♪ Heart Out – The 1975 ♪

Het is weer maandagochtend en gehaast fiets ik naar school. Ik merk dat ik elke maandagochtend enthousiaster ben om naar school te gaan; Simons berichtje met de mededeling dat hij ging proberen om naar school te komen is een van de redenen hiervoor.

Ik ga de fietsenstalling in en zet mijn fiets weg. Vlug loop ik de school in, gedreven om Simon te zien. Tot mijn verdriet is hij er echter niet. Teleurgesteld loop ik naar mijn kluisje en leg er wat boeken in.
Opeens zie ik een schim in mijn ooghoeken, waardoor ik mijn kluisje een beetje sluit en zo Simon tevoorschijn zie komen. Ik voel dat mijn gezicht begint te stralen.

'Hey, je bent er!' zeg ik enthousiast en trek hem in een knuffel. Simon giechelt en hoest licht. Bezorgd breek ik los uit de omhelzing en kijk hem aan. Zijn gezicht is altijd nog wat bleek, maar hij ziet er stukken beter uit dan dit weekend.
'Ja, je chocolaatjes hebben wonderen gedaan', zegt hij. Ik lach. Dan zie ik dat hij nog altijd mijn lichtgroene hoodie draagt. Klein grijns ik en trek aan de te grote trui.

'Klein beestje heeft het nog altijd koud?' vraag ik. Simon lacht blozend.
'Sorry, hij zit echt heel lekker', stamelt hij. Met een brede glimlach kijk ik hem aan.
'Nee, het maakt echt niets uit. Ergens vind ik het wel leuk dat je mijn kleding draagt. Plus, hij staat je goed', stel ik hem gerust. Simons wangen worden felrood en hij speelt met zijn ketting.
'Hij staat jou beter. Hij laat echt heel mooi je ogen uitkomen', zegt hij. Nu ben ik degene die bloost – twee blozende jongens tegenover elkaar in de gang.

'Maar goed dat het mijn trui is dan', zeg ik nu met een flauwe grijns en knipoog naar Simon. Dan steekt hij mijn sjaal naar me toe, netjes opgevouwen. Met een glimlach neem ik hem aan.
'Deze mag je wel alvast terug hebben', zegt hij.
'Hoe voel je je nu?' vraag ik met een bezorgde glimlach. Simon haalt zijn schouders op.
'Nog steeds niet helemaal goed, maar het gaat wel echt stukken beter dan gisteren', antwoordt hij. Ik glimlach.
'Mooi zo. Maar je moet je niet verplicht voelen om naar school te komen, hè? Als het echt niet gaat, mag je best een keer thuis blijven', zeg ik. Ik weet dat Simon altijd te veel van zichzelf vraagt. Opnieuw haalt hij zijn schouders op. Ik besluit er maar niet verder op in te gaan.

'Hé, daar is het beste homokoppel van de hele school', schrikt Levi ons plagerig op, wie onze kluisjesrij ingelopen komt. Simon begint erdoor nerveus met zijn ketting te spelen.
'Is er überhaupt een ander homokoppel wat met ons kan competeren dan?' vraag ik speels terug.
'Felix en ik, duh', zegt hij bijtend op zijn nagel. Simon en ik lachen. Twijfelend laat ik mijn ogen over Levi gaan.

'Was hij laatst echt nog naar Bente gegaan?' vraag ik voorzichtig. Levi haalt zijn schouders op en wrijft een keer over zijn pols.
'Ze was alleen thuis toen de training voorbij was, dus ik neem aan van wel', antwoordt hij en smijt wat boeken in zijn kluisje.
'Wat hebben ze toen gedaan?' vraag ik zacht.
'Ik wil er eerlijk gezegd niet over nadenken, Daan, maar gezien Felix altijd alleen maar grapjes over seks kan maken, zullen zijn activiteiten met Bente er niet ver vanaf gelegen hebben', antwoordt hij en sluit zijn kluisje. Beduusd knik ik. 'Ik zie jullie wel weer in de aula.'
En daarmee verlaat Levi onze kluisjesrij. Verdwaasd kijk ik hem na.

'Moeten we nog naar jouw kluisje?' vraag ik om mijn gedachten af te leiden.
'Nee, ik ben net al heel snel geweest', zegt hij. Ik knik. Plotseling trekt hij me in een knuffel, zijn wang op mijn borst gelegd. Een shock trekt door mijn lichaam terwijl ik hem terug omhels. Waar komt dit vandaan?

'Echt ontzettend bedankt voor wat je de afgelopen week hebt gedaan', zegt hij tegen mijn borst. Ik lach en wrijf over zijn rug heen.
'Simon, daar hoef je geen dankjewel voor te zeggen. Ik doe het graag voor je', zeg ik.
'Jawel', mompelt hij tegen mijn borstkas. Nog een keer lach ik. Simon breekt van me los.

'Niet alleen voor gisteren en eergisteren. Ook voor toen Sandra bij me is geweest. Voor het voor me opnemen tegenover de klas. Voor alles', zegt hij. Verlegen glimlach ik en trek hem in een knuffel.
'Ik doe alles voor je, Simon', zeg ik op zijn schouder.

We gaan de aula in en schuiven aan bij de klas. Lichtelijk walgend kijk ik naar Bente, wie naast Felix zit en aan hem hangt.
Tot mijn geluk duurt het niet lang voordat de bel gaat en ik het niet meer direct onder ogen hoef te zien. We staan op en lopen samen naar het lokaal van mevrouw Friekman. Heel licht voel ik de rug van Simons hand langs mijn hand strijken. Verbaasd kijk ik ernaar, maar Simon blijft strak voor zich kijken.

Vooraan in de klas nemen we plaats en luisteren toe hoe de andere stelletjes vertellen over de opdracht. Het lijkt de eerste opdracht die werkelijk niet uitgevoerd is bij Lex en Sandra – eindelijk heeft Lex zijn woorden waargemaakt. Maar goed ook na wat er vorige week tussen Simon en Sandra gebeurd is.

Voorzichtig kijk ik naar Simon, die met een glimlachje rond zijn mondhoeken naar de andere stelletjes luistert. In het begin was hij nog zo fel tegen het experiment, maar dat lijkt elke dag minder te worden.
De ochtendzon brengt een mooi zacht strijklicht over hem heen. Zijn wimpers lijken erdoor wel van goud. Ook zijn blonde haren hebben nu een gouden gloed gekregen.
Snel kijk ik weg wanneer ik doorkrijg dat ik naar Simon aan het staren ben.

Friekman gaat alle koppeltjes af en vraagt hoe de opdracht verlopen is. Felix' antwoord maakt me misselijk, wetende dat het een leugen is.
Al snel eindigt ze weer bij ons. 'Daniël en Simon, vertel', zegt ze.
Simon kucht nog een keer zacht. Ik denk terug aan hoe we de opdracht hebben uitgevoerd na Simons paniekaanval. Ik weet helemaal niet of het wel gepast was van me om het op dat moment te vragen, maar het leek me een manier om zijn hoofd even van de gebeurtenis af te kunnen halen.

'Nou, ik ben een keer naar Daniëls training gaan kijken en ik heb een poging gedaan om hem piano te leren', antwoordt hij. Met een kleine glimlach kijk ik naar hem.
'Hij kon niet echt aansluiten in de training', zeg ik snel. Ik had niet eens gevraagd of hij mee wilde doen, maar eigenlijk was dat ook niet nodig. Sporten is nooit echt Simons ding geweest.
'Geen probleem. Hoe was het om Simons hobby te doen?' vraagt ze. Met een bescheiden glimlach kijk ik naar Simon. Het piano spelen zelf was schattig, maar heel de gebeurtenis die daarvoor had plaatsgevonden maakte het voor mij nog vele malen intiemer en meer memorabel.

'Leuk, maar ik kon er niet veel van', antwoord ik. Verlegen kijkt Simon me vanuit zijn ooghoeken aan. Ik vraag me af hoe hij het moment herinnert, hoe hij het zal benoemen. Zacht lacht hij.
'Je bakte er niets van', zegt hij. Ik lach. Ondertussen schrijft mevrouw Friekman fanatiek in haar map.

'Oké, mooi om te horen dat iedereen plezier heeft gehad deze opdracht', klinkt ze zodra ze klaar is met schrijven. 'De opdracht van deze week is dat jullie samen op date moeten gaan.'
Ik voel Simons ogen over me heen gaan, waardoor ik met een glimlach naar hem omkijk. Klein glimlacht hij terug en richt dan zijn ogen op zijn schrift.

'Oké, maar genoeg over het experiment. Ik wil jullie nog even een beetje door het hoofdstuk leiden voor de repetitie van volgende week', gaat mevrouw Friekman verder.
Simon begint aantekeningen te maken van Friekmans uitleg, maar ik begin te brainstormen over een date.

Na een aantal lessen kunnen we naar de aula om pauze te houden. Met Simon sta ik bij zijn kluisje, kijk toe hoe hij zijn boeken verwisselt. Sinds die jongen vorige week naar hem toe is gekomen in de gang, durf ik hem niet goed meer alleen te laten. Licht leun ik tegen de kluisjes aan en laat mijn ogen over Simon gaan. Hij ziet er schattig uit in mijn hoodie.

'Kun je vrijdag mee naar de bioscoop?' vraag ik. Ik zie zijn wangen lichtroze kleuren. Met glinsterende ogen kijkt hij naar me op.
'Gezellig', zegt hij met een brede glimlach. Ik glimlach ook.
'Als een date, hè?' zeg ik en kijk hem doordringend aan. Zal hij doorhebben dat het voor het experiment is? Het verbaast me dat zijn blik juist enthousiaster lijkt te worden.

'Ja, die link had ik al gelegd', zegt hij enigszins nonchalant. Mijn glimlach blijft plakken op mijn gezicht terwijl ik toekijk hoe hij speelt met zijn ketting.
'Mooi, dan moet je maar even kijken welke films er draaien en welke je zou willen zien', zeg ik.
'Heb jij er nog geen uitgekozen?' vraagt Simon verbaasd.
'Nee, ik wilde jou ook wat inspraak laten hebben op de date', zeg ik. Simon lacht zacht. Hij sluit zijn kluisje en samen lopen we de aula in.

Omdat we eerst naar Simons kluisje zijn gegaan, is de aula al vol wanneer we hem inlopen. We vinden een plekje aan het hoofd van een tafel, de rest van de leerlingen die aan de tafel zitten onbekend voor ons.
Ik kijk mee op zijn schermpje terwijl hij op zijn mobiel zoekt tussen de films die spelen in de bioscoop. Omdat we in een vrij kleine stad wonen, moeten we naar een andere stad om een bioscoop te kunnen bezoeken. De bioscopen die enigszins in de buurt zijn, draaien meestal alleen maar B-films of films die een tijd geleden al uitgekomen zijn.

Ik kijk toe hoe hij een film aanklikt en de omschrijving ervan leest. Samen met hem lees ik mee terwijl we wat eten.
'Wat denk je van deze?' vraagt hij. "Central intelligence", een film die een aantal jaar geleden is uitgekomen, Kevin Hart en Dwayne Johnson in de hoofdrol. De omschrijving klinkt prima. Met een glimlach kijk ik naar hem op.

'Klinkt goed', zeg ik. Simon knikt glimlachend. 'Stuur het maar even door, dan kan ik vanavond kaartjes reserveren', zeg ik. Met een verlegen glimlach kijkt Simon naar me op. Onze aandacht naar elkaar wordt echter verbroken wanneer een stoel tegenover ons naar achteren geschoven wordt. Verbaasd kijken Simon en ik om. Ik voel een schok door mijn lijf gaan wanneer ik zie dat Samantha bij ons is komen zitten.

'Hey', zegt ze enthousiast.
'Hallo', groeten Simon en ik haar tegelijkertijd. Simon gaat door op zijn mobiel en zondert zich zo een beetje af van het gesprek.

'Hoe gaat het met jullie?' vraagt Samantha. Ik voel me betrapt in een momentje met Simon, ook al deden we niets bijzonders.
'Ja, goed hoor', antwoord ik. Ik zie Simon naar me kijken vanuit zijn ooghoeken, dan kijkt hij naar Samantha.
'Naar omstandigheden goed', zegt hij. Voorzichtig laat ik mijn ogen over hem gaan. Ik heb hem er nog nooit zo slecht aan toe gezien als dit weekend. Gelukkig gaat het vandaag stukken beter, maar ik kan merken dat hij nog steeds niet in topvorm is.

'Met jou?' vraag ik en kijk weer naar Samantha. Ik zie Simon zenuwachtig spelen met zijn ketting. Voorzichtig leg ik mijn hand op zijn bovenbeen, hoop hem zo wat gerust te stellen. Zijn hand brengt zijn bedel nog sneller heen en weer.
'Ja, best wel goed hoor. Druk met toetsen momenteel', zegt ze. Ik knik.
'Ja, bij ons zijn de weken ook gevuld met repetities', zeg ik hierop. Met een vriendelijke glimlach kijkt ze me aan.

'Kan je na school afspreken?' vraagt ze. Oh shit. Ik zie Simon naar me kijken. Naast dat ik hem niet wil kwetsen, heb ik er zelf eigenlijk ook niet zo'n behoefte aan om met haar af te spreken.
'Nee, sorry, ik heb al met Simon afgesproken', antwoord ik. Onder mijn hand op zijn bovenbeen voel ik Simon een beetje verstijven. Ik zie zijn hoofd rood worden.
'Ah, jammer. Nou, veel plezier samen vanmiddag', zegt ze en verlaat ons dan na een knipoog gegeven te hebben. Verward kijk ik om naar Simon en haal dan traag mijn hand van zijn bovenbeen af.

'Sorry', zeg ik. 'Ik had geen zin om met haar af te spreken en dat was de enige uitweg die ik kon bedenken. Sorry', ratel ik. Simon lacht hard.
'Het is prima. We kunnen alsnog gewoon afspreken, als je wil', zegt hij. Ik glimlach.
'Is goed.' Scheef kijkt Simon me aan.

'Waarom wil je niet met haar afspreken, though? Ik dacht dat je een kans wilde maken bij haar?' zegt hij. Zijn woorden laten me slikken.
'Omdat ik in het experiment zit met jou, Simon', zeg ik. Hij knikt. In stilte eten we door.

--------------------

Wil je sneller verder kunnen lezen? "20 leerlingen in één klas" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! In het hoofdstuk "Het boek kopen" vind je eventueel meer informatie. De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464925821 en/of ISBN 9789464925838. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)

Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke dinsdag en elke donderdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

Op "20 leerlingen in één klas" volgt ook de spin-off "40 seconden met één jongen". Ook "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! De boeken zijn makkelijk te vinden met ISBN 9789464926026 en/of ISBN 9789464926033. Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je aan het vervolg begint! :)

Voor "40 seconden met één jongen" kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!

(Als je de verhalen nog niet kent, zou ik niet aan "40 seconden met één jongen" beginnen voordat je "20 leerlingen in één klas" hebt gelezen!)