♪ 1999 – Prince ♪

     Helaas is de maandagmorgen alweer veel te snel gekomen en zit het weekend er dus weer op. Ook al vind ik school niet zo'n ramp, toch heb ik er niet echt veel zin in. Maar ondanks dat, heb ik er wel zin in om Simon weer te zien.

     Omdat we vorige week zoveel tijd met elkaar hebben doorgebracht, was het heel raar om hem er niet bij te hebben het weekend. Werk was saai, op voetbal had ik wel wat vrienden, maar niemand zit op hetzelfde level als Simon en alleen thuis zitten was nog saaier.

     Met de wind vol in mijn gezicht fiets ik richting school. Ik ben benieuwd naar wat de volgende opdracht van Friekman zal zijn.
     Toen Collin – Levi's broertje en Svens beste vriend – dit weekend bij ons was en hij begon over het experiment bij Levi en Mirre, werd ik er alleen maar nieuwsgieriger naar.

     'Hey', klinkt er opeens naast me en ik schrik op uit mijn gedachten. Ik schrik zo hard dat ik wat heen en weer zwenk op mijn fiets. Verbaasd kijk ik om en zie Samantha naast me fietsen. Ik glimlach naar het knappe meisje.
     'Goedemorgen,' zeg ik verbaasd en laat mijn ogen over haar heen gaan. Haar blonde haren waaien in de wind. 'Ik dacht dat je had gezegd dat je het eerste uur vrij was?'

     'Ja, klopt, maar het rooster was opeens veranderd dit weekend', legt ze uit. Ik knik.
     'Oh, ja, daar zijn ze op onze school echt een ster in', zeg ik en we lachen. 'Klaar voor je eerste dag school?'

     'Helemaal', zegt ze. 'Vorige week vrijdag heb ik al een les meegedaan en ben ik een beetje rondgeleid door de school, dus dit gaat echt prima lukken!' Ze is enthousiast. Haar enthousiasme en zelfverzekerdheid is aantrekkelijk.
     'Dat is mooi', zeg ik met een glimlach. 'Heb je leuke klasgenoten?'
     'Ja, ze hebben wel een goede eerste indruk achtergelaten. Hopelijk ik ook bij hen', zegt ze en ze heeft pretlichtjes in haar ogen.

     Shit. Hopelijk vindt ze niet iemand uit haar klas leuk terwijl ik het experiment met Simon doe.

     'Vast wel,' zeg ik en knipoog naar haar, 'je bent een hartstikke leuke meid', vervolg ik mijn zin met een grijns. Play it cool, Daniël.

     Samantha's wangen worden een aantal tinten roder. 'Bedankt', zegt ze blozend.
     'Geen dank, ik spreek alleen de waarheid', zeg ik en glimlach naar haar. Ze kleurt nog roder. 'Jij nogmaals bedankt voor je tekening. Ik vind hem echt heel gaaf!' zeg ik. Ik had haar er al een appje over gestuurd, maar haar persoonlijk nog een keer bedanken lijkt me wel een goede zet.
     'Graag gedaan', zegt ze terwijl we de fietsenstalling in fietsen.

     'Denk je dat je de weg zult vinden of ga je nog verdwalen?' vraag ik lachend terwijl ik mijn fiets wegzet.
     'Ik loop wel achter mijn klasgenoten aan, dan vind ik het wel', zegt ze en ik lach.
     'Goede tactiek', zeg ik en samen lachen we. We lopen richting de ingang van de school.

     'Hoe laat ben je uit?' vraagt ze ondertussen.
     'Het achtste pas', zeg ik.
     'Ik ook!' zegt ze enthousiast.
     'Maar ik ga waarschijnlijk met Simon afspreken', vervolg ik mijn zin. Ergens ben ik nog niet in staat om met haar af te spreken, vraag me niet waarom. Deze smoes moest me er even onderuit helpen. Ik hoop dat Simon in zal stemmen, want ik heb oprecht ontzettend veel zin om tijd met hem door te brengen.

     We komen bij mijn kluisjesrij aan, waar ook Levi bezig is met zijn boeken in zijn kluisje te leggen.
     'Ah, gezellig', zegt ze met een glimlach. Hopelijk ziet ze het niet als een afwijzing.
     'Hoi', groet ik Levi en open mijn kluisje. Zoekend kijkt hij naar mij, dan naar Samantha.
     'Hallo', zegt de lange jongen. Twijfelend krabt hij tussen zijn bruinoranje krullen.

     'Daan!' klinkt er dan enthousiast, waardoor ik me omdraai. Voordat ik het weet, vliegt Simon om mijn nek en ik moet even wankelen om overeind te blijven. Als reflex sla ik mijn armen om hem heen. Fronsend kijk ik hem aan en voel mijn wangen felrood kleuren. Ik voel Levi en Samantha toekijken. Waar komt dit vandaan? Simon kijkt me aan, maar laat me gaan zodra hij Samantha in zijn ooghoeken ziet.

     Beschaamd richt hij zijn ogen naar de rond en doet een grote stap afstand van me. Zijn hoofd kleurt diep rood terwijl hij naar Samantha opkijkt. Dan zet hij een grote glimlach op.

     'Hallo', groet hij haar enthousiast. 'Je eerste dag?' vraagt hij. Hij kijkt me met een grijns aan en geeft me een klein stootje.
     'Ja, klopt', zegt Samantha terwijl we naar de aula lopen, laten Levi zo achter. Samantha kijkt zoekend om zich heen. 'Ik zie niemand die ik ken...' stamelt ze.

     'Kom maar gewoon bij ons zitten, hoor. Als je je lokaal niet weet te vinden, lopen we wel mee', zeg ik en Samantha glimlacht dankbaar.
     'Heb je er een beetje zin in?' vraagt Simon terwijl we aan een tafel plaatsnemen.
     'Ja, ik heb er echt heel veel zin in', antwoordt Samantha. 'Maar ik vind het wel spannend, hoor.'
     'De eerste dag blijft ook altijd eng', zegt Simon en Samantha knikt.

     'Klopt. Maar gelukkig heb ik vorige week al een les meegedaan en ken ik een klein beetje de weg hier', zegt ze dan. Simons geweldige wenkbrauwen schieten omhoog.
     'Oh echt? Dat wist ik niet. Hoe was het?' vraagt hij geïnteresseerd. Ik voel een akelig gevoel in mijn onderbuik. Waarom toont hij opeens zoveel interesse in haar? Straks is Simon nog degene die er met haar vandoor gaat. Dat ik me aan het experiment wil houden, betekent niet dat hij dat ook wil – het tegenovergestelde juist. Straks heeft hij geen tijd meer voor mij, omdat hij tijd door moet brengen met haar. Is het geen vriendencode om op afstand te blijven van elkaars mogelijke partner?

     'Ondanks dat het school was, erg leuk', zegt ze. De bel gaat, waardoor we alle drie opstaan. 'Oh, ik zie wat mensen uit mijn klas. Ik ga daar snel even heen, dan kan ik nog met ze meelopen', zegt ze. Ik glimlach.
     'Is goed, ik spreek je nog wel', zeg ik. Ze glimlacht en we zeggen doei tegen elkaar. Ik ben opgelucht wanneer ik haar naar een meisje zie lopen, niet naar een jongen.

     Terwijl Simon ons lokaal opzoekt, begin ik alvast te lopen. Omdat we Friekman het eerste uur hebben, weet ik waar we heen moeten. Wanneer ik er zeker van ben dat Samantha uit beeld is, pak ik Simons hand vast. Verbaasd kijkt hij naar me op.
     'Hoe was je weekend?' vraag ik. Zijn ogen glijden naar mijn hand om de zijne. Zijn wangen kleuren lichtrood.

      'Je hoeft mijn hand niet vast te houden. De opdracht is voorbij', stamelt hij. Zijn bruine ogen kijken weer in mijn ogen. Ze zijn zo donker als gebrande koffiebonen. Ik zwijg echter en twijfel om zijn hand te laten gaan.

     'Zou je dit wel doen nu Samantha er nu is?' vraagt hij. Ik slik.
     'Ja hoor, tenzij jij natuurlijk je reputatie bij haar niet wil verknallen', zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal.
     'Hoezo dat nu weer?' vraagt Simon verontwaardigd.
     'Oh kom op, Siem, doe maar niet alsof je geen goede indruk bij haar achter wil laten. Ik neem het je ook niet kwalijk, want ze is natuurlijk ontzettend aardig en knap. En daarnaast weet ik ook heus wel dat je überhaupt bang bent dat je reputatie bij wie dan ook verpest zal worden door het experiment', zeg ik en hierdoor slaat Simon dicht. Hij richt zijn bruine ogen naar de grond en kijkt niet meer op of om tot we in het lokaal aangekomen zijn.

     In het lokaal nemen we plaats op onze plek vooraan in de klas. Friekman glimlacht breed naar ons zodra ze ons ziet.
     'Goedemorgen, mannen', zegt ze.
     'Goedemorgen', antwoord ik haar, Simon mompelt zacht iets terug.
     'Hebben de heren een fijn weekend gehad?' vraagt ze.
     'Ja hoor', antwoordt Simon, duidelijk niet in de stemming om met haar te praten.
     'Ja. Ik heb heerlijk vrijwel niets gedaan', zeg ik. Friekman lacht hierom.
     'Hopelijk wel je huiswerk', zegt ze en haar dikke knipoog geeft aan dat ze niet alleen op biologie duidt.

     Wanneer iedereen in de klas zit, vraagt mevrouw Friekman voor stilte en begint haar verhaal.
     'Oké, leerlingen, ik wil graag even weten hoe de eerste opdracht bij jullie is gegaan', zegt ze opgewekt en pakt haar map erbij. Ze schrijft kort iets op en kijkt de klas rond.
     'Sandra en Lex, beginnen jullie maar. Hoe is de opdracht bij jullie gegaan?' zegt ze. Het verhaal van de twee leerlingen is best negatief en het valt mee dat ze geen ruzie krijgen.

     Dan gaat ze door naar Levi en Mirre. Zij vertellen dat het wel oké is gegaan. Collin had me er indirect al van op de hoogte gebracht.

     Half afwezig luisterend kijk ik naar Simon naast me, die bezig is met tekenen in zijn schrift. Zijn blonde, golvende krullen vallen smal over zijn oren. De blonde krulletjes over zijn voorhoofd zweven kleintjes los van de huid, omdat hij voorovergebogen zit om zich op zijn werk te richten. De krulletjes in zijn nek beginnen wat lang te worden voor hun doen, waardoor een klein matje ontstaat.

     Mevrouw Friekman gaat heel de klas af en eindigt bij Simon en mij. We kijken elkaar even stil aan, maar dan is Simon degene die als eerste besluit iets te zeggen.

     'De opdracht is wel goed gegaan', zegt hij, maar meer ook niet. Niets over hoe stom hij het experiment vindt. Niets over dat hij er geen geloof in heeft. Alleen over de opdracht, die inderdaad – ondanks het tegenstribbelen van Simon – goed verlopen is. Ik denk dat hij het spelletje mee wil spelen en wil doen alsof hij deelneemt aan het experiment. Ik vrees echter dat het bij de komende opdrachten niet meer zo zal zijn.

      Mevrouw Friekman schrijft wat op met een grote glimlach. 'Daniël?' klinkt ze dan vragend. Hierdoor valt het me op dat Simon en ik het enige koppeltje zijn waarbij ze allebei onze meningen specifiek vraagt. Twijfelend kijk ik haar aan.
      'Ja, gewoon zoals Siem zei. De opdracht is goed gegaan', zeg ik en haal mijn schouders op. Friekman staat op van haar bureaustoel en vraagt opnieuw de volledige aandacht van de klas.

     'Oké, we gaan vandaag beginnen met de tweede opdracht van het experiment. Ik neem aan dat jullie dit al een beetje gedaan hebben als jullie meer met elkaar zijn omgegaan, maar jullie moeten elkaar beter leren kennen. Hiervoor krijgen jullie een vragenlijst met een aantal vragen die ik voor jullie bedacht heb. Daarnaast moeten jullie ieder ook nog zelf minstens vijf vragen bedenken die je handig kan gebruiken om je partner beter te leren kennen', legt Friekman uit. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Simon. Deze opdracht moet wel lukken, we kennen elkaar al zo lang.

     'Daniël en Simon, zouden jullie even willen helpen met uitdelen?' vraagt Friekman. We staan op en delen de bladen uit aan onze klasgenoten. Als laatste leg ik een blad neer op mijn eigen tafel en lees de vragen door. Ik weet, zoals verwacht, op het overgrote deel het antwoord al.
     Wanneer ook Simon weer zit, begint Friekman weer te spreken.
     'Goed, omdat ik dit maar een kleine opdracht vind, vraag ik ook van jullie om nog steeds hand in hand door de gangen te gaan. Dan wil ik nu graag beginnen met de les', zegt ze.

      Vanwege deze toevoeging slikken zowel Simon als ik.

     Nadat de les is afgelopen, lopen Simon en ik hand in hand door de gang. Nu Samantha hier rondloopt, ben ik bang dat ze het zal zien en mijn kans bij haar meteen verpest is. Simons opmerking van net was zo gek nog niet.
     Toch blijf ik trouw aan de opdracht en houd braaf Simons hand vast. Op zich is het geen probleem, maar nu Samantha hier rondloopt, zit er toch een bitter smaakje aan.

     'Zullen we vandaag meteen afspreken voor de opdracht?' vraag ik om de stilte tussen ons te breken.
     'Ik vraag me af of dat wel zo nodig is', lacht Simon. 'Ik weet zeker dat ik op minstens driekwart al antwoord kan geven voor jou.'
     'Klopt', lach ik met hem mee.
     'Maar is goed. Gezellig', beantwoordt hij dan alsnog mijn vraag. Ik knik en loop trots door. Ik denk dat er weinig mensen zijn die kunnen zeggen dat ze zo'n goede vriendschap hebben als Simon en ik.

     En dan is er nu dit experiment. Het laat me afvragen wat het zal doen met onze vriendschap. Hoe zal het tussen ons eindigen?
     'We kunnen gewoon los lopen, hoor', schrikt Simons stem me dan opeens uit mijn gedachten. 'Grote kans dat we Samantha tegen het lijf lopen.'

     'Wat, schaam je je ervoor dat je met mij moet lopen?' vraag ik met een slappe grijns.
     'Hé, ik zei vanwege Samantha. Plus, het haalt natuurlijk nog steeds niet weg dat ik geen homo ben', verdedigt Simon zichzelf.
     'Ho, ho, zwijgen is toestemmen. Zeg maar dat je je schaamt voor me, Simon', zeg ik lachend en knipoog naar hem.

     'Natuurlijk niet. Ik denk dat niemand zich zou schamen met jou aan hun zijde. Trouwens, dat denk ik niet, dat weet ik wel zeker', zegt hij en kijkt me diep aan met zijn bruine ogen, speelt kort met zijn ketting. 'En dat weet je zelf ook. Je weet echt wel dat je altijd wordt nagestaard.'

     'Dan is het goed. Zodra we Samantha zien, laten we wel los', stel ik hem gerust.
     'En wat als ze ons van achteren benadert?' brengt Simon hier op in.
     'Poeh hé, je laat het ook wel meteen heel kinky klinken zo', lach ik en Simon lacht met me mee.
     'Nee hoor, dat maak je er zelf van. Maar als je er zo over denkt, kan je misschien beter meteen stoppen met het experiment', zegt hij. Ik kijk hem met een glimlach aan.
     'Komt goed', zeg ik.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Ook "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)

Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)