♪ Say Yes To Heaven – Lana Del Rey ♪

Ik zet mijn fiets op slot en loop zenuwachtig naar de voordeur, doe de kraag van mijn jas goed terwijl ik aanbel. Diep adem ik in en uit terwijl ik wacht tot de deur van Simons huis open wordt gedaan. Het is woensdagavond en ik ga samen met Simon op zijn buurjongetjes passen. Waarom ik zenuwachtig ben, weet ik niet.
Ik heb Jesse en Jorg, de jongens in kwestie, wel eens vaker gezien en heel veel ergs kan het niet zijn – het lijken geen terrorkleuters. Aangezien Simon en ik een goed team zijn, moeten we ze vast wel aan kunnen.

Ik zet een glimlach op zodra de deur opent, waarachter Mira tevoorschijn komt. Ze glimlacht terug.
'Hé, vent, echt leuk dat je met Siem wil helpen met het oppassen. Dat waardeert hij echt', zegt ze.
'Geen probleem. Is hij klaar om te gaan?' vraag ik ongeduldig en probeer langs Mira de gang in te kijken, hopend een glimp van Simon op te vangen. Wanneer ik hem niet zie, kijk ik Mira weer aan.

'Oh, heeft hij je niets laten weten? Hij is al bij de buren. Bel daar maar aan', antwoordt ze. Fronsend haal ik mijn mobiel uit mijn kontzak en zie dat hij inderdaad een berichtje heeft gestuurd.

Siemplantje: Ik ben alvast bij de buren, bel maar meteen daar aan :) Huisnummer 18

'Ah, oké, dan ga ik die kant op', zeg ik. Ik wijs naar het huis links van me. 'Deze buren, toch?' vraag ik. Mira knikt.
'Veel plezier', zegt ze met een knipoog.
'Bedankt', zeg ik en loop naar de voordeur van de buren terwijl ik de deur van Simons huis dicht hoor slaan. Opnieuw bel ik aan. Hier duurt het iets langer voordat de deur geopend wordt. Er klinkt wat gerommel en dan opent de deur, waarachter Simon tevoorschijn komt. Ik voel een lichte kriebel in mijn buik en begin te glimlachen.

'Hey', zegt hij blij.
'Hey', zeg ik en trek hem in een knuffel. Verbaasd slaat hij zijn armen ook om mij heen. Opeens benauwd door het idee dat zijn buren ons zo kunnen zien, verbreek ik onze omhelzing. Met een moeilijke glimlach kijk ik hem aan.

'Kom, Els legt even wat dingen uit', zegt hij en trekt me het huis in. Ik wacht tot hij de deur gesloten heeft en volg hem de woonkamer in. Daar is Els bezig met het pakken van spullen, terwijl Jorg en Jesse verlegen toekijken vanaf de bank. Ik schat Jorg vijf, Jesse negen.
'Els, Daniël is er ook', zegt Simon, waardoor Els opschrikt van waar ze mee bezig is.

'Ah, mooi zo! Echt heel erg bedankt dat jullie dit willen doen', zegt ze. Ik knik glimlachend.
'Geen probleem', antwoord ik hierop.
'Frederik komt me zo ophalen vanuit werk. Al het eten en drinken wat hier staat mag op, maar jullie mogen ook in de keuken kijken voor andere dingen als je daar iets lekkers ziet. Het enige wat off-limits is, is alcohol', zegt Els.
'Geen zorgen', zeg ik. Twijfelend kijkt Els me aan en knikt dan. Bezwaard slik ik.

'Jorg en Jesse moeten om half negen naar bed. Op de tv hebben we Netflix en Disney+, maar daar weten jullie denk ik wel van hoe het werkt. Anders kan Jesse het uitleggen', ratelt ze door.
'Dat lukt wel', onderbreekt Simon haar geratel. Het laat me stralen dat hij eindelijk wat zelfvertrouwen toont. Els zucht opgelucht. Net op dat moment gaat de deurbel.
'Oh, dat zal Frederik wel zijn. Als jullie hulp nodig hebben, stuur me een appje.'
'Komt goed', zegt Simon. Els loopt naar de jongens op de bank en geeft beide een kus op hun voorhoofd.

'Goed naar Simon en Daniël luisteren en lief zijn', zegt ze. De jongens knikken en komen omhoog van de bank. Ze lopen een aantal stappen achter hun moeder aan, maar blijven voor ons stilstaan en kijken toe hoe Els de tussendeur opent.
'Tot vanavond, heren', zegt ze.
'Veel plezier', zeggen Simon en ik in koor. Els verlaat de woonkamer en al snel horen we de voordeur open- en dichtgaan. Een paar tellen staan we zo.

Even ben ik bang dat de jongens een fiasco ervan zullen maken dat hun ouders weg zijn en dat ze krijsend op de grond zullen rollen, maar ook zij blijven stil en onbewogen. Onzeker kijk ik om naar Simon. Dan draaien de kinderen voor ons zich naar ons om. Ik probeer vriendelijk te glimlachen. Simon wisselt snel een blik met me en wendt zich dan tot de jongens.

'Wat willen jullie doen?' vraagt hij. Jesse stoot een lange "uh" uit terwijl hij om zich heen kijkt, Jorg bijt verlegen op zijn vinger en kijkt naar de grond, een versleten knuffel in zijn hand.
'Mogen we Frozen kijken?' klinkt Jorg zacht. Ik kijk om naar Simon, zie hem net wegkijken van mij.
'Natuurlijk', zegt hij en loopt vlug naar de tv. Terwijl hij de tv aanzet en zoekt naar Disney+, ga ik op de bank zitten met Jesse en Jorg. Wanneer het Simon gelukt is, komt hij bij ons op de bank zitten en zoekt Frozen op. Jesse zit tussen ons in, Jorg zit met zijn versleten knuffel rechts van me. De pyjama die hij aan heeft is te groot voor hem en hangt over zijn handen. Nerveus bijt hij op zijn vinger en blijft verlegen op afstand.

Simon heeft de film gevonden en al snel komen Elsa en Anna in beeld. Ik kijk om naar Simon, die ook naar mij kijkt. Wanneer ik naar hem glimlach, begint hij te blozen en glimlacht hij terug naar me. Hij wil net terug naar het scherm kijken, wanneer ik een handje op mijn rechterbovenarm voel en een zachte stem te horen is, waardoor we beide verbaasd naar Jorg omkijken.

'Mag ik bij jou op schoot?' vraagt hij zacht. Mijn hart smelt er haast van. Klein glimlach ik naar hem.
'Natuurlijk, kom maar', zeg ik en til hem op mijn schoot. Hij klemt zijn knuffel tegen zijn borst, sabbelt aan het oor van het beestje en leunt dan zijn hoofd tegen mijn schouder. Voorzichtig sla ik mijn arm om de kleine jongen heen, maar bied hem genoeg ruimte om uit mijn grip te komen en eventueel van mijn schoot af te gaan.

Mijn wangen kleuren rood wanneer ik merk dat Simon naar ons kijkt, waardoor ik met een glimlach naar hem opkijk. Kort glimlacht hij en kijkt dan weer blozend naar het scherm, de bedel van zijn ketting tussen zijn vingers geklemd. Ik blijf nog even naar hem kijken, maar richt dan ook weer snel mijn ogen op de film.

Na bijna twee uur is de film afgelopen en springt Jesse van de bank af. Met zijn armen gespreid rent hij door de woonkamer terwijl hij "vroem"-geluiden maakt. Jorg kruipt voorzichtig van mijn schoot af en kijkt toe wat zijn broer doet. Jesse rent opnieuw voorbij.
'Ik ben een vliegtuig!' roept hij en blijft zo rondrennen. Lachend sta ik op van de bank en loop om de salontafel heen. Wanneer hij langs me rent, til ik hem voorzichtig op bij zijn middel en gooi hem over mijn schouder, wat zwaarder was dan verwacht.

'Nu ben je een echt vliegtuig! Woosh!' zeg ik en begin voorzichtig rondjes te rennen.
'Ja!' yellt Jesse. Zijn armen en benen spartelen door de lucht. Hij lacht en gaat door met het maken van zijn vliegtuiggeluiden. 
'Ik wil ook!' klinkt Jorg nu een beetje jaloers, waardoor ik verbaasd stop. Voorzichtig zet ik Jesse neer op de grond en til dan Jorg op mijn schouder, wat makkelijker gaat dan net. Ik ren rondjes met hem op mijn schouder, waardoor Jorg begint te giebelen. Hij begint ook vliegtuiggeluiden te maken.

'En nu samen!' schreeuwt Jorg. Ik lach uitgeput en wanhopig, maar til toch ook Jesse op en weet met moeite hem op mijn vrije schouder te krijgen. Kort ren ik door de woonkamer heen met beide jongens op mijn schouders, mijn beide oren gevuld met hun geluiden en gelach. Met een rood hoofd kijk ik naar Simon, uitgeput door de kracht en energie die het kost. Glimlachend volgt hij me met zijn ogen, laat zijn hoofd rood kleuren.

'Woosh!' zeg ik en ren weer verder de woonkamer door. De jongens lachen enthousiast en doen mee in het maken van vliegtuiggeluiden. Wanneer ik opnieuw naar Simon kijk, zie ik dat hij net stopt met filmen op zijn mobiel. Verlegen glimlacht hij. Ik zet de jongens neer op de grond en loop naar Simon toe. Verbaasd kijkt hij op en drukt zijn telefoon uit.

'En nu Siem!' roep ik.
'Wat, nee!' lacht hij, maar ik heb mijn handen al op zijn heupen geplaatst en begin hem al op te tillen. Vlug laat hij zijn telefoon op de bank vallen en grijpt zich bang vast aan mijn schouders terwijl hij lacht. Ik lach ook terwijl ik hem met een rood hoofd op mijn schouder til.
'Daniël, kijk uit', lacht hij en dan begin ik door de woonkamer te rennen met Simon op mijn schouder. Ik lach ook hard. Er vliegt een kriebel door mijn buik wanneer ik Simons handen vast voel grijpen aan mijn onderrug. Ik blijf echter doorrennen.

'Siem is een vliegtuig!' roep ik en Jesse en Jorg lachen. Simon giechelt. Mijn buik kriebelt opnieuw wanneer ik Simons handen voel verplaatsen over mijn rug. Een rilling schiet over mijn ruggengraat wanneer ik zijn handen op mijn schouders voel. Ik voel mijn wangen branden wanneer hij opnieuw giechelt.
Met een rood hoofd zet ik Simon neer op de grond. Ook zijn hoofd is rood en verlegen lacht hij nog een keer.

'Sorry', stamel ik, me ervan bewust dat ik hem van de bank heb opgetild zonder er toestemming voor gehad te hebben. Verlegen kijkt Simon van me weg, richt zijn mooie bruine ogen naar de grond.
'Geen sorry nodig', zegt hij en kijkt weer naar me op. Dan schieten mijn ogen naar mijn borst, waardoor ik ook verrast naar beneden kijk; mijn ketting is onder mijn shirt uit geglipt. Opnieuw voel ik mezelf blozen. Voor de tweede keer deze avond kijken we verbaasd om wanneer we Jorgs stem horen.

'Zijn jullie verliefd op elkaar?' vraagt hij en ik voel een shock in mijn borst. Mijn hoofd wordt in één tel knalrood. Mijn hart bonst in mijn keel. Schichtig schiet ik een blik naar Simon, zie hoe zijn blik haast bang lijkt, en kijk dan snel naar de klok; iets over halfnegen.
'Het is bedtijd, jongens', kap ik de vraag vlug af. Ik denk aan onze ruzie over het experiment. Simon staat er verslagen bij.

'Nee, ik wil niet naar bed!' protesteert Jorg, die aan het begin van de avond nog zo verlegen was.
'Grote jongens moeten veel slapen', zeg ik hierop.
'Maar ik ben nog een kleine jongen!' zegt hij en zet zijn handen in zijn zij. Ik wil erom lachen, maar weet mezelf in te houden. Ik pak hem op en gooi hem over mijn schouder.
'Daarom ga je nu slapen, dan kan je een grote jongen worden. Kom, vliegtuig', zeg ik. Hiermee geeft Jorg zich over en begint weer zijn zogenaamde vliegtuiggeluiden te maken. 'Kom je mee, Jesse?' vraag ik en loop richting de gang. Simon en Jesse volgen me. Boven helpen we de jongens met tanden poetsen, waarna Simon Jesse op bed legt en ik Jorg.

'Slaap lekker, Jorg', zeg ik terwijl ik de kleine jongen door zijn haren woel.
'Daniël?' klinkt hij. Hij heeft moeite met het uitspreken van mijn naam, waardoor ik moet lachen.
'Je mag me Daan noemen', lach ik.
'Daan?' vraagt hij opnieuw.
'Ja?'
'Kunnen jongens verliefd worden op jongens?' vraagt hij dan. Ik schrik een beetje van de vraag.

'Natuurlijk kan dat', zeg ik en glimlach klein naar hem. Hij trekt zijn knuffel wat dichter tegen zich aan.
'Dus jij bent verliefd op Siem?' vraagt hij. De vraag overdondert me volledig. Even klap ik dicht, met stomheid geslagen. Jorg lijkt dit te zien als een antwoord.
'Is Siem ook verliefd op jou?' vraagt hij dan. Mijn hoofd begint te tollen. Ik denk weer aan onze ruzie over het experiment van een aantal dagen terug.
'Weet ik niet, Jorg. Maar het is nu tijd om te gaan slapen', stamel ik en trek zijn deken nog iets verder over hem heen. Ik denk aan Simons woorden, hoor ze galmen in mijn hoofd.

Omdat ik geen homo ben.

Mijn hoofd tolt opnieuw. Nee, Jorg, Simon is niet verliefd op mij.

'Oké, Daan. Ik wil dat je Siems vriendje blijft, dan kunnen we vaker spelen', zegt hij. Klein glimlach ik.
'Komt goed. Welterusten', zeg ik en woel nog een keer door zijn haren.
'Welterusten', zegt hij en dan verlaat ik zijn kamer. In de gang wacht ik tot Simon klaar is met Jesse op bed leggen.

Komt goed.

Ik weet helemaal niet of het goed komt. Er is me niets meer duidelijk over het experiment en wat Simon ervan denkt.

Is Simon verliefd op me? Hij is zeker veranderd sinds het begin van het experiment en laat zich niet meer zo tegenhouden als toen, maar betekent dit dat hij verliefd is? De opdrachten voert hij tegenwoordig zonder problemen uit, maar zijn woorden blijven maar terugkomen op Samantha en over hoe debiel en kut hij het experiment vindt. Zijn acties duiden er zeker op dat hij een bepaalde hechtheid met me heeft, maar zijn woorden lijken erop te duiden dat hij niet op die manier hecht met me wil zijn. Juist het tegenovergestelde.

Omdat ik geen homo ben.

Als hij het experiment zo erg vindt, waarom blijft hij de opdrachten dan met me uitvoeren? Doet hij het om mij niet teleur te stellen, samen met mevrouw Friekman? Of zegt hij het om te verbergen dat hij iets voor me voelt?

Ik schud mijn hoofd. Nee, ik mag niets aannemen over Simon en zijn gevoelens, zijn seksualiteit. Hij heeft het zelf tegen me gezegd, dat hij geen homo is, dus waarom zou ik eraan gaan twijfelen? Zijn woorden zijn bewijs zat en geen reden om iets anders te denken.

Net op dat moment komt Simon Jesses slaapkamer uit. Verlegen glimlacht hij naar me.
'Alles gelukt?' vraag ik ongemakkelijk.
'Ja, hij was niet zo koppig als Jorg', zegt hij hierop, waardoor we lachen. Ik volg Simon de trap af, mijn hartslag hoog in mijn keel.

'Als jij een film uitkiest, schenk ik even wat te drinken voor ons in', zeg ik wanneer we in de woonkamer zijn.
'Is goed', stemt Simon met een glimlach in en ploft neer op de bank. Hij schakelt over van Disney+ naar Netflix en begint tussen de films te zoeken.
Ik ga de keuken in om drinken voor ons in te schenken. Diep adem ik in en probeer mijn rust te hervatten. Nog een keer adem ik diep in terwijl ik mijn ketting weer onder mijn shirt doe. Het was maar een onschuldige vraag van Jorg, Daniël, ga je er niet heel de avond over op zitten vreten.

Ik schenk het drinken in en zodra ik terug bij de bank kom, heeft Simon een film opgestart.
'Hier', zeg ik en reik hem zijn glas aan.
'Bedankt', zegt hij, neemt een paar slokken en zet het glas neer op de salontafel. Ik zet mijn glas ernaast en ga ook zitten op de bank.

De eerste paar minuten van de film tikken voorbij, maar ik weet er niet echt mijn concentratie op te vestigen. Mijn gedachten leiden me te veel af. Wanneer ik Simon licht tegen me aan voel leunen, kijk ik verbaasd om. Voorzichtig sla ik mijn arm om hem heen en trek hem in een losse knuffel, genoeg ruimte voor hem om uit mijn armen vrij te komen als dit niet is wat hij wil. Hij doet echter het tegenovergestelde: hij nestelt zich dichter tegen me aan en legt zijn hoofd op mijn schouder. Opnieuw voel ik mijn hart razen.

'Je ging echt leuk met ze om', zegt hij plotseling. Verrast kijk ik naar hem om, waardoor hij zijn bruine ogen van het scherm naar mijn ogen richt. Hij speelt met zijn ketting.
'Bedankt', stamel ik.
'Je zou echt een goede vader zijn', zegt hij vervolgens. Ik lach en voel dat ik bloos.
'Dank je', zeg ik. Simon kijkt naar mijn borst, maar ik kijk naar zijn lippen. Snel kijk ik weer naar de film, compleet de draad van het verhaal kwijt. Simon legt opnieuw zijn hoofd op mijn schouder, waardoor ik met zijn haren begin te spelen.

Na nog een paar minuten kijken ben ik erachter dat hij een beetje een cliché liefdesfilm heeft uitgekozen, waarbij de personages zichzelf verbieden voor de ander te vallen en bla bla bla, je weet wel hoe het gaat. Op een gegeven moment komt er een seksscène in beeld. Normaal vind ik het al ongemakkelijk om die te kijken, maar met Simon erbij is het nog eens een stapje extra ongemakkelijk. Een beetje ongemakkelijk schuifelt Simon in mijn armen.

'Oh, heb je ook zo'n film uitgekozen voor vrijdag?' vraag ik om de sfeer een beetje te herstellen. Simon kijkt om, naar mijn borst en dan naar mijn ogen, en lacht verlegen.
'Nou, ik hoop het niet. Dat gaat denk ik tot interessante scènes leiden tussen The Rock en Kevin Hart', lacht hij. Ik lach ook. Ik voel mezelf blozen wanneer zijn ogen naar mijn lippen glijden.
'Stelt dat je teleur?' vraagt hij zonder op te kijken. Mijn hart bonst werkelijk als een trilplaat tegen mijn ribbenkast. Ik kijk ook naar zijn lippen nu. Hij is zo dichtbij.

'Weet ik niet', stamel ik en kijk weer op naar zijn ogen. Mijn stilte zorgt ervoor dat Simon me weer aankijkt. 'Het klinkt wel als een interessante scène', zeg ik met een grijns, waardoor we lachen. Simon flikkert zijn ogen nog een paar keer naar mijn mond, maar kijkt dan weer naar het scherm. Beduusd doe ik hetzelfde. Tot mijn opluchting is de scène voorbij.

Na een tijdje hoor ik dat de ademhaling van Simon traag en regelmatig is geworden. Voorzichtig bekijk ik zijn gezicht en zie dat hij in slaap is gevallen. Hij ziet er zo ontzettend schattig uit, maar ook zo ontzettend knap. Ik snap niet hoe hij zo onzeker kan zijn over zichzelf. Hij is echt een aantrekkelijke jongen, als je het mij vraagt.

Zachtjes strijk ik wat van zijn haren uit zijn gezicht en kijk dan weer naar de film. Het einde begint te naderen, waardoor ik een beetje onderuit zak. Ook ik voel nu mijn oogleden zwaar worden. Het duurt niet lang voordat ik met mijn wang op Simons kruin in slaap val. Het voelt zo fijn om eindelijk weer in Simons nabijheid te slapen. Ik had het echt gemist.

Na iets meer dan een uur schrik ik wakker wanneer ik stemmen hoor. Els en Frederik zijn weer thuis gekomen en staan in de woonkamer.
'Daniël, Simon, wakker worden', klinkt Els behoed. Ze kijkt met een glimlach naar Simon en mij op de bank; ik een beetje onderuit gezakt, Simon dwars over mijn schoot. Voorzichtig klauter ik omhoog en schud Simon een beetje heen en weer.

'Siem, Els en Frederik zijn thuis', zeg ik en kijk naar zijn mooie gezicht. Mopperend wrijft hij door zijn ogen terwijl hij overeind komt, waardoor ik zacht lach.
'Hallo', begroet hij zijn buren dan slaperig. God, hij is af en toe zo aandoenlijk.
'Is alles een beetje oké gegaan?' vraagt ze.
'Ja hoor. We hebben eerst Frozen gekeken en niet lang daarna hebben we ze naar bed gebracht', zegt Simon en kijkt naar me om. Ik glimlach naar hem.

'Hebben ze niet moeilijk gedaan?' vraagt Frederik nu.
'Nou, Jorg sputterde eerst wel tegen, maar ik was verbaasd hoe snel hij dat opgaf', antwoord ik. Simon scant mijn gezicht, waardoor ik begin te blozen.
'God, je zou ons eens moeten leren hoe je dat voor elkaar hebt gekregen', zegt Els nu, waardoor we allemaal lachen. 'Was hij niet te verlegen verder?'
'Hij moest een beetje loskomen, maar daarna was het prima', geef ik eerlijk toe terwijl Simon en ik opstaan van de bank.
'Mooi', zeggen de ouders in koor.

'Hoe was uw avond?' vraag ik en pak de drinkglazen op van de salontafel.
'Ja, echt heel erg gezellig. Echt ontzettend bedankt dat jullie op wilden passen', zegt Els.
'Geen probleem', zeggen Simon en ik tegelijkertijd. Met een kleine glimlach kijk ik naar hem om. We ruimen op met Simons buren en dan gaan we naar huis na een klein bedrag gehad te hebben.

'Ik heb het echt heel gezellig gehad', zegt Simon terwijl we naar zijn voordeur lopen.
'Ik ook', reageer ik hierop.
'Bedankt dat je met me mee bent gegaan', zegt Simon en gaat staan voor zijn deur. Ik glimlach.
'Geen probleem', zeg ik. Ik voel mijn adem even stokken wanneer ik Simon opnieuw naar mijn lippen zie kijken terwijl hij lichtjes met zijn ketting speelt. Zacht bijt ik op mijn onderlip terwijl ik zijn lippen bekijk.

We schrikken op wanneer opeens de voordeur geopend wordt en Mira tevoorschijn komt.
'Ik dacht al dat ik jullie hoorde', zegt ze.
'Ja, ik wilde net de deur open maken', stamelt Simon en stapt snel langs Mira de gang in. Verbaasd blijf ik buiten staan en kijk toe hoe hij zijn jas ophangt.

'Hoe is het gegaan?' vraagt ze terwijl ze omkijkt naar Simon. Hij komt naast haar staan in de deuropening en glimlacht naar me, begint licht te blozen. Hij schuift de bedel van zijn ketting heen en weer.
'Prima', antwoord ik. 'Heb je de vliegtuigen niet gehoord?' vraag ik.
'Oh, die heb ik zeker gehoord', lacht ze.

'Kijk', zegt Simon en laat haar iets zien op zijn telefoon. Aan het geluid hoor ik dat het de video is die hij heeft gemaakt van mij met de twee jongens op mijn schouders. Ik voel dat ik begin te blozen wanneer ik Simon en Mira glimlachend naar de video zie kijken. Wanneer de video is afgelopen, kijkt Mira glimlachend naar me op.

'Blijf je hier slapen, Daan?' vraagt ze, waardoor Simon opschrikt van zijn telefoonscherm en mij blozend aankijkt. Ik glimlach naar hem en voel mezelf ook blozen. Opnieuw pakt hij de bedel van zijn ketting vast en begint ermee te spelen. Ik probeer in zijn blik iets van toestemming te vinden, maar herinner me dan weer hoe hij een paar dagen terug nog over het experiment sprak.

'Uh, nee', antwoord ik en voel mijn hart een beetje in mijn borst zinken.
'Het mag wel, hoor. Je moet je niet opgelaten voelen', dringt Mira aan, maar het is juist hoe ik me precies voel – niet tegenover haar, maar tegenover Simon.

'Nee, het is niet handig. Mijn schoolspullen liggen thuis en ik heb ook geen schone kleren mee. Ik had graag gewild, maar het komt niet zo handig uit', antwoord ik, me ervan bewust dat ik nu toegeef aan Simon dat ik graag met hem in de buurt slaap. Mijn ogen schieten naar hem, zijn gezicht lichtrood gekleurd en de bedel geklemd tussen zijn vingers. Het is niet gelogen, ik had het echt graag gewild. Ik snak er haast naar om met hem in mijn armen te liggen.

'Snap ik', klinkt Mira, waardoor ik mijn ogen van Simon af haal. 'Ik zie je snel wel weer.'
'Komt goed', zeg ik. Mira verdwijnt uit de gang en gaat naar boven, laat zo Simon en mij alleen achter.

'We spreken het de volgende keer eventueel wel beter af over blijven slapen. Het is nu ook zo onhandig dat je naar huis moet', zegt hij. Ik voel een steek in mijn hart. Het gaat mij helemaal niet om de handigheid ervan, maar om het samenzijn met Simon.

'Ja, komt goed', stamel ik opnieuw. 'Dan fiets ik nu naar huis.' Simon knikt. Voorzichtig trek ik hem in een knuffel, opgelucht dat hij me terug omhelst.
'Tot morgen', zeg ik wanneer Simon onze knuffel verbreekt.
'Tot morgen', zegt hij met een verlegen glimlach en speelt weer met zijn ketting. Hij kijkt toe hoe ik naar mijn fiets loop. Ik zwaai nog naar hem en fiets dan weg.

Ik mis het nu alweer om bij Simon te zijn. Ik baal er oprecht van dat ik niet bij Simon kan slapen, maar er was niet echt een andere keus.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Ook "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)

Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)