'Dat raad ik af,' zegt mevrouw mantelpakje dreigend. Matthew laat me aarzelend los.

'Mag ik weten waarom?' Matthew heeft moeite zich beschaafd te gedragen naar haar. 'Ze is mijn eigendom. Als ik in haar hoofd wil kijken moet dat kunnen, als ik haar een pak slaag wil geven, moet dat kunnen.' tiert hij als een complete gek.

Wat denkt hij wel niet? Hij is misschien vampier maar ik ben nog niet zo dat ik hem me laat hersenspoelen. 'Ik ben helemaal niet van jou, ik ben alleen van mezelf en-' Matthew slaat zijn ogen te hemel door mijn opmerking.

'Je hebt haar al bedweld, gedrogeerd en krachteloos gemaakt. Als je dan ook nog in haar hersens gaat graven, gaat het mis.' Waarschuwt de vreemde vrouw.

Ze weet meer.

Hij snuift. ' Kun je toveren?' Vraagt hij dan aan mij. Mijn mond blijft open hangen. Heksen bestaan dus ook. Ze bestaan echt.

Ik kijk naar de vreemde vrouw.
Heks.
Er staat een heks voor me.

Er dwingt zich weer een antwoord uit me. Ik ril als mijn stem een antwoord formuleert waar mijn hart niet in ligt. De woorden zijn niet van mij. 'Ik kan niet toveren,' antwoord ik met absolute zekerheid.

Dat vind ik nogal vreemd want ..
Ik heb nooit een echte poging gedaan.
Heksen hebben me altijd interessant geleken. Is het omdat er ergens in mij een spoortje toverkracht zit?

De vreemde vrouw schenkt me een glimlach. Ze bestudeert me heel even en ik grimas naar haar. Ze is niet mijn vriend, anders had ze me wel geholpen. 'Jullie moeten uitkijken met haar. Ze blijft een afstammeling van Mortaina.' Het is de eerste keer dat ik de naam van mijn voorouder hoor.

'Ja ja,' zegt Matthew dismissief. Hij grinnikt spottend en geeft me een lustige, hongerige blik. 'Ik heb dus niet alleen een maagd, ik heb ook nog een prinses.' Hij grinnikt.

Ik voel me bedreigd.
'Ik ben helemaal geen maagd sukkel,' scheld ik boos. Ik ben dat wel maar dat gaat hem niks aan. 'En een prinses ben ik ook niet.' Dat is dan wel waar.

Matthew blijft grinniken. 'Jawel. Je bent een heksenprinses...' Hij staart verlangend naar mijn ingepakte polsen. Oh nee...

'Ik meen het,' Ze is achter hem te voor schijn gekomen en schijnbaar had hij dat niet verwacht. Ik wist ook niet dat ze zoiets kon doen.

Matthew neemt afstand.
'Zullen de heksen haar willen?' Hij doet zijn best vlak te klinken maar ik kijk dwars door hem heen. Hij is bang dat er hordes heksen op me af komen en me stelen.

'Je weet hoe wij zijn. Wij zijn anders dan vampiers. We vertrouwen op elkaar en op loyaliteit. Als de raad weet dat het meisje leeft..'

'Dan willen ze haar hebben.' Ik staar naar mijn ingepakte polsen en voel me voor het eerst in mijn leven bedreigd en nutteloos.

'Ga je het ze vertellen, Cathrine?' William is de kamer binnen geslopen en leunt geruisloos tegen de muur. Ik schrik er een beetje van en rol mijn ogen.

Cathrine lacht maar als ze ziet hoe serieus William kijkt houdt ze op. 'Alsof ik mijn leven wil riskeren door jullie drie boos te maken.' Ze slaat haar armen over elkaar.

Ik negeer even de opmerkingen, de teleportaties, de maagd opmerking en de hoofdpijn. 'Dus je verraad je eigen soort?' Dat klinkt onrealistisch. ' Is het niet met heksen zo dat je elkaar trouw moet blijven?' Witches before bitches en alles?

Ze briest als een opgefokt paard wat best grappig is om te zien. 'Trouw? Jouw familie heeft mijn familie nooit geholpen. Waarom zou ik jou helpen?'

Ik bijt op mijn lip tot ik bloed proef en merk dat zowel Matthew als William met hun ogen mij in de gaten houden. zachtjes lik ik het bloed van mijn lip. 'Goed gedaan,' zegt Catherine sarcastisch.
'Dit is net als toen onze voorouders-'

Matthew onderbreekt haar. 'Ja ja, we kennen allemaal het zielige verhaaltje van je. Wat ons interseert is dat je niet naar je heksenkring stapt.' Hij is mijn bloed even vergeten; alleen William staart naar mijn lip.

'Jullie hebben mijn woord.' Ze geeft me haar gebruikelijke grijns. 'Tot ziens, uwe hoogheid.' Ik geef uit woede een ruk aan de kettingen die niet eens ratelen door mijn zielige spierkracht.

Ik grom naar haar en spuug haar kant op. De spuug komt niet ver en blijft zielig op de deken liggen. Cathrine kakelt lachend voor ze weg loopt op haar hoge naald hakken die tikken op de houten vloer.

Een hand pakt opeens mijn kin beet en draait mijn hoofd een stukje opzij. Ik kijk recht in het gezicht van William. 'Dat is een goede vriendin van ons. Cathrine zal je nooit-'

Ik snuif zo hard dat mijn neus pijn doet. 'Je bent dom als je dat gelooft! Zag je niet hoe boos ze was toen ze over haar voorouders begon?'

'Zo zijn heksen altijd. Altijd zeuren over hun dooie voorouders en over zielige achtergrondjes. Het is werkelijk vermoeiend..' Matthew gaapt dramatisch..

'Niet iedereen heeft de luxe in een lijkenzuiger te veranderen,' merk ik op.

William pakt mijn kin stevig beet en ik merk dat ik onrustig wordt van zijn ijskoude aanraking. 'Zo is het wel genoeg,' zegt hij alsof ik drie jaar oud ben.

Ik raak er erg van slag van. Zijn grip is sterk en vastberaden. Ik voel me door zijn koude toon niet meer dan bezit.

'Nee, jullie mogen me niet vast houden. Dat mag niet!' Ik raak er in paniek van. 'maak me los!' Beveel ik William.

William gniffelt alleen en laat mijn kin los. 'We maken je los, er is een wc in de kamer hiernaast. Je kan plassen. Ik raad je aan dat te doen.' William maakt me inderdaad eindelijk los uit de ijzeren ketenen. Ik laat mijn vermoeide armen eindelijk zakken en kom van het zachte matras af.

Ik bedwing mijn tranen tot ze weg zijn. Dan vallen er een paar. Van woede en verdriet. Neal was iemand waarvan ik dacht dat we een relatie konden hebben. Niet dus. Het was stom om te denken. Ik ben dus niet eens een mens. Ik ben een of andere freak.

En Neal...
Neal is dood.