Ik ga dan naar beneden.

De andere vampier is er ook. Nathaniel. Ik deins bij hem weg, want hij kan mijn gedachtes lezen als ik het goed heb. 'Wat fijn dat je wilde komen, Lizy.' Ik schrik als Matthews bekende stem dichtbij mijn oor fluistert en zijn handen zacht over mijn blote armen gaan.

De andere twee grinniken ziekelijk. 'Wat willen jullie? Waarom ben ik vrij?' Ik staar mijn ontvoerders één voor één aan.

Williams ogen rollen.
'Je bent niet vrij, Lizy. Alleen los.'

Matthew lacht. 'Wat willen we van jou..?' Hij gaat met zijn vinger langs mijn nek waar de pleister zit. Ik merk dat ik door dat kleine gebaar al tril.

Mijn benen willen rennen maar mijn hoofd weet hoe nutteloos dat is. 'We willen wat kleine huisregels bespreken.' Zegt Matthew dan als ik bijna in tranen uitbarst. Hij grijnst, volgens mij kan hij de tranen ook zien.

'O-oké,' hoor ik mezelf gek genoeg mompelen. Ik plof neer op de bank.

Ik krijg drie dodelijke blikken zodra ik zit. 'Wat?' Vraag ik aan niemand in het bijzonder.

'Dat je zit!' Grauwt Matthew.

Nu is het mijn beurt te knipperen.
'Ja, nou, had niet zoveel gedronken en dan had ik kunnen staan.' Merk ik op maar mijn hart ligt niet in de opmerking. Het komt niet zo scherp over als normaal.

Matthew wil me komen verbouwen maar Nathaniel houdt hem tegen. 'Ze leeft in een andere tijd dan ons.' Zegt hij rustig en beheerst. Ik heb er bewondering voor.

Toch Grauwt Matthew naar me.
'Je mag niet meer zomaar zitten, tenzij wij toestemming geven. De meubels zijn voor gasten en ons. Niet voor vieze slaafjes zoals jij.' Slaafjes?

Williams neemt het over van hem.
'Verder, hebben we geen behoefte aan jouw dramas. Je gegil, gekrijs en gejank vatten wij op als slecht gedrag, en ik beloof je dat we alle drie heel gretig je willen bestraffen.' Ik frons een beetje door die laatste zin .

'Mag ik het huis uit?'

Williams lippen krullen, Nathaniel ontwijkt mijn blik en Matthew lacht me gewoon uit. 'Nee.'

Ze willen me veilig houden. Ze hebben me nodig om te overleven. Wie hun doodt wil (en dat zouden best wel eens wat mensen zijn aangezien ze erg klootzakerig zijn) moet mij gewoon uitschakelen. Drie vogels met een steen.

'Maar..Wat moet ik dan heel de dag hier doen?' Er is een tv maar ik ben liever buiten.

Als enige merkt Nathaniel op dat ik bang ben. 'Je hebt weinig energie om íets te doen. Je zal ons alle drie regelmatig voeden.' Voeden?!

'Ieuw! Ik laat jullie mooi niet van mijn bloed drinken! Jullie hebben al zat gepikt!'

William grinnikt heel erg laag.
'Je hebt niks meer te willen. Je bent van ons.' Zegt hij lachend.

Matthew pakt me zonder waarschuwing beet bij mijn arm en trekt de pleisters van mijn nekwond.

'B be blijf van me af,' breng ik stotterend uit.

Even delen ze met z'n drieën een blik. William knikt en Nathaniel kijkt weg met gekruiste armen.

Matthew is ijzersterk. Hij grijnst als hij mijn bebloede vieze haar opzij doet. 'Ik heb wel trek in een slokje koninklijk maagden bloed.'

Ze helpen me niet. Ze laten hem mij grijpen en naar de bank sleuren. Ik word op schoot gezet bij Matthew die veel moeite moet doen mij op schoot te houden. Ik beweeg veel en sla hem elke kans die ik krijg.

William en Nathaniel  kijken toe naar hoe Mattew zijn geduld verliest en me bij mijn arm pakt en meeneemt naar de grote eettafel. Ik gil als hij me met bruut geweld op het blad gooit en mijn benen  spreid. 'Nee!' Deze keer lukt niet. Ik huil openlijk. 'Nee..' jammer ik als de horror tot mijn doordringt.

'Hou haar gezichtje mooi,' zegt William vanuit zijn stoel. 'Een paar goede tikken  moeten voldoende zijn.' Ik ben afgeleid doordat hij mijn gezicht blijkbaar mooi vind.

Matthew grijpt me beet en knijpt me tot ik piep. 'Een paar? Je zult er meer krijgen dan dat. Ik wil je horen jammeren, ik wil je verdomme horen huilen en ik wil horen hoe erg het je spijt dat je ongehoorzaam bent geweest.' Dan krijg ik de eerste klap met een opgerolde riem op mijn huid en gil ik het uit.

Matthew drukt mijn hoofd in een kussen dat hij heeft meegenomen. 'Gil hier maar in, we willen niet de buren zich zorgen maken.' Zegt hij vals.

Hij wrijft over mijn rug wat kalmerend werkt. 'Goed zo, brave meid.' Ik ril door zijn zachte kus in mijn nek. Ik ben geslagen. Ik word op mijn benen gezet.

Matthew pakt me beet en bijt me dan. hij drinkt gulzig en de bloedspetters vliegen me om de oren. Ik heb moeite te blijven staan.

Als hij klaar is laat hij me vallen. William staat even later voor me en grijnst. Ik voel me nog kleiner dan ik al ben. 'Je mag bij mij laten zien dat je netjes kan voeden.' Zegt hij.

'Het is zo..vernederend. Ik wil niet op schoot.' Klaag ik bij hem als ik overeind kom.

William glimlacht en even denk ik dat ik een redelijke ontvoerder heb. 'Pak de riem erbij.'  Hij ploft weer neer in zijn stoel en gaat er goed voor zitten.

Ik klim snel op zijn schoot en biedt hem mijn nek aan. 'Nee! Ik ga al, hap maar.' zeg ik snel.

'Hoeveel mag ze er hebben?' Vraagt Matthew die grijnzend de riem aait. Ik tril. 'Je hebt nog steeds het idee dat je vrij bent en rechten hebt. Je bent van ons, meisje. Als we vinden dat je geslagen moet worden met de riem dan doen we dat.'

William steekt 5 vingers op. Ik begin al te huilen voor ze me hebben geslagen. Matthew pakt bij mijn schouder en gooit me weer op de tafel.

Hij knalt de riem. Hij wacht totdat ik niet het meer verwacht en slaat me dan hard met de leren riem. Ik ben nog nooit zo behandeld door wie dan ook en ik moet soms snikken. Ze horen dat prima Maar het interesseert ze niks.

Als ik gestraft ben wordt ik meegesleurd naar William en wordt ik op schoot gezet. Ik krimp in elkaar als hij over mijn bloedende rug wrijft en zijn vingers af likt. 'Zoet,' zegt hij slechts.

Ik sluit mijn ogen en jammer.
'Niet zo dapper nu, hm? Ik breek je wel, smerige teef.' Matthew lacht bijna als William zijn tanden in me ramt en me vast pakt.

Tranen blijven stormen net als bloed en snot. Als William met me klaar is krijg ik een harde duw en beland ik zo als vuil op de grond. 'Ga naar Nathaniel .' Beveelt hij me Terwijl hij zijn mond afveegd.

Ik gehoorzaam omdat ik niet nog eens klappen wil. Ze staren me alle drie aan. 'Vind Je het goed als ik ga zitten?' Vraag ik aan een doodstil nathaniel.