Gijs' p.o.v.

Meestal vind ik mevrouw Friekman een gestoord wijf, maar vandaag bracht ze daar verandering in. Ze vertelde de klas dat ze een sociaal experiment over liefde had bedacht en dat we een koppeltje moeten vormen met iemand uit de klas. Ik wist niet hoe snel ik naar Hilde moest en haar claimen. Bedankt, mevrouw Friekman, dat je mij een stapje dichterbij een relatie met Hilde hebt geholpen! Al talloze zetjes had ik naar haar gemaakt, maar ze snapte steeds maar niet dat ik haar duidelijk probeerde te maken dat ik haar leuk vind.

Nu loop ik met haar hand in hand door de gang, want dat is de opdracht van deze week. Trots staalt van mijn gezicht. Ik, Gijs, heb nu officieel verkering met Hilde. Met een glimlach kijk ik haar een keer aan. Ook haar blauwe ogen zijn blij. Net zo blij als ik. Al drie lesuren zitten we naast elkaar en al vier keer hebben we zo door de gangen gelopen.

Dan kijk ik voor me. Daar lopen Daniël en Simon hand in hand. De arme stakkers bleven als enige twee over en moeten nu met z'n tweeën het experiment uitvoeren. Ik kan me niet voorstellen hoe raar het is om zoiets met mijn beste vriend te moeten doen. Als Hilde niet bij ons in de klas had gezeten, had ik me best op willen offeren voor Simon, maar toch koos ik voor mezelf. Deze kans mocht ik niet missen en moest ik wel met beide handen aanpakken.

Simon leek trouwens nogal overstuur vanwege het experiment. Toen ik vroeg waarom hij het zo erg vindt, was zijn antwoord dat hij bang is dat het zijn vriendschap tussen hem en Daniël zou verpesten. Daniël daarentegen lijkt er niet zo mee te zitten. Hij vindt het experiment zelfs interessant. En dit maakt mij dan echt benieuwd en laat me afvragen of dat het echt uit zal werken bij Daniël en Simon. Ze zijn al vrienden vanaf de kleuterschool, dus zou er iets van romantiek tussen de twee op kunnen spelen?

'Het is raar voor ze, hè?' Hoor ik Hilde dan naast me vragen en dan merk ik pas dat ik in gedachten verzonken naar de twee jongens voor ons heb lopen staren. Met een glimlachje kijk ik naar haar om.
'Ja, het is denk ik niet echt bepaald makkelijk voor ze,' antwoord ik eerlijk.
'Ik snap het ook wel. Zelf kan ik me niet voorstellen hoe het is om opeens met je beste vriend of vriendin verkering te hebben voor een sociaal experiment dat een gestoorde docente heeft bedacht,' zegt ze. Nog een keer glimlach ik naar haar.
'Klopt, maar laten we daar niet te veel op letten, anders beïnvloedt het dadelijk nog onze relatie,' zeg ik en Hilde knikt instemmend. Stil lopen we door.

'Aangezien we zo veel mogelijk tijd met elkaar door moeten brengen, kun je afspreken vandaag?' Vraag ik dan. Best wel smooth van mezelf, vind ik.
'Natuurlijk,' zegt ze en glimlacht breed. Dan komen we aan bij het lokaal waar we moeten zijn. We lopen naar binnen en gaan naast elkaar zitten. Aan de blik in de ogen van de docent is te zien dat hij er niets van snapt. Iedereen zit naast iemand anders, op Lauren en Frans na.

'Mail,' zegt iemand maar ik kan niet herkennen wie het is. Hij knikt en loopt naar zijn bureau. De deur wordt door de laatste twee leerlingen die binnenkomen gesloten. Dan kijk ik weer naar de docent die zijn ogen over het computerscherm laat gaan. Bedenkelijk wrijft hij met zijn hand over zijn baardje. Dan knikt hij een keer en staat op.

'Oké, dames en heren, ik heb het mailtje van mevrouw Friekman gelezen, dus zal er verder maar niets over zeggen. Het klinkt apart, maar ik ben benieuwd. Ook zou ik het leuk vinden als jullie me ervan op de hoogte houden, want het klinkt wel interessant. Maar genoeg daarover, laten we gewoon beginnen met de les,' zegt hij. Ik sla mijn boeken open en kijk nog een keer naar Hilde. Haar donkerblonde haar zit in een los knotje en haar blauwe ogen omlijst door haar lange, zwarte wimpers staan gericht op haar boek. Ze is echt heel erg leuk. Voor mij kan dit experiment niet meer stuk. Nogmaals bedankt, mevrouw Friekman.

De docent begint over zijn vak te lullen maar het bout me niet echt veel. Het was al zo lastig om me te kunnen concentreren naast Hilde de andere lessen, dat ik nu doodop ben. Het is blijkbaar best vermoeiend om je te concentreren. Balen dat ik er niet eerder al eens mee geoefend had.

Terwijl ik aan het werken ben dwalen mijn ogen steeds af naar Hilde. Ze is gefocust op haar werk en kijkt af en toe op om naar de docent te luisteren. Voorzichtig pak ik haar rustende hand vast die op de tafel ligt. Verbaasd kijkt ze me aan maar dan komt er een glimlach op haar gezicht. Ook ik besluit nu maar naar de docent te luisteren, maar het is ingewikkeld. Nooit had ik gedacht dat naar iemand luisteren terwijl je naast je crush zit zo moeilijk zou zijn. Ik voel Hildes duim over mijn hand wrijven wat het alleen maar lastiger maakt. Toch kan ik een glimlach niet tegenhouden.

*

Na een lange schooldag kan ik dan eindelijk naar huis. Met de hand van Hilde in de mijne loop ik naar de begane grond. Daar splitsen we heel even onze wegen om naar ons kluisje te gaan. Snel gris ik mijn jas eruit en loop dat naar Hilde toe. Ze is nog druk bezig met haar boeken in en uit haar tas te halen. Na een tijdje is ze klaar. Glimlachend kijk ik haar aan.

We lopen naar buiten en halen onze fietsen uit de fietsenstalling. Buiten de fietsenstalling wacht ik op Hilde en als ze dan aankomt, fietsen we samen weg naar mijn huis. Over het fietspad leggen we onze weg af. Het is een beetje ongemakkelijk stil. Gelukkig duurt het niet zo lang voordat je bij mijn huis bent en komen we dus al snel aan.

Ik leid haar naar binnen de woonkamer in en schenk wat drinken voor haar in. Ze glimlacht naar me. Naast haar ga ik op de bank zitten en voel me geweldig. Voor mijn gaat dit experiment gegarandeerd slagen. Absoluut ga ik nog meer voor Hilde vallen. Ik kan niet wachten tot we elkaar beter leren kennen. Hilde lijkt het perfecte meisje voor me. Hopelijk vindt ze mij ook leuk, of gaat ze me leuk vinden door het experiment.

Stel je voor dat mevrouw door middel van haar experiment tientallen kinderen aan elkaar koppelt en op elkaar verliefd laat worden. Ik kan me best voorstellen dat er een logica inzit. Misschien moet ze stoppen met docente zijn en relatietherapeut worden.

'Waar denk je allemaal aan?' Hoor ik Hilde nieuwsgierig denken.
'Dat dit experiment nog wel eens wat kan worden,' zeg ik met een grijns. Ze knikt.
'En nog iets anders?' Vraagt ze dan benieuwd.
'Aan jou,' zeg ik dan en de grijns op mijn gezicht wordt alleen maar groter. Hilde begint te blozen. Zachtjes pak ik haar hoofd vast en druk mijn lippen op die van haar. Ze kust me een keer terug. Dan leun ik weer naar achteren en kijk haar met stralende ogen aan. Wat had ik al lang op dit moment gewacht