hoor,' grinnik ik en volg hem zijn kamer in.

---
A/N:

Echt zoveel bedankt voor de 5K views allemaal!

Dan nog even iets anders, kunnen jullie kijken of dat jullie het vorige hoofdstuk hebben gelezen en gevoted? Er zijn namelijk acht votes minder, en ik kan het natuurlijk niet hebben dat mijn lezers het niet meer snappen omdat ze een hoofdstuk gemist hebben. Daarom even een herinnering dat je er misschien eentje gemist hebt. ;)

Trouwens echt heel erg sorry dat ik niet meer regelmatig update! Ik heb het echt gewoon heel erg deuk met school en moet ook nog aan een ander boek werken. Ik hoop dat jullie het begrijpen!

-Ymke (IEMKE)