Dit boek bevat seks en drank gebruik en soms ouderwetse of stereotypsche opvattingen over vrouwen.

Dit verhaal gaat tevens over bloeddorstige wezens die dol zijn op bloed dus als jij zelf niet tegen bloed kan....

Eh sterkte?

Elizabeths pov

De begraafplaats is op mij na en honderden doden leeg. Ik ben daarnet het hek over geklommen en heb mijn nieuwe vest kapot gemaakt.

Mijn vest had van die katten oortjes en van zo'n stoere veter sluiting die je bijna nooit meer ziet vandaag de dag. Dat vest kwam uit een gothic winkel en kostte me een maand zakgeld maar het is het allemaal waard.

Ik heb een date met Neal.
Neal, de populairste jongen van de hele school. Een beetje een badboy en een besliste hartenbreker.

Hij vond het een leuk idee om op "mijn" terrein af te spreken. Waarmee hij het kerkhof bedoelde op Eemsstreet. Ik heb hem maar niet vertelt Dat dit een begraafplaats is en geen kerkhof.

Ook heb ik verzwegen dat ik helemaal niet zo van begraafplaatsen hou. Of van kerkhoven. Ik heb altijd sterk het gevoel gehad dat wat er onder de grond ligt onder de grond moet blijven. Daarbij, er hangt altijd zo'n nare sfeer op begraafplaatsen.

Neal dacht zeker dat hij me een plezier deed met dit dus ben ik hem dankbaar. Hopelijk kan ik op date twee hem overtuigen dat ik liever naar de Mcdonalds ga.

Er vliegt een zwerm raven over die willekeurig landen rondom bepaalde grafstenen. Ze kraaien wild naar me en ik moet mezelf moed in praten om verder het terrein te betreden.

Op het moment dat ik denk dat Neal niet gekomen is, komt hij achter een huilend engel beeld te voorschijn. Hij ziet er verdomt goed uit in een wit t-shirt met een zwart jasje. Eigenlijk ziet hij er in alles goed uit.

Zelfs dat belachelijke school uniform staat hem goed. 'Hallo, Elizabeth.' Zegt hij formeel en hij glimlacht zelfs naar me.

Ik merk dat ik bloos en ik kijk snel naar een grafsteen om mezelf te kalmeren. ' Hoi,' zeg ik zo ongeïnteresseerd mogelijk.

Meteen wil ik mezelf slaan. Waarom doe ik zo als jongens me leuk vinden? Zo afstandelijk?

Hij trekt zich niks van me aan en stapt dichterbij. ' Je ziet er leuk uit vanavond. Beter dan in dat saaie uniform.'

Ik grinnik. 'Iedereen ziet er beter uit zonder dat uniform.'

'Ik wil je iets laten zien.' Hij komt meteen ter zaken. dat vind ik leuk.

'Oké...'

We lopen een stukje en komen uit bij een ouder deel van de begraafplaats.
'Dit is het oude deel. Stamt uit 1484. Cool hè?' Zegt hij alsof hij indruk wil maken met zijn kennis.

'Ja...' Nee? Wat is hier cool aan? Het is een stukje geschiedenis maar het is vol met rustende zielen. Die moet je met rust laten.

Hij denkt echt dat ik een of andere meid bent die in haar vrije tijd geesten oproept. Of erger.

'Kom,' Hij wenkt me na een klein gebouwtje dat door vier pilaren overeind wordt gehouden.

Er begint iets aan me te knagen. Een onheilspellende gevoel.
'Waarom komt hier niemand?' Mompel ik als ik de verlaten graven zie.

'Het is al oud.' Zegt neal onverschillig. te onverschillig.

Ik bevries.
'Je verzwijgt iets.'

Hij lacht om mijn gezicht.
'Oud, en volgens een legende kan alleen iemand met Crowntown bloed de poort openen.' Hij is de zoon van de burgermeester van Crowntown. Hij is een regelrechte afstammeling van wie hier begraven ligt.

'Jij dus,' merk ik lachend op. 'Oké, ik speel mee.' We komen steeds dichterbij het huisje. Neal houdt romantisch mijn hand vast als hij de sleutel van de deur opzoekt...

Dat gaat me te ver.
'Neal, ik weet dat ik misschien een beetje...anders kleed maar ik vind het eigenlijk niet chil om geesten en de doden op te roepen.' Beken ik aarzelend.

Hij stopt even en zijn lippen plooien tot een betoverende glimlach. 'Er gaat niks engs gebeuren. We gaan geen geesten oproepen. Ik moet alleen even kijken. Mijn pa had iets nodig ofzo...'

Ik knik maar ik twijfel sterk aan zijn woorden. Want wat kan zijn vader nodig hebben uit de 14de eeuw? Hij trekt het hek van het huisje open en gebaart dat ik eerst mag.

Neil zelf maakt met zijn aanstekers een kleine fakkel aan die hij gebruikt om wat licht te schijnen.

Mijn borstkas wordt als maar dichter en dichter. Hij wist waar die fakkels stonden. Hij is hier eerder geweest.

In het huisje staat een simpel beeldje van een huilende engel. Neal drukt op een van haar vleugels en een geheime trap onthult zich.

Oké dan...
Mensen uit de 14de eeuw kende het woord emancipatie niet maar dit wel? Wat?

Neal doet weer zijn best me te lokken.
'Kom, dit is echt cool.' zegt hij lachend als hij afdaalt de donkere diepte in. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.

Ik vind neal leuk.
Maar niet zo leuk dat ik ga inbreken in een crypt. Ik schudt mijn hoofd en zet twee stappen naar achteren. 'Neal, ik ga naar huis.' Kondig ik aan.

Het is even stil.
Dan hoor ik neal gillen. 'Elizabeth! Help!' Zijn stem echod en ik vraag me af hoe diep de trap gaat.

Ik aarzel even en ga dan ook de kelder in. Als ik de wenteltrap af ben kijk ik om me heen. Er is een soort van hek en achter dat hek wat meer een tralies is staan drie doodskisten.

Met kettingen er strak om heen gewikkeld. Ik kijk druk om me heen of ik neal ergens zie liggen, vermoord door een spook of een slang...

En dan voel ik pas een naald die hard in mijn nek wordt geramd en zak ik in elkaar. 'Domme Bitch. Ik dacht al dat je het lastig ging maken.' Sist hij boos tegen mij.

Ik kreun zielig en dom en voel geschrokken mijn nek. Neal glimlacht half gemeend naar me en ik zie voor het eerst het mes dat hij in zijn handen heeft geklemd.

O shit.