♪ Everywhere – Fleetwood Mac ♪

     Vanuit Daniël kom ik thuis. Ongelofelijk dat hij mij ook leuk vindt. Zelfs in mijn stoutste dromen had ik dit niet durven dromen. Ik had hem vorige week niet moeten ontlopen. Ik had vrijdag niet meteen weg moeten rennen na onze kus.

     Na mijn jas opgehangen te hebben, loop ik de woonkamer in. Daar zijn mam en pap net bezig met het eten op tafel zetten. Verrast kijken ze naar me om.
     'Hé, Siempie. Hoe was het bij Daan?' vraagt mam. Ik frons klein. Ik had haar helemaal niets laten weten. Hoe wist ze waar ik was?
     'Ja, goed', zeg ik en bijt op de binnenkant van mijn wang. Twijfelend schuif ik aan bij ze. Mam heeft gehoord van vrijdag, over de kus. Nadat ik zaterdag een derde maaltijd had geweigerd, heeft ze gevraagd wat er aan de hand was. Ik had haar verteld over de opdracht en dat het nu waarschijnlijk nooit meer hetzelfde zou zijn tussen Daniël en mij – wat vandaag een leugen bleek te zijn.

     We scheppen eten op ons bord en beginnen te kletsen. Mijn handen trillen licht. Misschien moet ik ze vertellen dat het goed zit tussen Daniël en mij. Dat ik homoseksueel ben.
     'Mam, pap, kan ik jullie iets vertellen?' stamel ik onzeker. Tegelijkertijd kijken ze naar me op, stoppen waar ze mee bezig waren.
'Tuurlijk', zegt pap met een toelatende glimlach. Ongemakkelijk kijk ik weg en duw zenuwachtig met mijn vork een aardappel over mijn bord. Mijn hart begint te razen en mijn keel knijpt een beetje dicht. Durf ik het te vertellen?

'Ik, uh...' begin ik, maar ik weet niet hoe ik het precies moet brengen. 'Dat experiment, hè?'
'Ja', zegt mam nu nieuwsgierig. Mijn hand trilt.
'Ik, uh...' stamel ik en prik een paar keer in de aardappel. 'Ik... ik ben...' Ik adem diep in en uit, voel paniek langzaam mijn lichaam in sijpelen. Waarom vind ik het zo eng om te vertellen?

'Dat experiment heeft gewerkt. Ik ben verliefd op Daniël', gooi ik er dan snel uit.
Kort blijft het stil. Ik voel tranen omhoog komen in mijn ogen en mijn ademhaling blijft nog altijd wat gehaast. Ik probeer Daniëls stem in te beelden.
'En we hebben nog steeds, want Daniël is ook verliefd op mij geworden', zeg ik zodra ik nog steeds geen reactie heb gehad. Schichtig kijk ik op naar mam en pap, die me met een brede glimlach aankijken.
'Ik val op jongens', stotter ik en leg mijn vork neer, probeer zo mijn trillen te maskeren.

Pap pakt licht mijn hand vast, waardoor ik hem verbaasd aankijk. Zijn blik is open en toelatend.
'Ik ben super trots op je, Simon, dat je dit aan ons durft te vertellen. Dankjewel dat je ons dit vertelt', zegt hij. Tranen kruipen omhoog in mijn ogen.
'Ik ben zo ontzettend blij voor je, Siem, dat het goed is afgelopen tussen jullie. Jullie horen bij elkaar', vult mam hem aan en pakt mijn andere hand vast. Snel richt ik mijn ogen naar het tafelblad.

   'Vinden jullie het niet erg?' stamel ik hees. Mam knijpt zacht in mijn hand.
'Nee, tuurlijk niet!' zegt ze.
'Maar zo zouden jullie geen kleinkinderen kunnen krijgen...' stotter ik.
'Siempie, dat is wel het laatste waar we ons zorgen om maken! We zijn zo ontzettend trots met jou als onze zoon. We willen zo ontzettend graag dat je gelukkig bent, oké? Of dat nou met Daniël, iemand anders of alleen is, maakt ons niet uit. Zolang jij maar gelukkig bent. Meer hoeven we niet', zegt mam.

'We hebben immers al een tijdje eraan kunnen wennen dat je Daniël leuk vindt', zegt pap nu. Verbaasd en betrapt kijk ik naar hem op.
'Hoe lang al?' vraag ik beschaamd. Pap haalt zijn schouders op.
'Hoe lang denk je?' vraagt hij. Verlegen kijk ik weer naar mijn bord.
'Sinds dat je mijn gevoelens vroeg?' vraag ik zacht. Mam en pap gniffelen een beetje.

'Wij kunnen hier natuurlijk niet over oordelen, want jij bent degene die spreekt over jouw gevoelens, maar het begon ons tijdens het experiment steeds meer te dagen. Maar eigenlijk hadden we ook daarvoor al het gevoel dat je Daniël zag als meer dan enkel je beste vriend', antwoordt pap. Klein knik ik.

En dan begin ik spontaan te huilen. Het is eruit. Het is bekend dat ik op Daniël ben.
Alle frustratie, angst en nerveusheid van de afgelopen dagen komt eruit. Mam en pap staan op en trekken me in een knuffel. Zacht huil ik.

Wat als ze het alleen zeggen omdat ze denken dat het moet, omdat ze mijn ouders zijn? Wat als ze me eigenlijk niet steunen? Hoe gaan de mensen uit de klas reageren? De rest van de school? Ik kan me alleen maar voorstellen dat ik gepest ga worden omdat ik homoseksueel ben.

'We zijn zo ontzettend trots op je, Simon', zegt pap. Ik breng een kleine snik naar buiten. 'We vonden het altijd eng om het onderwerp aan te snijden, omdat we niet wisten hoe je er zelf in stond en niet wisten of je erover wilde praten, maar we zijn echt ontzettend trots dat je het aan ons hebt durven vertellen. Dankjewel dat je het hebt verteld.'
'Je bent fantastisch, Simon. Je hebt verdomme de grootste hunk en het liefste engeltje aan de haak geslagen', zegt mam nu en ik giechel zacht. Mijn hart bonst wanneer ik voor de zoveelste keer deze middag besef dat Daniël inderdaad voor me gevallen is.

'Goh, nu ben ik Koos Heterozoonloos', zegt pap dan. We lachen met z'n drieën.
Mam en pap breken los uit de omhelzing. Ik veeg mijn tranen weg en probeer mijn zere keel weg te slikken.

'Nu Daniël officieel je vriendje is, denk ik dat je wil dat hij af en toe ook hier kan blijven slapen, toch?' vraagt mam. Met een kleine frons kijk ik haar aan.
'Uh, ja..?' stamel ik vragend. Ze krijgt een grijns op haar gezicht.
'Dat gaat een beetje moeilijk in je eenpersoonsbed, vind je niet?' zegt ze dan. Vragend kijk ik om naar pap, die me met een flauwe grijns aankijkt.
'Een beetje', zeg ik.
'Dat vonden papa en ik ook', zegt ze. Ik knik.
'Oké..?' stamel ik.

'Ga boven maar eens kijken', zegt mam nu. Verbaasd kijk ik naar haar op. Ze knipoogt en volgt me naar mijn slaapkamer. Wanneer ik de deur open, zie ik een tweepersoonsbed pronkend in mijn kamer staan. Verrast kijk ik om naar mam en pap.
'Wat?' stoot ik verbaasd uit. Mam lacht. 'Bedankt!' zeg ik enthousiast en omhels mam en pap tegelijkertijd.

Snel breek ik los uit de omhelzing en loop naar het bed toe. Ik plof er op neer en strijk de dekens een beetje recht. Daniël zal er werkelijk prachtig uitzien tussen de lichtblauwe lakens.
'We dachten dat het wel handig zou zijn als hij ook makkelijk hier kan slapen', zegt pap. Ik knik en kijk met een brede glimlach naar hen op.
'Echt bedankt', zeg ik. Ze komen naast me zitten. Een paar tellen kijken we in stilte naar het bed.

'Dan kan je nu gaan ondervinden wie de actieve en wie de passieve is', zegt mam. Verward kijk ik haar aan en voel mijn hoofd rood kleuren wanneer ik besef wat ze bedoelt.
'Jezus, mam!' zeg ik beschaamd en gooi mijn hoofd in mijn nek, voel mijn wangen nog roder kleuren wanneer ik eraan denk. Pap en mam lachen. Dan lach ik ook mee.
'Laat je niet tegenhouden door mij', zegt mam en houdt haar handen op alsof ze onschuldig is. Kort blijft het stil.

'Waarom vraag je niet of hij vanavond blijft slapen?' vraagt pap dan. Verrast kijk ik hem aan.
'Serieus?' vraag ik. Pap lacht.
'Tuurlijk. Daarvoor heb je toch het bed gekregen?' zegt hij. Ik glimlach breed.
'Dankjewel', zeg ik. Mam en pap staan tegelijkertijd op.
'Stuur hem maar eens een berichtje dan', zegt mam en loopt met pap mijn kamer uit.

Stil kijk ik even mijn kamer rond. Ik laat me op mijn rug op mijn bed vallen en pak Flip vast. Met een glimlach rond mijn mondhoeken staar ik naar het plafond. Alles is goed gekomen tussen Daniël en mij.
Ik haal mijn telefoon uit mijn kontzak en staar naar mijn scherm. Op WhatsApp open ik mijn chat met Daniël en begin te typen. Hij moet werken vanavond, maar toch kan ik niet wachten om hem iets te sturen.

Ik: Je raad nooit wat mijn ouders hebben gedaan

Mijn ogen gaan over het scherm. Kort kijk ik naar Daniëls profielfoto, naar zijn prachtige ogen en zijn fantastische glimlach. Dan begin ik met tegenzin aan mijn huiswerk, waar ik dit weekend een achterstand bij heb opgelopen.
Mijn focus is echter slecht. Mijn gedachten dwalen steeds terug naar het experiment en naar wat mogelijke momenten geweest kunnen zijn waar Daniël voor me gevallen is.

Enthousiast pak ik mijn mobiel uit mijn broekzak wanneer ik hem een aantal uur later voel trillen. Mijn gezicht begint te stralen wanneer ik zie dat het Daniël is.

Daanosaurus: Vertel :)

Ik: Ze hebben een tweepersoonsbed voor me gekocht

Daanosaurus: Wow
Daanosaurus: Super nice!

Ik: Ja :))
Ik: Ze hebben het gekocht zodat je hier kan blijven slapen

Daanosaurus: Hahaha wat een eer

Ik: Dusss...
Ik: Wil je blijven slapen vanavond..?

Daanosaurus: Gezellig :)
Daanosaurus: Ik fiets nu weg bij werk
Daanosaurus: Dan haal ik eerst mijn spullen op thuis en kom ik daarna ASAP naar jou <3

Mijn hart bonst in mijn keel. Twijfelend kijk ik naar het hartje achter zijn berichtje. Durf ik dat ook te sturen?

Ik: Gezellig <3

Daanosaurus: Tot zo ;)

Ik: Tot zo :)

Ik ga door met mijn huiswerk, maar ben deze keer te afgeleid door de komst van Daniël. Wanneer hij bijna een halfuur later voor de deur staat, is er niet veel van mijn huiswerk gemaakt.
Enthousiast ren ik de trap af en open de deur. Daniël komt tevoorschijn, breed glimlachend en licht buiten adem.

'Hey', groet hij me en trekt me in een lichte knuffel. Ik giechel op zijn schouder.
'Hey', zeg ik terug en trek hem dichter tegen me aan. Zijn handen wrijven over mijn rug en ik voel mezelf helemaal licht en vrolijk worden vanbinnen.

'Hoe was werk?' vraag ik.
'Ik kon niet stoppen met denken aan jou en kon niet wachten om weer bij je te zijn', antwoordt hij en drukt een kusje op mijn lippen. Ik moet blozen om het antwoord.

'Kom, dan gaan we naar mijn kamer', zeg ik en trek Daniël achter me aan de trap op. Wanneer we mijn kamer inkomen, lacht Daniël.
'Je kamer staat echt twee keer zo vol nu', zegt hij terwijl hij zijn tas neerzet. Lachend ga ik zitten op het bed, waarop Daniël mijn voorbeeld volgt. Zijn ogen gaan over mijn gezicht, maar vallen dan op mijn borst.

'Waar is je ketting?' vraagt hij en ik voel mijn wangen knalrood kleuren. Hoe kan ik het vergeten zijn hem om te doen? Ik kijk om naar mijn nachtkastje. Daniël volgt mijn blik en kruipt ernaartoe.
Ik kijk toe hoe hij de ketting van het kastje pakt en achter me gaat zitten. Voorzichtig brengt hij de ketting rond mijn nek en sluit het slotje. Mijn wangen kleuren rood om hoe delicaat hij dit doet. Mijn huid komt vol te staan met kippenvel bij het voelen van zijn vingers tegen mijn nek. Blozend kijk ik naar hem om.

'Zo', zegt hij en hangt het bedeltje recht. Licht pakt hij de bedel vast en trekt me iets dichter naar hem toe aan mijn ketting. Er trekt een schok door mijn lichaam.
'Doe hem alsjeblieft nooit meer af', zegt hij en drukt zijn lippen op de mijne. Overdonderd kus ik hem terug. Daniël komt van me los en kijkt me met een lieve glimlach aan.
'Beloofd', stamel ik. Daniël strijkt wat van mijn haar uit mijn gezicht. Hij glimlacht klein.

'Je bent echt prachtig', zegt hij. Mijn wangen kleuren nog roder.
'Nee, jij bent prachtig', zeg ik. Verlegen kijkt hij weg en strijkt de dekens een beetje recht.

'Het is een mooi bed', zegt hij. Ik knik.
'Ze zouden het ook gekocht hebben zodat we uit kunnen vinden wie de actieve en de passieve is', zeg ik zacht. Verbaasd kijkt Daniël me aan.
'Wat?' lacht hij. Ik word opnieuw rood.
'Wie zeg maar welke positie in zou nemen als we... je weet wel..?' stotter ik.
'Ja, dat begreep ik', zegt hij en ook zijn hoofd wordt nu roze. 'Maar het "niet meer dan voelen" vervalt dus?'
'Ik denk het', zeg ik. Daniël schudt lachend zijn hoofd.

'Ik denk dat ik al wel weet welke positie ik in zou nemen...' zeg ik zacht en kijk verlegen op naar Daniël. Bedenkelijk kijkt hij me aan.
'Ik denk dat ik mijn voorkeur ook wel weet, maar ik ben altijd bereid om te wisselen en dingen te proberen als jij je ergens niet prettig bij voelt', zegt hij. Mijn hart slaat een slag over. 'We hoeven het nog niet te kiezen en hoeven het misschien ook niet vast te stellen. Het is iets wat we uit moeten vinden door goed te vragen wat de ander fijn vindt en wat niet.'

Licht pak ik zijn hoofd vast en kus hem. Daniël gaat voorzichtig op de zoen in en trekt me dichter naar zich toe. Heel mijn lichaam wordt warm. Ongelofelijk dat ik met Daniël heb.
Stukje bij beetje schuifelen we steeds meer naar het hoofdeind zonder al te vaak het contact tussen onze lippen te verbreken. Daniëls grote handen gaan traag door mijn haren heen en ik voel heel mijn lichaam vol komen te staan met kippenvel.

Licht houdt hij mijn kin vast en trekt me dichter naar zich toe. Als antwoord hierop, kruip ik op zijn schoot. Kort kom ik van hem los, waardoor hij me onderzoekend aankijkt. De glimlach op zijn gezicht is zacht en lief.

Opnieuw kus ik hem, deze keer hard en vurig. Verbaasd grijpt Daniël zich aan me vast, brengt zijn lichaam dichter naar dat van mij. Onze lichamen vloeien samen alsof we één zijn.

Mijn adem stokt in mijn keel wanneer ik Daniëls beginnende erectie door zijn spijkerbroek heen tegen mijn kont voel. Opnieuw zoen ik hem, mijn hoofd tollend door alle kriebels die door mijn lijf schieten als de vonken van een vlam.

Voorzichtig tilt Daniël me van zich af en plaatst me tegen het hoofdeind. Hij plaatst zichzelf tussen mijn benen en trekt mijn kruis tegen het zijne. Mijn lichaam raakt overspoeld door hormonen. Hij is zo verdomd aantrekkelijk.

Wanneer hij me opnieuw zoent, ga ik begerig op het contact in. Alles voelt zo goed en juist bij Daniël. Ik ben zo dankbaar dat het goed geëindigd is tussen ons.

Voorzichtig laat ik mijn vingertoppen onder Daniëls trui glijden. Zijn huid is zacht en warm. Wanneer mijn hand iets verder onder zijn shirt glijdt en een weg zoekt naar zijn rug, breekt Daniël van me los en trekt de trui in één soepele beweging uit. In volle verwondering laat ik mijn ogen over Daniëls ontblote bovenlichaam gaan, zijn schitterende ketting op zijn gespierde borst.

Opnieuw kust hij me en ik grijp me licht vast aan Daniëls rug. Mijn hand glijdt naar zijn zij en voorzichtig strijk ik met mijn duim over zijn gespierde buik. Daniëls handen pakken mijn hoofd licht vast terwijl hij me opnieuw zoent.

En opeens voel ik niet alleen hormonen mijn lijf overnemen, maar ook zenuwen. Daniëls ontblote bovenlichaam voelt intimiderend, ook al is het zo mooi. Alles gaat zo snel en ik heb het gevoel dat ik zelf nog tien stappen achterloop. Alles voelt zo goed, maar ik voel me er niet helemaal klaar voor.

Daniëls handen komen los van mijn gezicht en glijden over mijn bovenlichaam naar beneden. Zijn lippen komen los van de mijne en plaatsen zich op mijn wang, mijn kaak, mijn nek, mijn sleutelbeen. Zijn handen grabbelen nu aan de onderkant van mijn trui en opnieuw kust hij mijn nek en dan begint hij mijn trui omhoog te brengen en, oh mijn God, alles gaat zo ontzettend snel.

'Daniël', breng ik hees uit, waardoor hij verbaasd loskomt van mijn nek en me bezorgd aankijkt, bevriest in alles wat hij doet. Hij fronst diep wanneer hij tranen in mijn ogen ziet staan.
'Simon, wat is er?' vraagt hij zacht, laat mijn trui zakken en pakt zacht mijn hoofd vast. Mijn hart bonst in mijn keel. Hakkelend haal ik adem.

'Ik denk niet dat ik er al klaar voor ben om werkelijk zo ver te gaan', stamel ik en knijp mijn ogen dicht.
'Oh', zegt Daniël zacht en laat zich terugzakken op zijn kont. Wanneer ik hem voel wiebelen, open ik verbaasd mijn ogen en zie hem zijn trui weer aantrekken. Shit, ik heb hem teleurgesteld.

'Nee, wacht, sorry. Ik kan het wel proberen', stotter ik en grijp zijn polsen vast. Verbaasd, haast beledigd, kijkt Daniël me aan. Voorzichtig pakt hij mijn hoofd weer vast.
'Simon', zegt hij serieus en kijkt me diep aan, trekt me iets dichter naar zich toe. Een traan rolt uit mijn oog, die Daniël wegveegt met zijn duim.

'Sorry, Daniël, laten we het gewoon proberen', stotter ik en kijk hem wanhopig aan. Het mag niet uit gaan tussen ons omdat ik nog niet klaar ben. Ik moet hem tevreden stellen.
'Simon', zegt hij, deze keer nog strenger. Verward kijk ik hem aan. 'Je hoeft niets te proberen. Als je daar niet klaar voor bent, gaan we nog niets doen.'

'Nee, het zit maar tussen mijn oren. We kunnen best die kant op gaan', zeg ik met een bevende stem. Ik wil Daniël niet teleurstellen. Ik wil hem niet wegjagen.
'Simon, dit zit verdomme niet tussen je oren. Sorry dat ik zo snel ging. Als jouw lichaam of je gevoel aangeeft dat je hier nog niet klaar voor bent, dan is dat zo. Dankjewel dat je het eerlijk aan durft te geven en me gestopt hebt. Ik had dit niet willen doen en dan tijdens of achteraf moeten horen of merken dat je het nog niet wilde.'

Zwijgend laat ik mijn ogen tussen zijn ogen schieten. Mijn hart klopt als een bezetene. Daniël is zo fantastisch.

'We moeten beide klaar zijn voor dat moment. Dus als jij er nog niet klaar voor bent, wachten we tot je dat wel bent. En als je dat nooit bent, is het ook goed. Ik houd van je, dus durf alsjeblieft alles tegen me te zeggen. Sorry dat ik te haastig reageerde. Het draait voor mij helemaal niet om seks, dus dankjewel dat je zo eerlijk bent geweest en je me gestopt hebt.' Mijn hart bonst in mijn keel.
'Ik houd ook heel veel van jou', stamel ik en ik zie Daniëls hoofd in één klap rood worden wanneer hij beseft wat hij zojuist gezegd heeft. Verlegen kijkt hij me aan.

'Wauw, dat gooide ik er echt uit, hè?' vraagt hij verlegen, zijn hoofd roder dan dat ik het ooit eerder heb gezien. Ik giechel. God, ik houd echt van deze jongen.
'Ja', lach ik en veeg mijn laatste tranen weg. Daniël lacht verlegen en veegt ook wat van mijn tranen weg.

'Het is niet gelogen', zegt hij, waardoor ik degene ben die rood kleurt. 'Natuurlijk hield ik al van je als mijn beste vriend, maar de manier waarop ik van je houd als mijn vriendje overdondert me volledig. "Houden van" klinkt ook als een te klein woord voor wat het is. Ik kan niet omschrijven hoe ik me voor je voel, maar "ik houd van je" komt het meest dichtbij. Ik houd echt ontzettend veel van je, Simon.'
'Ik nog veel meer van jou', zeg ik. Zacht en behoed kust Daniël me, dan kijkt hij me weer diep aan. Alles voelt warm en vrolijk in me.

'Kom, dan gaan we knuffelen', zegt Daniël en rolt op zijn rug.
'Wil je het echt niet proberen?' vraag ik zacht.
'Nee', zegt Daniël vastberaden en trekt me tegen zich aan. Ik lach en nestel me in Daniëls armen. Hij is fantastisch.

'Dank je, Daan', zeg ik en sluit mijn ogen licht. Daniëls warme adem strijkt over mijn nek. Zacht drukt hij een kusje daar.
'Dit is niet iets waar je me voor zou moeten bedanken. Dit is iets wat normaal zou moeten zijn', zegt hij. Klein knik ik.

♪ Green Eyes –Coldplay ♪

Wanneer ik die avond met Daniël in bed lig, kan ik niet in slaap komen. De blauwe lakens om Daniëls lichaam heen zien er fantastisch uit – Daniël ziet er fantastisch uit.

Door het zwakke licht van de lantaarnpaal bij mijn slaapkamerraam kan ik Daniël nog net zien. Zijn ogen zijn gesloten en zijn ademhaling is rustig, maar hij slaapt nog niet. Hij ziet er zo ontzettend vredig uit. Dit weekend had ik echt niet durven dromen om nog een keer het bed te delen met hem – mijn eigen bed, bovendien.

Ik veeg een van zijn plukjes bruine haar uit zijn gezicht en leg mijn hand weer onder mijn hoofd. Stil kijk ik naar hem, zie hoe zijn ogen open flikkeren. Hij glimlacht klein.
'Kan je niet slapen?' vraagt hij zacht. Ik schud mijn hoofd.
'Ik wil niet slapen', antwoord ik. Daniël lacht.
'Hoezo?' vraagt hij en laat zijn ogen bedachtzaam over mijn gezicht gaan. 'Echt waar, Simon, je hoeft niets te doen wat je niet wil. Dat we hier nu zo samen liggen, hoeft niet te betekenen dat er iets moet gebeuren', zegt hij en komt bezorgd overeind, leunt op zijn elleboog. Ik lach.

'Nee, dat is het niet. Ik wil niet slapen, omdat de realiteit eindelijk beter is dan mijn dromen', zeg ik. Daniël kijkt me met een scheve glimlach aan.
'Diep', zegt hij, waardoor we beide lachen. Hij gaat weer liggen en strijkt door mijn haar.
'Het is wel zo', zeg ik dan. Daniël glimlacht opnieuw en trekt me in een knuffel.

De realiteit overtreft compleet mijn dromen.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Ook "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)

Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)