O Κύριος Παπαγεωργίου αγαπά την φοντανιέρα του. Την έχει πάντα σε περίοπτη θέση στο τραπεζάκι και κάθε φορά που μπαίνω με κερνάει σοκολατάκι. Προτιμά να μην κάνουμε μάθημα στο γραφείο του γιατί εκεί λεει πως γράφει την διατριβή του και όντως το γραφείο του ειναι πάντα γεμάτο απο βιβλία. Και πάνω απο το καναπέ όμως που καθόμαστε έχει βιβλία. Σε ράφια. Και μια φορά που ζήτησα να πάω τουαλέτα έιχε βιβλία και πάνω στο σεμεδάκι του πλυντηρίου. Είναι εραστης της γνώσης. Το λεει ο κύριος Παπαγεωργίου για τον εαυτο του και πολύ το πιστεύω. 

"Εμπάθεια" ακούω να επαναλαμβάνει την λέξη με απόλαυση. Κοιτά το ταβάνι και την ξαναλέει : "Εμπαθεια"

"Μάλιστα" λεω κι εγώ. Εγώ συνήθως κάθομαι στον καναπέ κατω απο τα βιβλία. Αυτός σε μια καρεκλα βελούδινη πρασινη απο δίπλα μου , αλλά όταν ενθουσιάζεται με κάποια λέξη ή με καποια ιδέα σηκώνεται όρθιος και λέει τα δικά του. Τώρα όλα αυτά πως μπορούν να με βοηθήσουν στο άγνωστο δεν ΄ξερω αλλά συχνά μου λεει πως πρεπει να μαθω να κάνω έρωτα στις λεξεις πριν τις μεταφρασω κι αν δεν γίνω εραστης της γνώσης , η γνώση θα με προσπεράσει .

"Τι όμως σημαίνει εμπάθεια Παρασκευούλα?"

"Όταν ...κάποιον δεν τον συμπαθούμε? "

"Παράδειγμα"

"Αυτό που είπες δηλωνει εμπαθεια στο προσωπο μου"

"Αρα κάτι κακό. Έχει αρνητικό προσημο η λεξη?"

"Ναι"

"Χα. Σφάλλεις οικτρά." 

Με κοιτά με τα μισανοιχτα μάτια του. Εχει πάντα ένα νωθρό βλέμμα που ο ίδιος μια φορά το αποκάλεσε στοχαστικό και μια περιφέρεια πολύ μεγάλη για άντρα. Ο κύριος Παπαγεωργίου μια φορά μου ειπε πως ειναι οι λαβες του έρωτα αλλά δεν το κατάλαβα και ντραπηκα να ρωτησω τι σημαίνει αυτό.

"Η λέξη εμπαθεια είναι ελληνιστική. Και πλήρως μεταβαλλόμενη στο πέρασμα των χρόνων, λέξη που την διέφθειραν οι σύγχρονοι νεοκανιβαλλοι της γλώσσας που ξέρουν να λένε μονο ναούμε και ρε. Και εμπότισαν την λεξη με την χυδαια ενέργεια τους"

Δεν ξέρω όλα αυτά που θα με βοηθήσουν στα αρχαία, αλλά επειδη ο κυριος Παπαγεωργίου πιστευει σε εμένα απο το λύκειο ακόμη, και μου κανει ιδιαιτερα δωρεαν , ποτέ δεν θα ήμουν επικριτική μαζί του. Πρώτον  δεχτηκε να μου κανει μαθηματα κρυφά απο τους γονείς μου. Ενθουσιαστηκε βασικά γιατι ειπε πως πρεπει να παταξουμε το συστημα της ποδηγετησης των γυναικων, πραγμα που δεν καταλαβα αλλά επειδη με συνέφερε συμφωνησα μαζί του με χαμόγελο.

"Οι αρχαιοι ελληνες έλεγαν εμπάθεια και εννοούσαν προς  τον συνδαιτήμονα τους οτι  πάσχουν για εκείνον. Και τι σκεφτόμαστε Παρασκευή παιδί μου με την λέξη πάσχω? Πάθος. Ναι. Εν καιΠάσχω. Να έχεις πάθος για καποιον όμως είναι κακό? δηλαδή να εμφορεισαι απο το ρημα πάσχω για κάποιον? Μην απαντησεις. Τωρα οι νεοκανίβαλλοι έλληνες διέστρεψαν την λέξη πάθος. Τι σημαινει πάθος? κάτι κακό. Διοτι μπήκε ενδιάμεσα και ο Χριστιανισμός αποκαθηλώνοντας το φιλοσοφικο στυστημα του δωδεκαθεισμού που εξυμνούσε την ανθρωπινη φύση και κάθε χριστιανική αδυναμία εκεί εξυμνόταν απο το δωδεκάθεο και-"

Με κοιτα στοχαστικά. Και βαθιά.

"Απο που ξεκίνησα?"

"Τι σημαινει εμπαθεια" 

Εγώ τωρα τι να σημειώσω απο όλα αυτα δεν ξέρω.

"Ναι ! Οι δυτικοι διεσωσαν την λέξη και στα λεξικά τους οι Εγγλέζοι την λεξη empathy την εννοιολογούν ως συναισθηση. Αλλά τα ελληνικά δίποδα  διεστρεβλωσαν το ελληνιστικο παθος και το ανήγαγαν σε κάτι χείριστο και έφτασε μια λέξη τόσο ευγενής και ερωτική και αγνή , να ειπώνεται ως κάτι κακό. Είμαι εμπαθής μαζί σου! Δηλαδή νιώθω μίσος έχθρα. Διοτι το πάθος μονο κακό μπορεί να είναι. Αλλά όχι Παρασκευή το παθος είναι η Μάγια του Γκαιτε, η ζωωδης ενέργεια του Νίτσε , ανυψωνεται πάνω απο το χωρο και το χρονο του Καντ, έιναι σχεδόν αυτούσια ιδέα και ουχί σκια που ξεπροβάλλει στα τοιχωματα του πλατωνικου σπηλαιου. Φέγγει το πάθος εκτυφλωτικο πάνω στις φλόγες του σπηλαιου και αποκαλυπτεται η a priori φυση του."

Τρωει και ενα σοκολατακι."καταλαβες παρασκευη?"

"Ναι"

"Μπραβο. Γι αυτο σε ξεχώρισα απο το λυκειο ακόμη. Και όταν μια μέρα πεθάνω θα μεταλαμπαδευεις τις γνώσεις μου στους μαθητές σου."

Ο κυριος Παπαγεωργιου ειναι ανυπαντρος και γέρος. Πρεπει να κοντευει τα σαραντα σίγουρα.

"Δεν θα πεθάνετε ακόμη "

"Δεν με πειράζει Παρασκευη. Όπως είπε ο Σοπενχάουερ η ζωη είναι μεγάλη για τους νέους αλλά πολύτιμη για τους μεγάλους. Αν και τωρα που ειπα Σοπενχαουερ να ξερεις πως η σκέψη του ειναι όλη εδραιωμένη στους στωικους. Αχ Αρχαια Ενδοξη Ελλάδα ! "

Και κάπως έτσι η ώρα πήγε οχτω. 

Η μαμά θα με περιμένει με το τσοκαρο στο χέρι  είμαι σίγουρη. Θα πήρε και ο Γιώργος...

Αλλα εγώ θα γινω δασκάλα! Ο κοσμος να χαλάσει. 

...................................

 Τρεις μέρες μετά. 

Κυριάκος.

Ανεβαίνω το γιαπί πανω απο το σπίτι του Γιώργου και τον βλέπω να κάθεται πάνω στα τούβλα στην μέση του σπιτιου του. "Ήρθες " μου λεει σαν Μεγάλη Παρασκευή. 

"Γιατι αγορίνα μου τετοια μούτρα? Και εξαφανίζεσαι και απο τον φίλο σου . "

"Δεν έχω διαθεση." Κλωτσάει και ένα τούβλο.

Κατάλαβα.

Ανεβαίνω τον λόφο με τα τούβλα και κάθομαι δίπλα του.

"Δεν πηγε το σχέδιο καλά?" του λεω σιγανά μην μας ακούσει η κυρα Τασούλα και δεν μας ξεπλένει ούτε ο Πηνειός.

Συνοφυρώνει τα φρύδια του " Εγώ δεν κάνω βλακείες στην Παρασκευή. Παράτα με"

Γιατι? Μια χαρά ήταν το σχέδιο μου.

"Ρε Γιώργη, ρε Γιωργάρα μου, που ρε αδερφέ ήταν η βλακεία που σου πρότεινα? Σου ειπα κερνα την μερικές μπύρες στο ραντεβού σας να χαλαρώσει , μπας και γίνει τίποτα  στο μεταξυ σας. Αφού δεν χαλαρωνει. Ακου τον Κυριάκο. Αν χαλαρώσει θα ψηθει το πραγμα μεταξύ σας. "

Κοιτα που έφτασα να κανω ιδιαιτερα μαθήματα στον Γιώργο. Ποιον ? Στον Γιώργο. Το ζήσαμε κι αυτό.

Ξεφυσάει και με κοιτά θυμωμενα. 

"Δεν  κανω τετοια"

Τον κοιταω μέσα στα μάτια. 

"Θα μου πεις πως πήγε το ραντεβού?"

"Οχι"

"Κερασες τελικά μπυρα να χαλαρωσει η κατασταση? ακουσες τον παλιό? Το Μαράκι μου με δυο μπύρες με φάσωνε για δυο ώρες στο αυτοκίνητο"

Κοιτά τα τούβλα. Με το τσιγκέλι μια ζωή του τα βγάζω. 

"Της έπιασα το χέρι"

Θελω να γελάσω αλλά ο βλακας θα με κλωτσησει.

"Άρα όλα καλά. Τα μούτρα αυτά γιατι τα έχεις? αφού και χέρι επιασες"

Ξεφυσάει.

Ρε την Παρασκευούλα βαπόρι έχει κάνει τον φίλο μου.

"Επειδή δεν σήκωσε το τηλέφωνο προχθες? Η Μαρία λεει πως ειναι στεναχωρημένη που δεν ξαναπήρες απο τοτε"

Πηδάει με την μια απο το λόφο με τα τούβλα. Με κοιτα έκπληκτος.

"Με δουλευεις?"

"Οχι"λεω αυστηρα.

Σηκώνομαι πάνω και τον κοιτάω στα μάτια. "Η Μαρία προσπαθούσε να με ψαρώσει για να της πω που χάθηκες. Τώρα εμένα με ξέρεις. Γάτα με πέταλα. Το ειπε μια το ειπε δυο, ειπα κάτι συμβαίνει. Με έβαλε να ορκιστώ στην βέρα μας βέβαια να μην σου πω τιποτα. Αλλά είσαι βλακας και σε αγαπάω ρε φίλε. Το κορίτσι σου μαραζώνει και κάθεται πάνω απο το ακουστικο όλη μέρα. Ταδε έφη Μαράκι"

"Η Παρασκευή?" με κοιτάει λες και του ειπα πως είμαι ο Αη Βασίλης. 

"Η Παρασκευή ρε Γιώργη. Τι νόμιζες?Αφού όλες τις καψουρευεις με την ομορφιά σου εραστη των πέντε ηπείρων"

"Και τότε γιατι δεν βγηκε στο τηλέφωνο? "

"Ρώτησε την. Το απογευμα κανόνισα να βγούμε ολοι μαζί. Θα έρθει και η Παρασκευή. Απο εσένα περιμένω να εξαφανιστειτε. Να της δειξεις ποιος ειναι ο σωστος ο αντρας ο μπηχτης.  Και ξέρεις που θα την πας"

Με κοιτα ανέκφραστος. Ναι..λες και δεν το έχει σκεφτεί. Κρυφοποταμάκι. 

"Στα δεντράκια Γιώργη να την πας. Ήρθε η ώρα εκτος απο χερι να βαλεις και γλωσσα"

Ξεφυσαει. "Παράτα με"

"Εκτος αν θελεις η Παρασκευή να σε περάσει για τελειως χαλβά"

Και να που μέσα σε δευτερόλεπτα πως μπορώ να κάνω τον Γιώργο να τσατιστεί. με κοιταει λες και υπολογίζει που θα ρίξει την κλωτσιά.

"Αφού εισαι βρε βλάκα. " του φωνάζω καθώς  σηκώνεται να φύγει. Τι ζορι τραβάει? 

Μονο στην Αμαλία φούνταρε χωρίς ενδοιασμό.  Τι επαθε τώρα?